Pinkpop 2014 verslag
Het was een warme gedenkwaardige editie met een flinke koude douche...
Het begon met een heerlijk voorgerecht met Ed Kowalczyk en met een topping van Rolling Stones. Een veelzijdig hoofdgerecht met van alles er op en er aan. Als laatste een heftig toetje met verkoeling en een enorme zoete kers in de vorm van Metallica.
Zoals gewoonlijk vroeg op het terrein, in aanslag met mij zaterdag-marktplaats-kaartje zweten van de warmte en voor de scanner. Enorm opgelucht een piepje te horen met een groen vinkje op het scherm. Dan de weg te maken naar het gras van Pinkpop “Back Home”. Rondje lopen en kijken waar en hoe alles staat dit jaar. Om vervolgens de schaduw op te zoeken van de tent voor de officiele kick-off. Toch zo’n 20 minuten Less Djinns bekeken, dat ik nu al niet meer weet hoe ik het vond, geeft al mijn indruk weer.
Natuurlijk tijdig klaar gaan staan vooraan bij Ed Kowalczyk, weergaloos en omvergeblazen door Throwing Copper. Bij inzet van Lightning Crashes even goed moeten slikken, WOW! Dan ook nog even Overcome er achteraan slingeren, Ed was enorm goed (alweer). Nog een poging gedaan de tent in te komen voor The Scene maar dat was op dat moment te vergeefs, zonder de nieuwe poging te wagen doorgelopen naar HAIM. Die meiden had ik onderschat, ik vond het best goed. Maar wat kan die ene gekke bekke trekken... Bij Flogging Molly krijg ik altijd weer een enorm Janse Bagge feest gevoel, begrijp me goed dat dat ook nu weer goed nieuws is. Joe Bonamassa, nog nooit gezien, maakte mijn verwachting helemaal waar. Komt zeker in het rijtje te staan met de beste gitaristen die ik gezien heb. Daarna een plekje gezocht bij John Mayer, wat was het druk en drukkend en warm. Dat kunstje had ik al eens gezien, maar was uiteraard niet verkeerd. Daarna The Stones, maar ik moest even een kleine 2 meter achteruit uit de drukte naar waar wat mensen op de grond zaten, want het begon even zwart te worden. Misschien iets verkeerds gegeten, “te” veel pilsjes, “te” weinig water, “te” warm of “te” zenuwachtig voor The Stones of wellicht een combinatie van “te” veel van dit alles. Maar al met al aan het einde van de show “te”-vreden. De interactie, het proberen wat Nederlands erdoor te gooien “eindelijk op Pinkpop”. Ja, hoe ik het me had voorgesteld, fantastisch en voor geen goud willen missen!
Zondag niet al te vroeg het terrein op gegaan, maar toch optijd binnen om bij Taymir in de tent aan te sluiten. Mwah, next, had ik na 20 minuten wel gehad! Chef’Special achter op het veld staan bekijken en hoe mensen een lol hadden bij het enorme “I love Pinkpop” logo. Daarna tijdig richting de 3fm-stage gelopen om een aardig plekje te hebben voor Limb Bizkit, super goed. Zoals verwacht, het zelfde kunstje, maar wel heel vermakelijk. Daarna een kijkje genomen in Stage 4 bij Nina Nesbitt. Stage 4 was denk ik wel een goed experiment en ook Nina Nesbitt wist die kleine tent te vullen, maar keert zeker eens terug op een groter podium, 1 thumbs up. Ben in eerste instantie naar Rudimental gelopen, maar bedacht me bij het eerste nummer en ben toch nar Twenty One Pilots in de tent gegaan. Was er niet heel druk, maar ik vond dat ze met z’n tweeen goed bezig waren. Niet heel ver gelopen om op een hoekje bij de security hekken naar Ed Sheeran te kijken. Gewoon een hele goede performer, grapjes, zanglijntjes en rap met z’n pedaaltjes aan de gang, zeker een goede keuze geweest Ed Sheeran op mainstage te zetten. Bij The Boxer Rebellion had ik het idee dat het geluid in de tent niet heel goed was, waardoor eigenlijk de gehele act voor mij een beetje inkakte. Jammer, dan maar een rondje lopen en een plekje in de schaduw van mainstage aan de andere kant van het veld opgezocht. Alwaar ik naar mijn mening achteraf eigenlijk “de afsluiter” van de zondag heb gezien, Editors. Had ze al zeker 5 keer gezien, maar ook nu weer helemaal top. Al eerder heb ik aangegeven dat de band in Nederland onderschat is, maar voor mij hebben ze nu echt bewezen klaar te zijn om een festival headliner te zijn en ook op Pinkpop. Vervolgens mijn favoriet van de dag gaan zien, Robert Plant. Je moet het solo-werk met The Sensational Space Shifters waarderen en je krijgt als slagroom op de taart “Whole Lotta Love” in de extended versie.
Ik hoopte dat ik het goed zou gaan vinden en dat is Plant zeker gelukt. Daarna terug naar mainstage, onderweg begonnen Arctic Monkeys al. Maar ik vond het niet overtuigend, ook na 3 nummers niet. Na 5 nummers had ik het eigenlijk wel gehad die zondag en ben gegaan. Het was verrassend genoeg nog druk onderweg naar buiten, dus er waren meer mensen die de eigenlijke zondag-afsluiter al hadden gezien die dag.
Maandag Metal-Monday. Starten in de hitte bij Jett Rebel, aardig showtje hoor. Zeer talentvolle jonge jongen, ben echter wel (voor Larry Graham te zien) al richting mainstage gelopen. Om een goed plekje vooraan te vinden bij Mastodon. Het was niet heel druk vooraan dus dat kon heel ver vooraan, het was ook wel een heel goed optreden met weinig toeters en bellen. Onderweg naar Kodaline mezelf bedacht en omgedraaid naar de tent voor Ghost. Zeker geen spijt van, niet het beste wat ik ooit gezien heb, maar zeker onderscheidend. Vervolgens een theatershow van Rob Zombie met bizarre pakken en microfoonstandaards, zeer vermakelijke show. Na afloop de rust maar opgezocht bij Young the Giant in de tent, maar toch weer tijdig naar mainstage om weer een goede plek ver vooraan de vinden voor Biffy Clyro.
Ja, alle meezingers alle “oehoe’s” en “aahaa’s” meegerekend, ben ik zeker niet teleurgesteld. Om al het gitaargeweld even te ontlopen en te ontnuchteren bij Jake Bugg. Saai, stijve hark, weinig lolligs in te brengen, maar hij kan goed zingen en heeft een aantal leuke nummers. Dit bedoel ik dan wel positief, maar je moet idd geen spectakel verwachten dacht ik. Dat kwam nog...
Plek gezocht bij Avenged Sevenfold maar kwam security vakken niet meer terug in. Buiten om dan maar, in de buurt van de linker nooduitgang van de securityring, met uitstekend uitzicht op main en de schermen en de catwalk. Dat ging er zeker strak en hard aan toe, show compleet met vuur en wat harde “HAIL’s” en horns in de lucht. Vervolgens een volledig in stress geschoten Jan Smeets zien, “het is goed fout, er komt een grote jongen aan” en “geen paniek”. Dan duurt het zeker lang tot je een glimp van Metallica opvangt. Vanuit mijn positie een aardig zicht op het ontruimen van de securityringen en het ingelaste optreden van Corton. Onszelf vermaken met zingen van “Thunder”, “Always look on the bright side of life” en “daarboven op die berg…”. Paniek nee, wel een paar dames met angstige verkleumde gezichten van de hevige regen. En een gratis lichtshow in de lucht, terwijl er af en toe nog wat geluid uit de tent kwam van Gogol Bordello.
Uiteindelijk met een vertraging maar toch eindelijk Metallica. Het ontbrak aan vuurwerk maar niet op het podium en het ontbrak zeker niet aan enthousiasme van James Hetfield en de heren. Zeer goede Metallica show, uitstekende afsluiter van Pinkpop op dinsdag 10 juni...
.
