na
deel 1 en
deel 2
Mijn Pinkpop 2023 / Deel 3 van 3
Zondag
Je zal zeggen, de zondag zal niet heel bijzonder beginnen… Nou kom dus bij de ingang, roept een vrijwilliger met de scanner “jij, jou wil ik doen!” wijzend naar mijn shirt (The Trooper - Iron Maiden), “eindelijk een goed shirt, veel plezier vandaag” zegt de beste man... nou bedankt, ha ha, dat gaat zeker lukken. Je komt toch net even iets vrolijker binnen van deze spontaniteit. Daarbij vandaag minder zonnig, wel warm en benauwd, maar het wolkendek zorgde voor een ‘overdekt’ Megaland. Nadeel van vandaag, er zijn net te veel Nederlandse acts verdeeld over de twee grootste podia. Vorige editie elke dag 3 over het Zuid- en Noord-podium. Dit jaar: vrijdag 1, zaterdag 2 en op zondag 4. In tegenstelling stond deze zondag dan geen Nederlandse act in de tent. Dat komt uit verhouding over.
Bekijk bijlage 5672
Stelde mezelf voor waar ik zou gaan staan? Ga ik voor de dagopening met Donnie buiten het voorvak op een afstand, of tegen het hek aan… of zou ik… in het voorvak bij Donnie? Nou doe eens gek, wilde deze gekkigheid wel eens van dichtbij zien, misschien zit er nog een gastartiest bij. Maar ja, het was op zich wel lachen. Het is niet zo dat Donnie een koekebakker is als het op Nederlandstalige rap aankomt, dus dat zat ook wel snor. Voor je het weet sta je inderdaad in dat voorvak met Rene Froger voor je neus. Moet niet gekker worden, nou, dus wel… Donnie ging polonaise lopen door het publiek, voor ik het wist werd ik omringd door het polonaise lopende mede publiek, dolle boel. Leuke ode nog aan mijn favoriete budget biertje, zonder Chantal Janzen die er niet bij was… Maar dan is het toch echt tijd om deze kermis achter me te laten. Ruim op tijd, want Donnie en Froger gaan nog een nummer voor de tweede keer doen als afsluiter. Dit moet ik toch even met een vers biertje verwerken…
Bekijk bijlage 5673
Onderweg naar de mainstage op Zuid, merkte ik dat het totaal nog niet druk was op het terrein. Je merkte echt verschil met de andere dagen, mensen kwamen veel later het terrein op. Zo ook merkbaar bij de opkomst rond South-stage voor DMA’s. Ook hier besloot ik gebruik te maken van deze ruimte en de Australische DMA’s ook vanuit het voorvak, redelijk voor het podium mee te pakken. Ik kan zeggen, geen slechte keuze. Fijn no nonsense bandje, simpel. Zanger is ook niet ontzettend uitbundig, maar loepzuiver. Kan niet anders zeggen, prima! Ook bij deze act denk ik dat we ze over een paar jaar op een later tijdstip op het programma terug gaan zien, bij meer festivals.
Dan nu, tja… Ik ga dus naar Nielson op Pinkpop. Nou ben ik niet de persoon die gaat zeggen dat Nielson niet op Pinkpop zou moeten staan. Waarom vind ik dit soort nederpop prima op Pinkpop kunnen? Als Nielson zijn nummers in het Engels had gezongen, had hij waarschijnlijk veel eerder op Pinkpop gestaan, dus ik zeg: Doen! Opvallend dat ik ook veel nummers van Nielson ken. Daarbij, het was ook gewoon een goed optreden deze middag. Wat Nielson liet zien, deed niet onder tov andere Nederlandse inbreng op Pinkpop tot nu toe. Bij het laatste nummer wel al richting Zuid-Stage.
Bekijk bijlage 5677
Mooie plek gezocht voor de mannen van Di-rect. Kan ik sowieso wel waarderen. Ze kwamen op, Spike in z’n witte hemdje en Marcel als een soort Willy Wonka. Hij droeg een zonnebril, een te hoge hoed en een zwarte jas. Hier ontdeed hij zich na een paar nummers van. Wat kreeg Di-rect het publiek los! Tot ver achter ons sprong het publiek dolenthousiast. Marcel bedankte het publiek over hoe ‘Soldier On’ was ontvangen tijdens corona-tijd, hoe het nummer een soort eigenwaarde kreeg voor iedereen. Dat het nummer ‘Soldier On’ eind 2022 zelfs nog op nr 19 stond in de Top2000 laat inderdaad zien dat het nummer een inmiddels onuitwisbare indruk heeft achtergelaten. Het levert ook een druk op op Di-rect. Maar dat kwam moeiteloos over, want dit werd voor mij het beste optreden van de hele zondag! Marcel qua stem en zijn voorkomen als podiumartiest speelt hier zeer sterk in mee! Regelmatig gingen er veel handen in de lucht over het veld, door een publiek dat meedeint met een zanger die het publiek op zijn hand hield.
Bekijk bijlage 5674
Hierna was een rustmoment nodig, wat prima kon tijdens Tash Sultana in het dorre gras. De multi instrumentalist maakte een prima achtergrond muziekje dat ik wel prettig vind klinken over een festivalweide… Het soms bijna 1969 aanvoelende geluid van Tash Sultana bevalt me wel, waande me bij in ‘3 days of peace & music’ achtige festivalbeleving. Hoe tegenstrijdig er hierna plaatsvond op het Zuid podium. Op ruime afstand een plek gezocht voor Goldband. Die jongens stampen er even een feest uit, dat tot ver tegen het Noordpodium mee gedaan werd. Zelfs tot in het voorvak van het Zuid podium en in de Dutch disease zone, werd keihard mee geschreeuwd met “waar blijft die focking ambulance!”... Vermakelijk, maar niet mijn ding. Vond de mannen van Goldband wat chaotisch overkomen op het podium, weet niet of dat kwam door een soort nervositeit? Kan me voorstellen dat deze Nederlandse act op Pinkpop populairder is dan Nielson, maar dan heb ik liever Nielson.
Bekijk bijlage 5675
Over Tom Odell kan ik weinig toevoegen, gewoon een degelijk zanger en piano speler. Het was wel oke, maar niet des te boeiend of memorable. Zelfde kan ik eigenlijk helaas zeggen over OneRepublic. Het is degelijk, wellicht is het optreden een exacte kopie van de vorige passage van deze band. Maar, merk wel dat ik veel liedjes ken van OneRepublic. Maar als voorlaatste act op het hoofdpodium, had er van mij iets met meer pit mogen staan, zeker na eerder op dit podium Di-rect te hebben gezien.
Vervolgens door naar de laatste act op het Noordpodium, Machine Gun Kelly. Een soort rappende rocker, als een flamboyante 23 jarige verschijning. Met capriolen op en rond het podium als Eddie Vedder uit de 90’s of met gitaar de uitstraling als een mix van Slash van GNR met Johnny Rotten van Sex Pistols. Als zo’n show komt het ook over. Kosten noch moeite bespaard op het podium ook, met een soort lichtgevende piramide op de achtergrond waar hij in begin bovenop staat. Het is wel een spetterend einde voor de North Stage. Omdat ik wel tijdig een plek zocht voor Red Hot Chili Peppers, gemist hoe Machine Gun Kelly met ontbloot bovenlijf een geluidstoren beklom om een nummer zittend van bovenaf te zingen, dan denk ik bij gebrek aan camerakraan?
Bekijk bijlage 5676
Op een afstandje van Red Hot Chili Peppers genoten. Ook lijkt het er weer op, dat ze het zelf ook naar de zin hebben. Ze stalen alweer hetzelfde plezier uit. Beginnen met ‘Can’t Stop’ kan achteraf als symbolisch gezien worden. John Frusciante terug, maakte ook weer lekker z’n moves en geluiden. Ook door Chad Smith en Flea strak gespeeld. Kiedis opvallend in vorm en maakt af en toe een klein dolletje met zijn band maatjes. Een kleine bui kan de pret niet drukken en zorgt na dit hete weekend voor een beetje frisheid. Voor ik het weet zijn ze al bij ‘Under the Bridge’ om te sluiten met ‘Give it Away’... Nee, het was geen spektakel als P!nk, het was niet spetterend als de regenbui. Maar het was wel een prima headliner die met wat gitaarwerk een einde bracht aan deze Pinkpop. Waarna het traditionele vuurwerk en het “All You Need is Love” over het veld te horen is. Pinkpop is weer voorbij… Op naar volgend jaar, zijn er weer 3 dagen ‘Times Like These’
Mijn Top 3 voor Pinkpop zondag:
1 Di-rect
2 Red Hot Chili Peppers
3 Goldband
Mijn Top 10 van het Pinkpop weekend:
1 Queens of the Stone Age
2 The Script
3 Di-rect
4 P!nk
5 Editors
6 Red Hot Chili Peppers
7 The Hu
8 Goldband
9 DeWolff
10 Dadi Freyr
