Ben ik met je eens Wessel, muzikaal is het totaal niet interessant of vernieuwend. Ik heb daar soms ook het idee dat het meer een idee of concept is wat verkocht/gehypet wordt dan dat het echt om de muzikale waarde gaat. Maarja de shows zijn dan weer wel heel leuk.
Ik heb bij Mac DeMarco altijd een beetje dit idee:
Het idee van hyperrealiteit is niet specifiek aan mainstreampop verbonden. Neem het genre lo-fi, waarin bands als Yuck, Wavves en de meeste bands van het Captured Tracks-label hun idolen eren. De retroreferenties doen denken aan de Amerikaanse underground van de vroege jaren tachtig, waarin de sociale en technologische striktheid ervoor zorgden dat een nieuw scala aan indie-achtige bands al snel waren aangewezen op de slaapkamer of een krakkemikkige studio van een kleine label, om hun muziek op te kunnen nemen.
http://noisey.vice.com/nl/blog/de-grootste-popsterren-van-de-wereld-zijn-totaal-tegenstrijdig
(Zowaar een goed artikel van Vice, wel een beetje een kromme vertaling dus je zou ook de Engelse versie kunnen lezen.)
Ik heb bij Mac DeMarco altijd een beetje dit idee:
Het idee van hyperrealiteit is niet specifiek aan mainstreampop verbonden. Neem het genre lo-fi, waarin bands als Yuck, Wavves en de meeste bands van het Captured Tracks-label hun idolen eren. De retroreferenties doen denken aan de Amerikaanse underground van de vroege jaren tachtig, waarin de sociale en technologische striktheid ervoor zorgden dat een nieuw scala aan indie-achtige bands al snel waren aangewezen op de slaapkamer of een krakkemikkige studio van een kleine label, om hun muziek op te kunnen nemen.
http://noisey.vice.com/nl/blog/de-grootste-popsterren-van-de-wereld-zijn-totaal-tegenstrijdig
(Zowaar een goed artikel van Vice, wel een beetje een kromme vertaling dus je zou ook de Engelse versie kunnen lezen.)