Album van De Staat is vet inderdaad! Uitschieters voor mij zijn Kitty Kitty, Pikachu en Level Up. Ook mooi die Pepe The Frog reference haha.
Morgen tijd voor Deerhunter!
Morgen tijd voor Deerhunter!
De albums van 2019
- Onderwerp starter PwoperFish
- Startdatum
Ik ben begonnen met De Staat - Bubble Gum en die blies mij meteen weg. Wat een bak aan geluid. De singles die het album voorliepen waren al lekker, vooral een KITTY KITTY, Mona Lisa en I'm Out of You're Mind. Iemand zei het hierboven ook al maar Me Time knalt er ook heerlijk in. Kan niet wachten om dat nummer in een live setting te zien. Daarnaast staat het album ook vol leuke nummers als het cynische Fake It Till You Make It, Pikachu en de mooie samenwerking met Luwten op Tie Me Down. Gemiste kansen vind ik single Phoenix en het ontzettend lelijke outro van Luther. Jammer om het album zo te eindigen. 8,5/10 (voor nu)
Daarna Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow. Ik denk er vandaag nog aan dus dat een goed teken volgens de albumtitel zelf
. Single Seventeen had me nieuwsgierig gemaakt. Het album begint rustig en vanaf het 2de nummer komt er iets meer pit in. In principe blijft het album dit doen, het ene nummer is lekker rustig om bij weg te dromen terwijl het volgende nummer weer een wat meer poppy geluid heeft wat je interesse wekt. Ik ga dit album nog een paar keer opzetten voor ik een cijfer geef, want ik denk dat dit eentje is die wat moet groeien.
Alice Merton - MINT is een lekker pop album. Mooie stem met goeie hooks. Iedereen is bekend natuurlijk met No Roots, maar ook openingsnummer Learn to Live en Homesick zijn aanstekelijke nummers. Zo af en toe wordt er gas terug genomen met een ballad wat in Honeymoon Heartbreak het mooist eruit komt. Grootste min(t)punt op dit album is I Don't Hold A Grudge. De lelijkste bliepjes a la Chainsmokers komen daar voorbij. Verschrikkelijk. Met afstand het lelijkste nummer wat ik dit jaar gehoord heb. De rest van het album is al met al een positieve verassing. 7/10
James Blake - Assume Form. Nee het pakt me weer niet. Er staan interessante samenwerkingen op. Sommige zijn zelfs heel mooi, zoals JAmes Blake bijna altijd wel een nummer heeft wat me wel aanspreekt. Dit keer zijn het Barefoot in the Park met ROSALÍA en Where's the Catch? met André 3000 (je weet wel, van Outkast). Voor de rest, nee niet mijn ding. Zo'n nummer als Are You in Love? vind ik te traag en zijn stem gewoon niet mooi erdoorheen geproduceerd. Dat heb ik bij meerdere nummers. 3/10
Voorlopig het laatste album wat ik heb beluisterd was Maggie Rogers - Heard it in a Past Live. Ik heb bij dit album het gevoel dat er iets meer is geëxperimenteerd dan bij Alice Merton. Het is net alsoof Maggie Rogers nog iets meer op zoek is naar haar eigen sound, maar op een goede manier. Het luistert lekker weg en er staan interessante nummers op. Natuurlijk mag prijsnummer Alaska niet ontbreken. Ja, ook deze komt vaker op te staan hier. 7/10
Ik had vooral uitgekeken naar FIDLAR. Maar blijkbaar moet ik nog een weekje wachten. Helaas, dacht dat die gisteren kwam. Op mijn lijstje staan nog Deerhunter, Steve Gunn en The Twilight Sad. Als ik nog genoeg tijd heb ook nog Steve Mason, Julian Lynch, A Pale Horse Named Death en misschien zelfs Joe Jackson. Iemand nog meer aanraders?
Daarna Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow. Ik denk er vandaag nog aan dus dat een goed teken volgens de albumtitel zelf
. Single Seventeen had me nieuwsgierig gemaakt. Het album begint rustig en vanaf het 2de nummer komt er iets meer pit in. In principe blijft het album dit doen, het ene nummer is lekker rustig om bij weg te dromen terwijl het volgende nummer weer een wat meer poppy geluid heeft wat je interesse wekt. Ik ga dit album nog een paar keer opzetten voor ik een cijfer geef, want ik denk dat dit eentje is die wat moet groeien.Alice Merton - MINT is een lekker pop album. Mooie stem met goeie hooks. Iedereen is bekend natuurlijk met No Roots, maar ook openingsnummer Learn to Live en Homesick zijn aanstekelijke nummers. Zo af en toe wordt er gas terug genomen met een ballad wat in Honeymoon Heartbreak het mooist eruit komt. Grootste min(t)punt op dit album is I Don't Hold A Grudge. De lelijkste bliepjes a la Chainsmokers komen daar voorbij. Verschrikkelijk. Met afstand het lelijkste nummer wat ik dit jaar gehoord heb. De rest van het album is al met al een positieve verassing. 7/10
James Blake - Assume Form. Nee het pakt me weer niet. Er staan interessante samenwerkingen op. Sommige zijn zelfs heel mooi, zoals JAmes Blake bijna altijd wel een nummer heeft wat me wel aanspreekt. Dit keer zijn het Barefoot in the Park met ROSALÍA en Where's the Catch? met André 3000 (je weet wel, van Outkast). Voor de rest, nee niet mijn ding. Zo'n nummer als Are You in Love? vind ik te traag en zijn stem gewoon niet mooi erdoorheen geproduceerd. Dat heb ik bij meerdere nummers. 3/10
Voorlopig het laatste album wat ik heb beluisterd was Maggie Rogers - Heard it in a Past Live. Ik heb bij dit album het gevoel dat er iets meer is geëxperimenteerd dan bij Alice Merton. Het is net alsoof Maggie Rogers nog iets meer op zoek is naar haar eigen sound, maar op een goede manier. Het luistert lekker weg en er staan interessante nummers op. Natuurlijk mag prijsnummer Alaska niet ontbreken. Ja, ook deze komt vaker op te staan hier. 7/10
Ik had vooral uitgekeken naar FIDLAR. Maar blijkbaar moet ik nog een weekje wachten. Helaas, dacht dat die gisteren kwam. Op mijn lijstje staan nog Deerhunter, Steve Gunn en The Twilight Sad. Als ik nog genoeg tijd heb ook nog Steve Mason, Julian Lynch, A Pale Horse Named Death en misschien zelfs Joe Jackson. Iemand nog meer aanraders?
Om nogmaals op James Blake terug te komen, ik heb 'm nu een keer of vier geluisterd en voorspel nu al een hoge plek voor hem in december. Jammer dat het jou niet pakt Brian.
Die van De Staat knalt er inderdaad heerlijk in, en vond ik op bij de eerste luisterbeurt al toffer dan voorganger 'O'. Vooral Me Time vind ik heerlijk. Ook die van Deerhunter klinkt goed en Malibu Ken is ook zeker de moeite waard! Fijne start van het jaar muzikaal gezien
Die van De Staat knalt er inderdaad heerlijk in, en vond ik op bij de eerste luisterbeurt al toffer dan voorganger 'O'. Vooral Me Time vind ik heerlijk. Ook die van Deerhunter klinkt goed en Malibu Ken is ook zeker de moeite waard! Fijne start van het jaar muzikaal gezien
Mensen zijn echt instant hyped over deze plaat. NME ook eerste 5/5 al is dat het grootste hypemedium in de muziek. Prachtige plaat dat ga ik niet ontkennen. Mijn eerste impressie is dat het inderdaad Blake zijn sterkste project is tot nu toe. Zijn vorige albums hadden altijd prachtige en unieke tracks maar soms ook teveel van hetzelfde. Deze plaat is puur en heel mooi. De gastartiesten worden perfect inzet en bieden genoeg afwisseling die Blake wel een beetje kan gebruiken.
Sharon van Etten had ik hoge verwachtingen door die recente single Seventeen. Er zit zoveel kracht in dat nummer. De hele plaat valt een stuk minder op. Prima album maar geen track komt in de buurt bij het niveau van Seventeen. Sharon heeft met deze plaat wel een mooie stap weten te zetten.
Dan nog een album van vorige week. Het debuutalbum van Dermot Kennedy. Een van de BBC sound of 2019 artiesten. Elk jaar wordt er wel een singer-songwriter door de UK aangeprezen en voor komend jaar is hij de gelukkige. Rauwe stem met vooral de krachtige uitschieter Young & Free. De liedjes lijken op sommige momenten misschien teveel op elkaar maar door zijn stem en songwriter skills kan ik niet anders stellen dat dit een erg geslaagd project is. De wat rustige nummers die we aan het einde van de plaat vinden blijven de aandacht zonder moeite vasthouden. Niet een artiest die naar ongekende hoogte gaat schieten dit jaar maar zeker een geslaagd project waar hij dit jaar de festivalweides mee kan betreden.
Deerhunter heb ik nooit echt een klik mee gehad dus denk dat ik vooral deze 3 platen op repeat heb deze week.
Night Beats - Myth of a Man: Deze band heeft best wel een transformatie gemaakt. Er is niks meer over van de psychedelische garage rock die deze band maakte. Met dit album hebben ze samen gewerkt met Dan Auerbach, en het klinkt af en toe best wel als een Black Keys album. Het is allemaal een beetje standaard en saai geworden, jammer.
Steve Gunn - The Unseen In Between: Best een fijn album zonder echte uitschieters. Ik blijf fan van zijn prettige stem en relaxte gitaarspel. Maar ik denk niet dat ik dit album heel veel op zal zetten. Misschien komende zomer nog eens.
Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow bevalt mij tot nu toe het beste. Ook best wel een transformatie ten opzichte van haar oudere werk, maar het pakt erg goed uit. Zitten echt een paar top nummers op. (Memorial Day, Jupiter 4, You Shadow).
Steve Gunn - The Unseen In Between: Best een fijn album zonder echte uitschieters. Ik blijf fan van zijn prettige stem en relaxte gitaarspel. Maar ik denk niet dat ik dit album heel veel op zal zetten. Misschien komende zomer nog eens.
Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow bevalt mij tot nu toe het beste. Ook best wel een transformatie ten opzichte van haar oudere werk, maar het pakt erg goed uit. Zitten echt een paar top nummers op. (Memorial Day, Jupiter 4, You Shadow).
Nog een aanrader uit 2018, nl. Marble Sounds met The Advice To Travel Light. Echt een prachtig, gevarieerd en gelaagd album. Jammer genoeg nu pas ontdekt, had anders erg hoog in mijn eindejaarslijstje gestaan.
En ik kan me niet herinneren dat deze in het 2018 topic aan bod gekomen is, dus bij deze....
Om het over 2019 te hebben, het beste wat ik al gehoord heb is van de indie rockers van The Twilight Sad. Sharon Van Etten en Magie Rogers mogen er zeker ook zijn, James Blake zegt me niet zo veel jammer genoeg (zelfde mening als Brian hierboven).
En ik kan me niet herinneren dat deze in het 2018 topic aan bod gekomen is, dus bij deze....
Om het over 2019 te hebben, het beste wat ik al gehoord heb is van de indie rockers van The Twilight Sad. Sharon Van Etten en Magie Rogers mogen er zeker ook zijn, James Blake zegt me niet zo veel jammer genoeg (zelfde mening als Brian hierboven).
James Blake - Assume Form heeft me positief verrast. Qua productie was hij altijd al top, maar zijn vorige werk was voor mij altijd een tikkeltje eenzijdig waardoor een hele albumzit wat saai werd. Niet nu, het album is gelaagd en gevarieerd en bovendien een stuk vrolijker dan je van James zou verwachten. Hierdoor misschien ook wel wat toegankelijker dan vorig werk. Er zit misschien geen nieuwe I Need a Forest Fire tussen maar in de breedte ovetuigd dit album me zeker. Hoogtepunten tot nu toe zijn o.a. Can't Believe the Way We Flow, Tell Them, Power On en Barefoot in the Park met ROSALIA. Eerste AOTY contender van 2019?
Ik zeg ja! Ben nu Fool van Joe Jackson aan het luisteren en ik moet zeggen dat ik ook dit werkelijk prachtig vind. Ik ben niet zo bekend met zijn werk, - ik ken alleen 'Is She Really Going Out With Him?' - maar dit is een album waar ik nog plezier aan ga beleven. Opener 'Big Black Cloud' is mijn favoriet en ook 'Dave' vind ik top. Puike plaat!
Aanrader: A Swarm of The Sun - The Woods [Post-Rock/Post-Metal]
Een album met drie nummers van 13 minuten. Allemaal met een typische post-rock opbouw waarbij er langzaam opgebouwd wordt naar een explosie in de laatste paar minuten. Maar wat mij betreft erg goed uitgevoerd. Vooral de rustige opbouw met zachte drones/orgels/viool en vocals in de nummers zorgen voor een goede sfeer.
Een album met drie nummers van 13 minuten. Allemaal met een typische post-rock opbouw waarbij er langzaam opgebouwd wordt naar een explosie in de laatste paar minuten. Maar wat mij betreft erg goed uitgevoerd. Vooral de rustige opbouw met zachte drones/orgels/viool en vocals in de nummers zorgen voor een goede sfeer.
Ook hier staat James Blake op repeat, geweldige plaat met voor mij als absoluut hoogtepunt 'Where's The Catch?' Met ook Maggie Rogers en De Staat die zeer goed meevallen, hebben we toch een mooie eerste releaseweek gehad. Sharon Van Etten moet ik nog wat meer tijd geven.
Ik ben altijd al een gigantische fan van James Blake geweest en ben weeral positief verrast! Gaat 100% in mijn eindejaarslijstje in de top 5 komen. Met als absolute toppers Tell Them, Barefoot in The Park, Where's The Catch? en I'll Come Too. Enkel Power On vind ik echt niet mijn ding. Ook Maggie Rogers en de staat vind ik al zeker geslaagde platen. Net als het nieuwe nummer van Foals, kijk al heel hard uit naar dat album!
EDIT: Bij James Blake vond ik het wel een beetje jammer dat er geen enkel 'dubstep-achtig' nummer instaat. Zoals I Never Learnt to share, Retrogade, Timeless, Life Round Here,... Vond ik net altijd de beste nummers op zijn cd's.
EDIT: Bij James Blake vond ik het wel een beetje jammer dat er geen enkel 'dubstep-achtig' nummer instaat. Zoals I Never Learnt to share, Retrogade, Timeless, Life Round Here,... Vond ik net altijd de beste nummers op zijn cd's.
Zag Dermot Kennedy op BKS18, was mijn absolute hoogtepunt. Live echt indrukwekkend, zingt met zijn hart...voelde onverwachts zelf iets vochtigs in mijn ooghoek. Echt wow!
Overigens heeft hij net een uitverkochte US tour achter de rug. Hij gaat momenteel als een raket hoor! Bewonder zijn poetische teksten...
Dit zijn zowat mijn hoogtepunten tot nu toe;
James Blake - Assume Form
Malibu Ken - Malibu Ken
Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow
Trent Reznor & Atticus Ross - Birdbox
DJ Healer - Lostsongs Vol. 2
Deerhunter - Why Hasn't Everything Already Disappeared?
Enkel Maggie Rogers en The Twilight Sad nog checken en dan heb ik de voornaamste ook weer gehad van de afgelopen 2 weken, denk ik. Malibu Ken moet jij vast wel lekker vinden, Wes
James Blake - Assume Form
Malibu Ken - Malibu Ken
Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow
Trent Reznor & Atticus Ross - Birdbox
DJ Healer - Lostsongs Vol. 2
Deerhunter - Why Hasn't Everything Already Disappeared?
Enkel Maggie Rogers en The Twilight Sad nog checken en dan heb ik de voornaamste ook weer gehad van de afgelopen 2 weken, denk ik. Malibu Ken moet jij vast wel lekker vinden, Wes
The Twilight Sad hebben ook een puik album afgeleverd.
Dermot Kennedy inderdaad, toen ik vorig jaar zijn muziek voor het eerst zijn muziek ging checken na zijn bekendmaking voor BKS dacht ik: weer een singer-songwritertje, maar het liedje Glory maakte indruk op me, een dijk van een stem. Op BKS kon ik hem niet zien (ben de zondag door omstandigheden niet kunnen gaan), maar op Rock Werchter heb ik hem wel gezien, en live inderdaad ook indrukwekkend. Wat een strot heeft ie. Het album ben ik niet per se lyrisch over, vind het op gegeven moment een beetje veel van hetzelfde, maar live zeker de moeite. Hij zou op Lowlands inderdaad niet misstaan.
Dermot Kennedy inderdaad, toen ik vorig jaar zijn muziek voor het eerst zijn muziek ging checken na zijn bekendmaking voor BKS dacht ik: weer een singer-songwritertje, maar het liedje Glory maakte indruk op me, een dijk van een stem. Op BKS kon ik hem niet zien (ben de zondag door omstandigheden niet kunnen gaan), maar op Rock Werchter heb ik hem wel gezien, en live inderdaad ook indrukwekkend. Wat een strot heeft ie. Het album ben ik niet per se lyrisch over, vind het op gegeven moment een beetje veel van hetzelfde, maar live zeker de moeite. Hij zou op Lowlands inderdaad niet misstaan.
Nog wat bij geluisterd deze week. Steve Gunn - The Unseen in Between bevalt me goed. Doet me denken aan Roy Harper met die fijne sound en dat gitaargeplingel.
Deerhunter - Why Hasn't Everything Already Disappeared? is voor mij een album met hoogtepunten (zoals Death in Midsummer, Elemental en Plains) en dieptepunten (Détourment en Nocturne). Daardoor voor mij toch niet een fijn album geworden.
Album van The Twilight Sad is opzich wel fijn. Beetje duister maar fijn voor op de achtergrond.
Ik las hier van iemand de tip A Swarm of the Sun - The Woods en ben daar zeer enthousiast over. Beetje Post-rock wat hier en daar ook wel wat van metal heeft. Rustige opbouw naar nummers die uit elkaar klappen van geluid op een zeker moment. Dit album scoort tot nu toe hoog bij mij.
Sharon van Etten wat vaker op gehad en was me toch te rustig. Ik denk dat dit album wel snel uit mijn lijstje gaat. Op Alice Merton was ik trouwens ook weer snel uitgekeken. Na 1x beluisteren heb je alles spannend gehad en ontdek je daarna ook niets nieuws.
Wel op repeat deze week stonden De Staat (knalt nog steeds lekker erin), Maggie Rogers, Hague and White en A Swarm of the Sun.
Morgen weer veel moois te verwachten. Kijk uit naar Indian Askin, FIDLAR, Balthazar, Mozes and the Firstborn,Mike Krol, MONO, Rival Sons en Blood Red Shoes. Dan zal ik ok vast wel weer een keer tijd maken voor Bring Me The Horizon, maar verwacht daar eigenlijk niet veel van.
Deerhunter - Why Hasn't Everything Already Disappeared? is voor mij een album met hoogtepunten (zoals Death in Midsummer, Elemental en Plains) en dieptepunten (Détourment en Nocturne). Daardoor voor mij toch niet een fijn album geworden.
Album van The Twilight Sad is opzich wel fijn. Beetje duister maar fijn voor op de achtergrond.
Ik las hier van iemand de tip A Swarm of the Sun - The Woods en ben daar zeer enthousiast over. Beetje Post-rock wat hier en daar ook wel wat van metal heeft. Rustige opbouw naar nummers die uit elkaar klappen van geluid op een zeker moment. Dit album scoort tot nu toe hoog bij mij.
Sharon van Etten wat vaker op gehad en was me toch te rustig. Ik denk dat dit album wel snel uit mijn lijstje gaat. Op Alice Merton was ik trouwens ook weer snel uitgekeken. Na 1x beluisteren heb je alles spannend gehad en ontdek je daarna ook niets nieuws.
Wel op repeat deze week stonden De Staat (knalt nog steeds lekker erin), Maggie Rogers, Hague and White en A Swarm of the Sun.
Morgen weer veel moois te verwachten. Kijk uit naar Indian Askin, FIDLAR, Balthazar, Mozes and the Firstborn,Mike Krol, MONO, Rival Sons en Blood Red Shoes. Dan zal ik ok vast wel weer een keer tijd maken voor Bring Me The Horizon, maar verwacht daar eigenlijk niet veel van.
Die van Indian Askin klonk fijn, ga ik nog wel vaker checken. Maar de plaat van Balthazar doet het toch meer voor mij. Ik ben nu al verslaafd. Fever, Entertainment, Changes, I'm Never Gonna Let You Down Again. Pareltjes. Deze gaat op repeat waarschijnlijk, en misschien moest ik toch maar een ticket voor hun show gaan scoren..
