GRASPOP 2024
Deze foto is hier al eerder gedeeld, maar ik vind het een mooie illustratie van mijn herinneringen aan Graspop, dus ik deel hem gewoon nog eens 
Wat een fijne editie weer. Na wat stress door het slechte weer, en ietwat onduidelijke communicatie, uiteindelijk toch woensdagmiddag gewoon gaan rijden, wetende dat we via
@nikita in Mol terecht zouden kunnen om te parkeren/overnachten als het allemaal een drama bleek te zijn. Maar het tegendeel bleek waar: toen we Dessel binnen reden kregen we vrijwel direct een parkeerplek aangewezen, in de wijk Brasel, op 35 minuten lopen van de Boneyard. Is een eind, maar in twee keer lopen toch alles meegekregen (lang leve de steekwagen) en het feest kon beginnen.
Met dank aan
@RubenJS,
@Piebe71, en
@Loek123, die extra bandjes over hadden, konden mijn maat en ik even op Inferno buurten, en natuurlijk nozem drinken! Was weer reuze gezellig, daarna even doorgelopen naar de pre-party die niet doorging, maar op raadselachtige wijze toch Money for Nothing en Chop Suey mee staan blèren met DJ Carl in het Classic Rock Café. Kom ik daar ook nog eens, verder zie ik die tent nooit van binnen. Gebleven tot het feestje voorbij was, en na nog een laatste biertje met Piebe op de Boneyard, bij onze tenten, hoog tijd om het bed op te zoeken.
DONDERDAG
In de ochtend arriveerden ook de rest van onze vriendengroep, en mede-Boneyard kampeerders
@Keyos en hun vriendengroep in Dessel. Ze waren vroeg genoeg om tussen 8 en 9 een kampeerplekje te kunnen claimen, maar stonden er toch redelijk nat bij. Stank voor dank voor het braaf volgen van de instructies van de organisatie toch, veel goede plekken waren al vergeven aan mensen die toch woensdag kwamen. Inclusief wijzelf, we stonden aan het pad bij het zuidelijke sanitair blok, die grond heeft het prima gehouden gelukkig.
Eenmaal op het festivalterrein aangekomen ontmoette we natuurlijk alle andere festival vrienden, teveel om allemaal op te noemen natuurlijk, maar in ieder geval
@nikita,
@Joslittel,
@duck,
@MarcoReusel,
@MetalLimbo, en
@Querulante Partij nog veel tegengekomen door het weekend heen, naast de vrienden die we al eerder tegenkwamen natuurlijk. Veel gezellige momenten en mooie concerten mee beleefd, waarvoor dank 🙏
Night Verses (8): strakke start van het festival, welke ik het meest bang was te moeten missen, toen de aankomst een chaos leek te gaan worden en iedereen pas donderdagochtend leek te gaan arriveren, in modder en chaos. Niets bleek minder waar: na een heerlijk eerste nachtje op de Boneyard stonden we op tijd klaar voor deze show. Klonk top, laatste album veel geluisterd dus wat ze daarvan speelden was een feest van herkenning, maar het is toch altijd even inkomen bij een eerste act, dus ook al deden ze het met verve, geen uitschieter in cijfer.
Casey (7): met
@MarcoReusel blijven hangen in de Dome voor een prima post-hardcore bandje, tikje emo, maar het klonk prima, en het was een relaxte show om wat meer te landen op het festival. Hele show uitgekeken zonder me te vervelen, al was het ook geen hoogvlieger verder, wat mij betreft.
Alien Weaponry (9): dit waren zeker wel hoogvliegers! Groove metal met Maori invloeden gaat erin als zoete koek, en ze kregen de hele Dome mee. Vol energie en overtuiging speelden ze strakke, stevige uitvoeringen van hun nummers. Dit was duidelijk een band die vol passie op het podium stond, en het publiek reageerde er goed op: de circle pits kwamen al behoorlijk op snelheid tijdens deze middag show. Ja, zo geef je je visitekaartje af op je Graspop debuut. Gaan we vast meer van horen!
Stake (7,5): het eerste bezoek aan de main, voor invallende Belgen Stake! Zeven jaar terug al eens gezien, toen nog als Steak Number Eight, in het voorprogramma van Mastodon in Tivoli. Sindsdien niet op de voet gevolgd, maar inmiddels is het afscheid van de gitarist van de band aanstaande, en dus grepen de heren de buitenkans de Graspop weide te veroveren met beide handen aan. Ze gaven ook alles om dit te doen lukken, en aan de band lag het niet, maar de grote mainstage in het daglicht is toch niet hun meest gunstige setting, dus hoewel het vermakelijk was, pakte het niet zoals ik gehoopt had.
Textures (-): eerste stukje van gezien, was echt wel goed, maar ik had even wat eten en rust nodig dus heb al snel de foodtruck zone opgezocht. Daar zat ik alleen aan een tafel wat te eten, wat leidde tot een hartstikke leuk gesprek met een jongen die daar hetzelfde deed. Hij snapte naar mijn bescheiden mening weinig van muziek, maar we deelden wel een enorm enthousiasme voor Graspop en alle fijne mensen die het bezoeken. Dus dat was toch een half uur heel gezellig, en ik was weer opgeladen voor het avondprogramma 🙂
Kvelertak (7,5): in de laatste weken nog wat meer ingeluisterd, en wel heel enthousiast over geworden. Live was het goed, maar niet zo goed als ik in mijn enthousiasme gehoopt had. De oudere albums, waar ik zo enthousiast van werd, hadden blijkbaar ook een andere zanger. Deze nieuwe was overigens wel een leuke frontman om naar te kijken, hij smeet zich vol overgave het hele podium over. Helaas klonk niet alles voor mij even overtuigend, muzikaal gezien.
Ne Obliviscaris (8,5): muzikaal overtuigen, dat deed deze band dan weer zeker wel! Wat een wervelwind van technische kunststukjes is deze show. Ongelooflijk respect voor het vakmanschap wat deze musici laten zien. Het enthousiasme dat het forum over deze band laat zien is volledig terecht. Toch krijgen ze van mijn kant niet een super hoog cijfer, omdat het mij persoonlijk emotioneel niet zo kon raken. Het voelde toch wat klinisch en afstandelijk aan. Heel knap, ook zeker muziek die ik blijf luisteren, maar ik moet ze nog een keer een herkansing geven om het kwartje helemaal te laten vallen, heb ik de indruk.
All Them Witches (9): na het hoogdravende werk van NeO was dit een show die voor mijn gevoel echt even nodig was, even terug op aarde landen met wat heerlijk bluesy psychedelische hardrock. Mooi plekje aan het hek, met een Goose IPA in de hand die Jos later kwam brengen, dit was echt genieten. Ook nog gelachen met mijn speciaalbier glas, wat blijkbaar eigenlijk niet van de foodtruck area af mocht, en wat door iemand van de crew werd aangezien als echt glas. Dus hij kwam het innemen, ik het bier overgieten in een andere beker, tot hij er toch achter kwam dat het ook gewoon plastic was 😆 kwam hij het wel netjes teruggeven! Kon ik wel waarderen. Kerel deed netjes zijn werk, hele festival trouwens daar vooraan in de Dome zien staan, oogje in het zeil houden en crowdsurfers vangen, een van de honderden vrijwilligers waar het festival niet zonder kan. Shoutout naar deze vent!
Tool (9,5): mijn favoriete band op mijn favoriete festival, en een groot deel van de reden dat ik er wel weer bij moest zijn, deze editie. Het moet je ding zijn, ze doen weinig moeite mensen te overtuigen die hun muziek niet al heel hoog hebben zitten, denk ik. Maar als dat wel het geval is voor je, kun je de volle set genieten van meesterlijke uitvoeringen van een paar van hun beste nummers. Toen de set eenmaal goed op gang was, met Jambi en Fear Inoculum, kwam ik er bij Rosetta Stoned echt lekker in. Dat was dan ook een nummer waar ik naar uitkeek, nog niet eerder live gezien zelf. Na nog een top reeks heerlijke nummers was het helaas alweer veel te snel voorbij. Omdat ze wat kort speelden, en het aan het begin ook even inkomen was, voor ik mijn rust gevonden had in het publiek en echt kon gaan genieten, scoren ze net geen volle 10. Maar wat er tussen dat zoekende begin en te vroege einde plaatsvond, had voor mij toch weer die magie die Tool live voor mij heeft. Dus is het toch de show van het festival voor mij, omdat simpelweg niemand daar in mijn ogen aan kan tippen.
VRIJDAG
Op vrijdag zou de route eigenlijk beginnen met Svartsot, maar we verkozen toch iets rustiger aan doen op de Boneyard om de dag rustig te starten, en dan het terrein op voor de enige echte doom band van het weekend:
Khemmis (8,5): lekker hoor, zo je dag starten met een redelijk traditioneel klinkende doom band, die er af en toe opeens een scheut death of black door weet te mixen. Hele clubje was ook weer compleet rechtsvoor in de Dome, dat begon al aardig het vaste terrein te worden om een paar fijne forum vrienden tegen te komen. Sommigen zelfs zonder het te weten, zoals
@johanra 😉
Borknagar (7,5): dit was dan toch een band waar ik enorm enthousiast over was geworden van tevoren, die in mijn beleving live toch wat tekort schoot. Het geluid was niet goed, verbeterde wel iets gedurende de show maar kwam er niet echt goed in. De zang was wel fijn live, en sommige nummers kwamen daardoor nog steeds wel goed over. Maar hier had meer ingezeten naar mijn gevoel.
High on Fire (9,5): deze mannen hebben zeker wel alles eruit gehaald wat erin zat. Ik heb al eerder een
tamelijk lyrische review geplaatst van dit concert, en daar sta ik nog steeds volledig achter, dus ik zal verder niet in de herhaling vallen.
Kadavar (8): omdat de innerlijke mens tussendoor ook even verzorgd moest worden, kwamen we wat later binnen bij Kadavar. Dat was eigenlijk wel jammer, want ze waren heel goed bezig, had graag de hele show willen zien. Maar je kunt niet alles hebben. Gewoon lekkere stoner die je lekker meeneemt, met een mannelijke en vrouwelijke vocalist met gitaar links en rechts, en een flamboyante bassist die eigenlijk als frontman fungeert (maar geen mic heeft) in het midden. Werkt als een trein.
Nile (8): over werken als een trein gesproken. Bij Nile lig je er bijna onder eentje, voor je gevoel. Flink de beuk erin, met de gitaar op standje kettingzaag en de kickdrum op standje klopboor. En dan met drie man grunten. Man, wat een sound. Kan ik wel van genieten, zo op zijn tijd.
Graveyard (8,5): ook dat was weer genieten, zoals verwacht. Van die lekkere zware blues smaakt mij nu eenmaal snel goed. Het is niet voor niks dat ik op mijn nieuwe vest zo’n prominente backpatch heb van The Devil and the Almighty Blues: met die ingrediënten is het al snel goed. En ook als ze wat meer gas gaven, kon het lekker psychedelisch of een tikje doomy worden, dus gewoon helemaal lekker.
Pendulum (8,5): toen Graveyard afgelopen was, dachten Jos, Nikita, en ik nog wel even de Marquee in te kunnen lopen. Die maat van mij is verstandiger geweest en zorgde ervoor dat hij voordat Pendulum begon al binnen was, hij heeft daar het feest van het weekend beleefd. Wij zagen dat het tot buiten de Marquee vol stond met mensen, het was al dringen om überhaupt op de platen buiten te komen. Dus we hebben gewoon een plekje gezocht bij een paal, waar we ons wat konden afsluiten van het gedrang, en hebben daar genoten van het feestje wat binnen gebouwd werd. De sfeer zat er nog steeds prima in, het geluid was top, de ambiance die van binnen kwam geweldig, en als er gevraagd werd om handen in de lucht dan gingen die tot buiten de lucht in, overal om ons heen nog. Echt een bijzondere show. Als we er eerder bij waren geweest en binnen het feestje vol mee hadden gevierd, was dit ongetwijfeld hoog in de top 10 geëindigd.
Na de show van Pendulum wilde niemand van onze vriendengroep nog wat zien, dus zijn we lekker onder onze party tent gaan zitten kaarten, roken, en drinken, met een muziekje erbij. En voor je het weet wordt het alweer licht! Nog sorry aan de buren voor het geluidsoverlast, zo is Boneyard leven… Toch nog een paar uurtjes slaap gepakt daarna, en gelukkig hoefden we op zaterdag niet te vroeg te beginnen.
ZATERDAG
Het was wel een mooie start van de dag overigens, zaterdag, want eindelijk konden we ook
@Jamel in ons midden verwelkomen. Die was er alleen zaterdag en zondag bij, maar is altijd gewaardeerd gezelschap, of het nu vooraan bij een prachtig concert is, of lekker op een picknickbank bij de foodtrucks met een biertje in de hand. Zo konden we toch met frisse energie aan de nieuwe dag beginnen!
Vola (9): de mannen van Vola waren duidelijk ook met het goede been uit bed gestapt, want die zetten gelijk een dijk van een progmetal show neer in de Dome, om 3 uur ‘s middags. Wat een dynamiek en gelaagdheid zit er in deze muziek, met precisie en passie gebracht, echt heel gaaf. De lat lag al gelijk hoog deze dag.
Pain (9): de eerstvolgende kandidaat kon zich al goed meten aan die hoge lat. Ze tappen uit een ander vaatje, maar niet minder verdienstelijk. Ik kende het nauwelijks, paar nummers geluisterd thuis, dat stemde al wel enthousiast, maar live was het nog een groter feest dan ik had voorzien. De halve Dome stond te springen, met mij erbij!
Rotting Christ (9): en nog zo’n knaller! Bezwerend goede extreme metal show, door deze Grieken in de Marquee. Ik heb het grootste deel van de show gewoon in trance staan genieten geloof ik, de herinneringen zijn wat wazig maar wel uitermate positief. Als ik wat meer bekend was geweest met de muziek van tevoren, was deze show wellicht ook zo naar nog grotere hoogten gestegen, wat het voor sommigen om mij heen wel deed. Hoe dan ook heerlijk om hier samen zo van te genieten.
Uriah Heep (7,5): het hoge niveau kon niet eindeloos vastgehouden worden helaas. Hier een prima show van de oudjes van Uriah Heep, maar toch iets waar ik me op basis van de oude studio opnames meer van voorgesteld had. De passie en overtuiging die die nummers op plaat hebben, kwam er hier helaas niet zo uit. Als liveband vond ik ze dus wat vlak, maar zonder echte missers en wel wat fijne nummers gehoord, in een voorzichtig zonnetje, dus het was ook zeker geen straf.
Brutus (10): zij gaven deze show alles waar ik op gehoopt had, en meer. Toen we 5 à 10 minuten voor het begin de Dome in kwamen, stond het al bijna helemaal vol, maar gelukkig konden we nog een goede plek bereiken. Linksvoor dit keer, in plaats van onze geijkte plek rechtsvoor, maar voor deze band niet zo verkeerd, dan zie je ze allemaal goed, ook al sta je wat verder van Stefani af. Maar haar hoor je wel. Wat een respect voor hoe zij zang en drum zo overtuigend en gepassioneerd combineert. Waar ik haar stem op plaat soms nog wat taai vind, was die live helemaal raak, zoals ik al hoopte. Rauw, krachtig, maar toch heel beheerst en ook kwetsbaar. Geweldig. Het raakte me enorm, het geluid was perfect (zoals eigenlijk elke show in de Dome) en de sfeer was fantastisch. De volle Dome was helemaal ingepakt door de band, die er zelf ook zichtbaar van genoten. Zeldzaam goed.
Na de show moest ik mijzelf echt weer even bij elkaar rapen. Maar toen ik weer functioneerde kwam al snel de vraag op: was dit beter dan Tool? Het is de enige band die mij mezelf die vraag heeft doen stellen, over het hele festival. En cijfermatig, zul je zien, is het antwoord: ja, dit was beter dan Tool. Toch kan ik voor mijn gevoel moeilijk iets boven mijn favoriete band op mijn favoriete festival zetten. Ook al speelt Brutus eigenlijk een perfecte show. Gedeelde eerste plek, zullen we maar zeggen…
Blind Guardian (-): de eerste helft van de show heb ik rechtsvoor bij de Jupiler Stage gestaan. Niet mijn type muziek, wel een goede band, was live ook goed bezig en hadden hun publiek aardig mee. Toch was de verleiding om even lekker te gaan zitten en wat te eten groter, dus ik heb de show niet af gekeken, en kan die als zodanig geen cijfer geven.
Abbath performs Immortal (8,5): ik ben niet heel bekend met de muziek van Abbath, al is het een band die regelmatig voorbij komt. Immortal ken ik ook weinig van, maar ik was er gelijk enthousiast over toen ik het thuis aan zette. Vol goede moed naar deze show gegaan dus, die mijn dagafsluiter was, en dat stelde nergens teleur. Gewoon een hele strakke, goed klinkende, en overtuigende black metal show om de Marquee af te sluiten. Niet de beste act van de dag voor mij, maar wel een zeer waardige afsluiter ervan.
ZONDAG
Dream State (7): de gunfactor die deze band had, vanwege hun enthousiasme en goede spelen, is al benoemd. Muzikaal was het verder totaal niet mijn ding, maar omdat het de sfeer er wel goed in kreeg, en dus vanwege die gunfactor, toch een ruim voldoende.
Ihsahn (8): op basis van wat ik van zijn solo werk op album ken, had ik hele hoge verwachtingen van deze show van Ihsahn. En toch weet je ook altijd, bij metal acts die een mix met klassieke muziek maken: dat werkt live eigenlijk alleen écht goed, als je die klassieke muzikanten ook live meebrengt. In het geval van Ihsahn zou dat om een heel orkest gaan, dat is natuurlijk onmogelijk, dus klinken die partijen toch minder vol, van een bandje. Ik vond de mix sowieso niet altijd optimaal. Maar het blijven hele goede nummers, en Ihsahn een meesterlijke muzikant, dus bij vlagen zat ik er toch helemaal in. Alleen niet zo in vervoering gebracht als ik hoopte. Maar dat kwam nog wel!
Ereb Altor (8,5): moest het nu een Bathory set worden, of niet? Half om half, bleek het verlossende antwoord. Iedereen blij. Ereb Altor hun eigen werk pakte goed, hun viking achtige doom/black metal is natuurlijk ook geknipt voor zo’n setting, bij het vallen van de avond in de Marquee. Toen de Bathory tribute begon, gaf dat nog wat nieuwe energie aan de show, ook omdat een deel van het publiek daar duidelijk ook naartoe geleefd had. Mooie momenten. En gewoon een sterke show. Vooraf wat teleurgesteld dat juist zij een vol uur kregen, waar andere favorieten in de Marquee daarvoor en daarna het met 50 minuten moesten stellen, maar ze hebben me in dat uur geen moment verveeld, integendeel.
Karnivool (9,5): het had zo gekund dat Vola de beste prog show van de Dome had gegeven, deze editie. Maar ik had mijn hoop nog gevestigd op deze Australiërs. Ik geef toe dat ik geen groot kenner ben, maar wat ik van ze ken, is ontzettend goed, en ik had mij laten vertellen dat ze dat live ook zijn. Dat kan ik nu volmondig beamen, want damn, ze speelden de Dome echt plat. Perfecte beheersing, emotionele lading, echt een zeer goede show. Er werden nog nieuwe nummers gespeeld die ook naar meer smaakten. Ik ga deze band nog met veel plezier vaker luisteren.
Dark Funeral (8,5): een redelijk recht-toe-recht-aan black metal band uit Zweden, maar wel een hele goede. In een bijpassend decor werd een klein uurtje zeer goede black metal geserveerd, satanistisch en alles, met deze keer ook echt perfect geluid in de Marquee, waardoor je alles goed kon horen. Zo’n heldere productie live kan een black metal show voor mij echt naar een hoger niveau tillen, en dat gebeurde hier ook. Goede sfeer, top muziek, fijn gebracht. Helemaal klaar voor de black metal hoogmis van de avond.
Emperor (9,5): in lijn met mijn keuze dit festival alleen maar voor volledige hoogtepunten te gaan, en niet van hot naar her te rennen voor een kijkje hier en een stukje show daar, besloten lekker in de Marquee te blijven hangen met alle vrienden die daar ook waren, in plaats van nog naar Igorrr te gaan. Maat van me is daar wel een kwartiertje heen geweest, en we schijnen wel wat gemist te hebben want het scheen heel vet te zijn. Maar dit hadden we beide ook niet willen missen. Waar Ihsahn solo mij nog vooral op de plaat goed raakte, en live minder overkwam, is bij Emperor het omgekeerde aan de hand: op plaat, en ook met live beelden vanaf youtube thuis, kwam ik er niet helemaal in, hoorde ik wel dat het goed was maar pakte het me niet. Live daarentegen! Wat een sound, wat een band, wat een ongelooflijke kwaliteit zette die op het podium in de Marquee. Er stond misschien de helft van het aantal mensen wat vorig jaar Kreator bezocht op diezelfde positie, maar ik vond dit muzikaal twee keer zo goed. Emperor moest voor mij de headliner van de avond worden, en heeft mij weggeblazen met hoe goed ze die positie vervulden. En na de headliner, komt de after party…
Machine Head (9): als afsluiter scoort Machine Head voor mij de dikste negen die je je kunt voorstellen. Ik heb het begin dus gemist, omdat ik bij Emperor stond, maar daarna kwam ik buiten
@Special Monkey tegen en was het plan: “pissen en pitten”. Zo gezegd, zo gedaan, en het was weer een groot feest. Op de noten van Locust liepen we het publiek in, en enige momenten later stonden we vooraan bij
@Joslittel in de pit. Wat een energie, wat een euforie, wat een enthousiasme, daar vooraan bij Machine Fucking Head op de zondagnacht. De enige pit die ik het hele festival gepakt heb, mijn eerste show terug bij de mainstages sinds Tool op donderdagavond, maar damn, dat was het dubbel en dwars waard. Vol voor gegaan,
@Special Monkey uiteindelijk gedag gezegd door hem over het publiek weg te laten crowdsurfen, en met
@Joslittel daar tot de laatste noten van Halo staan genieten. Wat een einde aan een heerlijk festival!
CONCLUSIE
Na vorig jaar echt enorm genoten te hebben van Graspop, had ik niet verwacht dat dit jaar daar aan ging kunnen tippen. En daar had ik eigenlijk wel vrede mee. Iets rustiger aan, iets minder must sees, meer tijd voor rust en vrienden. Nou, dat is helemaal goed gekomen, en zorgde er eigenlijk voor dat ik de muziek waar ik wel voor ging alleen maar beter beleefd heb. Dus zowel qua line up als qua beleving is de geweldige ervaring van vorig jaar eigenlijk op heel veel vlakken geëvenaard, zo niet overtroffen. Ook weer hulde aan de organisatie, die ondanks een lastige start en warrige communicatie, er voor mij uiteindelijk een heel fijn festival van hebben weten te maken. En bij mijn weten hebben ze de echte grote problemen kunnen voorkomen. Bodem is goed aangepakt met boomschors en stro (met name dat laatste werkte zeer goed), en hoewel ik donderdag en vrijdag nog wel erg blij was met mijn regenlaarzen, was het zaterdag en zeker zondag zo goed als droog op de meeste plekken. Mogelijk ging het op het veld bij main minder goed, maar daar ben ik maar weinig geweest.
Ik wil iedereen die erbij was bedanken, en hier de foto van de donderdag forum meeting nog eens delen, als groet aan jullie allen. Het was mij een waar genoegen, en tot de volgende!
