Deze Rock am Ring was werkelijk fantastisch, ondanks het veel te koude weer de eerste twee dagen. Vooral op de Main Stage waaide het geluid alle kanten op en aangezien ik deze dag bijna alleen maar hier wilde zijn, was dat erg vervelend. Op de tweede dag gelukkig voornamelijk het tweede podium.
Hierbij meteen mijn Top-5 en daarna een verslag van elke band die ik heb gezien.
1. Slipknot
2. Slayer
3. Three Days Grace
4. Amon Amarth
5. The Hu
Vrijdag:
- Palisades, ik weet niet meer precies waarom, maar ik heb erg genoten van dit eerste optreden van de dag. Het was op het tweede podium, dus de wind stond goed hiervoor, en ik kreeg dankzij deze performance ontzettend veel zin in de eest van het festival.
- IDKHOW, dit vond ik vreselijk. Na een paar minuten maar weggegaan.
- Deadland Ritual, jammer was dat de heren niet op tijd het podium konden bereiken, waardoor de settijd werd ingekort. Het was niet heel bijzonder verder, maar ik vond het wel een prima band om in de middag te hebben.
- Halestorm, erg goede band dit met een zeer sterke frontvrouw! Jammer was dat het geluid alle kant uitging, behalve die van mij, maar ik kijk nu al erg uit naar de herkansing op Graspop.
- Alice In Chains, ontzettend strakke live performance ondanks de weersomstandigheden. Zowel de megahits Rooster en Would als de onbekendere songs werden lekker uitgevoerd. Echter, voor mijn gevoel viel dit optreden toch wel echt heel erg in het water door de wind. Zie bijvoorbeeld ook het verslag dat ik heb geschreven over de eerste dag RAR op de Festileaks-website.
- Slash ft. Myles Kennedy, vanaf deze act leek het geluid wat harder te staan, waardoor de wind minder vervelend was. Ik vond dit een uitstekende set! Myles Kennedy vind ik een van de beste zangers ter wereld en Slash is gewoon Slash. Waar ik bij Guns N’ Roses nog wat moeite had met de performance van Slash is dat in het collectief met Myles Kennedy totaal niet het geval. Hij speelt gewoon zeer goed.
- The Smashing Pumpkins, volgens mij leverde deze groep een formidabele set af, maar het is niet aan mij besteed. Ik vind de stem van de zanger niet echt prettig in het gehoor liggen, maar dit is persoonlijk.
- Tool, van tevoren heel erg uitgekeken naar deze band aangezien ik heel groot fan ben van Maynard James Keenan en ook al twee topshows van een ander project van hem (A Perfect Circle) heb mogen bewonderen. Ik ben echter fysiek niet zo goed in staat om een hele dag te staan en deze dag was het erger dan ooit met de pijn in mijn voeten. De maat met wie ik was, vond het een onwijs top optreden, maar ik was helaas meer bezig met de pijn te verbijten. Op Rock Werchter en vooral in de Ziggo Dome nieuwe rondes en dus nieuwe kansen. Ik weet zeker dat dit bij mijn all-time favourites gaat horen.
Zaterdag:
- The Hu, we waren eigenlijk van plan later het terrein op te gaan, maar we waren al vroeg wakker. Het ontbijt was ook al op dus waarom dan maar niet gewoon het terrein op. Wat was dit een fantastische keuze! De metal met Mongolische invloeden blijkt een uiterst succesvolle combinatie. Op Graspop ga ik met anderen naar de festivalweides en ik neem ze desnoods op m’n rug mee. Deze band MOET je gezien hebben. Het ideale tijdslot is en blijft in mijn ogen de start van een dag. Het is wat jammer voor het talent van de bandleden, maar deze muziek leent zich naar mijn idee nou eenmaal voor een dagopener.
- Underoath, al op enkele festivals vanwege clashes moeten missen, maar ze staan al jaren op mijn bucketlist. Nu dus eindelijk kunnen afstrepen. Het optreden vond ik echter behoorlijk slecht. Zelfs zo slecht dat ik vroegtijdig richting de metaldag op de Beck’s Crater Stage ben gegaan. Geen idee of het door de wind kwam, maar de reden dat het zo slecht was zit hem in de situatie dat de stem van de zanger compleet overpowerd werd door de instrumenten. Erg jammer...
- I Prevail, helaas maar 20 minuten kunnen zien. Wat klonk dit goed! Deze band ga ik zeker op mijn radar zetten en als het een keer uitkomt ben ik erbij!
- Starset, met een biertje en frietje in de hand, zittend op het koude asfalt, dit optreden begonnen. ‘s Ochtends checkten we de band nog even op Spotify waar het niet veel leek; er was echter geen serieus alternatief. Gedurende de set vond ik dat de band steeds beter begon te spelen en het laatste kwart ofzo vond ik Starset zelfs zeer fantastisch spelen. Ik ben dus ook wat meer gaan meedoen in het publiek. Dit is nou het type band, dat een bezoek aan een festival zo leuk maakt. Je verwacht helemaal niks van een act en gedurende de set blijk je toch steeds meer erin te komen.
- Trivium, behoorlijk harde band en zo nu en dan echt op of o er het randje van wat ik mooi vind. Desondanks heb ik heel erg genoten van de set!
- Three Days Grace, voor mij dé verrassing van deze editie. Wàt een fenomenale rockshow zetten deze gasten neer: niet te geloven! Het ene na het andere geweldige moment langs en uiteindelijk ben ik zelfs in de moshpit beland: iets wat ik niet zo vaak doe. Het mooiste moment van de show was toch wel het crowdsurfen van iemand in een rolstoel. Deze persoon werd eerst een ‘lege’ moshpit in geduwd (de mensen om me heen inclusief m’n eigen persoon zorgden dat dit mogelijk werd) en op een gegeven moment bezorgde de menigte deze man het moment van zijn leven door hem boven het publiek te tillen. Check ook de foto die ik hiervan heb gemaakt, in het artikel over de vijf manieren waarop mensen Rock am Ring beleven.
- Architects, na 1 nummer weggegaan helaas. Het was ongetwijfeld ontzettend goed, maar het is mij veel te hard. Ik mis elke vorm van melancholie in de muziek.
- Sabaton, ik ben niet per se fan van deze groep, maar ik gaf ze toch een kans dit festival. Hier heb ik zéker geen spijt van. wat was dit een heerlijke show met fantastische publieksinteractie. “One more beer! One more beer” (in plaats van Sa-Ba-Ton) waarop de zanger dan weer inhaakte door te zeggen dat dat alleen in Duitsland zo is en om vervolgens een pils te atten. Dit tafereel herhaalde zich enkele keren, waarna het publiek aan het einde van de set alsnog “Sa-Ba-Ton” inzette. De cirkel was rond.
- Slayer, woooow, wat heb ik genoten! Een gigantisch contrast met Sabaton qua publieksinteractie aangezien Slayer gewoon zijn nummers speelde. Maar wat leggen deze gasten veel energie in hun nummers! Ik heb 1 uur en 10 minuten lang als een gek bewogen en geheadbangd. Gelukkig ga ik ze op Graspop nogmaals zien, want wat is dit lekker! Ik kon op dit moment trouwens nog niet voorstellen dat een dag later nog een act dit kunststukje zou overdoen en zelfs beter dan dat.
Zondag:
- Atreyu, vanaf de perstribune bekeken, in verband
met de persconferentie die ik om 16u zou bijwonen. Het was best aardig als dagopener, maar ik zal voortaan in een blokkenschema geen rekening houden met deze band.
- Persconferentie, in mijn beste Duits de presentatie van de organisatie en de politie gevolgd. Het was niet heel interessant tot ze het over volgend jaar gingen hebben. Er worden voor de jubileumeditie (35 jaar) helaas nog geen acts gepresenteerd, omdat de organisatie eerst de kans wil geven aan mensen die puur voor het festival komen een ticket te kopen. Mijn persoonlijke mening: erg mooi signaal naar de vaste bezoekers, maar natuurlijk wel jammer dat we nog niks concreets weten.
- Godsmack, niet het hele optreden kunnen zien vanwege het persmoment, maar wat ik ervan zag was zeer goed! Erg strakke band met een goede zanger. Op Graspop ga ik ze helemaal zien.
- Amon Amarth, ik stond in verband het maken van foto’s en video’s overal en nergens. Ik vond deze act op Fortarock een paar jaar geleden al goed, maar ze zijn nog heel erg verbeterd! Dit optreden is een absoluut hoogtepunt van dese 34e RAR-editie. En wat ging het publiek ook los! Vanaf de perstribune was goed te zien dat honderden mensen in zo’n acht verschillende mosh- en circlepits losgingen. En er werd zelfs gepassioneerd geroeid!
- Tenacious D, dit is in mijn ogen een uit de hand gelopen grap. Zo nu en dan is er wel een leuk metalstuk, maar keer op keer word ik weer negatief uit de show getrokken door gedoe van de twee frontmannen. Na een kwartiertje maar weggegaan om voor te bereiden op de afsluiter van het festival: Slipknot.
- Slipknot, wauw. wauw. wauw. Dit is mijn all-time nummer 1! Alles aan deze show was perfect. Het was kei- en keihard maar alles was keurig in balans qua volume. Het hoogtepunt was tijdens Spit It Out. Met zo’n 60 duizend mensen (helemaal niemand uitgezonderd) gingen we ca. 3-5 minuten gehurkt, waarin de band voortdurend schijnbewegingen maakte met het ontbranden. Op het moment de knaller dan toch kwam, sprongen we met z’n allen alsof ons leven ervan afhing. Wàt een prachtig gevoel van pure euforie is dit toch. Ik heb hier dus serieus de gedachte aan overgehouden van: wauw, hier ben ik bij geweest. Dit moment zal mijn hele leven bij blijven en in combinatie met de rest van de show (het anderhalve uur was in een zucht en twee knipperbeurten met de ogen om) is dit de terechte nummer 1 in mijn all-time lijst.
Nu op naar Metallica (13 juni, Keulen), Tool (18 juni, Amsterdam) en Graspop (20-23 juni, Dessel).