Zeer sterke editie.
Eerst even iets over het incident met Anuna en de flaminganten. Dat je haar uitfluit , ok, tot daar aan toe, dat is nog een acceptabele vorm van je mening uiten. Maar haar en haar vriendinnen met urine bekogelen, haar zoeken door tenten open te scheuren en haar met de dood bedreigen, dat is gaat er enorm over. Deze personen mogen gewoon naar huis gestuurd worden.
Dat Pukkelpop de vlaggen afnam, dat juich ik enkel toe. Het zijn geen gewone vlaggen, maar collaboratievlaggen. Ik vind het niet meer dan normaal dat symbolen van haat verwijderd worden. Het is jammer dat Pukkelpop daarna terugkrabbelde. Het waren niet veel vlaggen (stuk of 25) maar het ging wel duidelijk om een gecoördineerde actie van een paar VB-malloten. Dat is weer typisch iets voor rechts Vlaanderen: eerst provoceren en uitdagen, maar als er ingegrepen wordt kruipen ze in een slachtofferrol en wenen ze vollenbak op sociale media. Lafaards.
De polemiek was dan weer vooral te vinden op sociale media. Op het incident met Anuna na was alles peace and love op de wei.
Maar terug naar wat belangrijk is: de muziek.
Wat de donderdag betreft, kan ik kort zijn: ik geef niet zo veel om de pre-party. Black Box Revelation en De Heideroosjes waren goed, ik was verbaasd dat die laatste een groot publiek aantrok. Leuk voor Pukkelpop dat ze een wereldrecord hebben, maar ik was de lasershow al na 5 minuten beu gezien. Vooral overdag had je er niets aan, 's avonds was het wel wat beter.
Vrijdag:
- Eefje De Visser: ik kende haar niet maar was zeer aangenaam verrast. Mooie stem, mooie teksten en de show stak goed ineen. Sympathieke meid. Past helemaal in de huidige pop-trend.
- Kraantje Pappie: god, wat was dit marginaal zeg. Zijn eigen hits afgewisseld met hits van andere rappers om dan af te sluiten met een carnavalslied. Hij speelde om 13.15, dus op zich is dit niet zo erg, maar zo'n dingen moeten ze niet op een later uur boeken.
- Inhaler: hun eerste show op het Europees vasteland, en al direct veel volk op de been gebracht. Dat dit de zoon van Bono is, hoeft er niet bij vermeld te worden als hij optreedt aangezien zijn muziek een doorslag is van U2. Op zich niet slecht, muzikaal zit het snor en hij heeft een goede presence en stem, maar die gaat pas doorbreken als die zijn eigen stijl vindt.
- Frank Carter: zweten in een overvolle club, zoals het hoort bij dit soort shows. Frank Carter stelt nooit teleur.
- Big Thief. Mijn verwachtingen waren torenhoog na de reacties op dit forum in het BKS-topic. Die zijn niet ingelost, maar dat had met de technische problemen te maken. Het optreden leek meer op een soundcheck. Zeer jammer, maar ik ga ze ooit nog een kans geven.
- Prospa: de grootste teleurstelling van het weekend. Ik had hier enorm naar uitgekeken, maar hun DJ-set was marginaal slecht. Compleet geflopte overgangen, rare songkeuzes, weinig publiek en geen sfeer. Ik heb de boiler op dat uur nog nooit zo leeg gezien.
- Loyle Carner: dankzij Prospa ben ik naar Loyle gevlucht. Dit vond ik nu echt goed. Op plaat vind ik het een ietwat tamme rapper, maar live zit er meer grinta in. Hij is ook simpelweg een goede performer. Hier gaan we meer van horen.
- Raketkanon: zelfde als Frank Carter: garantie op zweet, moshen, crowdsurfers en chaos. Zo hoort het te zijn. Er liep ook een vreemd meisje rond. Ze pakte random mensen in de moshpit vast, tongde die en viel die dan aan. Dat een stuk of 10 keer. Ach ja, The Raketkanon way of life zeker?
- Avalon Emerson: beste DJ-set van het weekend. Alles wat ze doet, is minutieus uitgevoerd. Zo heeft de volledige controle over haar set. Ik vind haar enorm onderschat.
- Jon Hopkins: het volgende hoogtepunt. De meeste mensen vinden het geen makkelijke muziek, maar ik vind dit nog wel toegankelijk. Alles wordt mooi laag per laag opgebouwd, om uiteindelijk los te gaan gecombineerd met mooie visuals. Alleen die danseressen met die lichtpalen vind ik wat misplaatst.
- The National: weinig van gezien, maar wat ik zag, was prachtig. Wat een band.
- Martin Solveig: ik heb me met mijn vrienden laten meeslepen naar Solveig. We hebben er op de lege wei een feestje gebouwd, maar als ik alleen was geweest, was ik vertrokken na 5 minuten.
Zaterdag:
- Goeie Jongens: Het beste van 20 jaar rap uit Genk. Aangezien ik een paar rappers persoonlijk ken, was ik enorm blij voor hen dat ze daar optraden. Ik denk wel niet dat bezoekers die niet van Midden-Limburg zijn er iets aan hadden.
- Evil Invaders: jaren 80 speed metal uit het boekje, inclusief alle clichés. Dat vond ik totaal niet erg, integendeel, dit is heerlijk om mee wakker te worden.
- Compact Disk Dummies: fijn optreden met een massa volk. Die hun laatste, onuitgebracht liedje klonk enorm gaaf. De extra drummer is zeker een meerwaarde. Onbegrijpelijk dat zo een act in de vroege namiddag in een tent geprogrammeerd staat, terwijl Bazart in de avond op de main mag staan.
- Equal Idiots: trok tegen mijn verwachtingen in een massa volk aan. Ik heb hen nooit echt goed gevonden, maar nu hebben ze mij wel overtuigd. Put My Head In The Ground is een belpopklassieker in wording.
- Camo & Krooked: degelijke set maar ook niet meer. Het blijft de vraag wat er nu allemaal echt live is.
- Jeugd Van Tegenwoordig: JVT speelt de hits, PKP is tevreden.
- Ross From Friends: eerste echte hoogtepunt! House is niet mijn ding, maar dit is doordacht en met liefde gebracht. Dergelijke Live-acts mogen ze meer boeken wat mij betreft.
- Anne Marie: Ja inderdaad, Anne Marie. Die vond ik minder dan Dua Lipa die vorig jaar een vergelijkbaar tijdsslot had, maar het was nog ok. Ik herkende meer liedjes dan aanvankelijk gedacht.
- Chase & Status: hadden in de Boiler moeten staan. Voor de rest hetzelfde met Camo & Krooked: degelijk, niet memorabel. Wel fijn om oude jungle-hitjes te horen.
- Royal Blood: er is weinig origineels aan Royal Blood, maar je kan best een goede kopie ipv een slecht origineel zijn. Het is doorsnee rock, maar wel steengoed. Beide knapen beheersen de instrumenten perfect (maar dat wisten jullie al). Ik heb me rot geamuseerd.
- The Streets: een uur was veeeeeel te weinig. Mike Skinner is meer een performer geworden, en het werkt echt. Zalig optreden met een zalige sfeer. De tent was ook barstensvol gevuld.
- Tame Impala: ik ben een van de weinigen die het heeft uitgehouden. Veel volk is vertrokken door de extreme regen. Dit was een van de beste headlineshows van Pukkelpop van de laatste jaren. Ik vond het jammer voor Kevin Parker en co dat er weinig volk overbleef, want de band was retestrak. Psychedelische muziek is vrij moeilijk op de avond op zo'n groot podium, maar de lichtshow zorgde er voor dat het werkte. De regen zorgde trouwens voor een leuk effect bij de lasers. Als ze naar Werchter komen, dan hoop ik voor de Werchtergangers dat ze in de avond of in een tent gezet worden.
Zondag:
- Pennywise: veel te vroeg op een verkeerd podium geprogrammeerd. Deze punkhelden verdienen beter. Nu, ze maalden er niet om en hadden fun, net als het publiek. Goede opener!
- Ertebrekers Extravaganza: zelfde als Mauro en de kempenzonen verleden jaar: plezante bedoening, maar door verscheidene gastartiesten worden er zo uiteenlopende hits gespeeld dat er geen lijn te trekken valt in het optreden. We gingen van Pump Up The Jam naar The Soulsisters. Het werkte niet voor mij.
- Ata Kak: Vreemde eend in de bijt. Ata Kak is een soort van Afrikaanse Disco. Muzikaal vond ik het weinig voorstellen aangezien alle liedjes op elkaar klonken. Ata Kak was wel een klassevolle man, die beleefde de tijd van zijn leven. Ik twijfel nog steeds over wie de grootste colgate-smile heeft: Ata Kak of Anderson Paak.
- Billie Eilish: 2 opmerkingen. De negatieve eerst: dit was playback. Ik ben teleurgesteld als artiesten een bak geld krijgen om daarna te doen alsof ze zingen. De andere opmerking: ze heeft echt wel talent als performer. Ze was zeer spontaan en goedlachs tussen de liedjes door, terwijl ik eerder een toneel had verwacht. Als ze de playback achterwege laat, dan wil ik haar nog wel eens zien want spijt tot wie het benijdt, dit is geen eendagsvlieg.
- Ghostmane: op plaat vind ik dit enorm slecht. Live was dit dan alweer wel goed. Veel chaos en ruis, zo heb ik het graag. Ook wel enorme moshpits voor het publiek dat er was. Ik kon het niet laten om eens een keer te crowdsurfen. Ik snap dat mensen dit niets vinden, maar ik ga die sowieso nog eens zien.
- A Day To Remember: vond ik niet sterk. Op papier een hardcore band, in de realiteit een popband met wat gitaren. Geeuw.
- Bullet For My Valentine: What The Fuck was dit? De band had er enorm veel goesting in, idem met het publiek. Iedereen gaf echt alles vooraan. Er was een soort van onbeschrijfbare klik tussen het publiek en de band, eentje die je waarschijnlijk niet meer gaat meemaken in het weekend. De band zelf was ook verbaasd.
- Anderson Paak: het moment dat Anderson Paak lacht, schijnt de zon. Neen, dat is geen toeval. Popmuziek zoals het hoort te zijn gebracht door een frontman met meer charisma dan half Limburg. Ook wel lekker dat er meerdere genres gebracht worden, dat apprecieer ik. Die mag van mij ooit headlinen.
- Prophets of Rage: ik weet niet wat ik er van moet vinden. Ok, het is 3/4de Rage Against The Machine, maar het blijft raar zonder Zach De La Rocha.
- Twenty One Pilots: ik heb me laten overtuigen om te gaan. Het was ok voor ene keer, maar dit gaat ik nooit opnieuw bekijken. Het zijn sympathieke jongens, maar de muziek blijft te plat en te puberaal. Zij brengen een mengelmoes van verschillende stijlen, wat ik gaaf vind (Zie Anderson Paak en mijn liefde voor Faith No More) maar ik kan me niet in hun muziek vinden. Er wordt ook te veel show verkocht vind ik. Dan klimmen ze op een paal, dan staat alles in brand, dan vliegt de drummer over het publiek.... De show zou beter zijn als er minder van deze stunts waren.
Vall-ey vond ik niet interessant, in de Petit Bazaar was er dit jaar blijkbaar niet veel te doen. Art-Yard heb ik niet kunnen checken.
Top 5:
1) Tame Impala
2) The Streets
3) Avalon Emerson
4) Ross From Friends
5) Bullet For My Valentine
Tot volgend jaar!
