:: P!nk :: donderdag 27 juni 2019 ::
Aangezien @chileera de Mumfords nog niet heeft gedaan en ik wil dat dit ook een beetje opschiet (stel je voor dat er volgende week al pakketjes komen?) stel ik je vandaag de headliner voor waarvoor het gros van het forum het minst naar uitkijkt! :lol: Wat een taak..
P!nk oftewel Alecia Beth Moore is een echt artistiek duizendpoot. Ze zingt, ze danst, ze schrijft en.. ze acteert blijkbaar. In 1995 (!) begon haar carrière bij meisjesgroep
Choice (R&B girlbands waren toen vrij populair. Ken je
Destiny's Child of
TLC nog?) toen ze in 1998 werd opgepikt door een label die wel potentieel in haar zagen.
In 2000 bracht ze meteen haar eerste plaat
Can't Take Me Home uit die zoals de
zeigeist al doet vermoeden bij R&B/poppy was qua sound en qua invloeden gewoon doordrenkt is met het geluid van eerder besproken popgroepen. Nummers als hitsingle 'There You Go' of 'You Make Me Sick' zijn echte blingbling pop-songs die volgens mij perfect de sound van die tijd wat omschrijven. Ook 'Let Me Let You Know' doet wat denken aan een
Aaliyah-ballad al haalt ze wel degelijk die verdomse hoge noten. 'Love Is Such A Crazy Thing' voelt in de nasleep van het nummer een beetje als een filler-track maar moet zeker niet onder doen. Opgesmukte sterrenstof, simpele typische 90's beats en sporadisch een akoestische gitaarlijn ter begeleiding. Het album zelf vind ik in zijn geheel niet goed en mist een bepaalde persoonlijke input van P!nk zelf al werd ze vanuit het label op die leeftijd waarschijnlijk in bepaalde richting gepusht.
Ook in datzelfde jaar zong P!nk samen met
Christina Aguilera,
Myra en
Lil Kim een cover in van 'Lady Marmalade' voor de film Moulin Rouge en werd het de meest gedraaide single ooit in de VS en was haar eerste #1 single. Ze kregen een MTV award voor Beste Video en zelfs een Grammy voor Beste Pop-samenwerking.
Standout nummers: Most Girls, There You Go, Love Is Such A Crazy Thing en Lady Marmalade
[video]https://www.youtube.com/watch?v=RQa7SvVCdZk[/video]
Voor haar tweede plaat
M!ssundaztood wilde ze wat wegstappen van die nogal middle of the road sound van haar vorige plaat en vroeg ze de hulp in van
Linda Perry (voormalig zangeres van
4 Non Blondes). Ze ging zelfs een tijdje bij haar inwonen om aan het album te werken en werpt duidelijk z'n vruchten af met een P!nk die op dit album echt haar eigen bijna pop-rocksound heeft gevonden zoals op hitsingles 'Don't Let Me Get Me', 'Just Like A Pill' en 'Numb' of het groovy 'Get The Party Started'. 'Respect' gaat over de objectificatie van de vrouw in het straatbeeld, al blijft er van die krachtige boodschap lyrisch gezien niet echt veel over en zo is dat ook met het gros van de nummers dat op dit album
washed-out teksten bevat. Niet dat ik dat per se verwacht van een pop-artieste maar een album uitbrengen waar ze echt een stap opzij zet naar een nieuwere sound en stijl, verwacht je toch nét iets meer?
Standout nummers: Don't Let Me Get Me, Just Like A Pill, Get The Party Started, Family Portrait
[video]https://www.youtube.com/watch?v=asaCQOZpqUQ[/video]
Toegegeven,
M!ssundaztood was in die tijd een dijk van een plaat. MTV draaide de hitjes van P!nk aan de lopende band en werd een wereldwijd popster. En wat doe je als popster dan? Hetzelfde album uitbrengen dat enkel aan de randjes wat is opgesmukt (dankzij
Tim Arsmstrong van
Rancid). Het album flopte en verkocht slechts 1/5e van wat haar sophomore heeft gedaan en had daarnaast drie jaar nodig om het album daarop uit te brengen met een titel
I'm Not Dead, die vrij voor zich spreekt, toch? Toch heeft het album een aantal fijne pophitjes zoals 'God Is A DJ', hoi
Faithless! met een zeer catchy hook al komt het allemaal toch net iets te geforceerd over bij mij zie bv. hitsingle 'Trouble', P!nk's poging tot een ballad 'Catch Me While I'm sleeping' of het bijna pijnlijke 'Waiting For Love' en 'Save My Life'. Het album eindigt toch nog met een aantal goede songs op het einde met een
Björk-achtige intro op 'Feel Good Time' en te gekke nillies-video, haha.
Standout nummers: God Is A DJ, Walk Away, Feel Good Time, Love Song
[video]https://www.youtube.com/watch?v=tNJqTVnZsCU[/video]
Drie jaar dus, drie jaar heeft P!nk erover nagedacht wat ze moet doen met haar nummers, haar persona en act en faalt conceptueel op
I'm Not Your Dead. Europa en Australië zaten wel degelijk mee terug op de hypetrein al viel ze in de VS zwaar van haar piëdestal en ik moet de Amerikanen in deze gewoon gelijk geven. Het is echt een mixed-bag van een album met eerst hitsingle 'Stupid Girls' dat indertijd ging over meisjes die aan anorexia leden etc en op het volgende nummer 'Who Knew' gaat over P!nk's hart dat alweer blijkt gebroken te zijn, beide zeer fijne poprock songs hoor maar dit is slechts één voorbeeld van velen. Iets verder bij Dear, Mr President, de open brief aan Bush, is nog zo'n nummer dat echt totaal los staat van andere zaken op dit album.. Of moet ik me elk aspect van P!nk voor de geest halen wanneer ik in een album van haar duik? Rebelse P!nk?
Heartbroken P!nk? Feminist P!nk? Country P!nk? En ga zo maar door.. De wedergeboorte is er dus eentje met enkele complicaties maar fijne meebrulhitjes.
Standout nummers: Who Knew, Long Way to Happy, Nobody Knows, U + Ur Hand
[video]https://www.youtube.com/watch?v=NJWIbIe0N90[/video]
De hele periode rond
Funhouse staat in het teken van het op de klippen lopen van P!nk's huwelijk met Carey Hart. Ze start het album met So What, een nummer met lyrics die compleet voor zich spreken bv. "
I guess I just lost my husband, I don't know where he went / So I'm gonna drink my money, I'm not gonna pay his rent" of "So, so what? I'm still a rockstar / I got my rock moves and I don't need you". Het album wisselt P!nk-stijl weer af van pop-punk/rock songs af met hier en daar is een ballad zoals het prachtige en breekbare 'I Don't Believe You'.
Funhouse is conceptueel waarschijnlijk haar beste album en zit qua kwaliteit op hetzelfde niveau als
M!ssundaztood.
Standout nummers: So What, Sober, I Don't Believe You, Please Don't Leave Me, Funhouse
[video]https://www.youtube.com/watch?v=Jdjtqu3XK4U[/video]
Na het gigantische succes van
Funhouse, vooral in Europa en Australië dan keert P!nk na een dikke wereldtour (2x Sportpaleis en Rock Werchter in de periode van anderhalf jaar) en een greatest hits album (zie Raise Your Glass en Fucking Perfect) terug met haar 6e album
The Truth About Love. De ronkende punkgitaren worden ingewisseld voor bombastische electrobeats op 'Blow Me (One Last Kiss)' waar P!nk weer 's de longen uit haar lijf schreeuwt voor een laatste kus. Hitsingle 'Try', 'Slut Like You', 'Walk Of Shame' of 'Here Comes The Weekend' maken gebruik van net iets te opgepoetste gitaren tot het punt waar je ze bijna niet meer kan horen en de instrumental één grote
wish-wash wordt van geluid met P!nk's schreeuwerige vocals daarbovenop. Het is gewoon nét iets te clean geproducet.. Of rommelig? Waar ze in het verleden wel moeite mee leek te hebben kan ze nu wel combineren op 1 nummer: de rauwe power van P!nk's stem in een ballad gegoten vergezeld door
Nate Ruess die in die tijd nog wat relevants deed met
fun. (oké, die laatste was misschien iets te hard). Anyways, het succes
Funhouse valt dus moeilijk op te volgen met weer een mixed-bag van een album, beter dan
I'm Not Dead of
Try This maar dat wel maar dat was ook niet moeilijk met vooral een vrij tot zeer zwakke tweede disc.
Ten slotte schreef ze in die tijd ook de theme song voor
Ellen Degeneres's haar show, 'Today's The Day' en werkte ze samen met
Dallas Green (van City And Colour) aan een collaboratief album onder de naam
You+Me (maar die gaan we voor dit tekstje rustig overslagen).
Standout nummers: Raise Your Glass, Fucking Perfect, Blow Me (One Last Kiss), Try, Just Give Me A Reason
[video]https://www.youtube.com/watch?v=3jNlIGDRkvQ[/video]
Voila.. tegenwoordige tijd! P!nk mocht sinds een lange tijd weer wat muziek uitbrengen voor een film (Alice Through The Looking Glass uit 2016) waar een absolute hit 'Just Like Fire' uitrolde en het geflopte 'Waterfall' met
Sia voor de film Stargate niet veel later. Ze releaste vorig jaar
Beautiful Trauma waar vooral hitsingle 'What About Us' P!nk terug de relevantie (al deed ze dat ook al een beetje met die single 'Just Like Fire') in schopte (zeg nu zelf, na het lezen van al dit? P!nk was toch op weg naar de uitgang zoals al die andere popsterren uit haar tijd zoals een
Christina Aguilera of
Britney Spears) al blijft de beat gewoon dezelfde als een nummer uit pakweg de dance-pop die je terugvindt op nummers van
Funhouse, dus zo origineel kwam ze nu ook weer niet de hoek (zie ook het geforceerde 'Where We Go'). Ik lijk mezelf te herhalen maar P!nk kan het gewoon niet laten om er een ballad (zie 'But We Lost It' of 'For Now') of een country nummer (zie 'Barbies' of 'I Am Here') in te knallen, waarom toch? De ene keer komt het vrij natuurlijk en breekbaar gevraagd (zie 'Just Give Me A Reason' of 'I Don't Believe You' van vorige albums) maar de meeste keren zit P!nk er gewoon compleet naast. Net zoals de geforceerde samenwerkingen met
Eminem, want net zoals op 'Here Comes The Weekend' verzorgt Slim Shady op 'Revenge' echt een bijna ambetante feature,
zo misplaatst.
Standout nummers: Just Like Fire, Beautiful Trauma, What About Us, You Get My Love
[video]https://www.youtube.com/watch?v=ClU3fctbGls[/video]
Wat pakken we nu mee uit deze grote brok tekst? P!nk kan conceptueel gewoon geen album schrijven,
Funhouse blijkt haar beste shot daar naartoe en
M!ssundaztood is het beste instapalbum. Moore kan voor haar shows uit een arsenaal van hits pikken en vult gemakkelijk een uur of twee aan hits van de jaren 2000 tot nu en is een dikke party en meezingact die garant staat voor een gigantisch spectaculaire show. Ook uit P!nks discografie pikken we weer een aantal songs, 32 om exact te zijn.
Next up,
Muse. Wie goesting heeft, go.. Ik weet dat er op het forum een pak Muse-fans zijn en tevens omdat ik gigantisch weinig tijd heb, dus bij deze een warme oproep. @dr-hannibal, ging jij Tool doen?
Dan schrijf ik binnenkort nog wat rond onze lievelingsindie-elf, Florence Welsh.
https://open.spotify.com/user/1137765564/playlist/1Qb9NIjVjxTsUQtwMyTCvg?si=3Oqt2MzGRCiYNGlDvjFdcA
