Ik ben naar … geweest en het was …

[Lawaaipapegaai]

Woensdag naar The Chameleons / Ioana Iorgu in Paard geweest. Ik zag Ioana Iorgu voor de tweede keer (vorige keer in hun 'thuishonk' Vera), maar wat is zij een rockster zeg! En de combinatie met die drummer: grandioos. Ioana Iorgu is een beetje onderbelicht volgens mij (ik lees er weinig over), maar wat spelen ze lekker. Echt de moeite waard om te checken. Ze speelden ook nog een 'nieuw' nummer die op hun stiekem aangekondigde album (2025) komt te staan: Liar. Dat nummer knalt!

Daarna The Chameleons. Eerste nummer startte Mark Burgess wat aarzelend, maar daarna ging het anderhalf uur lekker los met deze ' oude rotten'. Lekkere lange 'post-punk'-nummers van vooral Strange Times en Script Of The Bridge. De encore met 5 nummers duurde, gechargeerd gezegd, bijna even lang als de reguliere set. Top concert!

 

[Brian]

12 sep, Needtobreath, Melkweg

Eerlijk gezegd niet mijn keuze, maar meegesleept. Het voorprogramma was een typische singer songwriter Mosa Wild. Veel teksten, maar 4 nummers. Aandacht was er moeilijk bij te houden. Needtobreath zelf daarna hield het 2u vol. Ik had er nog nooit van gehoord maar de Melkweg was 2 avonden op rij uitverkocht. Het is een beetje country pop die erg veilig binnen de lijntjes kleurt. Opzich niet verkeerd, er wordt goed gezongen en gespeeld, maar ook nergens in vervoering gebracht. Het is allemaal wat braafjes. Ook hiervan een zanger die veel lulde en ook Jezus en aantal keer terug liet komen. Dat kwam vanuit de zaal het meeste reactie op. Ik ben dus voor het eerst naar een Christian rock band geweest. Het was leuker dan een kerkdienst.

13 sep, Strand of Oaks, metropool

Meteen mijn beurt om de ander weer mee te slepen . Dit keer ging de hele familie zelfs mee. Als gezin naar het concert gaan was best leuk dat het zo kan. Het voorprogramma hier was Ian Clement. Gewapend met elektrische gitaar en een drummer zat er al wat meer schwung dan normaal in bij een singer songwriter. Goed gespeeld, prima nummers, aardige jongen, leuke binnenkomer.

Strand of Oaks daarna was heel leuk. Ze lieten zich in deze samenstelling waar ze voor het eerst in speelden niet uit het veld slaan door een voor de helft gevulde zaal. De nummers hadden een lange opbouw, de tijd werd genomen, de communicatie op het podium en speelplezier erbij spatte eraf. Dit was wat experimenteler en dat ging er bij mij in als zoete koek. Korte maar oprechte bindteksten en ruim anderhalf uur gespeeld. De variatie viel mij op. Het ene moment bluesrock, dan jaren 80 synth, dan een beetje folky en dan wegdromen alsof je bij The War On Drugs staat. Oprecht een van de betere optredens van dit jaar. Als je nog de kans hebt om hem aankomende week te zien in Utrecht, Amsterdam of Groningen, doen!

 

[gy0n]

Woensdag naar The Chameleons / Ioana Iorgu in Paard geweest. Ik zag Ioana Iorgu voor de tweede keer (vorige keer in hun 'thuishonk' Vera), maar wat is zij een rockster zeg! En de combinatie met die drummer: grandioos. Ioana Iorgu is een beetje onderbelicht volgens mij (ik lees er weinig over), maar wat spelen ze lekker. Echt de moeite waard om te checken. Ze speelden ook nog een 'nieuw' nummer die op hun stiekem aangekondigde album (2025) komt te staan: Liar. Dat nummer knalt!

Ioana Iorgu 🤟
Eens gezien in Simplon Groningen, waar ze als voorprogramma veel beter waren dan Queen's Pleasure. Hoop nog altijd dat ze eens afzakken naar het zuiden des lands voor een optreden

 

[Lawaaipapegaai]

Ioana Iorgu 🤟
Eens gezien in Simplon Groningen, waar ze als voorprogramma veel beter waren dan Queen's Pleasure. Hoop nog altijd dat ze eens afzakken naar het zuiden des lands voor een optreden

Dat hoop ik ook, maar dan wel zuidwesten ;-)

 

[Matthijs]

Crack Cloud @ Tolhuistuin

'We're trying out some new songs tonight. Thank you for your patience.' En toen werd het achtste en laatste nummer van het onlangs verschenen Red Mile ingezet. Als ik me niet vergis, bestonden de vijf kwarier Crack Cloud gisterenavond uit een eerste blokje nieuw album, precies op volgorde, dan een blokje ouder werk, een tweede blok nieuw album en dan nog een blokje ouder werk met o.a. Drab Measure.

Vergeleken bij mijn twee eerdere keren Crack Cloud, beide op Best Kept Secret, voelde dit optreden ook inderdaad wat meer als een try-out dan als de geöliede livemachine die ik kende van BKS. En toch vond ik het al een behoorlijk goed en fijn optreden, want Red Mile is het eerste album dat ik ook erg graag thuis draai. Het is wat diverser, heeft wat meer 'liedjes' en die werden allemaal prima tot goed gebracht. Er is alleen nog niet echt een coherente live-set van gemaakt en de band voelde onderling en richting het publiek ook wat onwenniger aan dan ik me van twee keer BKS kan herinneren. Op BKS '23 stonden ze er met een 'koor' van drie zangers/zangeressen, dat voegde toen niet heel veel toe. Nu, met Red Mile op zak, denk ik dat naast een saxofoon nog een of twee blazers en/of een viool erbij wel nog wat toe kunnen voegen. Anderzijds bekroop me gisteren, in een nog niet half gevulde Tolhuistuin, ergens ook het gevoel dat de nieuwe afslag ook wel eens een exit voor de band of voor sommige bandleden zou kunnen betekenen. Ik hoop van niet, want langzaam maar zeker begint Crack Cloud steeds wat meer een van mijn (live)favorieten te worden.

 

[wenteldave]

Ik wil vanavond nog recensies van Maruja, Haken, King Hannah, Blackberry Smoke en Nürnberg