Boekenwurmen united
- Onderwerp starter Oasiss
- Startdatum
Voor degenen die van thrillerseries houden; ik vind het duo Washington Poe en Tilly Bradshaw heel leuk. Daar is nu het zesde deel in verschenen.
In heel andere hoek, ik ben nu bijna klaar met "Een dag uit het leven van Abed Salama" van Nathan Thrall. Een heel confronterend en aangrijpend verhaal (zeg ik zonder ook maar enigszins de intentie te hebben een discussie te starten over de inhoud).
En om dan ook maar echt alle kanten op te schieten, de eerdergenoemde tip "Project Hail Mary" beviel erg goed. Het begin greep me heel erg, toen was het me heel eventjes kwijt om me vervolgens tot het eind weer stevig vast te hebben. Dank voor de tip @Dante !
In heel andere hoek, ik ben nu bijna klaar met "Een dag uit het leven van Abed Salama" van Nathan Thrall. Een heel confronterend en aangrijpend verhaal (zeg ik zonder ook maar enigszins de intentie te hebben een discussie te starten over de inhoud).
En om dan ook maar echt alle kanten op te schieten, de eerdergenoemde tip "Project Hail Mary" beviel erg goed. Het begin greep me heel erg, toen was het me heel eventjes kwijt om me vervolgens tot het eind weer stevig vast te hebben. Dank voor de tip @Dante !
De Profeten van Robert Jones Jr. over het leven in slavernij. Een boeiend en aangrijpend verhaal met een belangrijk thema, ik vond het sterk dat het geweld niet uit de weg werd gegaan. Ik vond het soms echt wel te uitgebreid geschreven, dat er een hele paragraaf werd gebruikt voor iets, wat in 1 zin kon gezegd worden. Zo leek het soms iets te veel op "kijk wat ik allemaal kan" in plaats van het verhaal over te brengen
Iemand hier die de boeken over Sebastian Bergman van Hjorth Rosenfeldt heeft gelezen. Het schijnt dat het onlangs verschenen deel 8 (de schuld) toch echt het laatste deel is. Maar als de reeks daadwerkelijk is afgesloten, is dit wel een heel gek en onbevredigend eind.
Net twee sci-fi boeken van dezelfde schrijver gelezen, Blake Crouch:
Recursion (Reset in het Nederlands) en Dark Matter. Beide boeken in no-time uitgelezen, kon het niet wegleggen! Allebei ook erg hoge score op Goodreads
Recursion (Reset in het Nederlands) en Dark Matter. Beide boeken in no-time uitgelezen, kon het niet wegleggen! Allebei ook erg hoge score op Goodreads
Afgelopen 2 maanden helaas weinig kunnen lezen.
Ik was in juli begonnen aan Malina van Ingeborg Bachman. Helaas heb ik weinig tijd kunnen investeren in het boek en heb ik het met te veel tussenpozen gelezen, terwijl het net nodig is om je aandacht er bij te hebben bij dit boek. Het is immers een verhaal waar het verhaal niet pasklaar wordt opgevoerd, maar waar je zelf de puzzelstukken moet verzamelen. Deze verdient een nieuwe kans.
De boeken die ik wel uitgelezen heb in augustus en september:
State of the Union - Nick Hornby (**)
Eerder heb ik hier 'High Fidelity' van Nick Hornby beschreven. Op reis kwam ik dan deze tegen. Ondanks dat ik High Fidelity niet uitzonderlijk goed vond, heb ik deze toch gekocht. Daar heb ik nu spijt van.
Tegenvaller één is de gelijkenis tussen het hoofdpersonage van 'High Fidelity' en 'State of the Union'. Beide boeken hebben een antisociale en achtergestelde muziekliefhebber als hoofdpersonage. Ze zouden zomaar Festileakers kunnen zijn. Beiden hebben een relatie die niet werkt en waar ze ook niet aan willen werken. Door enkel deze twee boeken gelezen te hebben, lijkt het alsof Nick Hornby niet meer kan opbrengen dan deze twee sukkels.
Tegenvaller twee: dit lijkt meer op een kladversie dan een afgewerkt product. Ik heb ergens gelezen dat Nick Hornby mee heeft gewerkt aan serie en dat dit eigenlijk het script is. Ik kan me daar iets bij voorstellen, want de scènes worden amper beschreven. Er wordt niet echt een sfeer geschept, het boek bestaat hoofdzakelijk uit dialogen. Die dialogen zijn dan weer ondermaats. Waar je in High Fidelity uitschieters hebt met grappige of ontroerende momenten, laat me de wisselwerking tussen de hoofdpersonage en zijn vrouw in dit boek me steenkoud. Nergens wordt het echt interessant, nergens geraakt het op dreef, nergens maak je de connectie met de personages. Als uw boek 99% uit dialogen bestaat en geen enkele er van is memorabel, dan wordt het moeilijk.
Het concept van het boek is nochtans interessant: een koppel gaat naar een relatietherapeut. Voordat ze het gesprek met de therapeut aangaan, gaan ze iets drinken in een pub. Het boek gaat over alle gesprekken die ze in de pub hebben voordat ze een sessie hebben. Maar met dit concept wordt er te weinig gedaan. Het hierboven boek van Ingeborg Bachman was een moeilijker boek met redelijk wat vaagheid. Had je Bachmans schrijfstijl en mysterie gecombineerd met het raamwerk dat het concept van State of the Union aanbiedt, dan had je een topper. Nu heb je niet meer dan een interessant idee.
Houtekiet - Gerard Walschap (****)
Een doordeweekse zomerdag bracht me naar Boktor, een zaak in Hasselt waar je tweedehands boeken (goede keuze en in goede staat!) en opgezette kevers kan kopen. Tijdens het slenteren tussen de rekken kwam ik een oude vriend van me tegen: 'Houtekiet'.
'Houtekiet' was immers een leesopdracht in het middelbaar. Eentje die ik niet uitgelezen heb, bijlange niet zelfs, want toen hield ik niet van lezen. Maar het is wel een boek dat altijd is blijven nazinderen wegens de oerkracht van Houtekiet. Die man kan immers alles: hout hakken, de landen bewerken, molens maken, moorden, boerenmeisjes versieren. Kortom: alle skills die je nodig hebt om in Limburg te overleven, beheerste Houtekiet tot in de puntjes. Dat Houtekiet redelijk vroeg in het boek zijn broek laat zakken, heeft bij mij als tiener ook een impact gehad. Dergelijke in-your-face beschrijvingen had ik nog nooit gelezen. Het boek is bovenal een ode aan de natuur, het vrije leven, zingeving en de vrouw. Want hoewel de mannen aan de macht zijn in het boek, zijn de vrouwen die Houtekiet kunnen plooien tot een man die mediteert.
Een ideaal boek voor wie liefhebber is van een onconventioneel verhaal en een epos over de transformatie van een man die alles kan naar een man die voldoende weet. Mogelijk struikelpunt: het Vlaams van dit boek is ouderwets.
De bekentenissen van Zeno - Italo Svevo (*****)
Ik ben op vakantie geweest naar Italië, en je raadt het nooit: ik had boeken van Italiaanse schrijvers mee! Ik heb dit boek aangeraden gekregen door een vriendin, en goede grutjes, wat een boek! Het is er ééntje die diep in de menselijke ziel kijkt zoals enkel Russische schrijvers dit kunnen.
Het boek is simpel van opzet: Zeno Cosini gaat naar de psychiater, want hij wil af van zijn rookverslaving. De psychiater, een overtuigde psychoanalist, vraagt aan hem om zijn levensherinneringen te beschrijven opdat hij kan vinden waar de oorzaak van de verslaving ligt. Wat volgt is een vertelling van het leven van Zeno in een aantal key points.
Het verhaal is vooral een dialoog tussen Zeno en zijn bewustzijn. Eigenlijk is hij geen aangenaam man. Ik kan weinig positiefs over hem zeggen. Maar Zeno heeft nare kantjes en twijfels die veel mensen hebben. Deze worden vakkundig verkend en besproken in het boek. Ik heb eerder in dit topic geschreven dat ik graag verhalen over sukkels lees, maar meestal zijn deze sukkels in de verhalen randje antisociaal. Zeno wordt echter heel menselijk beschreven, ik denk dat de meeste lezers zich kunnen inleven in veel van Zeno's twijfels en gedachten. In de honderden pagina's dat hij beschreven wordt, blijft hij herkenbaar. Wat mij betreft is dat een huzarenstuk. Vooral het hoofdstuk waar Zeno zijn rookverslaving beschrijft is een uitmuntend stukje literatuur. Ik heb zowaar zin in een sigaret, ik heb nochtans nooit gerookt.
De maan en het vuur - Cesaro Pavese (***)
Het tweede Italiaanse boek dat ik mee had, en het ging zowaar over de regio waar ik verbleef. Een toevalstreffer, want ik wist 0,0 over het boek toen ik op vakantie vertrok. Ik heb het boek enkel gekocht op basis van de reputatie van Pavese.
Het boek gaat over een Italiaan die als pleegzoon armoedig is opgevoed in Piëmonte. We spreken hier over het begin van de 20ste eeuw, waar armoedige Italianen in principe nog steeds lijfeigenen zijn die moeten overleven van polenta. De brave man slaagt er toch in zijn dorp te ontvluchten, migreert naar de USA en wordt daar rijk. Na de Tweede Wereldoorlog keert hij terug om zijn geboortedorp te bezoeken. Samen met een oude vriend van hem gaat hij op verkenning in zijn oud dorp. Wat ze terug vinden is een dorp waar er niemand meer van zijn kindertijd nog woont. Het dorp is nog steeds straatarm en heeft te kampen met de naweeën van de Tweede Wereldoorlog. De teruggekeerde persoon blijft nostalgisch en optimistisch, de oude vriend is verbitterd.
Het boek werkte niet voor mij. Er zijn veel serieuze thema's, maar Pavese's schrijfstijl is te sprookjesachtig om het mij te doen pakken. Soms werkt zijn schrijfstijl wel, bv bij passages over zijn jeugd, maar meestal zorgt het er voor dat het verhaal niet hard genoeg aankomt. Ik zou het boek beter gevonden hebben als er een grauwere stijl gehanteerd zou zijn.
Ik weet trouwens niet of het aan Pavese of de vertaler ligt, maar ik vond het boek ook repetitief. Het aantal keer dat ik het woord 'Polenta' heb moeten lezen, hallelujah!
Ik was in juli begonnen aan Malina van Ingeborg Bachman. Helaas heb ik weinig tijd kunnen investeren in het boek en heb ik het met te veel tussenpozen gelezen, terwijl het net nodig is om je aandacht er bij te hebben bij dit boek. Het is immers een verhaal waar het verhaal niet pasklaar wordt opgevoerd, maar waar je zelf de puzzelstukken moet verzamelen. Deze verdient een nieuwe kans.
De boeken die ik wel uitgelezen heb in augustus en september:
State of the Union - Nick Hornby (**)
Eerder heb ik hier 'High Fidelity' van Nick Hornby beschreven. Op reis kwam ik dan deze tegen. Ondanks dat ik High Fidelity niet uitzonderlijk goed vond, heb ik deze toch gekocht. Daar heb ik nu spijt van.
Tegenvaller één is de gelijkenis tussen het hoofdpersonage van 'High Fidelity' en 'State of the Union'. Beide boeken hebben een antisociale en achtergestelde muziekliefhebber als hoofdpersonage. Ze zouden zomaar Festileakers kunnen zijn. Beiden hebben een relatie die niet werkt en waar ze ook niet aan willen werken. Door enkel deze twee boeken gelezen te hebben, lijkt het alsof Nick Hornby niet meer kan opbrengen dan deze twee sukkels.
Tegenvaller twee: dit lijkt meer op een kladversie dan een afgewerkt product. Ik heb ergens gelezen dat Nick Hornby mee heeft gewerkt aan serie en dat dit eigenlijk het script is. Ik kan me daar iets bij voorstellen, want de scènes worden amper beschreven. Er wordt niet echt een sfeer geschept, het boek bestaat hoofdzakelijk uit dialogen. Die dialogen zijn dan weer ondermaats. Waar je in High Fidelity uitschieters hebt met grappige of ontroerende momenten, laat me de wisselwerking tussen de hoofdpersonage en zijn vrouw in dit boek me steenkoud. Nergens wordt het echt interessant, nergens geraakt het op dreef, nergens maak je de connectie met de personages. Als uw boek 99% uit dialogen bestaat en geen enkele er van is memorabel, dan wordt het moeilijk.
Het concept van het boek is nochtans interessant: een koppel gaat naar een relatietherapeut. Voordat ze het gesprek met de therapeut aangaan, gaan ze iets drinken in een pub. Het boek gaat over alle gesprekken die ze in de pub hebben voordat ze een sessie hebben. Maar met dit concept wordt er te weinig gedaan. Het hierboven boek van Ingeborg Bachman was een moeilijker boek met redelijk wat vaagheid. Had je Bachmans schrijfstijl en mysterie gecombineerd met het raamwerk dat het concept van State of the Union aanbiedt, dan had je een topper. Nu heb je niet meer dan een interessant idee.
Houtekiet - Gerard Walschap (****)
Een doordeweekse zomerdag bracht me naar Boktor, een zaak in Hasselt waar je tweedehands boeken (goede keuze en in goede staat!) en opgezette kevers kan kopen. Tijdens het slenteren tussen de rekken kwam ik een oude vriend van me tegen: 'Houtekiet'.
'Houtekiet' was immers een leesopdracht in het middelbaar. Eentje die ik niet uitgelezen heb, bijlange niet zelfs, want toen hield ik niet van lezen. Maar het is wel een boek dat altijd is blijven nazinderen wegens de oerkracht van Houtekiet. Die man kan immers alles: hout hakken, de landen bewerken, molens maken, moorden, boerenmeisjes versieren. Kortom: alle skills die je nodig hebt om in Limburg te overleven, beheerste Houtekiet tot in de puntjes. Dat Houtekiet redelijk vroeg in het boek zijn broek laat zakken, heeft bij mij als tiener ook een impact gehad. Dergelijke in-your-face beschrijvingen had ik nog nooit gelezen. Het boek is bovenal een ode aan de natuur, het vrije leven, zingeving en de vrouw. Want hoewel de mannen aan de macht zijn in het boek, zijn de vrouwen die Houtekiet kunnen plooien tot een man die mediteert.
Een ideaal boek voor wie liefhebber is van een onconventioneel verhaal en een epos over de transformatie van een man die alles kan naar een man die voldoende weet. Mogelijk struikelpunt: het Vlaams van dit boek is ouderwets.
De bekentenissen van Zeno - Italo Svevo (*****)
Ik ben op vakantie geweest naar Italië, en je raadt het nooit: ik had boeken van Italiaanse schrijvers mee! Ik heb dit boek aangeraden gekregen door een vriendin, en goede grutjes, wat een boek! Het is er ééntje die diep in de menselijke ziel kijkt zoals enkel Russische schrijvers dit kunnen.
Het boek is simpel van opzet: Zeno Cosini gaat naar de psychiater, want hij wil af van zijn rookverslaving. De psychiater, een overtuigde psychoanalist, vraagt aan hem om zijn levensherinneringen te beschrijven opdat hij kan vinden waar de oorzaak van de verslaving ligt. Wat volgt is een vertelling van het leven van Zeno in een aantal key points.
Het verhaal is vooral een dialoog tussen Zeno en zijn bewustzijn. Eigenlijk is hij geen aangenaam man. Ik kan weinig positiefs over hem zeggen. Maar Zeno heeft nare kantjes en twijfels die veel mensen hebben. Deze worden vakkundig verkend en besproken in het boek. Ik heb eerder in dit topic geschreven dat ik graag verhalen over sukkels lees, maar meestal zijn deze sukkels in de verhalen randje antisociaal. Zeno wordt echter heel menselijk beschreven, ik denk dat de meeste lezers zich kunnen inleven in veel van Zeno's twijfels en gedachten. In de honderden pagina's dat hij beschreven wordt, blijft hij herkenbaar. Wat mij betreft is dat een huzarenstuk. Vooral het hoofdstuk waar Zeno zijn rookverslaving beschrijft is een uitmuntend stukje literatuur. Ik heb zowaar zin in een sigaret, ik heb nochtans nooit gerookt.
De maan en het vuur - Cesaro Pavese (***)
Het tweede Italiaanse boek dat ik mee had, en het ging zowaar over de regio waar ik verbleef. Een toevalstreffer, want ik wist 0,0 over het boek toen ik op vakantie vertrok. Ik heb het boek enkel gekocht op basis van de reputatie van Pavese.
Het boek gaat over een Italiaan die als pleegzoon armoedig is opgevoed in Piëmonte. We spreken hier over het begin van de 20ste eeuw, waar armoedige Italianen in principe nog steeds lijfeigenen zijn die moeten overleven van polenta. De brave man slaagt er toch in zijn dorp te ontvluchten, migreert naar de USA en wordt daar rijk. Na de Tweede Wereldoorlog keert hij terug om zijn geboortedorp te bezoeken. Samen met een oude vriend van hem gaat hij op verkenning in zijn oud dorp. Wat ze terug vinden is een dorp waar er niemand meer van zijn kindertijd nog woont. Het dorp is nog steeds straatarm en heeft te kampen met de naweeën van de Tweede Wereldoorlog. De teruggekeerde persoon blijft nostalgisch en optimistisch, de oude vriend is verbitterd.
Het boek werkte niet voor mij. Er zijn veel serieuze thema's, maar Pavese's schrijfstijl is te sprookjesachtig om het mij te doen pakken. Soms werkt zijn schrijfstijl wel, bv bij passages over zijn jeugd, maar meestal zorgt het er voor dat het verhaal niet hard genoeg aankomt. Ik zou het boek beter gevonden hebben als er een grauwere stijl gehanteerd zou zijn.
Ik weet trouwens niet of het aan Pavese of de vertaler ligt, maar ik vond het boek ook repetitief. Het aantal keer dat ik het woord 'Polenta' heb moeten lezen, hallelujah!
Even terugkomend op deze vraag: Uiteindelijk is voor de lezer in Nederland dan de Kobo de beste optie boven de Kindle als ik me een beetje ingelezen heb? Kindle is voornamelijk voor boeken gekocht op Amazon maar Kindle Unlimited bestaat niet in Nederland en op de Kobo kun je ook Bibliotheekboeken en Koboplus boeken lezen.
een vraagje toepasselijk voor dit forum in het geheel. Terwijl er geen forum is rond het festival 
. Denken jullie dat het boek van Tomorrow land op iets zal trekken? Kaft en omschrijving spreken me wel aan en het is mijn in favoriete genre. Ik vraag me gewoon af of het gewoon een verkoop truckje is van Tomorrow land. Of het echt wel een zinnig boek zal zijn met een goed plot?
. Denken jullie dat het boek van Tomorrow land op iets zal trekken? Kaft en omschrijving spreken me wel aan en het is mijn in favoriete genre. Ik vraag me gewoon af of het gewoon een verkoop truckje is van Tomorrow land. Of het echt wel een zinnig boek zal zijn met een goed plot?
