Als je het zo bekijkt heb je best een punt. De ‘pop’ uit Pinkpop is dan de identiteit die ze zich aanmeten. Omdat echter de échte pop-acts (de Aviciis, Biebers en Garrixen van deze wereld) nooit een blijvende factor in muziekland zijn, zwiept je affiche wel aardig heen en weer. Dat kun je positief vinden (noem het verandering/verjonging), of negatief (geen meerjarenplan). Uiteindelijk komt het overigens puur aan op smaak. Ik zit gewoon niet te wachten op Bieber, Avicii, Kygo, Kensington, Garrix, Major Lazer, en vindt festival met live muziek juist de uitgelezen kans op een tikkeltje minder mainstream te programmeren dan Pinkpop doet. Dat hoeft dan niet meteen à la BKS waar naast de headliners, een hoop niche-bands staan. Maar zoals bijvoorbeeld RW het doet, dat vind ik van visie en lijn spreken.
Dit. Ik vind de programmering van RW een stuk frisser en 'mee met de tijd' aanvoelen, net doordat ze zich niet laten verleiden in ultieme platheid a la Garrix of Bieber. Die programmeren veel meer nieuwere acts vrij hoog, waardoor ze toch steeds nieuwe headliners de kans geven. Arcade Fire die nu boven Kings Of Leon staat is daarvan een goed voorbeeld. Florence & The Machine vorig jaar ook. En M&S daarvoor. En Editors daarvoor. Ook dingen als The XX, Black Keys, Ellie Goulding, Macklemore en Alt-J mogen er hoog staan.