Uit de laatste weken:
Linkin Park - One More Light: Onherkenbaar Linkin Park als je het vergelijkt met albums als Hybrid Theory, Meteora en, meer recentelijk, The Hunting Party. Maar goed zoals ze zelf ook aangeven houden ze er van om te veranderen en te doen waar ze zin in hebben met nu als resultaat een pop album. Ik heb dan ook geprobeerd het dan ook maar vanuit een pop perspectief te beoordelen, maar ook dan is het album weinig echt interessant met ook erge ups en downs in de lyrics. Sterkste nummers naar mijn mening dan Talking To Myself, Battle Symphony en het rustige One More Light. 5,3/10.
Alt-J - Relaxer: Alt-J is er naar mijn mening weer erg in geslaagd iets heel eigens neer te zetten. Toch vind ik het jammer dat het album niet echt een lopend geheel is en meer een album is geworden met een paar goede en een paar mindere tracks. Hoogtepunten voor mij zijn dan In Cold Blood, Deadcrush en Adeline. 6,7/10.
All Time Low - Last Young Renegade: Hier zal ongetwijfeld weinig van jullie überhaupt iets mee hebben, maar om één of andere reden is dit het eerste echte bandje waar ik into geraakt ben. Waar gewoonlijk de pop-punk energie centraal staat is All Time Low één van die bands (zie ook LInkin Park) die meer een pop richting op gaat met wel nog steeds de pop-punk energie op een laag vuurtje. Met sommige nummers een werkende combinatie (Dirty Laundry, Dark Side of Your Room en Afterglow), en voor sommige nummers toch redelijk een flop (Bijvoorbeeld Drugs & Candy en Nightmares). 5,7/10.
Jamiroqai - Automaton: Toch wel voorgenomen dit jaar in meer en meer genres te gaan experimneteren onder andere door het luisteren van nieuwe releases bij een voor mij nog onbekende artiest. Jamiroqai was er hier één van. En die heeft wel gelijk overtuigd. Erg fijn album in de grote lijnen. 7,2/10.
Rise Against - Wolves: Toch één van mijn favoriete artiesten, maar weinig echt vernieuwend geweest in hun bestaan. Wolves is dan ook weer een lekkere plaat, maar heeft voor mij weinig echte uitschieters. 6,9/10.
Machine Gun Kelly - Bloom: Past ook weer in het rijtje van nieuwe artiesten in voor mij nog wat onbekendere genres, maar damn dit is toch wel een hele fijne combinatie van pop, rock, R&B en hiphop. Eigenlijk van begin tot eind wel boeiend met als persoonlijke hoogtepunten The Gunner, Go For Broke, Kiss The Sky en Let You Go. 7,8/10.
Sundara Karma - Youth is Only Ever Fun in Retrospect: Ondanks dat ik veel van dit soort bandjes zijn, heeft Sundara Karma zich voor mij prima onderscheden. Een legendarisch album is het niet, maar wel heel fijn. 7,5/10.
Papa Roach - Crooked Teeth: Damn. Dit is echt een lekker album. Vernieuwend, maar toch ook gewoon echt Papa Roach. Het album heeft eigenlijk iets van alle Papa Roach albums samen en gezien ik deze band al een langere tijd volg, is dit eigenlijk een prefect album. Voor mij dan. 8,2/10.
Linkin Park - One More Light: Onherkenbaar Linkin Park als je het vergelijkt met albums als Hybrid Theory, Meteora en, meer recentelijk, The Hunting Party. Maar goed zoals ze zelf ook aangeven houden ze er van om te veranderen en te doen waar ze zin in hebben met nu als resultaat een pop album. Ik heb dan ook geprobeerd het dan ook maar vanuit een pop perspectief te beoordelen, maar ook dan is het album weinig echt interessant met ook erge ups en downs in de lyrics. Sterkste nummers naar mijn mening dan Talking To Myself, Battle Symphony en het rustige One More Light. 5,3/10.
Alt-J - Relaxer: Alt-J is er naar mijn mening weer erg in geslaagd iets heel eigens neer te zetten. Toch vind ik het jammer dat het album niet echt een lopend geheel is en meer een album is geworden met een paar goede en een paar mindere tracks. Hoogtepunten voor mij zijn dan In Cold Blood, Deadcrush en Adeline. 6,7/10.
All Time Low - Last Young Renegade: Hier zal ongetwijfeld weinig van jullie überhaupt iets mee hebben, maar om één of andere reden is dit het eerste echte bandje waar ik into geraakt ben. Waar gewoonlijk de pop-punk energie centraal staat is All Time Low één van die bands (zie ook LInkin Park) die meer een pop richting op gaat met wel nog steeds de pop-punk energie op een laag vuurtje. Met sommige nummers een werkende combinatie (Dirty Laundry, Dark Side of Your Room en Afterglow), en voor sommige nummers toch redelijk een flop (Bijvoorbeeld Drugs & Candy en Nightmares). 5,7/10.
Jamiroqai - Automaton: Toch wel voorgenomen dit jaar in meer en meer genres te gaan experimneteren onder andere door het luisteren van nieuwe releases bij een voor mij nog onbekende artiest. Jamiroqai was er hier één van. En die heeft wel gelijk overtuigd. Erg fijn album in de grote lijnen. 7,2/10.
Rise Against - Wolves: Toch één van mijn favoriete artiesten, maar weinig echt vernieuwend geweest in hun bestaan. Wolves is dan ook weer een lekkere plaat, maar heeft voor mij weinig echte uitschieters. 6,9/10.
Machine Gun Kelly - Bloom: Past ook weer in het rijtje van nieuwe artiesten in voor mij nog wat onbekendere genres, maar damn dit is toch wel een hele fijne combinatie van pop, rock, R&B en hiphop. Eigenlijk van begin tot eind wel boeiend met als persoonlijke hoogtepunten The Gunner, Go For Broke, Kiss The Sky en Let You Go. 7,8/10.
Sundara Karma - Youth is Only Ever Fun in Retrospect: Ondanks dat ik veel van dit soort bandjes zijn, heeft Sundara Karma zich voor mij prima onderscheden. Een legendarisch album is het niet, maar wel heel fijn. 7,5/10.
Papa Roach - Crooked Teeth: Damn. Dit is echt een lekker album. Vernieuwend, maar toch ook gewoon echt Papa Roach. Het album heeft eigenlijk iets van alle Papa Roach albums samen en gezien ik deze band al een langere tijd volg, is dit eigenlijk een prefect album. Voor mij dan. 8,2/10.
