Ik hou het korter dan vorig jaar, maar wil toch wat neerpennen.
1. Julia Jacklin
Wonderschoon gezongen en gespeeld. Mooie nummers ook! Kende haar natuurlijk al wel, maar had niet verwacht dat het zo goed zou zijn. Ze heeft de juiste snaar bij mij geraakt dus ik heb een traantje weg moeten pinken.
2. Young Fathers
Wauw, wauw, wauw, wat was dit indrukwekkend, wat een show! Speelden werkelijk alsof hun leven ervan afhing. Zo veel energie, zo veel overtuiging, zo veel overgave. Echt steengoed! Waarschijnlijk een show die mij langer bij zal blijven dan die van Julia Jacklin, maar toch.
3. The Mars Volta
Poah, nog zo'n geoliede machine die maar doordenderde. Vooraf had ik lichte vrees of dit vergane glorie zou zijn, maar daar bleek niets van waar. Wat kunnen deze gasten spelen zeg. Goede mix ook van allerlei verschillende genres zonder dat het ergens ook maar overvloedig werd.
4. Joey Valence & Brae
Hiphop van het soort dat een lach op je gezicht tovert en je naar de voorste rijen van het publiek toetrekt om mee te feesten en te pitten. Dit was nog dag 1 redelijk vroeg, dus ik had nog genoeg kruid om te verschieten hier. En dat heb ik gedaan ook!
5. Marathon
Ondanks dat ik The Casbah nog steeds 3 keer niks vind, ben ik er wel weer met enige regelmaat geweest dit weekend en dit was het beste wat ik daar gezien heb. Die broeierige post-punk sound kennen we genoeg van soortgelijke bands als Shame, Fountaines DC en noem ze allemaal maar op. Deze band hoort wat betreft in dat rijtje thuis. Dat hebben ze op basis van deze set meer dan verdiend.
En dan van plek 6 tot en met zoveel in volgorde van programmering: Gretel Hänlyn, The Voidz (beter dan The Strokes vorig jaar), Unknown Mortal Orchestra, Caroline Polachek (Jessie Ware is voor mij de Alt-Queen of Pop, maar dit was ook heel goed), The Chemical Brothers (middenstuk was niet superboeiend, maar leuk om een keer gezien te hebben), Kevin Morby, The Cool Greenhouse (Muziekgieterij sessie), Black Country, New Road, Tinariwen (van zonnebril geruild met een random voorbijganger terwijl ik pootje baden was), Lankum, Hammok, Terzij De Horde, Interpol (beste van alle drie de passages), Psychedlic Porn Crumpets, Crack Cloud, Kurt Vile & The Violators, Japanese Breakfast, Oumou Sangaré, Alvvays, Aphex Twin (heb geprobeerd hier nog iets dansbaars van te maken, maar mijn rug en voeten hadden hier toch wat moeite mee zo op het einde van dag 3. Ondanks dat vond ik toch heel vet om een keer mee te maken en zullen die laatste 5 minuten voor altijd een lach op mijn gezicht toveren als ik daaraan terugdenk)
Nog een handje vol andere acts die ik overigens nog steeds voldoende tot goed vond. Zo'n goed jaar was dit.
Een na laatst. Nation of Language
Ik wijt het aan een combinatie van factoren. Allereerst ben ik eigenlijk met tegenzin weer dat hele pokke-eind naar The Secret gelopen. Het was bloedheet in de volle zon terwijl de tent al bomvol stond. Heb nog wel een plek in de schaduw weten te vinden aan de zijkant net buiten de tent, maar vanaf daar kon ik er niet lekker in komen. Uit die synth kwam wat gebliep, die zanger stond raar te dansen en bass hoorde ik wel, maar dit leek niet bij die bassist vandaan te komen, dus wat hij daar deed begreep ik ook niet helemaal. Hier ben ik dus weer ook eerder weggegaan voor Oumou Sangaré al begon De Staat toen ook net in The Casbah, dus ben daar ook nog even blijven plakken. Niets gezien, maar klonk beter dan NoL.
Laatst. The 1975
Het enige optreden dat ik actief beu ben gaan vinden, maar toch een kans heb gegeven, omdat er nagenoeg niets anders geprogrammeerd stond op andere podia.
Gele show van De Staat was de enige van de 3 die ik in zijn volledigheid gezien heb. Eerste twee nummers deden het goed bij mij, laaste nummer ook, maar ik keer op keer moet ik toch weer concluderen dat de eerste twee albums van De Staat toch echt de beste waren. Wel een heel leuk concept dat volgens mij goed heeft uitgepakt en ook prima past op een festival als BKS. Wat betreft dus voor herhaling vatbaar.
Het blijft heel tof om van die orkestprojecten op een festival te zien, maar deze keer was het in de vorm van Sarah Neutkens x Kamarata Zuid niet heel bijzonder. Jammer dat ze zelf weinig meespeelde en als ze dat wel deed speelde ze precies dezelfde noten als het orkest. Toch ben ik er bij een vergelijkbaar project de volgende keer uiteraard weer bij.
Beste editie van alle edities? Ja, denk het toch wel. 3 dagen langs was er een onzettend brede, maar zeer solide programmering met vrijwel niets ertussen wat niet de moeite waar was.
Dan nog wat algemene opmerkingen: de terreinindeleling van voordat Maurits directeur werd vond ik echt een heel stuk beter. Slaat nergens op hoe ver het lopen is naar The Secret en dat hele gebied na de ingang doorkruis je slechts twee keer per dag, bij binnenkomst en bij het aftaaien.
Heel blij met de grotere Secret, wat mij betreft is dit formaat perfect. Nu The Casbah nog. Haal die picnictafels weg aan de rechterzijde en je hebt de ruimte om hem twee keer zo breed en daarmee ook een stuk hoger te maken, waardoor het podium op zijn beurt ook weer verhoogd kan worden.
Programmering op de ONE was matig, maar ik heb me er naast Oscar & The Wolf en The 1975 ook niet echt aan gestoord, omdat er op andere podia telkens een beter alternatief tegenover stond. Er mag voor de ONE best wat scherper geprogrammeerd worden, maar hier hoeft ook weer niet al het budget aan op te gaan. Dat hebben we eerdere edities wel gemerkt dat het eigenlijk de hele dag wachten was op Radiohead bijvoorbeeld en er verder weinig interessants op de planken stond.
En jammer dat het programma van De muziekgieterij dit jaar op hetzelfde tijdstip op gang kwam als de andere podia. Vorig jaar begon het hier een uur eerder waardoor het hier heerlijk wakker worden was met een bakkie in de hand.
Morgen maar weer een kaartje bemachtigen voor volgend jaar!
www.dansendeberen.be
