Weer een hele fijne dag gisteren! Begonnen bij
Thandii. Tsja. Daar blijven hangen voor
Néomí. Dat was een mooi eigenlijk begin van de dag. Fijne band ook. Ik mag het altijd wel als je wat extra mensen meeneemt om alles live te spelen, want die samples hadden ook op een backingtrack gekund. Snel het tentje vast naar de auto gebracht om op tijd terug te zijn voor
The Mysterines. Voor mijn gevoel bleef dat door gebrek aan interactie een beetje op het podium hangen, maar ik vond het muzikaal wel ontzettend sterk. Wat een stem heeft zij, en ogenschijnlijk zo makkelijk. Die ga ik nog wel eens zien.
Slow Pulp kwam ondanks de sympathieke band wat minder binnen, maar waarschijnlijk omdat dat voor mij allemaal nieuw was. Nog een stukje
Affaire meegepakt in het bos. Heel vet om die rauwe, schurende synths en overstuurde vocals op zo'n lieflijk bospodiumpje te horen. Die ga ik zeker in de gaten houden. Wederom vroeg in de Two om tussen mensen te belanden die net zo uitkeken naar
PJ Harvey als ik
. Zoals bij Slowdive waren mijn verwachtingen eigenlijk oneerlijk hoog. Toch werden ze opnieuw overtroffen. Wat een magisch concert was dit. Zo'n stem, zo'n performance, en die zware atmosferische nummers van het nieuwste album komen ontzettend binnen. Bij The Garden werd het even teveel en zag ik ook om me heen twintigers, zestigers en alles daartussenin met natte oogjes. Daarna was het even flink omschakelen naar
Justice. Ik twijfelde van tevoren of ik hier wel heen wilde. Dat A Cross the Universe live album luister ik al 15 jaar af en toe eens op vol volume, maar sommige dingen zijn beter in je hoofd dan in het echt. Bij die voorgebakken elektronische liveshows weet ik nooit zeker of ik nou naar een concert of naar een toneelstuk met lampjes kijk. Een toneelstuk waarbij de hoofdrolspelers ook nog anderhalf uur niet bewegen, als ik de filmpjes van Coachella en Primavera mocht geloven. Bij de eerste tonen van Phantom smolt die scepcis wel weg. Wat een bizarre festivalproductie was dit, en heel vet hoe het eigenlijk anderhalf uur lang een grote mash-up van hun werk was. Hier een beetje Stress, daar een vleugje D.A.N.C.E., en heel veel Kevin Parker om het af te maken. Wie had verwacht dat een breakbeat versie van Audio, Video, Disco dat grote veld stil kon krijgen. Vergeleken hiermee leek Disclosure plotseling een nog grote aanfluiting dan vrijdag.
Al met al door de gezelligheid, nieuwe ontdekkingen, uitschieters Slowdive en PJ en het mooie weer echt een fantastisch weekend gehad. Toch koop ik niet weer blind een kaartje. Ik herken me wel in dat "vlees noch vis" verhaal hierboven. Je ziet het ook in het publiek. Bij de Mysterines sta je tussen de grijze muizen in Pinguin Radio shirts, en bij het bosfeestje een paar honderd meterop sta je ineens in Thuishaven. Ergens is die diversiteit natuurlijk juist de kracht van een festival, maar een duidelijkere lijn in de programmering zou denk ik voor iedereen fijn zijn. Ik wil meer zien dan er in mijn timetable en benen past, daar ligt het niet aan, maar omdat ik vooral bij de Secret, Casbah en soms Two blijf plakken en de One nauwelijks zie voelt het toch een beetje alsof mijn 250 euro het festival voor anderen subsidieert. Hopelijk volgend jaar weer headliners die meer in mijn straatje liggen, want ik ben er weer heel heel graag bij.
Top 5:
1. PJ Harvey
2. Slowdive
3. Mannequin Pussy
4. Royel Otis / Osees
5. The Mysterines
Verder:
- nieuwe ingang is lelijk
- nieuwe casbah is beter, maar eigenlijk nog steeds te klein
- als ik 25 euro betaal voor een parkeerkaart dan wil ik een sticker
