Band introducties Graspop Metal Meeting 2023

[HerveBe]

Tijd voor een volgende band, ééntje die ik vooral in mijn jongere jaren vaak beluisterd heb: Disturbed.

Met hun unieke sound uit de nu-metalperiode, die 'klassieke' metalheads niet altijd appreciëren, herken je hen onmiddellijk. De stem van zanger David kan echt wel een serieus bereik halen. Als ze spelen op een festival zal ik ze altijd bekijken vanwege de energie dat ze brengen.

Uiteraard hebben ze het grote publiek bereikt met hun (uitstekende) cover van the sound of silence maar ze hebben meerdere klassiekers op hun naam staan. En hun nieuwste cd valt ook best te pruimen en is terug iets 'harder'.

Een voorbeeld van de energie, stem en sound in het nummer 'The Game' gebracht voor een zeer enthousiast publiek in Rock Am Ring 2008.

Hun Live at Red Rocks is trouwens ook een aanrader als je een verdere live introductie wil tot de band.

Klassiekers zijn Down with the sickness, Stricken, Stupify, Prayer, Voices, Liberate, Inside the fire and many more..

Opnieuw een band die niet behoort tot het zware genre maar ie zeker zijn plaats en de erkenning mag krijgen.

 

[HerveBe]

Lekker bezig! Kleine toevoeging over de identiteit van de Nameless Ghouls: bij die rechtzaak zijn de namen bekend geworden van ex-Ghouls, die dus een geschil met Tobias Forge hadden en al uit de band gestapt waren voordat hun namen bekend werden dacht ik, of anders toch vlug daarna. En de identiteiten van de nieuwe Ghouls is daarna toch weer een hele tijd geheim geweest.

Tot afgelopen jaar blijkbaar, aldus dit Loudwired artikel. Ik was hier zelf nog niet van op de hoogte.

Spoiler: Spoiler waarschuwing voor als je zelf graag de identiteit van de Ghouls een mysterie houdt!

Ik vind dat de CV's van de huidige Ghouls wel een interessant beeld geven van Ghost als band. De lead gitarist is bijvoorbeeld is Per Eriksson, bekend van Bloodbath en Katatonia. Terwijl de drummer, Hayden Scott, juist ervaring heeft bij Paramore en AWOLNATION. Die mix van achtergronden komt eigenlijk best goed tot zijn recht binnen Ghost, vind ik.

Met dat ze gekend waren bij de grote artiesten gaat ook de roddel dat ook Dave Grohl al enkele keren achter de drums gezeten heeft als gastoptreden.

 

[HerveBe]

Ik heb de stonerrock band Monster Magnet leren kennen op Rock Werchter 2004 waar ze openden met 'Right Stuff' en waar de zanger Dave Wyndorf zijn gitaar kapot sloeg en het publiek in smeet. De toon was gezet en ik was verkocht aan hun vettige rock sound en hun badass attitude.

Ze zijn gestart in 1991 en hebben ondertussen 11 albums. Hun album ‘Powertrip’ blijf hun beste waarvan ze nog steeds de meeste nummers live brengen en waarvan ‘Space lord’ hun bekendste nummer is.

Als ze op een festival staan ga ik kijken. Ik heb ze ondertussen 3 keer gezien en waren altijd goed! Dave heeft het energieke van 2004 gelukkig niet meer. Waarom gelukkig? Hij was toen een ongeleid projectiel onder invloed van drank en drugs. Afgekickt en met tal van kilo's later mocht ik ze terug zien en de muziek staat nog steeds als een huis.

Mijn favo nummer (die ze hopelijk zullen spelen) is nog steeds mijn eerste nummer die ik van hen live zag: Right stuff (een cover van Bob Calvert uit 1974).

 

[gmm033]

My Dying Bride

Doom Metal is deze editie van Graspop niet enorm vertegenwoordigd, maar wat er staat is absoluut de moeite waard. Mijn liefde voor Draconian kennen de vaste meelezers inmiddels wel. Maar met de meest recente worp is er weer een band bij gekomen die je absoluut niet mag missen als je van trage, zware, melancholische metal houdt.

My Dying Bride is een band die inmiddels ook al een behoorlijke staat van dienst heeft. Ze zijn immers ontstaan in 1990 en bracht z’n eerste langspeler uit in 1992. Dus deze Britse grootmacht van de Doom Metal mag met hun ruime 30 jaar ervaring inmiddels een routinier genoemd worden. En in al die jaren zijn ze ook trouw met het uitbrengen van nieuwe muziek, want sinds ‘As the Flower Withers’ in 1992 het licht zag, zijn daar intussen nog eens 13 studioalbums bij gekomen. Met ‘The Ghost of Orion’ uit 2020 als meest recente werk.

Thrash Metal heeft z’n ‘Big-4’; Doom Metal heeft z’n ‘Big-3’. Samen met Anathema en Paradise Lost is My Dying Bride één van deze grote drie Britse Doom Metalbands die begin jaren ’90 aan de weg zijn gaan timmeren en voor veel latere bands in het genre een grote inspiratiebron vormen. En waar Paradise Lost en vooral Anathema door de jaren heen kozen voor wat creatieve uitstapjes naar een wat breder of ander geluid, klinkt het My Dying Bride van nu nog behoorlijk vergelijkbaar met hoe de band in de beginjaren klonk. Goed, de productiekwaliteit is door de jaren heen behoorlijk omhoog geschoten. Maar leadgitarist Andrew Craighan en zanger Aaron Stainthorpe zorgen samen nog steeds voor het karakteristieke geluid van de band, zoals ze dat in de begindagen ook al deden. Als ware het een boom, die door de jaren heen groter en steviger is geworden, maar nog steeds de herkenbare contouren van weleer vertoont.

My Dying Bride is geen band voor de feestbeesten, de moshpitters, de dansers en de klappers. Als dat een voorwaarde is voor je liveband experience, kun je de Marquee tijdens hun set beter links laten liggen. Het is een band voor diegenen die ervan houden zich te laten meeslepen in melancholiek en niet terugdeinzen voor af en toe een unheimlich gevoel. Een concert van My Dying Bride is met je ogen dicht je hoofd laten meedeinen op meeslepende gitaar melodieën. Kijken en luiteren naar hoe frontman Aaron je in woord en gebaar meeneemt in zijn emoties. Voor mij is het meer dan eens een moment van ontroerende reflectie geweest.

Dat ze samen met Graspop een goed huwelijk zijn, blijkt wel uit het feit dat komende keer een jubileumpassage voor de band wordt; namelijk hun 10e keer. Er was zelfs een periode dat ze elke twee jaar op Graspop stonden, daar maakten ze destijds ook opmerkingen als ze er weer stonden. Hun eerste keer Graspop was in 1997. Dat was pas het tweede jaar dat Graspop een metalfestival was en destijds konden de bezoekers slechts één dag genieten van een dagje headbangen. Megadeth was de headliner, My Dying Bride de afsluiter in de Marquee. En als ik me niet vergis, hebben ze sindsdien altijd ergens in de avond in de Marquee gestaan.

Om een idee te geven hoe dat live klinkt, grijp ik toch weer terug op hun live DVD ‘Sinamorata’. Deze stamt al uit 2005 en is destijds opgenomen in Hof Ter Loo in Antwerpen, voor nog maar eens een bevestiging dat de band een rijke en vruchtbare geschiedenis heeft met de Belgische metal industrie. Helaas zijn er sindsdien geen live DVD’s meer verschenen, maar desondanks is het nog steeds representatief voor hoe My Dying Bride live klinkt en wat je qua visuals kunt verwachten. Al laat Aaron tegenwoordig zijn dwangbuis wel thuis. Ik vermoed dat zelfs hij er een beetje claustrofobisch van wordt om telkens in dat pak op te treden. Maar dat doet verder niets af aan het gevoel wat ze ook vandaag nog in hun optredens weten over te brengen.

En als je nog meer wilt luisteren, zijn dit twee van mijn persoonlijke favorieten:

Voor hen die nog meer introductie nodig hebben:
The blood , The wine , The roses met een heerlijk (uptempo) deathmetaleinde, en van hetzelfde album (a Line of Deathless Kings): L'Amour Detruit en Deeper Down (middenstuk = subliem)

 

[Dr. Hannibal]

Voor hen die nog meer introductie nodig hebben:
The blood , The wine , The roses met een heerlijk (uptempo) deathmetaleinde, en van hetzelfde album (a Line of Deathless Kings): L'Amour Detruit en Deeper Down (middenstuk = subliem)

Daar haak ik dan nog maar even op aan met de melding dat ik inmiddels erg graag Turn Loose The Swans luister, de track zelf of het gelijknamige album in zijn geheel. Die link ik ook maar gelijk even:

Daarnaast hoop ik dat ze op Graspop dit briljante, recentere nummer ook gaan spelen:

 

[Jamel]

Daar haak ik dan nog maar even op aan met de melding dat ik inmiddels erg graag Turn Loose The Swans luister, de track zelf of het gelijknamige album in zijn geheel. Die link ik ook maar gelijk even:

Daarnaast hoop ik dat ze op Graspop dit briljante, recentere nummer ook gaan spelen:

Wat een band, he! Helemaal eens, And My Father Left Forever is ook één van mijn favorieten. Zoveel emotie in dat nummer.

 

[InsaniTiny]

Zondag, waarschijnlijk ergens in de middag op een van de mainstages, krijgen we op Graspop dit jaar de kans om ons weer even 13 te wanen en mee te blèren met hits als Animal I Have Become en I Hate Everything About You!

Enkel een eventuele clash met de heetste band in de deathcore momenteel kan mij mogelijk weerhouden om de mannen dit jaar op Graspop live te zien. En ik hoop jullie na dit stuk ook geënthousiasmeerd te hebben voor Three Days Grace!

Three Days Grace stond vroeger groot op mijn rugzak, naast BFMV en Sum 41. Hoewel ik de nummers tot vandaag al jaren niet meer geluisterd heb, kan ik ze (, de oude dan,) nog allemaal woord voor woord meezingen. En dat zegt denk ik al een heleboel. Naast mij zullen veel mensen die naar Graspop gaan nostalgische gevoelens hebben bij Three Days Grace, die voor velen toch een gateway band is geweest richting de hardere metalen.

Voor wie net als ik, de band na Life Starts Now in 2009 uit het oog is verloren, is er inmiddels wel het een en ander veranderd bij de band. Frontman, gitarist en zanger Adam Gontier is de band in 2013 verlaten. Hij is vervangen door Matt Walst, broer van de bassist Brad en daarvoor zanger van My Darkest Days. Waar vrij weinig in veranderd is, is de setlist. Het belooft een nostalgisch feestje te gaan worden in Dessel. De Canadezen kennen een hele steady setlist, waar meer dan de helft nog altijd bestaat uit hits van hun twee grootste albums: One-X en het self-titled Three Days Grace!

Three Days Grace
Het selftitled album kwam in 2003 uit, en bevatte direct een mega hit: I Hate Everything About You. De band was oorspronkelijk in 1992 gevormd onder de naam Groundswell. En bracht zelfs, terwijl de heren nog op de middelbare school zaten, al een album uit. Na de naamswijziging in 1997 naar Three Days Grace was het echter nog 6 jaar wachten op een album. En waar de meeste bands zich pas aan een self titled album wagen, wanneer zij wat hun betreft hun sound gevonden hebben, heette het eerste album onder de nieuwe bandnaam, dus al direct Three Days Grace. Naast I Hate Everything About You kent het album nog meer sterke nummers: Just Like You, Home (nog vaak onderdeel van de setlist), Wake Up en Take Me Under.

De band stond er met het eerste album onder de nieuwe naam dus direct. Gezien ze nog redelijk soft zijn, wisten ze ook #1 in de billboards in het thuisland Canada te bereiken. De sound is overigens het best te omschrijven als post-grunge/ alternatieve rock. Lekker dus om op de zondag mee bij te komen na 3 dagen festival geweld.

One-X
Na het sterke Three Days Grace wist de band 3 jaar later met One-X te bevestigen. En hoe! Thematisch en qua sound stuurt de band wat duisterder. Met name de frontman Adam had veel last van het vele touren en van huis zijn na het succes van het debuutalbum. En dit vertaalde zich naar de nummers op dit album.
Hoogtepunten zijn er veel op dit album: Pain, Animal I Have Become, Never Too Late, Riot en Time of Dying (niet te verwarren met The Art Of Dying...)

Ook dit album was weer een gigantische hit.
En hoewel het leven pas in de periode erna startte, had de band de meeste hits inmiddels helaas ook al geschreven.

Life Starts Now
Ik kan me gek genoeg nog goed herinneren dat dit album uitkwam. Ik was 14, zat in het derde en keek al de hele dag uit naar het nieuwe album van één van mijn favoriete bands. De bandnaam stond nog altijd groot op mijn rugzak, en ik kon me niet goed concentreren tijdens de lessen. De hele dag was ik aan het checken of het album al online stond. Uiteraard was dit niet het geval, gezien het tijdsverschil. Na school dus bij een vriendje thuis weer checken, en jawel, eindelijk online. Een gigantische tegenvaller, vonden (en vinden) wij.
De donkerdere bozere sound was ingewisseld voor een wat meer optimistisch geluid. De band is volwassen geworden en de bandleden laten een moeilijke tijd in de persoonlijke sfeer achter zich. Hartstikke fijn voor de band en hun familie, en hartstikke fijn voor fans van een softer geluid. Minder fijn voor fans die met Three Days Grace zijn opgegroeid en zich langzaam verder richting de metal verplaatsten.
Hoewel het album het niet slecht deed, wisten ze niet het gigantische succes van de twee albums ervoor te evenaren. Wie toch iets wil horen van deze plaat, probeer Break of The Good Life.

Van de albums erna Transit Of Venus (de laatste met Gontier als zanger), Human, Outsider en het meest recente (2022) Explosions wordt live minder gespeeld. Wie benieuwd is naar de albums: Chalk Outline, Painkiller, I Am Machine, The Mountain, So Called Life.
De albums doen het in de Amerikaanse rock lijsten niet verkeerd, de sound is voor mij echter wat te generiek en but-rock achtig.

Slot
Maar waarom moeten jullie dan toch zondag Three Days Grace zien? Na 3 dagen (melo) death metal, metalcore, nu-metal en black metal is het best lekker om even bij te komen met wat rustigere rock. Waar je je weer even 13 waant, en gewoon nog de helft lekker mee kan zingen. Ik kijk er alvast erg naar uit!

Top introductie! Ik heb deze band meerdere keren live gezien en het was steeds een feest! Dit is zelfs de enige band waarbij ik heb meegemaakt dat de zanger tijdens een nummer van het podium klom en het publiek in liep (zonder beveiliging oid). Laat mij nou net helemaal vooraan staan, zodat Matt zich letterlijk langs mij kan duwen verder de zaal in!

... Hij was zo zweterig

Verder, Ruben heeft het nummer al benoemd, maar toch nog even uitgelicht. Want I Am Machine heeft voor mij de eerdere hits ingehaald en is nu mijn favoriete nummer van Three Days Grace.

 

[RubenJS]

Meshuggah​

Meshuggah (Yiddish voor 'gek') is een Zweedse metalband uit Umea (ook bekend van ticket to ride), ze zijn opgericht in 1987 en hebben sinds de jaren 90 een gigantische invloed op de metalwereld. Qua subgenre valt Meshuggah onder Extreme metal/ progressive metal/ groove metal/ technical death metal/ djent, het genre dat is ontstaan bij Meshuggah. Al zijn daar de meningen over verdeeld, Misha Mansour van Periphery scrijft het ontstaan van de term toe aan Meshuggah, terwijl Meshuggah's drummer Tomas Haake dit weer toeschrijft aan Periphery. Die het vervolgens conform hun 5e album overigens geen genre vinden

Dat Meshuggah dus redelijk aan de andere kant van het spectrum zit dan de vorige introductie die ik schreef (Three Days Grace) is een understatement. Hartstikke lomp, en heel technisch.

Hoe ze klinken is het best duidelijk te krijgen door er gewoon naar te luisteren. Maar ik zal hier een poging wagen het uit te leggen. Meshuggah is een eeenorme bak ritme, gecombineerd met een continue stop start flow en polyritmes. Naast de drums, wordt de zang en de gitaren eigenlijk ook als drums gebruikt, zoals ik het hoor. De heren proberen invloeden van andere bands uit te sluiten, en écht met iets unieks te komen. Wat vrij komisch is wanneer je de eerste EP van de band opzet, waar ze klinken als een Metallica coverband die wel eigen nummers schrijft. In 1991 brengen de heren het eerste volledige album uit, ook speelt de band inmiddels met een nieuwe drummer die het jaar ervoor bij de band kwam: Tomas Haake, die nog altijd achter het drumstel mag plaatsnemen. Op dit album zijn invloeden van oa. Anthrax, Holy Moses en Metallica nog hoorbaar. Al wilden de heren al wel 'eigen' muziek maken.
Dit album werd Contradictions Collapse, origineel heette het album (All this because of) Greed. Ze hadden echter de artwork uitbesteed, en die viel zo tegen dat ze ook direct maar de naam van het album veranderden. De uiteindelijke artwork was zo saai als je het kan verzinnen: het record label gaf ze last minute 3 opties, waar ze direct uit moesten kiezen. Het werd een cover met het vrijheidsbeeld in New York, met op de achtergrond een ontploffende atoombom. Met enige soepelheid van geest een contradictie.

Destroy Erase Improve
In 1995 wist de band voor het eerst door te breken binnen de underground metal met Destroy Erase Improve. Ze wisten de metalheads die dit album konden vinden te verpletteren met iets heel nieuws, een mix van crunchy Machine Head riffs, progressieve invloeden van oa. Atheist en Today is the Day. Mega heavy, en een sound die hiervoor nog niet bestond. Datzelfde jaar mochten ze touren als voorprogramma van Machine Head, waarmee ze dit jaar, vrijdag op Graspop mogelijk een clash gaan hebben.. Gedurende deze tour is de band helaas haar bassist verloren, chronische duizeligheid weerhield hem ervan om te kunnen reizen en spelen. De bassist van Machine Head bood aan in te vallen, maar dat leek de heren niet nodig. Ze gingen verder met 4, soms speelde een ander bandlid bas, soms stemde de zanger zijn gitaar 1 octaaf lager in. Later dat jaar is er overigens wel een nieuwe bassist gekomen. Die later in 2005 vervangen is door de huidige bassist, die overigens ook in een jazz band speelt!

Check van dit album zeker eens Future Breed Machine:

Wat direct al opvalt is dat de muziek perfect is afgesteld op een indrukwekkende lichtshow. De band komt nóg beter tot haar recht in het donker. Het lijkt mij dan ook een no-brainer dat ze vrijdag de Marquee afsluiten. Een clash met Gojira en/of Machine Head lijkt mij onvermijdbaar...
De lightshow is een van de redenen dat Meshuggah live zo gaaf is, gepaard met de muziek gaan we in een soort trans geraken. Verder is de lightshow voor de band zelf een behoordelijk pain in the ass, de clicktracks en lightshow speelt een vast tempo zoals de nieuwe nummers, terwijl een future breed machine verschillende tempo’s kent. Dat afstemmen is een behoorlijke uitdaging.
Gezien de band al een tijd bestaat en in die tijd veel albums heeft uitgebracht zal ik hieronder een aantal andere belangrijke/gave albums in wisselende diepgang behandelen.

Chaosphere
3 jaar na Destroy Erare Improve, waar de band haar sound heeft gevonden komen ze met een nieuw album. Ze willen niet continu hetzelfde maken, maar blijven experimenteren. De duidelijke Meshuggah sound is echter wel gewoon aanwezig. Uitschieter dit album is New Millennium Cyanide Christ!

Nothing
Uitschieter dit maal is Rational Gaze!

ObZen
In 2008 brengt Meshuggah ObZen uit, en de wereld zal er nooit meer hetzelfde uit zien. Waar fanatieke metalheads de band de jaren hiervoor al hebben leren kennen, weet de band nu door te breken naar een breder metalpubliek. Met name met Bleed weten de heren de hoofden van metalheads wereldwijd doen ontploffen. Het nummer is zo complex dat de drummer, Tomas Haake, die het nummer in de computer heeft gemaakt. Een volledig jaar nodig heeft om het nummer ook daadwerkelijk te kunnen spelen. En hoewel het nummer de band veel goeds heeft gebracht, is de band niet echt blij het ook continu te moeten spelen. Check hieronder de drum playthrough van dit meesterwerk:

Een extreme metal drum video met 6 miljoen weergaven lijkt me redelijk veelzeggend. Tomas die het nummer op blote voeten schijnbaar moeiteloos speelt, zal later nog uitleggen dat het nummer, in tegenstelling tot wat vrijwel iedereen denkt, gewoon volledig 4/4 is. En niet allemaal complexe time signatures kent. Dit nummer is overigens zo gaaf, dat zelfs comedians het hierover hebben bij een mainstream publiek:

Hij legt het nummer, en de band eigenlijk veel beter uit dan ik in dit stuk. Prrrt Prrtt Aaprrrtta typen heeft toch wat minder effect dan een geluidsopname
Alleen al voor Bleed zou iedereen dit jaar Meshuggah live moeten gaan kijken. Met onvermijdelijke clashes zal dit helaas nog een hoop kopzorgen opleveren.
Verder is er op dit album het gave Combustion te vinden!
Nóg een reden om Meshuggah te gaan kijken dit jaar, is het feit dat Tomas Haake twijfelt dat hij Bleed nog kan spelen wanneer hij 65 is!

Koloss
Do Not Look Down en Demiurge zijn hier de uitschieter!

The Violent Sleep of Reason
Clockworks en Born in Dissonance zeker checken!

Immutable
Het meest recente album van de band dateert uit 2022, hier zeker Broken Cog en The Abysmal Eye checken!

Invloed op de metal
Meshuggah heeft zoals hierboven beschreven een enorme invloed op de metalwereld. In een tijd waar hairmetal als Mötley Crüe populair was maakten ze al lompe vreemde stop start muziek, die ons inmiddels Djent heeft gebracht. En bands als Periphery, Animals as Leaders, Tesseract, Monuments, Tool, Deftones en Born of Osiris heeft beïnvloed. Het niveau waarop ze spelen heeft daarnaast (jonge) muzikanten geïnspireerd om nog complexere en strakkere muziek te maken.

Waarom moet je Meshuggah gaan zien?
Het belooft een geweldig spektakel te worden, de band speelt de nummers enorm strak, weet altijd te leveren, de lichtshow is geweldig, en in de Marquee gaat dit niets anders dan een geweldig optreden kunnen worden! Nu nog met z'n allen hopen dat ze niet met Gojira clashen..

Overigens heeft de band zelfs bij de Oscar uitreiking mogen spelen, je kan zien dat Keanu Reeves een fan is

Meshuggah's Oscars Performance (Unreleased footage)

#oscars #meshuggah What you didn't see on TVSong: demiurge by meshuggahNOTE: ALTERNATE REALITY footage

www.youtube.com

 

[Joslittel]

Heerlijke introductie, kort maar krachtig! Ik ken de band zelf nog niet goed, maar op basis van wat ik van ze weet, is het wel een van de bands waar ik het meest naar uitkijk om ze te leren kennen deze editie. Ik ga ook zeker nog eens vaker albums van ze aanzetten voor die tijd.

Ja dat moet je dan echt zeker gaan doen! Gun jezelf sie kennismaking. Ook een van mijn favoriete bands en live betoverend.

 

[HerveBe]

Ik wil eventueel wel nog Avatar, Dirkschneider, Exodus, Hatebreed, en Korpiklaani voor mijn rekening nemen.

 

[xRoossie]

Mammoth WVH​

Een Amerikaanse rockband opgericht door Wolfgang Van Halen (juist, de zoon van Eddie Van Halen ). De bandnaam is geïnspireerd door de bandnaam van de eerste band van Eddie (Mammoth). Als kind vond Wolfgang dit zo’n goede naam dat hij altijd heeft gezegd dat als hij groot is ook een band met die naam wilde. En zo geschiedde.

In eerste instantie was het een solo-project van hem maar later besloot hij om een band te vormen om hier ook mee te kunnen touren. De band bestaat naast Wolfgang nu uit 2 gitaristen, een basgitarist en een drummer. Momenteel is er 1 album uit (Mammoth WVH) en staat voor later dit jaar het 2e album gepland: Mammoth II.

Zelf kende ik de band niet tot ik ze als voorprogramma van Alter Bridge in Ziggo zag. Daar vond ik ze leuk genoeg om ze voor dit Graspop-jaar op de te-kijken-lijst te zetten. Het

Alvast een single van het nieuwe album om een idee te krijgen van het nieuwe werk:

Hun meest geluisterde nummer: Don’t back down:

You’ll be the one:

Als je toe bent aan wat (rustige) rockmuziek, moet je hier zeker even langsgaan

 

[Ghostattack]

Saltatio Mortis​

---

Wie denkt dat Saltatio Mortis in hetzelfde rijtje past als Finntroll, Eluveitie en Korpiklaani heeft het goed mis. Hoewel ze misschien redelijk hetzelfde doen overkomen, scharen we de muziek die Saltatio Mortis maakt toch echt onder de Medieval Rock/Metal. Ik hoor jullie al denken, middeleeuwse metal, huh? De band combineert middeleeuwse instrumenten en muziek met een modern tintje. De naam van de band is Latijn voor 'Dance of Death', ofwel Dance Macabre (leuke link naar Ghost trouwens ). Het motto van de band is dan ook 'He who dances does not die'.

Saltatio Mortis maakt gebruik van diverse instrumenten die we vaker zien in het genre Folk Metal, denk aan bijvoorbeeld de draailier. Een ander vast instrument in deze band is de Doedelzak. Het geluid van een doedelzak kan erg schel zijn en voor veel mensen is dit dan ook even wennen. Maar naast deze twee bekendere instrumenten, heeft Saltatio Mortis nog veel meer in petto! Denk aan schalmei, didgeridoo, davul/tupan, trommels, pauken en overige percussie instrumenten. Geen wonder dat de band vrij veel leden heeft. En nee, ik ken ook niet al deze instrumenten hoor, wees gerust!

De bandleden maken gebruik van stage names:
- Alea der Bescheidene; vocalist, doedelzak, schalmei, didgeridoo
- Falk Irmenfried von Hasen-Mümmelstein; vocals, doedelzak, schalmei, draailier
- El Silbador; doedelzak, schalmei
- Bruder Frank; basgitaar
- Till Promill; gitaar
- Jean Mechant der Tambour; drums, percussie
- Luzi das L; doedelzak, schalmei

Je zou het niet zeggen, maar deze band bestaat inmiddels alweer 23 jaar! Met natuurlijke een grote discografie, waar ik zeker niet volledig op in ga.. Ik ken zelf namelijk ook niet alles, maar met zeker 12 studioalbums hebben ze hard aan de weg getimmerd. De band heeft diverse leden gekend en uis ooit begonnen als straatmuzikantenband. Sinds enkele jaren is hun sound meer richting de rock/metal gegaan en hebben zij ook samenwerkingen gedaan met bands als Feuerschwanz, Subway to Sally, Tanzwut etc.

Frontman Alea der Bescheidene (aka Jorg Roth) is ook een fervent gamer, één van zijn favoriete games is dan ook Skyrim The Elder Scrolls. Alea streamt ook regelmatig op Twitch en het zal je dan ook niks verbazen dat er in hun discografie minstens 2 Skyrim nummers voorkomen. Het nummer Pray to the Hunter is een goed nummer om de veelzijdigheid van deze band te horen.

Nog meer Skyrim? Waarom niet! The Dragonborn Comes is een samenwerking met Lara Loft, ook dit is een heerlijk nummer om te luisteren.

Krijg je hier ook een beetje een Vikings vibe van? U vraagt wij draaien, want ook van My Mother Told Me zijn de heren niet vies. En eerlijk is eerlijk, deze vibe past ook perfect bij de band! Niet te vergeten dat Alea qua uiterlijk ook best door zou kunnen als Viking.

Bovenstaande video's zijn uiteraard allemaal vrij recent werk, terwijl de band toch al ruim 20 jaar meegaat. Betekent niet dat hun oude werk niet goed is hoor, nee in tegendeel! We gaan even een sprong terug in de tijd, circa 9 jaar geleden kwam Wachstum über alles uit. Vergelijk deze sound eens met bovenstaande nummers. Uiteraard hoor je in alles de doedelzak terug komen, maar toch zit er naar mijn idee een groot verschil in.

Een van mijn favoriete nummers van hun blijft toch wel Loki, even serieus.. Dit refrein kun je toch alleen maar keihard meezingen?

Ben je geïntrigeerd door deze band net als ik? Een aantal aanraders qua nummers zijn:
- Brunhild
- Heimdall
- Wo Sind die Clowns?
- Für immer jung
- Spielmansschwur
- Hypa Hypa (Ja, DE Electric Callboy cover)
- Kaufmann und Maid (ft Sasha, Subway to Sally, Feuerschwanz, Tanzwut, dArtagnan, Patty Gurdy)

Ik ben er zelf 100% bij op Graspop want ik heb ze nog nooit live gezien! Deze Duitse band tourt voornamelijk in... jawel.. Duitsland en vergeet daarbij dat de Benelux wellicht ook interesse heeft in hun toffe show. Gelukkig mogen we ze aanschouwen op ons favoriete festival!

 

[Ghostattack]

Deze wil ik jullie ook niet onthouden... De fans van Electric Callboy kennen het nummer Spaceman natuurlijk, ft FiNCH. En met de cover van HYPA HYPA door Saltatio Mortis ft. Electric Callboy, kunnen ze natuurlijk niet achterblijven met FiNCH. Dus bij deze: Medieval metal/rock meets Electronicore?

 

[HerveBe]

Saltatio Mortis​

---

Bekijk bijlage 4647
Wie denkt dat Saltatio Mortis in hetzelfde rijtje past als Finntroll, Eluveitie en Korpiklaani heeft het goed mis. Hoewel ze misschien redelijk hetzelfde doen overkomen, scharen we de muziek die Saltatio Mortis maakt toch echt onder de Medieval Rock/Metal. Ik hoor jullie al denken, middeleeuwse metal, huh? De band combineert middeleeuwse instrumenten en muziek met een modern tintje. De naam van de band is Latijn voor 'Dance of Death', ofwel Dance Macabre (leuke link naar Ghost trouwens ). Het motto van de band is dan ook 'He who dances does not die'.

Saltatio Mortis maakt gebruik van diverse instrumenten die we vaker zien in het genre Folk Metal, denk aan bijvoorbeeld de draailier. Een ander vast instrument in deze band is de Doedelzak. Het geluid van een doedelzak kan erg schel zijn en voor veel mensen is dit dan ook even wennen. Maar naast deze twee bekendere instrumenten, heeft Saltatio Mortis nog veel meer in petto! Denk aan schalmei, didgeridoo, davul/tupan, trommels, pauken en overige percussie instrumenten. Geen wonder dat de band vrij veel leden heeft. En nee, ik ken ook niet al deze instrumenten hoor, wees gerust!

De bandleden maken gebruik van stage names:
- Alea der Bescheidene; vocalist, doedelzak, schalmei, didgeridoo
- Falk Irmenfried von Hasen-Mümmelstein; vocals, doedelzak, schalmei, draailier
- El Silbador; doedelzak, schalmei
- Bruder Frank; basgitaar
- Till Promill; gitaar
- Jean Mechant der Tambour; drums, percussie
- Luzi das L; doedelzak, schalmei

Je zou het niet zeggen, maar deze band bestaat inmiddels alweer 23 jaar! Met natuurlijke een grote discografie, waar ik zeker niet volledig op in ga.. Ik ken zelf namelijk ook niet alles, maar met zeker 12 studioalbums hebben ze hard aan de weg getimmerd. De band heeft diverse leden gekend en uis ooit begonnen als straatmuzikantenband. Sinds enkele jaren is hun sound meer richting de rock/metal gegaan en hebben zij ook samenwerkingen gedaan met bands als Feuerschwanz, Subway to Sally, Tanzwut etc.

Frontman Alea der Bescheidene (aka Jorg Roth) is ook een fervent gamer, één van zijn favoriete games is dan ook Skyrim The Elder Scrolls. Alea streamt ook regelmatig op Twitch en het zal je dan ook niks verbazen dat er in hun discografie minstens 2 Skyrim nummers voorkomen. Het nummer Pray to the Hunter is een goed nummer om de veelzijdigheid van deze band te horen.

Nog meer Skyrim? Waarom niet! The Dragonborn Comes is een samenwerking met Lara Loft, ook dit is een heerlijk nummer om te luisteren.

Krijg je hier ook een beetje een Vikings vibe van? U vraagt wij draaien, want ook van My Mother Told Me zijn de heren niet vies. En eerlijk is eerlijk, deze vibe past ook perfect bij de band! Niet te vergeten dat Alea qua uiterlijk ook best door zou kunnen als Viking.

Bovenstaande video's zijn uiteraard allemaal vrij recent werk, terwijl de band toch al ruim 20 jaar meegaat. Betekent niet dat hun oude werk niet goed is hoor, nee in tegendeel! We gaan even een sprong terug in de tijd, circa 9 jaar geleden kwam Wachstum über alles uit. Vergelijk deze sound eens met bovenstaande nummers. Uiteraard hoor je in alles de doedelzak terug komen, maar toch zit er naar mijn idee een groot verschil in.

Een van mijn favoriete nummers van hun blijft toch wel Loki, even serieus.. Dit refrein kun je toch alleen maar keihard meezingen?

Ben je geïntrigeerd door deze band net als ik? Een aantal aanraders qua nummers zijn:
- Brunhild
- Heimdall
- Wo Sind die Clowns?
- Für immer jung
- Spielmansschwur
- Hypa Hypa (Ja, DE Electric Callboy cover)
- Kaufmann und Maid (ft Sasha, Subway to Sally, Feuerschwanz, Tanzwut, dArtagnan, Patty Gurdy)

Ik ben er zelf 100% bij op Graspop want ik heb ze nog nooit live gezien! Deze Duitse band tourt voornamelijk in... jawel.. Duitsland en vergeet daarbij dat de Benelux wellicht ook interesse heeft in hun toffe show. Gelukkig mogen we ze aanschouwen op ons favoriete festival!

Ik ben er ook benieuwd naar en zal ook wel kijken als er geen zware clash is. Ze doen me vooral denken aan In Extremo, en dat kan niet slecht zijn

 

[HerveBe]

Dirkschneider, U.D.O., Accept.. Udo Dirkschneider was de zanger van de Duitse Heavy Metal band Accept die geniale nummers gemaakt waarvan de deuntjes niet uit je hoofd te weren zijn eens je ze hebt gehoord. Die nummers dateren al uit hun succesvolle jaren ’80.

In 1987 verliet Udo de band en trap hij vervolgens solo op met zijn projecten UDO en Dirkschneider waar hij sindsdien eigenlijk nog vooral teert op de successen van zijn Accept periode.

Hij blijft geniaal en brengt de nummers nog steeds op energieke wijze gekenmerkt door zijn herkenbare sound.

Must see als je liefhebber bent van de oerdegelijke heavy metal sound. Zalige riffs en meezingmomenten gegarandeerd.

Accept treed ook nog steeds op met een andere zanger maar Dirkschneider blijft wel nog steeds the real thing voor mij.

De klassiekers:

En mijn favoriet live blijft Princess of the Dawn

Andere nummers: Restless and wild, living for tonight, screaming for a lovebite..

 

[MetalLimbo]

Ik ben er ook benieuwd naar en zal ook wel kijken als er geen zware clash is. Ze doen me vooral denken aan In Extremo, en dat kan niet slecht zijn

Zelfde genre inderdaad, Mittelalter-Rock/Metal.
Zeer populair in Duitsland, evenals de vele Mittelalter-festivals.
Naast Saltatio Mortis en In Extremo, zijn er nog vele gelijksoortige bands, zoals Corvus Corax, Subway To Sally, Tanzwut, Schandmaul, Cultus Ferox, Feuerschwanz...

Vele van deze bands treden niet of nauwelijks buiten Duitstalige landen op.
Saltatio Mortis stond wel nog in 2021 op Durbuy Rock Festival, was zeker een mooi feestje!

 

[Koekdoos]

Zelfde genre inderdaad, Mittelalter-Rock/Metal.
Zeer populair in Duitsland, evenals de vele Mittelalter-festivals.
Naast Saltatio Mortis en In Extremo, zijn er nog vele gelijksoortige bands, zoals Corvus Corax, Subway To Sally, Tanzwut, Schandmaul, Cultus Ferox, Feuerschwanz...

Vele van deze bands treden niet of nauwelijks buiten Duitstalige landen op.
Saltatio Mortis stond wel nog in 2021 op Durbuy Rock Festival, was zeker een mooi feestje!

En volgens mij boekt Graspop elk jaar wel één zo'n soort Duitstalige band. Of in ieder geval in het algemeen een Duitstalige band. Altijd leuk! Hoop nog steeds op Feuerschwanz.

 

[Ghostattack]

Feuerschwanz had ik ook graag op Graspop gezien dit jaar! Wie weet... in 2024

 

[Koekdoos]

Hellmut Lotti

Hoef er geen woorden aan vuil te maken, lijkt me. Gaat dat zien.

 

[InsaniTiny]

Met name met Bleed weten de heren de hoofden van metalheads wereldwijd doen ontploffen. Het nummer is zo complex dat de drummer, Tomas Haake, die het nummer in de computer heeft gemaakt. Een volledig jaar nodig heeft om het nummer ook daadwerkelijk te kunnen spelen. En hoewel het nummer de band veel goeds heeft gebracht, is de band niet echt blij het ook continu te moeten spelen. Check hieronder de drum playthrough van dit meesterwerk:

Meshuggah is nooit mijn soort metal geweest, dus heb hun nummers altijd na de intro al afgezet. Maar na jouw stuk te hebben gelezen ben ik toch heel Bleed maar eens gaan luisteren & kijken. Het is nog steeds niet mijn ding, maar ik heb wel flink respect voor de drummer nu Zeker het einde van het nummer, ik krijg al spierpijn als ik ernaar kijk!