Goedemorgen beste mensen! We kunnen weer terugkijken op een geslaagde editie al zeg ik het zelf! Het was memorabel ondanks én dankzij de regen en blubber. De lokale gemeenschap heeft massaal de helpende hand gereikt voor parkeren en zelfs onderdak. Wat een aardige, lieve mensen daar in Dessel, dat maakte deze editie nog specialer.
Ben dus donderdag en zaterdag geweest. Lastig om een top 5 te maken, ik heb eigenlijk geen slechte band gezien (afgezien van de laatste 5 minuten van Steel Panther, die trek ik echt niet). Ga me er dan ook niet aan wagen, gewoon per band een korte 'recensie'.
Donderdag:
Dag begon goed met Bury Tomorrow. Gewoon goede show, stellen nooit teleur. Ook hun nieuwe werk komt goed over, was zelfs de soundtrack van het dagoverzicht dat GMM had gemaakt! De nieuwe cleanzanger past ook naadloos, heeft zijn plek meteen veroverd.
Health was de Rivella van de dag: een beetje vreemd, maar wel lekker! A-typische muziek, beetje soundtrack achtig, maar toch fijn om te horen en te zien.
Daarna Textures in de Marquee, precies de juiste stage! Begon met death metal, ging daarna door naar meer prog/math. Erg goede band, heel strak gespeeld en wat een geweldige zanger hebben ze!
Babymetal was de minste van de 8 bands die ik heb gezien die dag, al vond ik het toch vermakelijk. Toch voelt het alsof je naar een Studio100 meiden(metal)band zit te kijken en doet het wat koddig aan dat een Japans meisje van twee turven hoog vraagt of we alsjeblieft willen zitten en een circlepit willen doen.
Dan door naar misschien wel het hoogtepunt van die dag: Ne Obliviscaris! Heel bijzonder, alsof je naar één lang nummer zit te luisteren dat continu van richting verandert. Heb me mee laten voeren door ze, je wordt naar binnen getrokken voor een heerlijke metal-trip. Dit was buitengewoon goed!
Minder verfijnd maar ook erg vermakelijk was Underoath. Enorme bak energie en ook nog de pit in gedoken, voor het eerst die dag. Niks mis mee!
Door naar de Main voor de headliners. Eerst Alice Cooper. Nog nooit gezien maar leuk om mee te pikken. Was positief verrast, goede show en gewoon een vakman (met hele goede band). Op zijn leeftijd gewoon knap als je dat nog kan brengen. Hij was goed bij stem ook.
Tijd voor de onbetwiste headliner: Tool! Een band die in a league of their own speelt, niet in een hokje te plaatsen ook. Muzikaal en visueel een lust voor het oor en oog. Denk niet dat ze gezellig zijn op feestjes, maar je weet ook dat je niet naar een feestband staat te kijken. Klasse apart!
Zaterdag:
Op tijd bij de main voor Ice Nine Kills. Vorig jaar heb ik ze bij Jupiler Stage gezien en bliezen me toen omver. Nu naar de main, waar hun set en show min of meer een copy-paste waren. Gewoon een goede show hoor, maar vraag me wel af hoe houdbaar de 'Horrorwood' formule is. Alle horrorclassics en clichés zijn al gebruikt, lijkt me lastig voor volgende albums om dit thema door te trekken.
Door naar Mr. Bungle. Een band in topvorm die er zin in had! Van tevoren al beetje ingeluisterd, kreeg ook ingefluisterd dat de setlist deze tour wel in mijn straatje paste. Dat bleek, erg vermakelijke en strakke show van een superband vol vakmensen.
Hierna de beurt aan While She Sleeps. Wat een bak energie! Vlogen uit de startblokken met Rainbows, van hun nieuwe album. Dit zette meteen de toon, vol gas van begin tot eind. De zanger had er ook zin in, mooi om hem crowdsurfend langs te zien komen! Vond ze verrassend sterk, zeker top 3 van de dag!
Na WSS was het de beurt aan hun vakbroeders en genregenoten uit Brighton, Architects. Inmiddels de 4e keer dat ik ze op Graspop zie passeren en de 7e keer in totaal, maar het verveelt nooit. Opvallend dat ze alleen maar uit recenter werk putten, helemaal niks van voor 2018! Jammer, want daar komen m.i. hun beste nummers van. Ook opvallend dat niet de laatste LP maar de voorlaatste veel meer bijdroeg aan de setlist, alsof ze het zelf ook niet hun sterktste werk vinden (wat ik kan beamen).
Tijd voor een nostalgisch metalfeest, party like it's '99: Limp Bizkit! Is het hoogstaand? Nee! Maar wat boeit het, werkelijk alle klassiekers kwamen langs (Break Stuff zelfs twee keer) en dat is waar we allemaal voor kwamen. Fred Durst heeft tegenwoordig meer zelfspot en neemt zichzelf niet meer zo serieus, spreekt enorm in zijn voordeel. Hij kent zijn plek en weet heel goed waar iedereen voor komt, en dat werd ook gebracht. Heel vermakelijk!
Dan is de eerste headliner aan de beurt: Avenged Sevenfold. Behoudens een paar nummers van hun laatste album (waar ik niet in kan komen) goede setlist. Muzikaal dik in orde, ook visueel vond ik het mooi om te aanschouwen. M. Shadows heeft een heel eigen stijl en zanggeluid, ik hou daar wel van. Heeft ook begenadigde muzikanten in dienst, heel strak gespeeld.
Afsluiter en wat mij betreft onbetwiste headliner was Bring Me The Horizon. Ex aequo met WSS de winnaar van de dag. Ze droegen hun headliner-status met verve, en wat een frontman hebben ze met Oli Sykes! Fijne setlist met goede mix tussen oud en nieuw werk. De energie werd ook op het veld overgebracht, kon me nog in een goede moshpit storten ook!
