Ik kom zelf uit een streng Islamitisch opvoeding, en ik vond het altijd jammer dat er weinig anti-Islam bands zijn. Ik ken er genoeg, maar t.o.v. anti-Christen zijn het er natuurlijk veel te weinig. Dat heeft natuurlijk ook heel erg te maken met de absurde straffen als je tegen de Islam / profeet keert.(vervolg van GMM-topic)
Ik ben ook katholiek opgevoed (wie niet in Limburg?), al ben ik sinds mijn tienerjaren al atheïst.
Ik heb dan ook weinig moeite met bands als Rotting Christ en Behemoth, integendeel, dat soort bands behoren tot mijn favorieten!
Ben eigenlijk best benieuwd hoe menigeen hier omgaat met de (a)religieuze kanten van de metal.
En dan bedoel ik niet zozeer de toch relatief zeldzame christelijke/spirituele bands/artiesten (Stryper, Skillet, P.O.D., Red, As I Lay Dying, Underoath, August Burns Red, The Devil Wears Prada, Fit For A King, Betraying The Martyrs, Memphis May Fire, Blessthefall, Wage War, in zekere zin ook Megadeth, Dream Theater), maar meer het alom vertegenwoordigde 'satanisme', al dan niet serieus gemeend?
Persoonlijk vind ik het satanisch thema heel goed passen bij heavy metal, wat uiteraard ook niet verbazingwekkend is aangezien het al sinds de vroegste jaren met succes wordt toegepast door vele succesvolle bands.
En ik voel me vaak ook wel aangetrokken door de symbolische en esthetische kanten van het satanisme.
Grofweg zijn daar wel 2 stromingen in: een stroming die daadwerkelijk gelooft in de duivel en deze aanbidt, en een stroming die niet in de duivel gelooft (net zo min als in een god), en voor wie het satanisme meer een symbolische, ironische, seculiere, humanistische tegenhanger is van religie (vaak ook met politieke motieven).
Tot die laatste stroming zou ik bijna wel kunnen horen, ware het niet dat ik daar toch net wat te nuchter en sceptisch voor ben.
Neemt niet weg dat ik behoorlijk kan genieten van 'satanische' of 'heidense' bands als Rotting Christ, Behemoth, Ghost, Powerwolf, Heidevolk, Dark Funeral, Black Sabbath, Iron Maiden, of zelfs Volbeat.
Toch bekruipt ook mij wel eens een ongemakkelijk gevoel als een band het allemaal net wat té serieus lijkt te nemen, zoals een Twin Temple, die met een of ander satanisch gebed begint en het publiek driemaal voluit 'Hail Satan' laat roepen.
Ook zal ik buiten concerten/festivals niet snel met een Rotting Christ of Bad Religion shirt o.i.d. rondlopen, dat vind ik dan ook weer wat te provocerend.
Sinds ik de Islam heb verlaten (en ook mijn geboorteland), ben ik altijd naar dit soort bands blijven luisteren. "Edgy" misschien, maar het helpt mij persoonlijk wel
