Ik zal eens wat typen inderdaad
.
De dagopener van Gira's minifestival (of Gerard zoals hij om onverklaarbare reden de hele avond werd genoemd hahah) was Baby Dee, maar dat was wat te vroeg voor ons om aanwezig te zijn. Net voor de tweede act van Mouth to Mouth,
Savages + Bo Ningen, stonden we voor het podium. De soundcheck duurde enorm lang en ze begonnen daardoor een dik kwartier te laat, waarna ze ook nog eens vijf minuten voor tijd al stopten. Kort optreden dus, maar wel enorm goed. Ik heb hiervoor een plaat van Savages gedraaid en ook een van Bo Ningen, maar hun gecombineerde werk lijkt daar in verste verten niet op. Met twee bassisten, twee zangeressen, drie gitaristen en twee drummers sterk hadden ze genoeg materiaal in huis om flink wat herrie te maken met de twee bassisten als leidende instrumenten. Zeer interessante, intense en heftige post-rock is uiteindelijk de beste omschrijving, die nog best in de buurt komt bij de stijl die Swans zelf hanteert.
Ondertussen even een uitstapje gemaakt naar
Son Lux, want op het hoofdpodium was even 45 minuten niets te doen. Die speelden vrij goed. De gitarist was een beetje half baslijnen aan het emuleren, maar dan net iets elektronischer, en half gitaar aan het spelen. De drummer had ook een zware taak, maar de zanger kon mij niet zo boeien moet ik eerlijk zeggen. Het was dan ook op de wat meer instrumentele stukken dat deze muziek het best tot zijn recht kwam. Daarna maar terug naar Ronda, waar
Wire al weer bijna klaar was met soundchecken. Ik ben niet bekend genoeg met hun muziek om te weten uit welke tijdsperioden ze nummers speelden, maar het klonk erg uit. Vocaal heel interessant zoals de gitarist en bassist elkaar afwisselden, waar ik de stem van de gitarist het meest interessant vond. Deed me een beetje denken aan vocalen die je ook bij new wave bandjes als Joy Division kunt horen.
Toen begon het echte werk pas echt met
Swans. Even een pauze ingelast tussen Wire en Swans om wat te drinken. Gira/Gerard leek het best naar zijn zin te hebben op Le Guess Who en bedankte even snel de bands die voor hem op 'zijn' podium hadden gestaan. De band opende met Frankie M, een nieuw nummer, en dat was echt fantastisch. Met een zeer intense finale kwam de band goed binnen. Het midden van de set bevatte wat bekender werk, met twee nummers van To Be Kind en een van The Seer. Als afsluiter leken ze eerst te kiezen voor Bring the Sun, maar dat nummer ging uiteindelijk over in iets anders waarmee ze afsluiten. Toch kun je Swans niet echt in nummers beschrijven of samenvatten, want het is de hele ervaring van de volle twee uur waar het om gaat. De hardste stukken waarin daarin het meest interessant live en je zag iedereen opgaan in de muziek.
Snel door naar onze dagafsluiter
Cloud Nothings, wat best een eindje lopen was vanaf Tivoli Vredenburg. Dat zorgde er ook voor dat we de eerste twee of drie nummers niet meegekregen hadden (dat waren onder andere twee van hun tofste nummers, Stay Useless en Psychic Trauma, las ik op 3voor12). Maar we konden nog wel drie kwartier genieten van het fijne werk van Cloud Nothings in een verrekte drukke zaal. Gelukkig helpt die moshpit je dan altijd wel een beetje naar voren toe. Daarnaast was het eind van de show sowieso het beste stuk, namelijk de grote hit 'I'm Not Part of Me' gevolgd door een extra lange uitvoering van 'Wasted Days'.
. Ze stonden gisteren op Le Guess Who volgens mij? Lijkt trouwens zeer veel op Thee Oh Sees ja.
