Leuk om de ervaringen van iedereen op het forum te lezen!
Ik zal die van mij dan ook maar eens delen.
Voor mij is DTRH het allermooiste festival van Nederland. Ik kom zelf uit de buurt dus het is dan ook een groot feest omdat je constant mensen tegen komt die je kent; maar juist het leren kennen van nieuwe mensen is iets wat voor mij DTRH uniek maakt. Ik ben op tig festivals door heel Europa geweest en nergens is de sfeer zo relaxed, liefdevol en gezellig als op Down The Rabbit Hole. Het is inmiddels donderdag en ik zit nog steeds volledig in de festivalhype!
Voor mij was de mindere line-up niet echt een probleem, ik vermaak me toch wel en ergens vind ik het tegenwoordig wel relaxed dat er weleens een uurtje op een dag is waarop ik geen act écht interessant vind. Dan kan ik lekker het terrein ontdekken of eens goed van de culinaire mogelijkheden genieten, want het eten op DTRH is wat mij betreft ook echt waanzinnig.
Ik vind de niet te stillen honger naar nieuwe pareltjes, of liefde voor gevestigde artiesten van mensen op dit forum heerlijk om te lezen! Ikzelf sta er inmiddels iets anders in, de meeste artiesten die ik echt heel leuk vind heb ik toch al een paar keer gezien, dus als ik op een festival wat nieuwe acts kan ontdekken of bands die ik nog nooit heb gezien voor het eerst live kan zien, is mijn weekend al helemaal geslaagd. Zoals gezegd ben ik namelijk een beetje klaar met het overvolle spoorboekje zoals ik die vroeger had op festivals, waar eigenlijk nauwelijks tijd was om eens van het festival an sich te genieten.
Donderdag
Op donderdag kwamen wij lekker vroeg aan, waardoor we een heerlijk plekje op camping roze wisten te scoren. Heerlijk om zo dichtbij het terrein te zitten, dit is gelukkig elke editie gelukt. Echter, ik hoorde dat vrijwilligers op het festival tegenwoordig niet alleen hun eigen tentje alvast op de camping mogen opzetten, maar ook die van vrienden met gekochte kaartjes. Dit resulteerde erin dat camping roze bij het openen van het campingterrein al voor 50% gevuld was, o.a. door mensen die enorm veel ruimte innamen met dubbele partytenten etc. Dit vind ik een zorgelijke trend. De rest van de dag met vrienden biertjes gedronken op het terras van Birra Moretti en alvast leuke mensen ontmoet! Verbeterpuntje voor mij zijn de eetmogelijkheden op donderdag, dit is (zeker in contrast met het festival zelf) wel heel karig.
Vrijdag
Na een goede nachtrust wakker geworden en het festivalterrein ontdekt nadat we Froukje nog tegenkwamen op de Platte Kar. Ik heb Froukje inmiddels wel een beetje gezien, haar repertoire is namelijk nog niet zo groot en na 2x alle liedjes wist ik het wel. Blijven staan voor Warhaus, maar die vind ik (i.t.t. Balthazar) nooit zo bijzonder. Halverwege naar de Teddy gelopen om vooraan te staan voor Confidence Man. Ik kende een paar liedjes maar was enorm positief verrast. Tuurlijk, het is geen Radiohead of Sufjan Stevens, maar wel een ontzettend leuke show die je meteen in een goede vibe doet belanden. Ik werd ook positief verrast door The Whitest Boy Alive, dit leek mij in eerste instantie niet echt een act voor op DTRH, maar het werkte juist enorm goed! Daarna door naar Agar Agar, dit was echt zo'n act die ik tot dan toe steeds op festivals was misgelopen en nu dus echt wilde zien. Het was een goed optreden, maar ik had ergens gehoopt op wat meer improvisatie aan het einde van nummers, misschien een wat minder gestroomlijnde show. Daarna door naar Fred Again..,waar het echt ongelofelijk druk was. Ik ben gelukkig lang dus kon de show voor het grootste gedeelte zien. Ik vond het goed, maar voor mij was het niet perse een hoogtepunt van het festival. Wel leuk om weer een nieuwe majorheadliner erbij te hebben, dan kunnen ze op Pinkpop en Werchter KoL of Imagine Dragons misschien een keer links laten liggen. Voor mij is op een festival het nachtprogramma minstens zo belangrijk als het dagprogramma en ik vond deze programmering behoorlijk sterk op DTRH dit jaar. Hoogtepunt op de vrijdagnacht was voor mij de b2b van Moxie & Shanti Celeste in de Rex.
Zaterdag
Op zaterdagochtend zoals verwacht wat later wakker geworden. Eerste act was Altin Gun, wat gewoon een heerlijke festivalact is. Ondanks de regen enorm van hun optreden genoten, het publiek was ook in vorm. Blijven plakken vooraan de Hotot voor een mooi plekje bij Sticky Fingers. Niet veel op aan te merken, was gewoon leuk maar ook niet heel speciaal. Hierna was het een paar uurtjes chillen, alvorens wij naar de Rex gingen voor Stenny, ik ben groot fan van Ilian Tape dus dit was voor mij gewoon een heerlijke set. Wel jammer dat het zo rustig was in de Rex maar ook wel begrijpelijk om die tijd. Iets eerder weggegaan bij zijn set om vooraan te staan bij Working Men's Club, hoge verwachtingen volledig waargemaakt. Wat een bak energie en het uur vloog om! De rest van de avond vooraan de Fuzzy blijven plakken. Overmono was waanzinnig, Carista zoals altijd ook goed en Skin on Skin als hoogtepunt. Na afloop van zijn set kwam hij naar beneden om even met bezoekers op de foto te gaan en heb nog een minuut of 5 met hem staan praten, klasse dat hij dit doet om een uur of 5.
Zondag
Op de zondag maar drie acts gezien maar die drie acts waren wel alle drie van wereldniveau. Ben Howard - Phoenix - Paolo Nutini. Ik denk dat ik niet vaak drie acts op hetzelfde podium achter elkaar heb gezien die beter waren dan deze drie. Heerlijk 'wakker worden' met de muziek van Ben, daarna wakker blijven op de hitjes van Phoenix om daarna weg te zwijmelen bij de fantastische set van Paolo Nutini, ik was echt zwaar onder de indruk. Nachtprogramma op zondag viel mij wat tegen; Sedef Adasi was heel leuk geweest maar dit was mij echt te laat.
Conclusie
Al met al een heerlijk weekend gehad. Verbeterpuntjes reeds genoemd maar dit blijft gewoon het leukste festival wat er is (imo). Ik koop volgend jaar gewoon weer een kaartje. Zelfs als de line-up tegenvalt, is er op DTRH genoeg te beleven voor een top weekend!
Hoogtepunten:
1. Working Men's Club
2. Paolo Nutini
3. Overmono
4. Phoenix
5. Agar Agar
Nachtprogramma honourable mentions:
Skin on Skin
Moxie b2b Shanti Celeste
Carista