Rock Werchter 2018 - Nieuws & Geruchten
- Onderwerp starter WeckoJ
- Startdatum
Ik kwam net even langs het festivalpark en zag dat het podium van de Slope zich achter de Slope zelf bevindt, in openlucht staat en te vergelijken is met een podium dat je op een dorpsfestival ziet. Ik dacht dat dit jullie misschien wel interesseerde.
Een foto heb ik helaas niet, ik zat op de bus ... maar ik kon wel erg duidelijk zien dat het compleet achter de Slope zelf staat, best dicht bij de Provinciebaan. Het leek me ook dat er niet erg veel ruimte aan de voorkant van dit podium was om naar de act zelf te kijken. Op foto's van vorig jaar afgaand, lijkt het inderdaad te staan op de plek waar de bankjes vorig jaar stonden. Qua uiterlijk lijkt het podium op dat van de Main Stage in 2012, maar dan verkleind.
Misschien valt het mee tijdens het festival, maar het leek me op het eerste zicht een kleine ruimte. Ik schrok ervan dat ze de gehele slope met het podium erbij niet 'opgeschoven' hebben.
Fleet Foxes (33/97)
Zo, even wat tijd (want examens..) maar vooral goesting (want examens..) gevonden om wat te schrijven dus bij deze. Fleet Foxes is een Amerikaanse band uit Seattle onder leiding van Robin Pecknold en Skyler Skjelset. De twee leerden mekaar kennen op hun toenmalige highschool en hadden beide ongeveer dezelfde muzieksmaak, wat een band schiep. De band maakt folk / indie (rock) muziek. Ik leerde de band kennen door de release van hun meest recente album Crack Up, die ik wel kon appreciëren maar heb ze daarna niet meer verder beluisterd wat ze nog allemaal te bieden hadden.
In 2006 werden ze ontdekt door een producer uit Seattle, Phil Ek, die hen hielp hun eerste demo (eerste EP) op te nemen. De band kreeg meteen heel wat pers-reacties en werden lokaal al vrij populair. In 2008 kwam dan eerst de release van hun tweede EP Sun Giant en was een groot succes, maar werd volgens de band eigenlijk enkel gereleased om te verkopen op hun tour. Iets daarna kwam Josh Tillman (jawel, Father John Misty) bij de band en releaseten ze hun debuut album in juni. Het album deed het zeer goed hier in Europa en ook hun shows werden vrij goed onthaald.
Het tweede album moest vrij snel daarop komen volgens Pecknold. Alles moest in 1 take worden opgenomen, met crappy vocals en gitaarwerk dat soms foutjes bevatte. De rede hiervoor was Van Morrison's Astral Weeks maar dat idee werd later al snel geschrapt (ook al werden sommige vocals in 1x opgenomen). In mei 2011, meer dan een half jaar later dan gepland, kwam hun tweede album Helplessness Blues uit. Na hun tour van dat jaar besliste Tillman dat het welles was en wilde zich richten op eigen werk als Father John Misty.
En daarna was het lang wachten geblazen, er werden wel constant hints gestrooid op sociale media dat de band bezig was met nieuw werk maar het kwam maar niet. En Pecknold verhuisde naar New York om er te studeren. Uiteindelijk kwam er rond de jaarwisseling het langverwachte woord dat er een nieuw album, Crack-Up, zat aan te komen. Het album werd uiteindelijk uitgebracht in juni van dat jaar.
En dan nu muziek! Hun tweede EP Sun Giant (de eerste zelfgetitelde demo EP kon ik niet vinden op Spotify) bevat vrij simpele instrumentatie met invloeden uit folk, country en indie rock. De EP, ondanks maar te zijn uitgebracht om te verkopen tijdens hun toenmalige tour, bevat een aantal zeer mooie nummers. Mykonos hun meest bekende nummer staat hier ook op (als leek ga je dit zowieso herkennen).
Favoriete nummers: Drops In The River, English House en Mykonos
Hun zelfgetitelde debuut kwam iets daarna, in juni. Net zoals de EP heeft het album weer diezelfde soort 'simpele' instrumentatie maar wordt de muziek open getrokken en klinken bepaalde nummers een pak voller. Het lijkt wel bij bepaalde nummers of ik op trektocht ben in het Middenwesten wanneer ik bepaalde nummers beluister.
Favoriete nummers: White Winter Hymnal, Tiger Mountain Peasant Song, Quiet Houses en Blue Ridge Mountains
Vervolgens hun tweede album, Helplessness Blues. De Foxes bouwen gewoon lekker voort op hun folksy roots en leveren wederom een zeer sterk consistent album af. Het album is naar mijn mening iets minder spannend dan hun debuut maar blijft wel vol staan met heerlijke sfeervolle folksongs. De nummers klinken ook een pak minder uplifting en eerder melancholisch dan op hun debuut. Je hoort Pecknold duidelijk worstelen met zichzelf op dit album en dat is niet alleen tekstueel maar soms ook instrumenteel merkbaar.
Favoriete nummers: Montezuma, Bedouin Dress, Helplessness Blues, Lorelai en The Shrine / An Argument
Fleet Foxes keert na een periode van een dikke 5 jaar terug, en hoe. Op hun meest recente Crack Up zien we de band nog verder exploreren om zichzelf opnieuw uit te vinden en vinden we Pecknold's teksten zoals we van hem gewoon zijn, introspectief en zijn kritische zelve. Prachtige indie nummers worden afgewisseld door ballads vergezeld door Pecknold's warme stem. Fleet Foxes weet net zoals op hun vorige twee albums weer te overtuigen met een zeer sterk album.
Favoriete nummers: Cassius, -, Thirth Of May / Odaighara, Fool's Errand, I Should See Memphis
Conclusie, Fleet Foxes is al van sinds het ontstaan een band die consistent en matuur is maar zichzelf toch plaat na plaat blijft heruitvinden. De prachtige soundscape achtige nummers zijn voor een tijd om even weg bij te dromen. Fans van Mumford & Sons, The Lumineers of alt-J zijn van harte welkom op zaterdag in de Barn (hah, lekker toepasselijk voor deze muziek) net voor Jack White..
[video]https://www.youtube.com/watch?v=L2MKH9C936E[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=vxG680_Ucwg[/video]
Zo, even wat tijd (want examens..) maar vooral goesting (want examens..) gevonden om wat te schrijven dus bij deze. Fleet Foxes is een Amerikaanse band uit Seattle onder leiding van Robin Pecknold en Skyler Skjelset. De twee leerden mekaar kennen op hun toenmalige highschool en hadden beide ongeveer dezelfde muzieksmaak, wat een band schiep. De band maakt folk / indie (rock) muziek. Ik leerde de band kennen door de release van hun meest recente album Crack Up, die ik wel kon appreciëren maar heb ze daarna niet meer verder beluisterd wat ze nog allemaal te bieden hadden.
In 2006 werden ze ontdekt door een producer uit Seattle, Phil Ek, die hen hielp hun eerste demo (eerste EP) op te nemen. De band kreeg meteen heel wat pers-reacties en werden lokaal al vrij populair. In 2008 kwam dan eerst de release van hun tweede EP Sun Giant en was een groot succes, maar werd volgens de band eigenlijk enkel gereleased om te verkopen op hun tour. Iets daarna kwam Josh Tillman (jawel, Father John Misty) bij de band en releaseten ze hun debuut album in juni. Het album deed het zeer goed hier in Europa en ook hun shows werden vrij goed onthaald.
Het tweede album moest vrij snel daarop komen volgens Pecknold. Alles moest in 1 take worden opgenomen, met crappy vocals en gitaarwerk dat soms foutjes bevatte. De rede hiervoor was Van Morrison's Astral Weeks maar dat idee werd later al snel geschrapt (ook al werden sommige vocals in 1x opgenomen). In mei 2011, meer dan een half jaar later dan gepland, kwam hun tweede album Helplessness Blues uit. Na hun tour van dat jaar besliste Tillman dat het welles was en wilde zich richten op eigen werk als Father John Misty.
En daarna was het lang wachten geblazen, er werden wel constant hints gestrooid op sociale media dat de band bezig was met nieuw werk maar het kwam maar niet. En Pecknold verhuisde naar New York om er te studeren. Uiteindelijk kwam er rond de jaarwisseling het langverwachte woord dat er een nieuw album, Crack-Up, zat aan te komen. Het album werd uiteindelijk uitgebracht in juni van dat jaar.
En dan nu muziek! Hun tweede EP Sun Giant (de eerste zelfgetitelde demo EP kon ik niet vinden op Spotify) bevat vrij simpele instrumentatie met invloeden uit folk, country en indie rock. De EP, ondanks maar te zijn uitgebracht om te verkopen tijdens hun toenmalige tour, bevat een aantal zeer mooie nummers. Mykonos hun meest bekende nummer staat hier ook op (als leek ga je dit zowieso herkennen).
Favoriete nummers: Drops In The River, English House en Mykonos
Hun zelfgetitelde debuut kwam iets daarna, in juni. Net zoals de EP heeft het album weer diezelfde soort 'simpele' instrumentatie maar wordt de muziek open getrokken en klinken bepaalde nummers een pak voller. Het lijkt wel bij bepaalde nummers of ik op trektocht ben in het Middenwesten wanneer ik bepaalde nummers beluister.
Favoriete nummers: White Winter Hymnal, Tiger Mountain Peasant Song, Quiet Houses en Blue Ridge Mountains
Vervolgens hun tweede album, Helplessness Blues. De Foxes bouwen gewoon lekker voort op hun folksy roots en leveren wederom een zeer sterk consistent album af. Het album is naar mijn mening iets minder spannend dan hun debuut maar blijft wel vol staan met heerlijke sfeervolle folksongs. De nummers klinken ook een pak minder uplifting en eerder melancholisch dan op hun debuut. Je hoort Pecknold duidelijk worstelen met zichzelf op dit album en dat is niet alleen tekstueel maar soms ook instrumenteel merkbaar.
Favoriete nummers: Montezuma, Bedouin Dress, Helplessness Blues, Lorelai en The Shrine / An Argument
Fleet Foxes keert na een periode van een dikke 5 jaar terug, en hoe. Op hun meest recente Crack Up zien we de band nog verder exploreren om zichzelf opnieuw uit te vinden en vinden we Pecknold's teksten zoals we van hem gewoon zijn, introspectief en zijn kritische zelve. Prachtige indie nummers worden afgewisseld door ballads vergezeld door Pecknold's warme stem. Fleet Foxes weet net zoals op hun vorige twee albums weer te overtuigen met een zeer sterk album.
Favoriete nummers: Cassius, -, Thirth Of May / Odaighara, Fool's Errand, I Should See Memphis
Conclusie, Fleet Foxes is al van sinds het ontstaan een band die consistent en matuur is maar zichzelf toch plaat na plaat blijft heruitvinden. De prachtige soundscape achtige nummers zijn voor een tijd om even weg bij te dromen. Fans van Mumford & Sons, The Lumineers of alt-J zijn van harte welkom op zaterdag in de Barn (hah, lekker toepasselijk voor deze muziek) net voor Jack White..
[video]https://www.youtube.com/watch?v=L2MKH9C936E[/video]
[video]https://www.youtube.com/watch?v=vxG680_Ucwg[/video]
Zo zeg, het album Let Love In van Nick Cave is ook echt fantastisch. Ben hem langzaamaan steeds meer aan het luisteren naar aanleiding van het enthousiasme hier, kende hem op het moment van aankondigen alleen van naam. Maar dat album was er tot nu toe tussendoor geglipt (hij heeft er ook zo veel). Ook weer een pareltje!
Het PJ artikel moet even wachten. Wat drukker gehad afgelopen tijd maar krijg binnenkort iets meer ruimte om te schrijven.
Ik heb toch maar besloten om een dagje Pinkpop (zaterdag) te pakken as zaterdag. Hoef ik Noell Gallagher niet te missen.
Daarbij zijn Foo Fighters en A perfect Circle natuurlijk ook heel tof.
Ik heb toch maar besloten om een dagje Pinkpop (zaterdag) te pakken as zaterdag. Hoef ik Noell Gallagher niet te missen.
Daarbij zijn Foo Fighters en A perfect Circle natuurlijk ook heel tof.
Vraagje over optreden van Pearl Jam.
Ik zie dat ze ''maar'' 2 uur mogen spelen op Rock Werchter (in de ziggo stonden ze 3 uur) en aangezien ze vaak +/- 15 min te laat zijn blijft er al niet veel tijd meer over (voor Pearl Jams doen) denken jullie dat ze gewoon door spelen na 01.00 uur? Of gaat dat echt niet gebeuren? Ze spelen volgens mij ook echt bijna altijd ruim langer dan 2 uur.
Ik zie dat ze ''maar'' 2 uur mogen spelen op Rock Werchter (in de ziggo stonden ze 3 uur) en aangezien ze vaak +/- 15 min te laat zijn blijft er al niet veel tijd meer over (voor Pearl Jams doen) denken jullie dat ze gewoon door spelen na 01.00 uur? Of gaat dat echt niet gebeuren? Ze spelen volgens mij ook echt bijna altijd ruim langer dan 2 uur.
Geen idee of er veel mensen zijn die zowel Werchter als BKS doen, ik wel.
Hier wat ik van de bands vond die beide doen (zonder te veel te spoilen)
Arctic Monkeys: was zeer sterk op BKS, dik de moeite, had een beetje schrik voor hun show maar was toch wel aangenaam verrast!
Wolf Alice: zwepen het publiek heel erg op (al vind ik de attitude van de gitarist en de bassist wat overdreven), zeker de moeite voor een stevig rock feestje!
Angus & julia Stone: na een kwartier vertrokken omdat ik ze toch al op RW ga zien, en ze clashde met Bully, die ik ook wou zien! Dus kan ik niet op in gaan, maar zeker op een strand is het altijd een lekker sfeertje als zij spelen!
Gang of Youths: even voorbij gewandeld en beluisterd tijdens het aanschuiven voor een biertje, klinkt niet slecht live, maar sowieso niet echt mijn type band. Een beetje te gemaakt, een beetje te hard hun best doende om populair te worden en radiohitjes te scoren vind ik.
Susanne Sunfdor: heeft gecancelled, geen idee of dat voor RW ook het geval is?
Hier wat ik van de bands vond die beide doen (zonder te veel te spoilen)
Arctic Monkeys: was zeer sterk op BKS, dik de moeite, had een beetje schrik voor hun show maar was toch wel aangenaam verrast!
Wolf Alice: zwepen het publiek heel erg op (al vind ik de attitude van de gitarist en de bassist wat overdreven), zeker de moeite voor een stevig rock feestje!
Angus & julia Stone: na een kwartier vertrokken omdat ik ze toch al op RW ga zien, en ze clashde met Bully, die ik ook wou zien! Dus kan ik niet op in gaan, maar zeker op een strand is het altijd een lekker sfeertje als zij spelen!
Gang of Youths: even voorbij gewandeld en beluisterd tijdens het aanschuiven voor een biertje, klinkt niet slecht live, maar sowieso niet echt mijn type band. Een beetje te gemaakt, een beetje te hard hun best doende om populair te worden en radiohitjes te scoren vind ik.
Susanne Sunfdor: heeft gecancelled, geen idee of dat voor RW ook het geval is?
Update: 500 one-day tickets for Sunday 8 July - with Arctic Monkeys, Nick Cave & The Bad Seeds, Nine Inch Nails, Post Malone, THE EELS and more - have been released for sale! If you want to join us on Sunday 8 July, the time to decide is here! Get your tickets now from https://goo.gl/8fWvco #RW18
