Down The Rabbit Hole 2016
- Onderwerp starter Joszwa
- Startdatum
Wat was het een gave editie zeg! !!
Eerste dag vooral lekker rondgelopen en heerlijk sfeer geproefd.
Dag twee was echt top. My Baby en de Staat beide erg sterk. Mura Masa was heerlijk en bij Flume ontplofte de hele tent, wat heerlijk zeg.
Zondag vond ik Alex Vargas toch wel het muzikale hoogtepunt, wat een talent.
Maar vooral de sfeer, het gemêleerde publiek en de aankleding waren top
Eerste dag vooral lekker rondgelopen en heerlijk sfeer geproefd.
Dag twee was echt top. My Baby en de Staat beide erg sterk. Mura Masa was heerlijk en bij Flume ontplofte de hele tent, wat heerlijk zeg.
Zondag vond ik Alex Vargas toch wel het muzikale hoogtepunt, wat een talent.
Maar vooral de sfeer, het gemêleerde publiek en de aankleding waren top
Fantastisch!!!
1. Ty Segall
2. Savages
Goed
3. Sun Kil Moon
4. Car Seat Headrest
5. Parquet Courts
6. Factory Floor
7. Everything Everything
8. Woods
Mwa
9. Charles Bradley
10. Courtney Barnett
11. Whitney
12. Frightened Rabbit
Was wel leuk. Jammer dat die camping een groot drama was en de lineup op zondag misschien nog wel dramatischer, maar toch een leuk weekend gehad.
1. Ty Segall
2. Savages
Goed
3. Sun Kil Moon
4. Car Seat Headrest
5. Parquet Courts
6. Factory Floor
7. Everything Everything
8. Woods
Mwa
9. Charles Bradley
10. Courtney Barnett
11. Whitney
12. Frightened Rabbit
Was wel leuk. Jammer dat die camping een groot drama was en de lineup op zondag misschien nog wel dramatischer, maar toch een leuk weekend gehad.
Het was een mooie en geslaagde editie! Zaterdag vond ik de minste dag, zowel qua programma als qua weer. Sfeer vond ik heel prettig, ondanks de modderboel.
Fantastisch vond ik:
PJ Harvey (het hoogtepunt voor mij)
Anonhi (wist niet wat ik kon verwachten maar zeer indrukwekkend)
Goed:
Fresku
Sun Kil Moon
Car Seat Headrest
Factory Floor
Suede
Opgezwolle
Whitney
Flume
DMA's
Oke:
Parquet Courts
Eefje de Visser
De Staat
Savages
Mura Masa
The National
Nathaniel Rateliff
Fantastisch vond ik:
PJ Harvey (het hoogtepunt voor mij)
Anonhi (wist niet wat ik kon verwachten maar zeer indrukwekkend)
Goed:
Fresku
Sun Kil Moon
Car Seat Headrest
Factory Floor
Suede
Opgezwolle
Whitney
Flume
DMA's
Oke:
Parquet Courts
Eefje de Visser
De Staat
Savages
Mura Masa
The National
Nathaniel Rateliff
Hier maar even een festivalverslagje. Eerst wat opservaties, dan een oordeel.
* De organisatie was heel erg goed dit festival. Alle acts begonnen mooi op tijd, geen wijzigingen en strakke communicatie en uiteindelijk erg tevreden hoe ze met het weer zijn omgegaan.
* Ik heb een geweldig weekend gehad en dat heeft met meer te maken dan de muziek alleen. Down The Rabbit Hole is een prachtige plek, zeker met vrienden.
* Het publiek was gemengd en gemoedelijk, maar helaas minder betrokken bij de muziek dan vorig jaar. Zeker door het weer stonden er vaak veel bezoekers in tenten die eigenlijk niets met de muziek hadden. En de muzieknamen waren misschien niet zo toegankelijk als veel bezoekers hadden gehoopt. Die mensen hadden een prima weekend verder, maar bezorgden muziekliefhebbers ergernis. De remedie was om op tijd bij optredens te zijn en vooraan te staan, maar ik vond het een absoluut minpunt dat je daarbuiten eigenlijk niet van de muziek kon genieten. Het kostte me bijvoorbeeld erg veel moeite om überhaupt nog van The National the kunnen genieten - dat hoort niet. Voor volgend jaar hoop ik echt dat het festival hier iets aan kan doen.
* Was deze editie beter dan die van vorig jaar? Hij was heel anders. Er was geen buitenlandse hip-hop en weinig R&B, er was veel meer alternatieve rock (garage, etc.), er was minder psychedelische muziek en er waren weinig grote publiekspleasers. Ook gek was dat er, ten opzichte van vorig jaar, weinig structuur zat in de opbouw van de line-up: de verrassende headliners, en het gebrek aan sub-headliners maakten dit jaar een veelal onvoorspelbaarder festival. Je vraagt je af welke kant het festival volgend jaar op gaat. Als het festival weer namen zoals PJ Harvey weet te strikken koop ik onmiddellijk weer een kaartje.
Top 10
1. ANOHNI. Dit is één van de beste optredens die ik ooit heb gezien. Geweldige zang, een briljant geluid en de show was een perfecte omlijsting van de muziek. Het album Hopelessness is op zichzelf al een ijzersterk en emotioneel werk, maar soms maakt een live-uitvoering dat je de muziek weer in een heel ander licht gaat zien. Dat was bij ANOHNI helemaal het geval, want sinds gisteren is Hopelessness één van mijn favoriete albums van het jaar. Politiek, zelfreflectie en schoonheid, allemaal samen.
2. PJ Harvey. Door Brexit werd het optreden van PJ Harvey ook wat actueler in de vorm van het gedicht van John Dunne, maar voor de rest was het vooral heel erg genieten van de muziek. PJ Harvey is niet alleen Polly Jean, maar vooral een tienkoppige band die muzikaal overtuigde en een prachtige sfeer wist neer te zetten. PJ Harvey is, net als Patti Smith vorig jaar, een artiest die helemaal op haar plaats is op dit festival. Iedereen om me heen liet zich inpakken door de muziek, want iedereen besefte dat er wat bijzonders gebeurde. Aan het einde van de show bedankte PJ Harvey haar publiek door middel van drie van haar klassiekers.
3. Sun Kil Moon
4. Mac DeMarco
5. Car Seat Headrest
6. Kelela had ik eigenlijk nog hoger willen plaatsen, puur om een misverstand recht te zetten. Slecht één journalist beschreef het optreden van Kelela en dat was een waardeloze recensie, te vinden op 3voor12. Kelela: uitmuntende zang over spannende beats. Het optreden is misschien niet zo gezellig of makkelijk te behappen, maar wie dat wil kan zich gemakkelijk omver laten blazen door deze artiest. Ik kan niet wachten op haar debuutalbum.
7. Whitney
8. DMA's
9. Parquet Courts
10. Suede had makkelijk in de top 10 kunnen staan, maar het geluid was te hard en te schel. Ik heb slechts twintig minuten in de tent gestaan, achterin bij de bar, en had last van mijn oren achteraf (zelfs met oordopjes). Ik heb de rest van de show buiten de tent gevolgd.
* De organisatie was heel erg goed dit festival. Alle acts begonnen mooi op tijd, geen wijzigingen en strakke communicatie en uiteindelijk erg tevreden hoe ze met het weer zijn omgegaan.
* Ik heb een geweldig weekend gehad en dat heeft met meer te maken dan de muziek alleen. Down The Rabbit Hole is een prachtige plek, zeker met vrienden.
* Het publiek was gemengd en gemoedelijk, maar helaas minder betrokken bij de muziek dan vorig jaar. Zeker door het weer stonden er vaak veel bezoekers in tenten die eigenlijk niets met de muziek hadden. En de muzieknamen waren misschien niet zo toegankelijk als veel bezoekers hadden gehoopt. Die mensen hadden een prima weekend verder, maar bezorgden muziekliefhebbers ergernis. De remedie was om op tijd bij optredens te zijn en vooraan te staan, maar ik vond het een absoluut minpunt dat je daarbuiten eigenlijk niet van de muziek kon genieten. Het kostte me bijvoorbeeld erg veel moeite om überhaupt nog van The National the kunnen genieten - dat hoort niet. Voor volgend jaar hoop ik echt dat het festival hier iets aan kan doen.
* Was deze editie beter dan die van vorig jaar? Hij was heel anders. Er was geen buitenlandse hip-hop en weinig R&B, er was veel meer alternatieve rock (garage, etc.), er was minder psychedelische muziek en er waren weinig grote publiekspleasers. Ook gek was dat er, ten opzichte van vorig jaar, weinig structuur zat in de opbouw van de line-up: de verrassende headliners, en het gebrek aan sub-headliners maakten dit jaar een veelal onvoorspelbaarder festival. Je vraagt je af welke kant het festival volgend jaar op gaat. Als het festival weer namen zoals PJ Harvey weet te strikken koop ik onmiddellijk weer een kaartje.
Top 10
1. ANOHNI. Dit is één van de beste optredens die ik ooit heb gezien. Geweldige zang, een briljant geluid en de show was een perfecte omlijsting van de muziek. Het album Hopelessness is op zichzelf al een ijzersterk en emotioneel werk, maar soms maakt een live-uitvoering dat je de muziek weer in een heel ander licht gaat zien. Dat was bij ANOHNI helemaal het geval, want sinds gisteren is Hopelessness één van mijn favoriete albums van het jaar. Politiek, zelfreflectie en schoonheid, allemaal samen.
2. PJ Harvey. Door Brexit werd het optreden van PJ Harvey ook wat actueler in de vorm van het gedicht van John Dunne, maar voor de rest was het vooral heel erg genieten van de muziek. PJ Harvey is niet alleen Polly Jean, maar vooral een tienkoppige band die muzikaal overtuigde en een prachtige sfeer wist neer te zetten. PJ Harvey is, net als Patti Smith vorig jaar, een artiest die helemaal op haar plaats is op dit festival. Iedereen om me heen liet zich inpakken door de muziek, want iedereen besefte dat er wat bijzonders gebeurde. Aan het einde van de show bedankte PJ Harvey haar publiek door middel van drie van haar klassiekers.
3. Sun Kil Moon
4. Mac DeMarco
5. Car Seat Headrest
6. Kelela had ik eigenlijk nog hoger willen plaatsen, puur om een misverstand recht te zetten. Slecht één journalist beschreef het optreden van Kelela en dat was een waardeloze recensie, te vinden op 3voor12. Kelela: uitmuntende zang over spannende beats. Het optreden is misschien niet zo gezellig of makkelijk te behappen, maar wie dat wil kan zich gemakkelijk omver laten blazen door deze artiest. Ik kan niet wachten op haar debuutalbum.
7. Whitney
8. DMA's
9. Parquet Courts
10. Suede had makkelijk in de top 10 kunnen staan, maar het geluid was te hard en te schel. Ik heb slechts twintig minuten in de tent gestaan, achterin bij de bar, en had last van mijn oren achteraf (zelfs met oordopjes). Ik heb de rest van de show buiten de tent gevolgd.
MRMantel wrote:
Black Lies wrote:
Was wel leuk.
Het is op zich wel een prestatie dat het je lukt om én de twee beste BKS optredens én het beste DTRH optreden te missen.
Whut. Geen PJ Harvey en John Talabot? Laatstgenoemde zal zeker te maken hebben met de laatste pendelbus gok ik.
En hoe kun je Everything Everything nu bij “goed” plaatsen? Heb een stukje gezien op de livestream, het klonk niet bepaald goed.
Was gewoon een goede show van Everything Everything. In het begin stond het geluid wat verkeerd afgesteld, maar na een paar nummers was dat verholpen. Tweede helft was top.
John Talabot gemist omdat ik toen al lang en breed thuis was inderdaad, was anders wel aardig geweest om gezien te hebben. Jammer dat dat niet op de zaterdagnacht stond, al was die ook al wel episch met de Magic Wizards of iets dergelijks.
PJ Harvey zie ik op Werchter nog dus expres geen moeite genomen om die in m'n tijdschema te verwerken afgelopen weekend
.Was het leeg bij Ty? onwijs balen dat we die waarschijnlijk nooit gaan zien met The Muggers.
Ik baal verdomme dat ik niet naar The National kon en dan zie ik dat jullie er allemaal niet geweest zijn?
Ik ga in iedergeval volgend jaar de line-up weer goed in de gaten houden. Misschien volgend jaar dan wel eerste keer DTRH.
Ik ben er wel geweest hoor. Heb natuurlijk veel meer gezien dan de acts in mijn top 10.
Mijn bezwaar met de show was dat deze op een dusdanige manier niet soepel liep dat ik moeite had erin te komen. Als Matt Berninger tijdens elk liedje zenuwachtig heen en weer gaat lopen tussen zijn bandleden, Bryce Dessner anderhalf uur niet lekker in de show lijkt te zitten en de geluidsmannen steeds van alles moet worden geseind, dan slaat dat over op mijn ervaring van het optreden. Het maakt me echt geen drol uit of ze een liedje vijf keer moeten herstarten of dat dingen niet helemaal klinken zoals ze bedoeld zijn, daar blijft het live voor, maar hun houding verbrak gewoon meerdere malen de betovering van hun muziek.
Ik baalde er ontzettend van ook zelf. Ik heb meerdere live-opnames van The National gezien en had me heel erg op dit optreden verheugd. Ik geef ze zo snel mogelijk een tweede kans, hopelijk staan ze binnenkort weer in Nederland.
Maar mocht je dat willen dan kun je The National gerust op de plek van Suede zetten in mijn top 10, die is immers nog vrij.
Over Ty Segall. Die was echt bereslecht geprogrammeerd. Meer dan de helft overlap met The National. Ik heb naar de blokkenschema's gekeken en ik begrijp ook wel dat de organisatie hierin geen keuze had: je kan Ty niet tijdens Savages laten spelen en ook niet wisselen met Mura Masa, want dan had Mura Masa overlap met Flume. Maar ja, dat zijn taaie dilemma's. Hopelijk komt Ty, met of zonder Muggers, snel weer terug.
Waarom was Ty slecht geprogrammeerd tijdens The National? Vond ik best een prima keuze. Geen spijt ook om The National gemist te hebben, vind ik niet zo'n boeiende band en Ty was een geweldig optreden.
Voor mij was het de eerste keer DTRH, en waar ik normaal echt voor de muziek naar een festival ga, merkte ik dat dit hier lang niet altijd het geval was bij de medefestivalgangers. De kwaliteit van de acts was over het algemeen overigens wel goed, veel verschillende genres geprogrammeerd (alhoewel sommigen dan wel maar heel weinig) en daardoor ook veel verrassende acts. Ook met het randprogramma en de afterparties heb ik me prima weten te vermaken. Wel denk ik dat ik me op een festival als Rock Werchter komende dagen meer ga amuseren aangezien daar gewoonweg betere acts staan, waarschijnlijk dat ik volgend jaar dus niet naar DTRH zal gaan tenzij ik weer kaarten win
Mijn top 10:
1. De Staat. Wat blijft die band maar in postieve zin verrassen.
2. Courtney Barnett
3. Alex Vargas. Heel sterk optreden en veel afwisseling tussen zijn nummers waardoor het optreden een mooi soort spanning vast wist te houden.
4. Mura Masa
5. Nathaniel Rateliff
6. Baloji. Kende ik van tevoren niet, maar wat een energie en soepele heupen heeft deze man.
7. Howard
8. Opgezwolle
9. Michael Kiwanuka
10. Factory Floor
Tegenvallers: The National, Flume en Nothing but Thievea
Mijn top 10:
1. De Staat. Wat blijft die band maar in postieve zin verrassen.
2. Courtney Barnett
3. Alex Vargas. Heel sterk optreden en veel afwisseling tussen zijn nummers waardoor het optreden een mooi soort spanning vast wist te houden.
4. Mura Masa
5. Nathaniel Rateliff
6. Baloji. Kende ik van tevoren niet, maar wat een energie en soepele heupen heeft deze man.
7. Howard
8. Opgezwolle
9. Michael Kiwanuka
10. Factory Floor
Tegenvallers: The National, Flume en Nothing but Thievea
Mijn eerste keer DTRH en ik heb mijzelf prima vermaakt. Wel erggg veel modder op de camping.
Wauw:
Car Seat Headrest
De Staat
Woods
Glen Hansard
Gewoon goed:
Alex Vargas
Anohni
PJ Harvey en The National zijn niet echt mijn ding. Stond een deel van beide optredens achterin de tent en alhoewel ik probeerde om er serieus van te genieten dachten een hoop mensen om mij heen daar anders over. Die deden alsof ze in een discotheek waren en alleen maar aan het lullen waren. Toch wel irritant. Met podia van tenten ontstaat dit probleem wel eerder natuurlijk. Lastig om daar een oplossing voor te vinden. Ik snap dat ze scherp willen programmeren, maar het feestpubliek trekt dat toch niet volledig blijkbaar.
Wauw:
Car Seat Headrest
De Staat
Woods
Glen Hansard
Gewoon goed:
Alex Vargas
Anohni
PJ Harvey en The National zijn niet echt mijn ding. Stond een deel van beide optredens achterin de tent en alhoewel ik probeerde om er serieus van te genieten dachten een hoop mensen om mij heen daar anders over. Die deden alsof ze in een discotheek waren en alleen maar aan het lullen waren. Toch wel irritant. Met podia van tenten ontstaat dit probleem wel eerder natuurlijk. Lastig om daar een oplossing voor te vinden. Ik snap dat ze scherp willen programmeren, maar het feestpubliek trekt dat toch niet volledig blijkbaar.
Het hangt veel af van waar je staat. Het is helaas bij de minder doorsnee acts kiezen tussen of vooraan in de tent en genieten of achteraan en het geklets accepteren.
Vond het zelf dit jaar ook minder ideaal dan eerder op DTRH. Een combinatie van het publiek, dat dit jaar minder met de muziek bezig was helaas, en het mindere weer, waardoor bezoekers in tenten gingen staan om maar droog te blijven.
DTRH heeft in mijn ogen de beste line-up van de Nederlandse buitenfestivals, maar die magie van een clubshow halen festivaloptredens niet vaak.
