18 mei 1970
De eerste editie van Pinkpop, het langstlopende festival ter wereld.
Eind jaren zestig is de nieuwe popmuziek nog niet erg doorgedrongen in Limburg. Er zijn enkele ‘underground-kelders’ en hippe jeugdhuizen, maar het merendeel van de jeugd luistert nog naar rock ‘n roll. Journalist Wim Wennekens verzorgt de jongerenpagina ‘NU’ van De Nieuwe Limburger. Deze pagina is eigenlijk één langgerekte hartekreet: ‘er gebeurt nóóit iets in Limburg’. Hij vindt al snel een medestander in Hans van Beers, oud-onderwijzer en directeur van het jongerencentrum Trajectum. Gezamenlijk organiseren zij busreizen naar het westen voor optredens van grote popgroepen. Totdat men bedenkt: laten we zelf iets organiseren.
Uitspanning Gulpenberg Panorama, gelegen bovenop de Gulpenerberg, wil zichzelf op de wereldkaart te zetten. De eigenaar benadert Wim Wennekens of hij niet een talentenjacht wil organiseren op het terrein bij het café. Het moest plaatsvinden op Tweede Pinksterdag 1969. Wennekens voelt daar niet veel voor. In plaats daarvan wil hij een popfestival organiseren, naar voorbeeld van Monterey-pop en Nederlandse voorlopers in Den Haag en Utrecht. Een aantal hippe Limburgse bandjes wordt gevraagd ‘om niet’ te komen spelen. Wennekens en Van Beers regelen een gratis varken-aan-het-spit en er zijn appelen voor niks beschikbaar. Zo wordt het aangekondigd in de plaatselijke krant.
Het evenement wordt ‘Pinknick’ genoemd; vanwege Pinksteren en in verband met VPRO’s Piknik, waar het hippe deel van Limburg erg tegen opkeek. Bijna 10.000 mensen komen erop af; niet alleen popliefhebbers, maar ook opa’s en oma’s met kleinkinderen. En gezinnen met lege boodschappentassen om de appelen in te laden. Het is een groot succes.
In 1970 steekt men de koppen bij elkaar, richt de Stichting Buitengewone Producties op, en gaat op zoek naar een buitenlandse popgroep. De enorm populaire zangeres Melanie, bekend van de flowerpower hit ‘Beautiful People’ blijkt te kunnen komen voor een gage van zesduizend gulden. Maar Melanie zegt af wegens een oorontsteking. De Stichting Buitengewone Producties besluit om vervolgens een tweede editie van Pinknick te organiseren. Op een andere lokatie, professioneler georganiseerd en onder een andere naam: Pinkpop.
Op 18 mei 1970 komen in het Geleense Burgemeester Damensportpark tienduizend mensen bijeen om de groepen Live, Livin’ Blues, Golden Earring, Opus, Bismarck, Mr. Albert Show, Keef Hartley’s Big Band, Dream en de George Baker Selection te bewonderen. Entree: fl.3,50 (voorverkoop fl.2,50) Het is zonnig weer.
Het geluid bij de optredens regelt een Nijmeegs bedrijf met de ronkende naam ‘Radio Europa’. Op de dag van het festival komt een volkswagenbusje het terrein oprijden waaruit twee zangzuiltjes en wat speakers van de wielerkoers te voorschijn komen. Gelukkig is Golden Earring bereid hun apparatuur beschikbaar te stellen gedurende het hele festival.
De plaatselijke bevolking reageert geschokt maar nieuwsgierig. Net als het jaar daarvoor bestaat een deel van het publiek uit burgers. De pachter van het horecabedrijf bij het sportpark heeft het alleenrecht op de verkoop van eten en drinken tijdens het festival. Hij belooft de winst te delen met de organisatie. Maar na afloop zwaait hij Wennekens en Van Beers door het geopende raampje van zijn Mercedes vrolijk gedag met de tekst: “Zo jongelui, deze Mercedes ga ik maar eens inruilen. Tot volgend jaar, hoop ik.”
Bekijk ook deze aflevering van Andere Tijden (waar ik deze tekst ook vandaan heb):
https://www.anderetijden.nl/aflevering/590/De-beginjaren-van-Pinkpop
18 mei 2001
De band Travis moet ‘nep’ spelen tijdens de Top of the Pops uitzending van hun nummer ‘sing’, alleen de zang is ingeplugd (wat bij Top of the Pops standaard is). In plaats van dit te doen, beginnen de bandleden een taartgooigevecht.
https://www.youtube.com/watch?v=ZctTfsqIbsU
