Pinkpop Zaterdag
De klanken van Europapa hoorde ik helaas nog onderweg van station Landgraaf naar Megaland. Het was niet gelukt de hele groep voor 12 uur de wei op te loodsen (door eigen getreuzel niet door Pinkpop). Maar gelukkig nog een klein half uurtje Joost kunnen zien.
Joost en zijn sidekicks weten de mafste gekkigheid te combineren met toch wel intense boodschappen over onderwerpen als pesten, uitsluiting, het verlies van dierbaren. Wie een korte, (ongeïnteresseerde) blik werpt op Joost en zijn show kan hem makkelijk wegzetten als clown of gek. Maar Joost weet cabaret, satire, muziek, (dance, hardcore en rap) te combineren en daarbij ook een gevoelige snaar te raken. Hij deelt zijn struggles en weet veel mensen te raken. Het enige mindere is dat Joost om 12 uur is ingepland en het publiek nog moet opwarmen.
Met the Bird Song, een nummer over pesten en uitsluiten van ‘rare vogels’, kreeg Pinkpop een nog nooit gehoord nummer te horen dat Joost kennelijk schreef voor het songfestival. Ook hier gekkigheid in combinatie met een serieus onderwerp. En de kenmerkende zelfrelativering als Joost de vrij hoge line ‘rare vogel’ zuiver meezingt met de backing track en verbaasd ‘wow ik kan gewoon zingen’ eruit floept.
Joost hecht waarde aan Pinkpop, dat voel je aan alles. Zijn complete show had hij voor Pinkpop bedacht en week af van andere festivaloptreden. Voor het eerst sprak hij vrij over zijn diskwalificatie. “Mijn ziel heb ik in Malmö gelaten, ik heb jullie niks meer te melden”. Bijval van het publiek. De woorden ‘why not?’ op zijn shirt lijken te verwijzen naar de vraag waarom hij niet mee mocht doen. De booodschap “2025 why not?” verschijnt op het scherm. Op Pinkpop of op het songfestival? Dat wordt enigzins in het midden gelaten. Mocht het Pinkpop zijn dan verdient Joost wat mij betreft een betere spot.
Terrein
Na Joost lopen we het eerste rondje over het terrein. De organisatie blijkt de festivalweide grotendeels succesvol te hebben bestrooid met zaagsel: de modderzee van vrijdag is omgetoverd tot een soort zaagsel-strand waar naar hartelust gesprongen, gezeten en gelegen wordt zonder natte voeten. Hulde aan de organisatie hiervoor! 40 duizend bezoekers is verder gewoon heel relaxed.
Ice cold beer
Douwe Bob warmt de wei verder op. De respons van het publiek is naar mijn gevoel niet heel luid, maar wel aanwezig. Zijn nummers Slow Down en Ice Cold Beer vormen voor mij de hoogtepuntjes. Die laatste zegt Douwe niet meer te drinken, nouja laten we hem het voordeel van de twijfel gunnen
Het gaat slecht
Voor Froukje hoef ik dit jaar niemand onder valse voorwendselen de tentstage in te praten, want ze staat deze editie op het hoofdpodium. Mn vrienden lijken er niet allemaal evenveel van te snappen, maar de wei begint hier toch los te komen. En ik vind haar stiekem steengoed, zeker tekstueel. Pinkpop hoe gaat het? Slecht!
Jvt
Dan de Jeugd van Tegenwoordig. Die weet Megaland (van jong tot oud) met gemak in te pakken. Hun dj, Fatima Yamaha, is een van de beste djs die ik ooit heb gezien. Hij doet echt heel veel live met keyboard, stemmen en draaitafels. Dat is nog eens een echte dj. Geflankeerd door Willie Wartaal, Faberyayo en Vieze Fur blijft dit een winnend kwartet.
Are u cancelling me
Bij Anouk staan we in het voorvak. Met lichte pijn in mijn hart, want ik had liever The Vices gezien, maar goed de rest had zich ook ‘opgeofferd’ voor Froukje.
Anouk zet een reeks onbekendere nummers in en kondigt aan ‘niet teveel te praten’ omdat ze steeds verkeerde dingen zegt.
Als ze na een nummer wat buitem adem
is, vertrouwt ze het publiek evenlater toe “Als je denkt wat loopt dat wijf te hijgen. Ik heb last van Astma” Ze verontschuldigd zich, maar weet alle noten en lange uithalen op de mat te leggen. In het begin nog wat dunnetjes, maar naarmate de set vordert komt Anouk steeds meer los. De laatste nummers Are u Kidding Me, Lost en Nobody’s Wife laten de Pinkpopwei losgaan. Van mij hadden er nog wat meer bekendere en oudere nummers in de setlist mogen zitten. Maar Anouk houdt zich staande en weet Megaland tegen het einde van haar set in beweging te krijgen, ondanks astma.
Held en Harris
Oliver Heldens is ondertussen begonnen in de tentstage waar hij de ene naar de andere danceklassieker draait in een sfeervolle tent. Zeker leuk.
Calvin Harris dan tot slot. Had een leuke led, vuur- en lasershow bij zich. Draait de ene na de andere (zeer) commerciële dancehit. Het publiek danst massaal mee. Door de grote hoeveelheid hits, is er wel weinig ruimte voor opbouw of voor het toewerken naar een climax. Calvin zegt ook niet erg veel. Pas na drie of vier nummers roept hij een keer “pinkpop hands in the air” Een uurtje was voor mij ook goed geweest, maar heb het zeker naar mijn zin gehad. Een band-headliner heeft persoonlijk mijn voorkeur, maar deze zaterdag boodt echt voor elk wat.
Een opmerking over het geluid bij Calvin Harris: dat stond echt enorm te hard. Ik zag veel mensen, inclusief mezelf, oren dichthouden bij bepaalde bassen die gewoon pijn deden aan je oren door het hoge volume. Omdat bij alle andere optredens het geluid gewoon te doen was had ik geen oordopjes gehaald, maar dit was gewoon echt te hard. Volgend keer toch maar setje reserve houden. Maar dit mocht de pret niet drukken.
Heeft u nog een muntje?
Een organisatorisch pluspunt: het muntjes/bekersysteem werd door Pinkpop niet misbruikt om plastic bekertjes te verkopen voor 3,75 euro per stuk, je kreeg bij binnenkomst 2 bekermuntjes en daardoor kon je toch makkelijk rondjes halen of een bekertje kwijtraken. Ik vond dit heel goed te doen zo en ook veel minder plastic op de wei.
Al met al een super Pinkpop gehad!