Uit het AD van vandaag:
Bruce heeft nu de prioriteit, als hij volgend jaar wil touren, ben ik erbij.
,,Bruce moet het meeste werk doen, hij rent rond over het podium. Hij is altijd ontzettend fit geweest. Wij hoeven niet op dat niveau te zijn, we hoeven alleen in de buurt te komen. Ik geloof dat deze band nog wel een paar tournees in zich heeft. Ik wacht alleen nog op het besluit van Bruce.’’
Dankzij Little Steven werd Bruce Springsteen frontman: ‘Hij zat er eerst niet op te wachten’
Muzikant en acteur Little Steven (70) schreef tijdens de coronapandemie zijn memoires. Hij vertelt waarom zijn beste vriend Bruce Springsteen The Boss is en hij niet.
Het gesprek is bijna een uur aan de gang wanneer Steven van Zandt, alias Little Steven (70) toont waarom hij een autoriteit is op het gebied van de historie van de mondiale rockmuziek. Het gaat over ouder worden en het verliezen van iconische muzikanten en bands. Dat hier in Nederland Golden Earring dit jaar is gestopt, dat wist de gitarist van Bruce Springsteens E Street Band nog niet.
Toch kent de Amerikaan de band maar al te goed.
,,Daddy buy me a girl, ken je dat? Een klassieker. Uit de begintijd, toen ze nog Golden Earrings heten. Dat lied draai ik geregeld in mijn radioshow. Wat triest dat ze ermee zijn opgehouden. Ik zou ze aanraden dat te heroverwegen, ook al zal het nooit meer hetzelfde zijn. The Rolling Stones hebben helaas net Charlie Watts verloren, toch gaan zij door met een nieuwe drummer. Uiteindelijk is de muziek groter dan ieder individu.’’
Mijn persoonlijke leven is helemaal niet belangrijk. En het is ook geen roddelboek over Bruce Springsteen
Little Steven
Aan het woord is de man van vele gezichten met altijd die onvermijdelijke bandana, die hij draagt - op aanraden van Springsteen - sinds hij als tiener bij een auto-ongeval met zijn hoofd tegen de voorruit kwam. De daarop volgende operaties leidden tot een verstoorde haargroei, vandaar. Steven van Zandt is dj - hij ontwikkelde zijn eigen digitale radiostations - gitarist, zanger, componist, arrangeur, producer, eigenaar van een platenlabel, politiek activist, acteur, regisseur en sinds kort ook schrijver.
Little Steven met de kenmerkende bandana © Corbis via Getty Images
In
Unrequited infatuations (Onbeantwoorde verliefdheden) beschrijft hij naast persoonlijke ervaringen alle aspecten van de rock-’n-roll door de decennia heen. ,,Ik wilde een nuttig boek schrijven, het is geen autobiografie. Mijn persoonlijke leven is helemaal niet belangrijk. En het is ook geen roddelboek over Bruce Springsteen.’’
Aanstaande dinsdag interviewt Springsteen u speciaal over deze memoires. Is er een vraag die u vreest?
Hij lacht smakelijk: ,,Nee, geen enkele. Ik heb hem de teksten vooraf laten lezen met de toevoeging: als er iets is volgens jou niet klopt of dat jou dwars zit, laat het weten. Want dan haal ik het eruit.
I don’t care, het is voor mij niet belangrijk. Wat denk je? Er hoefde geen letter uit.’’
Jullie zijn al een leven lang beste vrienden, die soms ook mot hebben. Drie keer, staat in uw boek.
,,Ja, de eerste twee keer ging het over muzikale meningsverschillen, de laatste keer ging het over de Rock-’n-roll Hall of Fame. Hij werd daar in 1999 als soloartiest in opgenomen, terwijl ik vond dat hij had moeten weigeren omdat de E Street Band daar eerder in thuishoorde. Waarom? Omdat hij alles te danken had aan de band. Uiteindelijk is het helemaal niet belangrijk, maar destijds vond ik het pijnlijk. Toen Bruce de band jaren later alsnog mocht opnemen in de Hall of Fame, gaf hij in zijn speech toe dat hij ongelijk had gehad. Dat was klasse.’’
Steven Van Zandt op de set van Lilyhammer. © Getty Images
Wat weinigen zullen weten, is dat jullie rollen in 1971 nog waren omgedraaid. In de Sundance Blues Band was u de frontman en Springsteen de gitarist. Had u net zo goed The Boss kunnen zijn?
,,Nee, nee, nee. Daar ben ik niet geschikt voor. Ik ben op mijn plek als tweede man, ook al heb ik ook een eigen band. In de jaren 80 had ik een paar solohits (o.a.
Bitter fruit, red.), waarna ik niet met mijn vrouw over straat kon lopen zonder een hoop tieners om ons heen. Ik had eindelijk succes, toch vond ik dat helemaal niks.”
,,Bruce zat er de eerste jaren ook niet op te wachten om frontman te zijn, ik heb hem zelfs moeten overhalen om onder zijn eigen naam verder te gaan. Toen zijn eerste twee albums geen succes werden, moest hij voor zijn derde,
Born to run, echt iets veranderen. Hij vroeg mij om gitaar te spelen in zijn band en ging proberen zelf frontman te zijn. Uit wanhoop, om te overleven. Achter je gitaar is het redelijk veilig, maar zodra je die neerlegt en letterlijk naar voren stapt, ben je je buffer kwijt. Dat moment was cruciaal; hij kroop uit zijn schulp. Hij had veel meer dan ik de drang voor de spotlights. In die schuchtere jongeman schuilde een van de beste entertainers ter wereld.’’
Jezelf verkopen
Van Zandt mag het best gedijen in de schaduw, het is hem ook simpelweg onvoldoende gelukt zichzelf te verkopen. Een constatering die hij ook zelf doet in zijn boek en die hij met veel zelfspot beschrijft. Albums die hij produceerde of maakte, een script dat hij schreef, een soundtrack voor een film; ‘niemand die het ooit hoorde of las’. Wanneer het hier over gaat, is al aan zijn brede grijns af te lezen dat het hem weinig doet. ,,Iets maken is nog maar de helft. De andere helft is het verkopen, laten zien dat het er is. Dat is marketing en daarvoor heb je een manager nodig. Ik zocht het liever zelf uit.’’
Van Zandt maakte zijn eigen keuzes, verliet begin jaren 80 - naar later bleek tijdelijk - de E Street Band en werd politiek activist (onder meer met
Sun City, een protestnummer dat de komst van de economische boycot tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime versnelde). Hij produceerde, componeerde en arrangeerde en bleek ondanks een gebrek aan ervaring een zeer verdienstelijk acteur met hoofdrollen in tv-series
the Soprano’s en
Lilyhammer. ,,Nu heb ik drie scripts geschreven voor nieuwe series, maar ik heb geen idee of ik ze ergens kwijt kan. Bruce heeft nu de prioriteit, als hij volgend jaar wil touren, ben ik erbij.’’
Acteurs Tony Sirico, Steven Van Zandt, James Gandolfini, Michael Imperioli en Vincent Pastore in The Sopranos, waar Van Zandt ook een rol inspeelde. © Getty Images
Dat Springsteen en zijn band inmiddels bijna allemaal zeventigers zijn, staat een ouderwetse reeks marathonconcerten niet in de weg. ,,Bruce moet het meeste werk doen, hij rent rond over het podium. Hij is altijd ontzettend fit geweest. Wij hoeven niet op dat niveau te zijn, we hoeven alleen in de buurt te komen. Ik geloof dat deze band nog wel een paar tournees in zich heeft. Ik wacht alleen nog op het besluit van Bruce.’’
Hij mag dan bijna 71 zijn, Van Zandt luistert nog steeds naar een baas, bovenal zijn beste vriend die in 1982 getuige was bij Van Zandts huwelijk met Maureen, met wie hij nog altijd gelukkig is. ,,En geloof me, de laatste anderhalf jaar waren een testcase. Ik ben nog nooit zo lang thuis geweest. Of zij het waardeerde?’’ Met een grijns: ,,Onze hond in elk geval wel.’’