Band introducties Graspop Metal Meeting 2023

Gister door dit topic Amon Amarth maar is uit gaan pluizen.
Guardians of Asgaard al vaker gehoord en die track blijft wel overeind.
Nou was ik gister best redelijk enthousiast over meerdere nummers maar vandaag toch wat minder.
Zang kan ik nu wel goed hebben en dat is al heel wat maar met hele albums gaat het ietwat snel vervelen.
Ook wat livebeelden gekeken en dat bevalt me dan weer wel.
Voorlopig wel op m'n must see lijstje en heb nog wat weken gelukkig.
#gmm23
#amonamarth
 
  • Leuk
Waarderingen: RubenJS en Loek123
Gister door dit topic Amon Amarth maar is uit gaan pluizen.
Guardians of Asgaard al vaker gehoord en die track blijft wel overeind.
Nou was ik gister best redelijk enthousiast over meerdere nummers maar vandaag toch wat minder.
Zang kan ik nu wel goed hebben en dat is al heel wat maar met hele albums gaat het ietwat snel vervelen.
Ook wat livebeelden gekeken en dat bevalt me dan weer wel.
Voorlopig wel op m'n must see lijstje en heb nog wat weken gelukkig.
#gmm23
#amonamarth
Geef ze live zeker een kans als het in je schema past. Hun performance, wat spektakel erbij, publieke interactie en catchy refreinen maken hun shows naar mijn gevoel erg fijn. Zanger Johan Hegg klinkt ook live best goed verstaanbaar, wat ik ook een meerwaarde vind bij hun opzwepende strijdliederen.
 
Geef ze live zeker een kans als het in je schema past. Hun performance, wat spektakel erbij, publieke interactie en catchy refreinen maken hun shows naar mijn gevoel erg fijn. Zanger Johan Hegg klinkt ook live best goed verstaanbaar, wat ik ook een meerwaarde vind bij hun opzwepende strijdliederen.
Ga ik ook zeker doen.
Ben met wandelen en luisteren vaak wat kritischer dan met een pils op de bank of ergens op een festival...👍
 

Machine Head , deel 2​

Mijn verhaal over Machine Head was nog niet af, dus hier deel 2:

We waren gebleven in 2002. Ze hadden hun platencontract met Roadrunner opgezegd in de verwachting snel weer een nieuw contract te krijgen. Met een demo gingen ze vrijwel alle platenmaatschappijen af, maar steeds kregen ze nul op hun rekest. Daarnaast misten ze ook een gitarist.

Gelukkig begon het tij te keren. Phil Demmel was bij enkele festivalshows al ingevallen en sloot maart 2003 nu echt aan bij de band. Daarnaast tekenden ze bij Roadrunner International.

Oktober 2003 kwam hun vijfde album uit: Through the ashes of empires. Afscheid werd genomen van de nu-metal. Het geluid werd meer trash metal en terug naar de groove metal van de eerste twee albums.
Doordat ze geen overeenkomst hadden met hun oude platenlabel Roadrunner VS, maar enkel met Roadrunner Internationaal werd dit album eerst niet uitgebracht in de Verenigde Staten.
Van dit album komt Imperium waarschijnlijk langs op Graspop. Andere hoogtepunten: days turn blue to gray en descend the shades of night.


Na het eerherstel van het vijfde album werd het zesde uitgebracht in 2007: The Blackening. De stijl van Through the ashes of empires werd doorgezet. Op het album staan maar 8 nummers, maar gemiddeld duren de nummers meer dan 7 minuten. Het album wordt gezien als 1 van hun sterkste.
Aesthetics of Hate werd geschreven als reactie op een blogger, die minachtend had geschreven over de vermoorde Dimebag Darrell. Halo staat ook doorgaans op de setlist.


Het zevende album, unto the locust, kwam uit in 2011. De eerste single van dit album, locust, kent een aanstekelijk refrein. Sowieso is dit album wat toegankelijker dan the blackening. Het nummer Darkness within begint akoestisch en heeft een wat afwijkende sound.

Bloodstone & diamonds komt uit in 2014. Met een nieuwe bassist. Jared MacEachern vervangt de ontslagen Adam Duce. Dit ontslag krijgt nog een staartje, want Duce klaagt de band aan. Uiteindelijk wordt dit buiten de rechtszaal afgehandeld.
Now we die en Game over zijn wat mij betreft de sterkste nummers op dit album.

In 2018 wordt Catharsis uitgebracht. In mijn ogen het slechtste MH album. Dit album kent weer nu-metal invloeden. Het nummer Bastards is bijna een punk nummer, wat veel fans minder kunnen waarderen (persoonlijk kan ik deze wel weer waarderen). Gehekeld wordt ook de woke-boodschap die doorklinkt in de teksten.
In de recensie op Blabbermouth staat "Catharsis is a bold move. It's just the wrong move.”
Phil Demmel heeft in latere interviews ook aangegeven een hekel te hebben aan dit album.

Zowel gitarist Phil Demmel als drummer Dave McClain stappen na dit album op.
In 2019 wordt getourd rondom het 25 jarig jubileum van Burn my eyes. Oud bandleden Logan Mader en Chris Kontos touren mee.

Met Waclaw “Vogg” Kieltyka op gitaar en sessiedrummer Navene Koperweis komt in 2022 ØF KINGDØM AND CRØWN uit. Het is hun eerste concept album. En na het dal van Catharis verrassend goed.
Persoonlijke favoriet is unhallowed.
 
Laatst bewerkt:
New york hardcore

This is Sandal Weisburger bringing you a chilling expose on a violent new art form threatening the very fiber of our nation’s youth


...


HARDCORE PUNK!


Hardcore (punk) is eind jaren ‘70, begin jaren ‘80 ontstaan. Het waren de hoogtijdagen van de symfonische rock, de glitterrock en de jazzrock. Deze muziek bevatte veel langdradige improvisaties en solo’s. Daarnaast ontwikkelde punkmuziek zich naar New Wave.
New Wave was een gestileerde vervolging waarbij nette kleding, make-up, videoclips, strakke productietechnieken en commerciële ambities niet geschuwd werden.
Hardcore was hier een reactie op. De harde kern ging terug naar waar het echt omdraaide. Harder en extremer.

De hardcorescene ontstond in Amerikaanse achterstandswijken. De jongeren wilden terug naar de basis, de oergeluiden, de simpele muziek. Twee akkoorden, snel gespeeld en hard een tekst schreeuwen waren de basis. Naast punk werd de scène beïnvloed door hiphop en metal.
Hardcore bevatte, net als de originele punk een grote ‘doe-het-zelf mentaliteit’. De bands deden zelf hun eigen boekingen en promotie, waarbij ze opvielen door hun anti-rockstar mentaliteit en constante tours door heel de Verenigde Staten. In de ‘scene’ wordt veel gebruikgemaakt van zelfgemaakte opnames, magazines, radio stations en shows en natuurlijk optredens. Ook werden er aparte hardcore kledingmerken opgericht, om de stijl uit te drukken.

Binnen de hardcore ontstonden er diverse stromingen, waaronder de New York Hardcore (NYHC). Twee belangrijke bands uit die scène staan de donderdag op Graspop:


Agnostic front
Opgericht in 1982 door Vinnie Stigma en Roger Miret. Ze staan aan de basis van NYHC en verdienen de titel ‘the godfathers of hardcore’.

Bij hun eerste concert staan ze op de poster als ‘the Zoo crew’, maar Stigma kondigt zijn band aan als Agnostic Front. De poster was gemaakt voordat ze een definitief besluit hadden genomen over hun naam.

De band bestond oorspronkelijk uit skinheads. Hierdoor werd vroeger wel eens gedacht dat ze een facistische band waren. Zanger Roger Miret legt het verschil uit tussen tussen Engelse en Amerikaanse skinheads:

"...We're skinheads. And the skinheads in England have a very bad name like with the fascists and stuff like that. But this is America not England. Just because the skinheads are fascists over there doesn't mean we got to grow our hair out if we don't feel like it.... We love our country — but not necessarily how our government works."

In 2017 komt er een documentaire uit over Agnostic Front getiteld ‘the Godfathers of hardcore’:


Een nummer wat de groepsmentaliteit van hardcore verbeeld. For my family, for my friends!


Vergeet New York van Frank Sinatra of Empire state of mind van Jay-Z en Alicia Keys. De mooiste tribute aan the big Apple is natuurlijk old New York van Agnostic Front:




Sick of it all
Deze Amerikaanse hardcorepunk-band komt uit Queens, New York, en is opgericht in 1986. Sick of It All wordt gezien als een van de pioniers van de NYHC-scene. De formatie bestaat onder andere uit twee broers, zanger Lou Koller en gitarist Pete Koller. De andere bandleden zijn basgitarist Craig Setari (sinds 1992) en drummer Armand Majidi.

Vooral in de jaren '90 werd de band succesvol na het verschijnen van hun album Scratch The Surface.

Het bedenken van ‘The wall of Death’ wordt toegeschreven aan Sick of it all. Dus ik verwacht alle veroordeelde forummers hier in de pit. Al zegt Lou Koller hierover:
“...that he merely revived the practice in 1996, as he often saw a similar act performed in the 1980s New York hardcore scene.”

In hun clip voor step down wordt de verschillende stijlen van hardcore dancing uitgelegd. Van ‘penny picking’ tot de ‘pizzamaker’:


En in potential for a fall hoe je om moet gaan met stalkers.


Sick of it all stond op de eerste editie van Graspop in 1996 en staan dit jaar voor de 10e keer in Dessel!

https://youtu.be/s0CoBFyBj9I


It’s not so bad that hardcore music...
 
Ik zet dit hier ook even (heb wel niet het volledige topic doorgenomen, mijn excuses moest er al zoiets staan):
Heb al tientallen uren geluisterd naar de setlists die hier o.m. gedeeld zijn van de bands die naar Graspop komen. Heel hard bedankt daarvoor! 😍
Zelf ook even eentje gemaakt voor Eivør op basis van hun laatste optredens die ik terugvind op setlist.fm
Veel plezier ermee:
 
  • Leuk
Waarderingen: Jamel
Voor de liefhebbers ook even een mogelijk playlistje van Vanaheim gemaakt, want tijd om in te luisteren begint serieus te korten:
 
  • Leuk
Waarderingen: MarcoReusel

Users who are viewing this thread