Pas drie albums geluisterd uit 2019, maar ik zal ze desondanks even delen:
Machinefabriek - With Voices
Naar dit album keek ik erg uit. Ik moet zeggen dat ik had gehoopt op iets meer drone, zoals in Halfslaap II / Stiltetonen. In plaats daarvan gaat het iets meer de IDM-kant op met hier en daar wat drumbeats zelfs, maar ook met geluidsmuren die vooral bekend zijn bijvoorbeeld Ben Frost en Tim Hecker. Toch ook nog altijd genoeg 'klassieke' ambient-passages waar Machinefabriek in het verleden in principe wat dichter bij bleef dan op dit album. Het voelt soms wat conflicterend hoe het geluid verschillende kanten op gaat, maar toch is With Voices wel een album waar ik mezelf in elk geval later dit jaar nog bij terug zie komen.
Bruno Sanfilippo - Pianette
Zeer sterk album van Bruno Sanfilippo, van wie ik eerlijk gezegd geen ouder werk ken. Zoals de titel impliceert, heeft het album dankzij de piano als voornaamste instrument een redelijk klassiek geluid. Toch zijn de liederen hier geen composities zoals je die in klassieke muziek zou aantreffen, maar gebruiken ze eerder de piano op een veel gestructureerdere manier. Vaak heb ik het idee dat de muziek zo als soundtrack voor een film of game gebruik zou kunnen worden. Normaal luister ik niet zo veel naar pianomuziek, maar ik ga zeker vergelijkbare muziek opzoeken met een klassiek geluid maar moderne nummerstructuren.
Goodbye to Sleep - I Lost You in the Cold
Absoluut verschrikkelijk, om eerlijk te zijn. Over de dramatische emo-vocals à la Chelsea Wolfe en Within Temptation kan ik me nog heen zetten, maar ook de post-hardcore instrumentatie hangt het als los zand aan elkaar. Het album is volgens mij vooral in de spotlights verschenen omdat de bandleden goed hun best gedaan hebben op websites zoals RYM, Sputnik, reddit, 4chan en Bandcamp om hun muziek te promoten, ik geloof niet dat het fysiek door een label is uitgegeven. En dat is ook wel te horen. Los van dat het mijn genre niet is, moet de band duidelijk nog iets meer ervaring opdoen in songwriting.
---
Ook nog even de eerdere posts hier doorgelezen. Deerhunter, DJ Healer, Mono, Julia Kent schrijf ik alvast op om binnenkort nog eens te gaan luisteren.
Van Deerhunter verwacht ik veel op basis van de recente albums Halcyon Digest en Fading Frontier, en het prachtige optreden op BKS vorig jaar. Ook Mono stelt me eigenlijk nooit echt teleur, al verwacht ik niet dat die ooit nog Hymn to the Immortal Wind gaan overtreffen helaas.
E: Oh ja, Weezer natuurlijk ook geluisterd dit jaar. Maar ja :lol: