Elk jaar springt mijn lijstje weer meer uit elkaar dat het jaar ervoor. 2018 is weer een prachtig muzikaal jaartje geweest
20 Ryan Adams - Doomsday
19 Alvvays - Antisocialites
18 Four Tet - New Energy
17 Rosalia - Los Angeles
16 Kelly Lee Owens - Kelly Lee Owens
15 Spinvis - Trein Vuur Dageraad
14 Brockhampton - Saturation
13 Cloud Nothing - Life Without Sound
12 Protomartyr - Relatives in Descent
11 Brockhampton - Saturation 2
Beste EP: Denzel Curry - 13
10 Sorority Noise - You're Not As ....... As You Think
Waar Mount Eerie zijn boodschap net wat beter over weet te brengen maar het muzikaal mij niet helemaal kan interesseren is daar Sorority Noise. Deze band verpakt hun leed met doordrammende drums, beukende gitaartjes en een prettig stemgeluid.
9 - Migos - Culture
Mijn meest gedraaide plaat van 2017. Amerikaans hit kanon leveren een album af vol met hoogtepunten. Diverse, rijke beats waar de 3 heren hun magie over uitstrooien aangevuld met verschillende sterke gastoptredens. Echt zo'n album waar ik elke 3 weken weer een nieuw hitjes uit kon plukken en op repeat kon zetten. Ben bang dat de opvolger hier niet bij in de buurt gaat komen. But anyways, ready for Culture 2.
8 Idles - Brutalism
De ramplaat van het jaar. Echt zo'n overdreven Brits punk bandje waar de frontman als een gestoorde vent beheerst over de liedjes heen brult. Misschien uiteindelijk iets teveel van hetzelfde maar dat moeten ze dan mooi maar weer bij de volgende plaat bewijzen.
7 Wolf Alice - Visions of a Life
Tijdens de hype van dit band ben ik een beetje afgehaakt. Wolf Alice voelde voor mij als opgeblazen lucht. Toen het fijn gepolijste album aankwam was heel de identiteit weg die ze met hun EP's hadden opgebouwd. Deze plaat is toch wel echt de waardige opvolger van die eerste rauwe singletjes en met recht een van de beste nieuwe indiebands waar ze in de UK gek van worden.
6 Miguel - War & Leisure
Hij is weer terug hoor. Mijn favoriete Frank Ocean. Productioneel zit het altijd geweldig in elkaar, zijn stem is perfect voor dit genre en het is gewoon de geilste plaat van het jaar. R&B beats met een gitaartje aanlikken kan niemand beter dan Miguel.
5 Spoon - Hot Thoughts
Eindelijk weer een band die na velen albums weer weet te verassen. Er staat eigenlijk geen zwak nummer op deze plaat. Elk nummer heeft zijn eigen unieke groove en identiteit.
4 Brand New - Science Fiction
Toch wel de mooiste verassing van het jaar. Waar Brand New mij vaak met hun scherpe single weet te raken vinden we die eigenlijk vrijwel niet terug op Science Fiction. Wat we wel krijgen is een plaat die zijn gehele duur in één bepaalde donkere vibe blijft zitten. Echt een plaat om helemaal op te zetten en losse liedjes minder tot zijn recht komen. Een heel mooi einde voor Brand New.
3 Slowdive - Slowdive
Hoge verwachtingen? Totaal niet. Toen ik de nieuwe liedjes hoorde van mede shoegaze genoten Ride zag ik de bui al hangen. Gelukkig kwam Slowdive al snel met die verrassend scherpe single Star Roving aanzetten. Deze werd daarna aangevuld met nummer die klinken of dit gewoon de bestemde opvolger voor Pygmalion moest zijn. Heerlijk weggedragen worden door dat welbekende lakentje van de instrumentatie en vocalen van deze band.
2 The National - Sleep Well Beast
Toen ik hoorde dat The National wat meer elecktronische geluiden in hun nieuwe plaat zou gaan verwerken zag ik er toch een beetje tegenop. Zou die band waar ik zo fan van ben nu met een plaat komen waar ik gewoon niks mee kan? Zelf ben ik toch wel een beetje vastgeroest in die eigen sound waarmee ze enkele klassieke albums hebben afgeleverd. Toch weet deze briljant muzikale band het weer voor elkaar te krijgen. Dit nieuwe album voelde als zo'n logische stap na de eerste luisterbeurten. Het weet gewoon weer een extra laag toe te voegen en de band nieuwer dan ooit aan te laten voelen. De nieuwe nummer blijven even meeslepend en mooi als hun voorgangers. De extra melancholische toevoegingen van deze extra toevoegingen maken de muziek misschien nog meeslepender dan ooit. Zo is I'll Still Destroy You gewoon weer een nieuwe Terrible Love <3 Denk niet dat deze gasten ooit nog een slecht album gaan uitbrengen.
1 Lorde - Melodrama
Begin vorig jaar zat ik naar Gary Oldman te kijken die Lorde aankondigde tijdens de Brit Awards Tribute to David Bowie. David noemde Lorde daar de toekomst van de muziek. Waarna ze op haar toch wel eigen manier, net zoals Bowie die had, Life on Mars coverde. Lorde is niet bepaald een standaard popicoon. Dat was ook tijdens dit optreden te zien. Soms in haar eigen getogen, het moment daarna ooit heel uitbundig maar vooral vaak toch wat apart. Deze plaat heeft in de winkels alvast geen reclame meer nodig want deze plaat zit verstopt in een van de mooiste hoezen die ik ooit gezien heb. De eerste single die we te horen kregen van deze plaat was Green Light. Samen met de clip zingt ze haar ex vaarwel een viert ze tegelijkertijd dat deze periode er op zit. Waar Lorde op haar debuutplaat vooral heerlijke frisse, abstracte popliedjes wist te brengen levert ze met Melodrama een album dat het gemiddelde liefdes verhaal van een jong persoon verteld. Dit alles wordt verpakt met heerlijke over de top pop nummers zoals Green Light en Supercut, momenten waar we terugschakelen zoals het prachtige Liability and het Kate Bush-achtige Writer in The Dark. De productie op deze plaat is fenomenaal. Jack Antonoff van Bleachers mag dan ook zeker niet in dit verhaaltjes ontbreken. Nergens voelt deze plaat goedkoop en makkelijk scorend aan. Verrassende synths en geluidjes vliegen je rond de oren. Toch zijn het vooral de vocalen en het verhaal dat ze te vertellen heeft het prachtige deel aan deze plaat. Ze weet het allemaal zo pakkende en met de perfecte woorden te vertellen dat ik op de meeste nummers echt van begin tot het eind aan het genieten ben van de kleffe zinnetjes en de verrassende kanten waar de liedjes eindigen. Mijn Nieuw-Zeelandse vriendin levert hiermee misschien wel de beste pop plaat van laatste 5 a 10 jaar af. Bowie was right.
Hier nog de rest van mijn lijstje
https://rateyourmusic.com/list/WesselJoosten/top-albums-2017/
