Zo... En of ik even voor gezeten heb. Bekaf...
Voordat je hieraan gaat beginnen, wees gewaarschuwd. Ik pak uit met een stuk(je) tekst bij ieder album, inclusief een favoriet nummer van dat album. Je kan nog wegklikken…
Nou, gaat ie dan. Mijn favoriete albums van het afgelopen decennium. Keurig chronologisch geordend, dus niet echt een "top". Ook wil iedere artiest maar één keer vertegenwoordigd hebben, dus dit gaat een aardig divers lijstje worden. Ik zou zeggen dat live-albums eigenlijk ook niet meetellen, maar ik heb daar toch maar één uitzondering voor gemaakt, al had ik er zo meerdere kunnen maken. In ieder geval, dames en heren, mijn ‘top’ 20:
1. Avenged Sevenfold – Nightmare (2010)
Ik denk dat deze plaat zo’n beetje mijn eerste aanraking was met het hardere segment van de muzikale wereld. Was toentertijd negen jaar, als ik dat zo snel uitreken, en ik zag de videoclip van het gelijknamige nummer “Nightmare” voorbijkomen na wat speurwerk op het fenomeen YouTube. Ik was gelijk verkocht. M’n vader had me al wat beïnvloed in de (goede) muzikale richting, maar door er zelf op uit te trekken, werd ik meer naar de metal getrokken, in plaats van de heerlijke porties rock van mijn vader. Ja, deze plaat heeft me wel redelijk gevormd.
Favoriete nummer: Buried Alive (https://open.spotify.com/track/4veeNpXDK1YRHMTJ1Cppsg?si=TL3JU_leSUmJn0TRFG9FdA)
2. Elbow - Build A Rocket Boys! (2011)
Ander pareltje. Hoe ben ik hier ook alweer bij terecht gekomen? Denk dat ik een CD van Elbow bij m’n abonnement van OOR kreeg. In ieder geval: bij de eerste noten van The Birds was het nog niet gelijk liefde op het eerste gezicht, maar bij Lippy Kids was dat zeker wel het geval. Guy Garvey laat ieder album van Elbow zo fantastisch klinken.
Favoriete nummer: Lippy Kids (https://open.spotify.com/track/3Ki2I2Gt09IuDNe4ZNw7J1?si=-o3oWp2ITICNkscf5GWvmw)
3. Tenacious D - Rise Of The Fenix (2012)
Jack Black. Kyle Gass. Twee namen, twee hele aparte figuren, maar wel met een geweldige voorliefde voor muziek. Ik denk eigenlijk niet dat ik zoveel over dit album hoef te zeggen, het klinkt gewoon heel lekker.
Favoriete nummer: Roadie (https://open.spotify.com/track/6PvjNYQ0cWU5zOyb3HUm7U?si=FPQhiw6xRlWenXWbENFd0g)
4. Matt Andersen - Live From The Phoenix Theatre (2013)
Als je nog nooit van Matt Andersen hebt gehoord, heb je of onder een steen geleefd, of je hebt geen Voetbal Inside gekeken. Huh? Ja, heeft hij ook nog gespeeld. Wat een fantastische vent is dit, toch. Sorry dat ik het zeg, maar het ziet er eigenlijk niet uit, maar wanneer hij zijn strot opengooit, komt er een geniaal geluid uit. Ik weet dat er eigenlijk geen live-albums in horen te staan, maar dit is de enige uitzondering. Lekker staaltje blues.
Favoriete nummer: I Play The Fool For You (https://open.spotify.com/track/3XK9cd1FNED3bET52JgrIb?si=e0W7y48qRM6KrmiT1Wm-6A)
5. Avatar - Hail The Apocalypse (2014)
Ik ga er niet omheen draaien. Ik heb Avatar pas gedurende deze jaargang ontdekt, net nadat ze hadden opgetreden in de Melkweg (sorry @limboluus). Echter ken ik heel hun discografie uit m’n hoofd, en eigenlijk is het mijn favoriete band geworden. Waarom Hail The Apocalypse? Sterke opener met het gelijknamige nummer, dan een mooie afbouw, waarna het er weer harder aan toegaat via “Murderer” en “Tsar Bomba” (waar ook mijn onderschrift vandaan komt). Afsluiten met het soort hypnotiserende “Tower” doet altijd wonderen. Het album is simpelweg perfect in balans.
Favoriete nummer: Tsar Bomba (https://open.spotify.com/track/6JOfQUwWSZoQfQQJsUpcIh?si=6JM2FLwER-2IlYRzbG8Rgg)
6. Major Parkinson - Twilight Cinema (2014)
Ik ga dit zinnetje nog een paar keer herhalen, maar ik kan me voorstellen dat de meesten hier nog nooit van gehoord hebben. Geeft niks, ik ken ze ook via-via. Het is een vreemde combinatie van rock/metal en blues en country, of zo beschrijf ik ze het liefst. Vooral lekker om naar te luisteren als je niet je dag hebt. Kan niet uitleggen waarom dit album zo’n indruk op me heeft gemaakt, maar het is zeker bijzonder.
Favoriete nummer: Black River (https://open.spotify.com/track/5aIIufBSCTLIKJRmGhgCbX?si=_kdIqYEnTkaFOMxLZtxIWw)
7. Vintage Trouble - 1 Hopeful Rd. (2015)
Vraag me niet hoe ik ze ontdekt hebt, maar ik heb ze ontdekt door dit album. Na dit album compleet te hebben, ben ik naar hun eerdere albums gaan luisteren, die ook zeer pakkend zijn. Zo pakkend zelfs, dat ik naar een kletsnat concert in een Openluchttheater in Bloemendaal ben gegaan. Gelukkig mocht dat de pret niet drukken. Ty Taylor is een van de beste entertainers die ik heb gezien en dan kan hij ook nog eens goed zingen en zit er een prima band achter.
Dit album is een mix van meerdere muziekstijlen. Zo is het bijvoorbeeld rustig met “My Heart Won’t Fall Again”, maar ga je los bij “Run Like The River”. Een uniek album.
Daarom is het ook zo jammer om te zien dat hun nieuwe materiaal me minder trekt.
Favoriete nummer: Run Like The River (https://open.spotify.com/track/47aeY6IupdZAkLVoe5atUB?si=BXBDpHlOS9qM8b7HQSkz4g)
8. Chase Walker Band - Not Quite Legal (2016)
Gevalletje dat overeenkomt met nummer zes. Niemand ken ze. Heb Chase Walker ook bij een ongelukje ontdekt via Spotify.
Wat betreft het album, prima staaltje blues. Helemaal niks mis mee. Pingelen kan de beste man (of moet ik broekie zeggen?) wel. Het zegt ook wel genoeg dat dit album is genomineerd voor “Best Blues Album” van 2016.
Favoriete nummer: The Walk (https://open.spotify.com/track/2Bj7BF43g0ZxkPAviwP1P7?si=XPswVX6qS86uEgPg2XTPZw)
9. David Bowie - Blackstar (2016)
Toevallig kwam zijn clip van “Blackstar” voorbij op zijn 69e verjaardag. Kreeg er een ongemakkelijk gevoel bij en dat gevoel werd twee dagen later alleen maar versterkt. David Bowie (69) overleden. Donder op…
Het bijzondere aan dit album is dat Bowie verdomd goed wist dat hij niet meer lang te leven had en achteraf is dat dan ook goed te zien en te horen op het album. Ik heb nog nooit zo aandachtig geluisterd naar zijn teksten als toen.
Favoriete nummer: Blackstar (https://open.spotify.com/track/0Fao855T3klV3REFRFHRF3?si=A5o_giXFRp2c7PEou4jpuQ)
10. King Gizzard & The Lizard Wizard - Nonagon Infinity (2016)
De muzikale duizendpoten uit Australië kunnen natuurlijk niet ontbreken in dit lijstje. Vijf albums uitbrengen in één jaar, dat is niet niks (2017). En toch komt mijn favoriete album van ze niet uit dat jaar, wat overigens wel een goed jaar voor wijn was. Nee, die eer is voor Nonagon Infinity uit 2016 met nummers als “Robot Stop” en “Big Fig Wasp”. De energie spat er van af tijdens de negen nummers. Prachtig.
Favoriete nummer: Robot Stop (https://open.spotify.com/track/5NobXUcAAx6rD7sXm9PFm6?si=FptZWkIzTMmJBbv5z98nDg)
11. Wolfmother - Victorious (2016)
Circle-pits, crowdsurfen, ruige gitaarspel. Dit doet je natuurlijk gelijk denken aan een groep Australiërs, dat beschikt over ene energieke frontman met een wervelende afro. Wolfmother dus. Net zoals een CD van Elbow gekregen, heb ik Victorious bij het abonnement van OOR gekregen. Ik was gelijk verkocht. Heerlijke rock, beetje psychedelisch, maar natuurlijk ontzettend goed, zoals we dat van Wolfmother gewend zijn.
Favoriete nummer: City Lights (https://open.spotify.com/track/52pf63kxGxmpN8LiyFXV9Z?si=rSo9sM0jSUe_IC0HSdvz_A)
12. Broken Witt Rebels - Broken Witt Rebels (2017)
Kan me hier ook niet voorstellen dat iemand van Broken Witt Rebels gehoord heeft. Ben begin 2017 naar een concert van Kaleo geweest, waar deze jongens in het voorprogramma zaten. Daargelaten dat Kaleo ontzettend slecht was, speelde Broken Witt Rebels wat mij betreft de zaal plaat. Deze band heeft iets weg van Guns N’ Roses en dat is ook zeker op hun debuutplaat te horen. Eén plus één is twee en zo komt deze ook in m’n lijstje terecht.
Favoriete nummer: Guns (https://open.spotify.com/track/0mddiEDL4l1HJzlMkQVOVy?si=PrcHnpjZSumPZ1Cn3N-RFA)
13. Foo Fighters - Concrete and Gold (2017)
Dit album kwam voor mij eigenlijk uit het niets. Opeens was daar het nummer “Run” (als single) en daarna kwam het album zelf al uit. Door “Run” werd je gelijk het album ingesleurd, waarin er, tot mijn grote teleurstelling/verbazing, af en toe rustige(re) nummers zijn, zoals “Dirty Water”. Na een paar keer luisteren ergerde ik me daar ook niet meer aan en werd dit redelijk snel een album om te koesteren.
Favoriete nummer: The Sky Is A Neighborhood (https://open.spotify.com/track/3kdMzXOcrDIdSWLdONHNK5?si=D0Y0VejcSBm641KBPn0leQ)
14. Thomas Wynn & The Believers - Wade Waist Deep (2017)
Dit is de laatste artiest die valt in de ‘categorie van de onbekenden’. Speelden ook in een voorprogramma, die van The Temperance Movement (Melkweg, 2018). Broer en zus zijn de zangers en die wisselen elkaar perfect af, zowel op CD als live. Goed gitaarspel, heerlijke samenzang met twee heerlijke stemmen om naar te luisteren.
Wat is het toch doodzonde dat zulke bands geen groter podium krijgen.
Favoriete nummer: You Can’t Hurt Me (https://open.spotify.com/track/2mrBsOID1OIGs9xR1NEkh2?si=I89DJJxESUuhmEM_DGp4lw)
15. Greta van Fleet - Anthem Of The Peaceful Army (2018)
Deze gebroeders en hun vriendje heb ik ergens in 2017 ontdekt, met Highway Song van hun EP. Toevallig zag ik dat ze naar Nederland kwamen. Jullie kennen me onderhand ook, dus ik heb uiteraard een kaartje gekocht. Ik wist haast niet wat ik hoorde. Wat was dat steengoed. Daarna hebben ze in 2018 hun eerste album uitgebracht: The Anthem Of The Peaceful Army. Blijkt toch wel dat ze een aardig potje kunnen spelen en zingen.
Favoriete nummer: Brave New World (https://open.spotify.com/track/0HwdiT4MVRzY0OALcjq0Oh?si=ft9ZRAZrQ--Rb-thxkwhmQ)
16. Heilung - Ofnir (2018)
Hypnotiserend. Dat is het woord dat dit album perfect beschrijft.
Je verstaat er geen woord van, maar het heeft wel wat. Punt.
Favoriete nummer: Alfadhirhaiti (https://open.spotify.com/track/4IFmWPR5GbgbCW1tys4rPk?si=_WR6WXCSQyKuPkAN6GArEw)
17. Rammstein - RAMMSTEIN (2019)
Geen introductie nodig. Iedereen weet wat Rammstein doet, waarom ze zo goed zijn in het maken van muziek. Het album had wel een paar luisterbeurten nodig, vooral “Radio” en “Ausländer” moest ik zeker een dag aanzetten om er een positief gevoel bij te krijgen. En toch, ook al lag het me niet in het begin, het is weer typisch Rammstein en dat is ook de reden dat dit een goede langspeler is. Ze blijven gewoon zichzelf.
Favoriete nummer: Puppe (https://open.spotify.com/track/2iFgHPoa7FNHwgLnjXzu7F?si=xkVvBPVoSYaWzvhRbcdTEQ)
18. Slipknot - We Are Not Your Kind (2019)
Het is 8 augustus 2019, 23.58. Twee minuten te gaan voor het eerste album in vijf jaar tijd. Ik zit mezelf haast op te vreten. 9 augustus 2019, 00.00: Het besef is er. We klikken Insert Coin aan. Ik merk wat teleurstelling. Heb ik daar nou de hele tijd op zitten wachten? Na Birth of the Cruel is die teleurstelling compleet omgeslagen naar vreugde. Wat een meesterlijk album en dat zal tijdens die eerste luisterbeurt en de vele keren daarna ook niet meer veranderen. Vijf jaar wachten wordt op deze manier heerlijk beloond!
Favoriete nummer: Red Flag (https://open.spotify.com/track/4SsgF844NGbl7UFcymqWKy?si=qbyBgW7BSYWlAf7LyLJv2w)
19. The Teskey Brothers - Run Home Slow (2019)
Al had je me een paar maanden terug gevraagd wie dit waren, had ik het niet geweten. Echter, start een band met een saxofoon en ik ben verkocht. De zanger heeft op deze plaat (en live) een rauwe stem, die je niet snel doet vervelen en in combinatie met een drumstel, een saxofoon en een andere blazer, is dit de perfecte combinatie.
Dit is eigenlijk een band die je moet zien.
Favoriete nummer: Hold Me (https://open.spotify.com/track/3Rhfga08pNnhLMQVb2nRXp?si=cwtz8MN1RAS0OaKytwS3Gg)
20. Tool - Fear Innoculum (2019)
Het is al vaker ter sprake gekomen. Ik ben geen echte fan van Tool. Desalniettemin is dit echt een dijk van plaat.
Punt. Deze zal uiteraard in andere lijstjes komen te staan.
Favoriete nummer: Pneuma (https://open.spotify.com/track/03sEzk1VyrUZSgyhoQR0LZ?si=zwNWjXZgSh-idov9bQ9FpQ)
Ik kan concluderen dat de albums die wat later in dit decennium zijn gemaakt, mij toch wel wat meer aangetrokken hebben. Hebben meerdere forumleden hier mee te maken?
Daarnaast zie ik, nu ik het achteraf teruglees, dat ik niet bij iedere artiest echt inhoudelijk over het album heb gepraat, maar meer over een live-ervaring. Dat is hopelijk geen gigantisch probleem, maar toch mijn excuses daarvoor.
Het was me een waar genoegen om dit te mogen schrijven. Nu maar hopen dat jullie het daadwerkelijk gelezen hebben en anders heb ik in ieder geval een leuke tijd gehad met het luisteren naar wat albums.
Na nog een paar keer m'n discografie doorgekeken te hebben, kom ik nog even op de proppen met wat 'honorable' mentions:
Metallica - Hardwired...To Self-Destruct (2016)
Rival Sons - Pressure and Time (2011)
Eluveitie - Ategnatos (2019)
My Baby - Shamanaid (2015)
The Marcus King Band - The Marcus King Band (2016)
Ik ga er gauw eens voor zitten.
Maar sowieso heb ik het gevoel dat we een paar heel mooie jaren achter de rug hebben op vlak van muziek.
