BESTE albums van 2015 !!!

Eindeiljk tijd gehad vandaag, dus daar is die dan. Mijn 2015 lijstje. Ben zo waar tot de 50 gekomen. Wat een jaar weer, vooral de prog rock is goed vertegenwoordigd in mijn lijst. Ik heb bij de top15 een klein uitlegje gegeven en bij elk album ook mijn lievelings nummer aangekaart. Ik ben iemand met niet een hele grote spanningsboog, dus ik luister voornamelijk meer naar losse nummers dan albums. Dus een goed nummer op een album is een pré voor mij. Voor eventuele uitleg over de albums van 15-50 mag je mij altijd vragen :D

1. Riverside – Love, Fear and the Time Machine
Na de eerste luisterbeurt was ik nog een beetje teleurgesteld. Dit nieuwe album van Riverside is heel ingetogen en de harde en grote riffs zijn nagenoeg weggelaten. Maar oh wat groeit deze plaat. Het album is heel warm geproduceerd en de melodielijnen zijn werkelijk waar briljant. Daarnaast spreekt het onderwerp van het album mij ook aan. Net zoals mijn nummer 2, stelt ook dit album de vraag over hedendaagse technologie en hoe het ons opslokt.
Nummer: Time Travellers

2. Steven Wilson – Hand. Cannot. Erase.
Ik weet niet hoe hij het doet maar hij heeft weer een meesterwerk afgeleverd. Hij weet precies voor welk stuk hij welk instrument moet gebruiken. Om er specifiek eentje uit te lichten: als je van de basgitaar houdt is dit echt een must-listen voor jou. Ik heb een keer nog wat kritiek geuit op dit album door de manier waarop het geproduceerd is. Steven Wilson doet niet mee aan de loudness war en dit is dus een goed voorbeeld om er achter te komen wat de plus- en minpunten zijn van die war.
Nummer: 3 Years Older

3. The Neal Morse Band – The Grand Experiment
Het is dus een prog jaar geworden voor mij. Deze van Neal Morse heeft wel de meest klassieke prog sound van de drie. Ach, dat is te verwachten met Neal Morse en Mike Portnoy op één album. Ook de bassist en toetsenist hebben hun sporen in de prog wereld al wel verdiend. Maar wie hier de show steelt is gitarist Eric Gilette. Vrij nieuw in het wereldje volgens mij. Groot talent. Ondanks dat dit album eindigt met het epische nummer Alive Again ga ik toch voor The Call omdat het een geweldige albumopener is.
Nummer – The Call

4. Europe – The War Of Kings
Geen glamrock, geen verschrikkelijke nummers zoals The Final Countdown. Nee! Het is weer een rock album om u tegen te zeggen. Sinds ik ze weer volg vanaf het album Last Look at Eden stelt Europe niet teleur. Joey Tempest heeft misschien niet meer de beste stem maar wel een stem dat perfect is voor een donker rock album wat The War Of Kings is geworden.
Nummer – Days of Rock n Roll

5. Kendrick Lamar – To Pimp a Butterfly
De onbetwiste hiphop koning na deze plaat. De soul, de funk, de tekst, de verwijzingen naar oud artiesten. Alles is spot on. En daarnaast ook nog eens een hit scoren met het geweldige King Kunta. Hij krijgt alle lof van mij, van dus iemand die normaal niet van Hiphop houdt.
Nummer: Hood Politics

6. Blackberry Smoke – Holding All The Roses
Als ik hier objectief naar kijk is het een verschrikkelijk album. Southern rock met een hele kitscherige sound. Maar toch heb ik hem helemaal kapot gedraaid dit jaar. Dit is zo’n album waar je geen woord aan vuil moet maken. Gewoon opzetten en niet te veel nadenken. Heerlijk Soms.
Nummer: Rock and Roll Again

7. Iron Maiden – The Book of Souls
Lange zit maar wel een hele goede. Iron Maiden bevestigt weer waarom ze een klasse apart zijn in de metal. Bijna 40 jaar in het vak en dan zo’n album afleveren. Chapeau, het kan dus wel! En dan ook nog eens vernieuwen met het nummer Empire of the Clouds. Ook dat kan dus goed gaan.
Nummer: The Red and the Black

8. Fait No More – Sol Invictus
Faith no more is terug en hoe. Vooral in hun genre is het super knap dat de nummers weer pakkend zijn en dat ze nog precies dezelfde agressie en spanning kunnen opwekken zoals vroeger. Vooral Superhero behoort echt tot één van de betere nummers die ze ooit hebben gemaakt
Nummer: Superhero

9. Benjamin Clementine – At Least For Now
Al weer een hele tijd geleden dat deze debuutplaat uitkwam en al weer een hele tijd geleden dat ik voor de eerste keer onder de indruk was van deze plaat. Er zijn niet veel platen met piano in de hoofdrol die mij interesseren, maar dit is er zeker één van. De vertellende zang gaat perfect samen met zijn pianospel.
Nummer: London

10. Deafhaven – New Bermuda
Jaja, ook bij mij staat hij in de top10. Alles is hier eigenlijk over deze plaat al gezegd. Wat ik dus zo fijn vind aan deze plaat is de afwisseling tussen de subtiliteit en de hardere stukken. Ik ga wel voor aan ander nummer dan de meesten van jullie. Ik vind namelijk de spanning in Gifts for the Earth is geweldig
Nummer: Gifts for the Earth

11. Leon Bridges – Coming Home
Hoewel de nummers muzikaal nog net iets beter in elkaar kunnen zitten spat het talent van deze plaat af. Het zou mooi zijn als er weer een nieuwe generatie soul artiesten zou komen. Leon Bridges zet in ieder geval al een stap in de goede richting
Nummer: River

12. Dead Sara – Pleasure to meet you
Ik vind elk jaar wel één of twee toffe albums in Classic Rock eindejaar lijstjes. Dit is er één van en ken hem daarom dus nog niet zo lang. Heerlijk gitaarspel en wat een pit zit er in die frontvrouw. Het is dus niet voor niets dat Dave Grohl het al een tijdje zag zitten in deze band en ze “The Next Big Thing” noemde. Als je van lekkere ranzige rock houdt is dit inderdaad jouw “Next Big Thing”.
Nummer: Mona Lisa

13. We Hunt Buffalo – Living Ghosts
Bij de muziek en de naam van We Hunt Buffalo denk ik gelijk aan mannen met baarden. Maar goed, het zijn dus 16-jarige meisjes. Nee, natuurlijk niet, natuurlijk zijn het mannen met baarden. En dit is muziek wat mannen met baarden maken en niemand anders. Stoner rock met een lekker psychedelisch tintje.
Nummer: Prairie Oyster

14. Eagles of Death Metal – Zipper Down
Na de tragedie in Parijs dit album super veel gedraaid. Ik houd echt van deze band. Gewoon niet moeilijk doen en recht voor je raap rock n roll. Het lijkt echt alsof ze in je kamer staan te spelen als je dit album opzet. Met hun Duran Duran cover ook nog in de top2000 gekomen naar aanleiding van Bataclan. Aan de ene kant een heel mooi gebaar, aan de andere kant had je eigenlijk gewild dat het niet zo was.
Nummer: Save a Prayer

15. Lynch Mob – Rebel
Nog een album in de lijst wat gewoon steengoede rock bevat. En nog een artiest in de lijst wat al een hele tijd meedraait. De heer Lynch kun je kennen van de band Dokken dat populariteit genoot in de glamwereld. Het lijkt wel dat sommige oud artiesten nog steeds populair willen zijn en daar alles voor willen doen. Dat pakt altijd verkeerd uit. Daarnaast heb je dit soort artiesten dat gewoon muziek wil maken om plezier te hebben. Dat pakt altijd goed uit. Dit album is dus een mooi voorbeeld daarvan.
Nummer: Automatic Fix

16. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone (Nummer: If It All Comes Down To You)
17. Enslaved – In Times (Nummer: Building with Fire)
18. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Chasing Yesterday (Nummer: Riverman)
19. Symphony X – Underworld (Nummer: Nevermore)
20. Caligula’s Horse – Bloom (Nummer: Dragonfly)
21. The Word – Soul Food (Nummer: Come By Here)
22. Tame Impala – Currents (Nummer: Let it Happen)
23. Frank Carter & The Rattlesnakes – Blossom (Nummer: Juggernaut)
24. Death Cab For Cutie – Kintsungi (Nummer: Black Sun)
25. Bring Me The Horizon – That’s The Spirit (Nummer: True Friends)
26. Alabama Shakes – Sound & Color (Nummer: Gimme All Your Love)
27. Balthazar – Thin Walls (Nummer: Bunker)
28. The Decemberists – What A Terrible World, What A Beautiful World (Nummer: Cavalry Captain)
29. Freddy and the Phantoms – Times of Division (Nummer: Morning Sun)
30. Kurt Vile – B’lieve I’m going down (Pretty Pimpin, mijn summer anthem)
31. John Coffey – The Great News (Nummer: Heart of a Traitor)
32. Noah Gundersen – Carry the Ghost (Nummer: Halo)
33. Miami Horror – All Possible Futures (Nummer: Love Like Mine)
34. My Morning Jacket – The Waterfall (Nummer: Only Memories Remain)
35. Killing Joke – Pylon (Nummer: New Jerusalem)
36. Kamelot – Haven (Nummer: Under Grey Skies)
37. Gary Clark Jr. – The Story of Sonny Boy Slim (Nummer: The Healing)
38. Turnstile – Nonstop Feeling (Nummer: Stress, Bedankt Sam)
39. Toundra – IV (Nummer: Strelka)
40. Godspeed you! Black Emperor – Asunder, Sweet and other Distress (Nummer: Piss Crowns are Trebled)
41. Disturbed – Immortalized (Nummer: What Are You Waiting For)
42. Gazpacho – Molok (Nummer: Know Your Time)
43. Walter Trout – Battle Scars (Nummer: Almost Gone)
44. Father John Misty – I Love You, Honeybear (Nummer: Holy Shit)
45. Courtney Barnett – Sometimes I Sit And Think, Sometimes I Just Sit (Nummer: Pedestrian At Best)
46. Modest Mouse – Strangers To Ourselves (Nummer: Lampshades on Fire)
47. Muse – Drones (Nummer: Reapers)
48. St Germain – St Germain (Nummer: Real Blues)
49. Editors – In Dream (Nummer: Marching Orders)
50. Baroness – Purple (Gister uitgekomen maar wat een plaat. Zou zeker hogen zijn gekomen in mijn lijstje)
 
1. The Slow Show – White Water
2. Brandon Flowers – The Desired Effect
3. Lianne La Havas – Blood

Nog over deze albums getwijfeld. Heel tof dat ze wel bij jou hoog zijn geëindigd.
 
neontiger8 wrote:
1. The Slow Show – White Water
2. Brandon Flowers – The Desired Effect
3. Lianne La Havas – Blood

Nog over deze albums getwijfeld. Heel tof dat ze wel bij jou hoog zijn geëindigd.

Zij voor mij echt wel de albums van het jaar. Al zie ik er bij jou ook een paar tussen staan die ik gemist heb.
 
Hmm, misschien moet ik hem vaker luisteren, maar tot nu toe doet Levon Vincent me nog weinig.
 
Zo, eindelijk is mijn lijstje af. Ik had niet gedacht dat ik de 50 zal halen maar het is me toch vrij gemakkelijk gelukt. Toch jammer dat alleen de eerste 25 punten krijgen want zo krijgen een paar hele mooie geen punten. Maargoed, mijn lijstje van dit jaar, zonder uitleg want daar had ik nu niet echt de tijd voor maar wie weet komt dat nog:

1. Sufjan Stevens - Carrie & Lowell
2. Balthazar - Thin Walls
3. Galimatias - Urban Flora
4. Frank Carter & The Rattlesnakes - Blossom
5. Noah Gundersen - Carry The Ghost
6. Beach House - Depression Cherry
7. John Coffey - Great News
8. Kendrick Lamar - To Pimp A Butterfly
9. Beirut - No No No
10. Slaves - Are You Satisfied
11. Disclosure - Caracal
12. Superheaven - Ours is Chrome
13. Joey Bada$$ - B4.DA.$$
14. Kurt Ville - B'lieve Im Going Down
15. Kurt Cobain - Montage Of The Heck
16. Courtney Barnett - Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit
17. Tame Impala - Currents
18. Alabama Shakes - Sound & Color
19. Death Cab For Cutie - Kintsugi
20. Yelawolf - Love Story
21. Fresku - Nooit Meer Terug
22. Metz - II
23. Little May - For The Company
24. Ought - Sun Coming Down
25. Madeon - Adventure

26. Julia Holter - Have You In My Wilderness
27. Lianne La Havas - Blood
28. EL VY - Return To The Moon
29. The Arcs - Yours, Dreamily
30. Guy Garvey - Courting The Squall
31. Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase
32. New Order - Music Complete
33. Viet Cong - Viet Cong
34. Laura marling - Short Movie
35. Dan Mangan + Blacksmith - Club Meds
36. Unkown Mortal Orchestra - Multi Love
37. Jamie xx - In Colour
38. Vök - Circles
39. Leon Bridges - Coming Home
40. Mac Demarco - Another One
41. Wavves - V
42. Benjamin Clementine - At Least For Now
43. Fidlar - Too
44. Gary Clark Jr. - The Story Of Sonny Boy Slim
45. STUFF - STUFF
46. Odesza - In Return
47. Jacco Gardner - Hypnophobia
48. Refused - Freedom
49. Paul Kalkbrenner - 7
50. Foals - What Went Down
 
Prima lijstje hoor. Ik besef me net dat ik eigenlijk op de 28e en 29e en 30e en 31e allemaal niet echt tijd heb om de eindlijst op te stellen en er een leuk stukje van te maken, dus dat komt op 1 januari. In dit topic. Kan zijn dat dat pas om 22u is, maar verwacht 'm sowieso op 1 januari! Hebben we de dag erna bij de meeting meteen iets om over te praten haha
 
Hoi. Dit zijn allemaal albums die best goed zijn en die daarom wel het vermelden waard zijn. Daar heb ik overal wat bijgeschreven met heel veel clichés zoals 'weet te boeien', 'maakt mooie liedjes', 'blijft interessant', 'verfrissend', 'sfeer'. Allemaal inhoudloze uitspraken, waarmee ik claim iets te weten over muziek. Joe. Morgen nog meer clichés over de echt goede albums. Spannund.

25. Viet Cong - Viet Cong
Een fijn rauw post-punk album, wat aan de ene kant toegankelijke nummers heeft zoals Continental Shelf. Maar weet ook flink weet te ontsporen op Death, zeker live is dat een mooie ervaring.

24. Mick Jenkins - Wave
Misschien niet zo sterk als The Water, maar zeker een van de betere hiphop albums die ik dit jaar heb geluisterd. Verder heb ik te weinig referentiekader om er daadwerkelijk iets zinnigs over te zeggen.

23. Destroyer - Poison Season
Poison Season is door Bejars stem een erg zwoel en gaat daar soms even net iets te ver in door. Maar door de mooie strijkers en blazers zet je het toch elke weer op, want het is ook gewoon een heel mooi album.

22. Holly Herndon
(Experimentele) elektronica moe(s)t ik een beetje leren waarderen en dit album draagt daar zeker aan bij. Dit zijn niet alleen maar gekke bliepjes of iets dergelijks, maar voelt erg gestructureerd en gelaagd aan en is daarom naast interessant ook erg mooi.

21. Balthazar
Trots op onze zuiderburen, die naast sterke liveshows erg goede en tegelijkertijd toegankelijke albums maken. Een band (met voor mij) een hele hoge gunfactor, wat mij betreft verdienen ze een grote doorbraak buiten de Benelux

20. Modest Mouse - Strangers to Ourselves
Nou. Ja. Goh. 20 is eigenlijk te hoog, maar zoals jullie vast wel weten heb ik een kleine voorliefde voor deze band, en kan elke scheet die Isaac Brock laat mij boeien. Toch viel dit album erg tegen, maarja het is nou eenmaal mijn lievelingsband dus zocht ik verder naar de mooie momenten. Het is in principe een degelijk indierock album met een heel palet aan stijlen, maar dit staat gewoon in een enorme schaduw van The Lonesome Crowded west, The Moon & Antarctica of het meer toegankelijkere Good News For People Who Love Bad News. Je merkt aan de band dat hun inspiratie een beetje op is, zo duurde het 6 jaar voor dit album uitkwam, waren er nieuwsberichten dat er samengewerkt werd met Big Boi en Krist Noveselic (wat niet is gebeurd) en staan ze inmiddels met zijn achten op het podium (ipv 3). Toch slagen ze erin om met hun zesde studio album (naast talloze EP's) weer een hele andere sfeer neer te zetten, maar toch hun typische sound te behouden. En Coyotes blijft gewoon een heel mooi nummer, hoewel stukken minder ambitieus dan de rest van het album/oeuvre.

19. Lakker - Tundra
Ook dit album, net als Holy Herndon, kan ik pas vrij recentelijk waarderen. Maar dit is me toch een meesterwerk. Aan de ene kant heeft het een heel zwaar, industrieel en duister geluid, maar toch blijft het licht door hogere tonen dmv strijkers/piano/achtergrondvocals. Bovenal een zeer meeslepend en interessant album. Kan nog groeien.

18. Courtey Barnett - Sometimes I Sit and Think, Sometimes I Just Sit
Hoeft weinig toelichting, maar is een erg fijn en verfrissend indierock album. Juist de achteloze manier van zingen en de droge teksten creëren een leuke en grappige sfeer.

17. Godspeed You! Black Emperor
Dit album valt iets tegen en mist de constante kwaliteit van andere albums. Toch blijft het een klein meesterwerk, het midden (drone) stuk is iets waar je van moet houden, maar zeker bij het laatste nummer/deel herinneren we weer wat post-rock nou is en waarom GY!BE uniek is in dit genre.

16. Protomartyr - Agent Intellect
Sinds Under Color of Official krijgt Protomartyr steeds meer aandacht, tot aan dikke rijen op Le Guess Who?. Dat album kon mij niet zoveel boeien, maar na de Agent Intellect vind ik de aandacht helemaal terecht. Elk nummer van deze post-punk band is pakkend en wist in de Pandora ook sterk te overtuigen, ga dit luisteren en zien.

15. Joey Bada$$ - B4.DA.$$
Na meerdere mixtapes waren de verwachtingen hooggespannen voor Joey Bada$$' debuut. En voor mij zijn deze verwachtingen helemaal waargemaakt. Joey heeft een hele prettige stem en manier van rappen. Met dan nog een portie goede beats is B4.DA.$$ een heerlijk album. Al vergeet ik hem vaak, maar als ik hem opzet geniet ik er elke keer weer nummer voor nummer van.

14. Built To Spill - Unthetered Moon
Waar Modest Mouse niet zijn oude niveau kan behouden slaagt Dougt Martsch en bandleden daar helemaal in. Sterker nog Unthetered Moon is een hele sterke toevoeging aan het ruime oeuvre van de band. Waar op andere albums niet altijd alle nummers even pakkend zijn, staan hier wat meer 'popliedjes' op, die goed blijven hangen. Toch blijven deze nummers sterk en gaan ze niet vervelen.

13. Beach House – Thank You Lucky Stars
Blablabla ja tweede album in een jaar etc. Simpelweg een heel erg mooi album. Dit album blijft alleen iets meer in de lijn van Teen Dream en Beach House, wat het iets minder interessant maakt. Maar een iets minder interessant Beach House Album is nog altijd mooier en interessanter dan andere albums.

12. Ought – Sun Coming Down
Weinig garage bandjes die mij nog kunnen interesseren. Ought slaagt daar helemaal in, met pakkende hoekige liedjes blijven ze zeer verfrissend. Ondanks de korte tijd tussen het debuut en dit album, levert de band toch weer een sterk album.

11. Floating Points – Elaenia
Van plaatjes mixen in je eentje naar een volwaardig album met een elfkoppige band is niet zomaar iets (oke ik doe hem te kort met plaatjes mixen). Maar Sam Shepherd slaagt er fantastisch in om deze strijkers en blazers te dirigeren tot een prachtige mix van elektronische muziek en meer klassieke instrumenten.
 
Leuk lijstje tot nu toe Matthijs, benieuwd naar de ontknoping.

Ik zie meerdere albums die je bij mij waarschijnlijk ook wel terug ziet komen. Meer overlapping dan ik had gedacht.
Maar wat Beach House daar doet... :p
 
Joepie nog meer inhoudloze clichés en pretentieus gelul! Nou hier wat lappen tekst over albums waar jullie eigenlijk al alles over weten. Misschien een voorspelbare lijst, maar dit zijn in mijn ogen (zeker de top 5) albums die er echt toe doen. In tegen stelling tot mijn top 10 van vorig jaar denk ik dat ik deze albums nog lang zal blijven luisteren.

10. Blanck Mass – Dumb Flesh
De titel en de cover geven denk ik best een indicatie van de sfeer van het album. Lomp, medogenloos, zwaar. Klinkt misschien niet bijster positief, maar juist deze elementen maken Dumb Flesh een hele mooie luistertrip. Eigenlijk moet je dit zo hard mogelijk luisteren, je ogen sluiten en het geluid over je heen laten komen alsof de wereld vergaat. Maar door Dumb Flesh weg te zetten als een simpele bak geluid, doe je Benjamin John Power (Blanck Mass) tekort. Want dit album is naast overweldigend ook zeer gelaagd en meeslepend.

9. Oneohtrix Point Never – Garden of Delete
Of ik dit een goed album vind? Geen idee. Aan de ene kant vind ik het mateloos interessant, verrast het telkens, is het bij vlagen mooi, is het spannend, zet het me op het verkeerde been, en zet ik het telkens weer op. Aan de andere kant vind ik het verschrikkelijk, irriteert het me en is het lelijk. Zo zitten er stukjes in, wat het meest lijkt op een Mario soundtrack klinkt (Ezra), als een soort EDM Netsky rip-off (Sticky Drama) of iets wat het meest lijkt op een verknipte hardstyle remix (Mutant Standard). Maarja toch. Het blijf me boeien en ik zet het telkens weer op om er meer in te ontdekken.

8. Stuff. – Stuff.
2-0 voor de Belgen. Deze jongens uit Ghent zijn duidelijk geschoolde muzikanten en zoeken met hun vaardigheden vernieuwing op. Maar verliezen hierbij niet het hele plaatje en maken nog steeds liedjes met een begin en een eind. Jazz is het niet te noemen, fusion ook niet, het is te strak om het puur experimenteel te noemen. Achja dan plaatsen we het maar een keer niet in een hokje. Live staat het ook als een huis, waar ze in de jazz zaal in TiVre een vrijere set met solo’s neerzetten, maken ze er op festivals zoals BKS er een heus feestje van. Binnenkort in Paradiso en Ekko, meer hoef ik niet te zeggen.

7. Julia Holter – Have You In My Wilderness
Ik denk dat dit album mijn muzieksmaak het best beschrijft. Vaak als ik de vraag krijg: “Maar wat voor muziek luister je dan?” weet ik nooit goed wat ik moet zeggen en is het iets dergelijks als: “Nouja, popmuziek, maar dan spannend en interessant ofzo.” Niet dat heel veel duidelijker maakt, maar dat is wel wat dit album is. Popmuziek, toegankelijk voor iedereen (denk ik zo), maar gelaagd, spannend en interessant genoeg voor de muziekliefhebber.

6. Colin Stetson & Sarah Neufeld
Dit album heeft mijn ogen geopend. Ik was nooit zo geïnteresseerd in ‘iets minder standaard instrumenten’, zeker saxofoon vond ik niet zo’n mooi geluid hebben. Totdat ik dit album hoorde: een samenwerking voortgekomen uit 2 van de 70 muzikanten van Arcade Fire: de saxofonist Colin Stetson en de violiste Sarah Neufeld. Stetson heeft uiteraard al drie goed ontvangen albums, maar samen met Neufeld creëert hij een toegankelijker maar wonderschoon album. En dan nog het optreden: ik werd haast letterlijk van mijn stoel geblazen (snap je hem, het is een blazer. Lol xd). Pas toen realiseerde ik wat voor technisch fantastische muzikanten dit eigenlijk zijn.

5. Björk – Vulnicura
Aanbeland in de top 5, dan voldoet een mooi, goed en technisch album niet meer. En dat is waar Björk in het spel komt. Het verhaal erachter zullen de meeste inmiddels wel kennen. Maar zo openhartig als Björk op dit album is uniek. Soms is ze zelfs directer dan Sufjan Stevens (wat toch inmiddels wel de ultieme maatstaf voor emotionele albums is geworden), zoals in Lionsong zingt ze: “These abstract complex feelings//i just don’t know//how to handle them/should I throw oil/on one of these moods”. Het is maar een enkel voorbeeld hoe erg ze in de knoop is met haar gevoelens. Met dergelijke openhartigheid staat het hele album vol. Misschien ook vandaar de cover, die letterlijk openhart(ig) is. En dan zit het album muzikaal ook nog eens fantastisch in elkaar. Met aan de andere kant prachtige strijkers, maar aan de andere kant experimentele elektronische invloeden (waar we de invloeden van producers Arca en The Haxan Cloack weer terug horen). Wat een prachtig jaar is 2015 als dit ‘slechts’ op plek 5 staat.

4. Beach House - Depression Cherry
Twee albums in een jaar blablabla. Om te beginnen: Ik hou heel veel van Beach House, met Bloom maakte ze een album wat mij eigenlijk van muziek heeft laten houden en van grote invloed is geweest op mijn smaak. Ondanks dat ook Depression Cherry heel herkenbaar is, krijgen ze het voor elkaar om binnen de grenzen van hun sound vernieuwend te zijn. Zo is het geluid iets grootser en neigt het soms meer naar shoegaze door de constante drone op de achtergrond. Dit verschil (in vernieuwing) maakt dus dat ik DC beter vind dan TYLS, maar beiden zijn prachtig. En beiden zijn beter dan Chvrches, want Beach House kent geen gelijke in synthpop.

3. Joanna Newsom – Divers
Eigenlijk heb ik hier weinig over te vertellen. Divers is een stuk moeilijker te beschrijven dan de andere albums in deze top 5. Divers is gewoon anders dan andere albums in deze lijst. Aan de ene kant zijn zijn het ‘gewoon’ popliedjes die heel erg mooi zijn. Maar dan anders. Ten eerste heeft Joanna Newsom een zeer bijzondere stem, met een enorme capaciteit wat er voor zorgt dat zij zich van andere popzangeressen onderscheid. Ten tweede is er geen enkel popalbum zo rijk gearrangeerd. Newsom is in principe een harpiste (wat in dit genre uberhaupt uniek is), maar heeft geen moeite om te wisselen naar piano en viool (ze heeft op dit album bijna alle instrumenten zelf ingespeeld). En dan nog alle invloeden, in de basis zijn het dus popliedjes in de trend van Kate Bush, maar er zijn ook genoeg klassieke invloeden te horen (kan ook moeilijk anders met dergelijke instrumenten) en het begin van ‘A Pin-Light Bent’ heeft verdacht veel weg van Phillip Glass. Misschien dat niet iedereen zich over haar stem heen kan zetten, maar als dat lukt is Divers een van de mooiste, meest muzikale en interessantste popalbums van dit jaar.

2. Kendrick lamar – To Pimp A Butterfly
Dat punk niet dood is hebben we gemerkt na Sam’s lijstje, maar waar is die maatschappijkritiek in muziek toch? Nou die is er bijna niet meer. Hoe welkom is zo’n album als To Pimp A Butterfly Dan. Eigenlijk is het raar dat ik dit als blanke jongen schrijf (samen met al die blanke muziekjournalisten), maar ik vind het fantastisch. Kendrick Lamar geeft een stem aan zo’n grote groep mensen die in 2015 nog steeds onderdrukt wordt. Het liet mij weer realiseren dat racisme nog steeds de dagelijkse gang van zaken is. Hij draait nergens om heen en is zo direct. Ik heb niet vaak dat ik kan herinneren wanneer de eerste keer is dat ik een nummer luister, maar bij The Blacker the Berry weet ik dat nog goed. Ik luisterde dit album voor het eerst en was onder de indruk, maar bij dit nummer kreeg ik letterlijk buikpijn, het was zo direct en zo confronterend. Maar de echte kracht van dit album zit erin dat Lamar altijd kritisch blijft naar zichzelf. Hij stelt maatschappelijke problemen aan de kaak, maar ziet zichzelf niet als een messias die de wereld komt verlossen.
En dan hebben we het nog niet eens over het muzikale aspect. Want wat dat betreft staat Kendrick ver bovenaan de berg van hiphop. Kendrick doet namelijk muzikaal gezien de meest interessante dingen en staat ver van alle hiphop conventies. Nu moet ik wel zeggen dat ik ook weer niet bijster veel van hiphop af weet, omdat het me simpelweg muzikaal niet kan boeien. Maarja Kendrick Niet dus, al is het maar omdat Thundercat fantastisch is en zich regelmatig laat horen.

1. Sufjan Stevens – Carrie & Lowell
En dan de verrassing van mijn lijst! Sufjan Stevens. Goh. Moet ik hier nog iets over zeggen? Nee, maar ik doe het toch. Nummer één en twee zouden niet meer kunnen verschillen (oke wel, Sun O))) is misschien nog net wat anders) waar Kendrick Lamar met een ambitieus meesterwerk komt geldt op Carrie & Lowell ‘less is more’. En dat is voor mij de kracht van het album, juist door tot de kern te komen (van het muzikale aspect, maar ook het emotionele) is dit album zo mooi. Zeker als je bedenkt hoe anders zijn nummers hadden kunnen zijn (vraag maar iemand die bij zijn shows is geweest, ik bijvoorbeeld). Dat is ook direct wat hem onderscheid van alle andere singer-songwriters hij weet heel goed waar hij mee bezig is en kan daarom ook zo’n minimale aanpak laten werken.
Normaal niet echt een norm die ik hanteer, maar het moet gezegd worden: het is ook heel bijzonder dat een album zo breed positief ontvangen wordt. Een parel voor de Stevens fan (ik was in eerste instantie teleurgesteld toen ik hoorde dat het zo’n album was), voor de doorgewinterde muziekliefhebber (als zelfs Kos dit kan waarderen) en voor mensen die zich niet zo in muziek verdiepen (veel mensen op mijn studie die dit kunnen waarderen).
Zo terugkijkend was 2015 een erg bijzonder jaar.
 
Leuk om blanck mass in je top 10 te zien, maar verder had ik toch een wat meer bijzondere top10 verwacht Matthijs :p
 
Ja, het is inderdaad allemaal wat voorspelbaar en solide. Maar ik kan er gewoon niet omheen, dit zijn wel de albums die ik veruit het meeste heb geluisterd en het meeste met me doen.
 
Volledige lijst: https://rateyourmusic.com/list/Mr_Mantel/2015/
Overigens: eervolle vermelding voor Deafheaven. Ik vind het een heel sterk album, maar bij gebrek aan referentiekader en het feit dat ik bijna nooit geneigd ben het te luisteren vond ik het niet terecht om hem in mijn top 25 op te nemen.
 
Zoals? Alleen Levon Vincent, Nicolaas Jaar en Sleater-Kinney zou ik in kunnen komen aangezien ik die te weinig heb geluisterd.
 
@MRMantel:
Fijn dat er meer mensen zijn die dit soort lijstjes/recensies met een korreltje zout nemen, vaak is het inderdaad pretentieus gelul van mensen die menen dat hun smaak beter is dan die van anderen.
Mijn lijstje komt zeer binnenkort!
 
Fijn dat er meer mensen zijn die dit soort lijstjes/recensies met een korreltje zout nemen, vaak is het inderdaad pretentieus gelul van mensen die menen dat hun smaak beter is dan die van anderen.

Is ook zo, al heeft dat er ook mee te maken dat ik het objectief correcte lijstje al in de eerste post heb geplaatst hier in dit topic natuurlijk.
 
Is ook zo, al heeft dat er ook mee te maken dat ik het objectief correcte lijstje al in de eerste post heb geplaatst hier in dit topic natuurlijk.
Altijd lachen met jou, grappenmaker.
 

Users who are viewing this thread