Met een North Sea Jazz-weekend niet toegekomen aan een lijstje, maar liever laat dan nooit! Ik heb mij uitstekend vermaakt op DTRH. Waar ik onwijs gelukkig mee was is The Swamp’s Steamers Club, die plek stelt nooit teleur! Elk loos moment van het festival heb ik daar de benen uit mijn lijf gedanst – en zo te zien met een flink aantal van jullie. Ook vond ik het aanbod in eten weer kwalitatief sterk (shoutout naar de falafeltent) en gingen de rijen bij de bars en toiletten in mijn beleving echt vlot. Werknemers waren ook vriendelijk, en als er iets gebeurde (zoals in de pit bij Bob Vylan) waren de EHBO’ers en bewakers snel ter plaatse. Het publiek was niet te jong, hier en daar wat waus, maar over het algemeen echt heel relaxt en enthousiast. Goed georganiseerd dus met alle ingrediënten voor een zorgeloos weekend.
Toch wordt dit voor mij voorlopig de laatste keer. Zoals hier al is genoemd vind ik het festival te ‘groots’ geworden en is de line-up minder aan mij besteed. Ik miste echt de namen van de ‘oude garde’ (zoals de jaren met David Byrne, Nick Cave of Grace Jones) en de jazz. Ik kan mij bijvoorbeeld het jaar 2019 met Kamasi Washington, The Comet Is Coming en Ezra Collective nog goed heugen. Ook miste ik dit jaar ook een stukje sfeer in de aankleding, wat ze bijvoorbeeld hebben gedaan met Eden is mij een raadsel. Uit kleinere festivals als Motel Mozaique, Grauzone en Le Guess Who kan ik (muzikaal) meer mijn hart ophalen en ligt de prijs-genietfactor voor mij vele malen hoger.
Maarrr genoeg gezeurd. Even de balans opmaken!
Mijn top 5:
- IDLES: was voor mij de tiende keer, maar man o man wat blijft het een steengoede en sympathieke band en wat was het publiek te gek!
- Heartworms: een show waarin je alles vergeet, ze pakten mij helemaal in. Goede liveband (shoutout naar de bassiste) en de sfeer: er hing echt iets in de lucht. Deze band ik wil ik graag snel weer zien.
- Bob Vylan: het ging flink tekeer en was nog dagen beurs, maar worth it! Hier en daar lekker grimmig en opzwepend, dan weer komisch (I want to live in Groningen!) of hoopvol. Te gek!
- Jacob Collier: blij met een jazznaam en wat een staaltje vakmanschap! En het moment dat Jacob het publiek dirigeerde, zorgde voor een heus kippenvelmoment.
- SPOON: alhoewel - zoals al door iemand hier genoemd was - het geluid de band tekort deed, blijven ze een mega strakke en afwisselende liveband. Ik werd ook erg blij van het tempo waarin ze de setlist erdoorheen jasten.
Andere eervolle vermeldingen: Whitest Boy Alive (wat een sfeer en wat staat die band er ontspannen bij),
Paolo Nutini (met als hoogtepunt New Shoes met alle sneakers in de lucht, haha.) en
Warhaus (met Beaches als absoluut hoogtepunt)
(Helaas) te kort/slecht gezien voor in de top, maar smaakte naar meer:
- Working Men’s Club: laatste stukje van de set kunnen zien, boeiend om naar te kijken en heerlijk gedanst
- Death Grips: door het blokkenschema iets minder dan de helft gezien, maar precies wat ik mij erbij voorstelde. Indrukwekkend!
- La Femme: te brak na Bob Vylan, maar ze kregen de boel knap mee.
- Ben Howard: ik stond wat verder in het veld, en er werd een hoop afgeouwehoerd. Daardoor heb ik de set niet zo goed meegekregen, jammer, want klonk vet.
- Tramhaus: al vaker gezien, maar klonk wederom lekker.
Verrassende namen: Elephant en
Kids with Buns, ik had niet verwacht dat ik daar de sets van uit zou kijken, maar ze bleken boeiender dan ik dacht!
Tot slot
de ultieme tegenvaller: dat was voor mij
The Murder Capital. Ik had de band al drie keer gezien, waarvan 1x met de nieuwe plaat. Ik had mij echt verheugd op dit optreden, maar nee, het was ‘m echt niet. Ondanks dat ik weet dat de band behoorlijk arrogant kon overkomen, hadden ze daar in mijn ogen wel ‘recht’ op. In de shows die ik zag was het publiek namelijk uitzinnig en was het een soort (toneel)spel tussen het publiek en de band. Hier moesten ze het publiek voor zich winnen, maar met dezelfde houding een set volhouden… Gewoon nee. Het geluid van de Teddy hielp ook niet mee. Erg jammer!
Goed, dit was mijn spreekbeurt. Zijn er nog vragen?
Leuk om met jullie de voor- en napret te delen: ik kan zoals al gezegd echt (na)genieten van alle lijstjes die hier werden gepost. Volgend jaar ga ik weer lekker de kleinere festivals afstruinen, en ik denk dat een dag of weekend BKS er ook nog wel inzit. Fijne zomer allemaal!