Ik heb even nodig gehad om het allemaal te overdenken, maar voel toch de behoefte om nog een wat langer stukje te schrijven. Allereerst de vraag aan de moderators of ze de openingspost hier kunnen aanpassen, want dat kan ik zelf niet doen, bijvoorbeeld in het wikipedia stukje gewoon of so
David Robert Jones, beter bekend onder zijn artiestennaam David Bowie, (Londen, 8 januari 1947 – New York, 10 januari 2016[1]) was een Brits zanger, songwriter en acteur. Hij wordt beschouwd als een van de invloedrijkste rockmuzikanten vanaf de jaren zestig tot heden.
Muziek luisteren als serieuze hobby doe ik nu een aantal jaar. Tuurlijk, iedereen luistert altijd wel muziek en ik heb ook zo mijn bandjes gehad waar ik eigenlijk veel te veel naar luisterde, maar ik ben pas een paar jaar serieus met albums bezig. Eind vorig jaar leerde ik het werk van David Bowie wat beter kennen en al snel viel me op hoe veelzijdig de artiest was, vandaar ook mijn besluit om in december exclusief David Bowie's muziek aan te zetten.
Hoewel ik een maand lang naar één artiest luisterde terwijl ik normaal juist enorm veel verschillende artiesten en bands probeer te horen, had ik nooit het idee dat het eentonig werd. De prachtige en oprechte akoustische gitaarliedjes op Hunky Dory en Space Oddity kun je onmogelijk in één adem noemen met de industriële drum 'n bass waar Bowie op Earthling ineens weer mee kwam. Zo zou je ook nooit de witte soul van Young Americans vergelijken met de ambient pop die twee jaar later op Low te horen was. Of de enige echte glamkoning Ziggy Stardust naast de onheilspellende occultleider van Blackstar houden. Ondanks zijn enorm experimentele platen heeft hij altijd een groot publiek weten te boeien tot op de dag van vandaag: al meerdere malen heb ik nummers als Let's Dance en Rebel Rebel voorbij horen komen in de alternatievere tentjes hier in Nijmegen. En net op het moment dat ik nog volop aan het genieten ben van de oude meesterwerken van de beste muzikant ooit, maar ook van zijn nieuwe platen The Next Day en Blackstar waarvan ik de release zeer bewust heb meegemaakt, is hij er niet meer. Dit keer sterft niet alleen zijn meest recente persona, maar ook de man achter de maskers. Ik kan zonder twijfel zeggen dat dit de meest indrukwekkende muzikant is die de wereld ooit gekend heeft en ik in mijn levensloop ooit zal kennen en de harde realiteit van een artiest die de ene dag springlevend is en de volgende dag niet meer is is kei- en keihard. David Bowie stond gelijk aan muziek voor mij in de tweede helft van 2015 en muziek is een enorm groot deel van mijn leven, waardoor ik gisteren het gevoel had dat er een deel van mezelf overleden was.
Ik kan me niet voorstellen hoe het moet voelen als je al jaren groot fan van David Bowie bent, of als je Ziggy Stardust himself nog op het podium hebt mogen zien in de jaren '70. Maar hoe moeilijk het overlijden van deze held ook is, voor mij is het een grote steun geweest dat de hele wereld gisteren bij zijn dood stil leek te staan. Rust zacht, David Jones, in de hemel
