Band introducties Graspop Metal Meeting 2023

jasper79

Randprogramma
1 dec 2022
228
391
Dank voor je bijdrage, geweldige onderscheidende band. Ik heb ze ooit leren kennen in het voorprogramma van Moonspell, daarna nog een paar keer gezien, waaronder 2 keer op Graspop. Na hun herstart vind ik ze zelfs beter geworden, geluid werd donkerder, harder en zwaarder.
Ja ben ik helemaal met je eens!! Ik ben ook groot fan. Net als bijv Fleshgod Apocalypse. Als je dat nog niet kent die zijn ook zeker de moeite waard! 🤘🤘

 

jasper79

Randprogramma
1 dec 2022
228
391
Dit maakt me nieuwsgierig naar Septicflesh, ik ga vanavond gelijk luisteren!

Als ik de tijd kan vinden, dan wil ik nog wel een introductie over Cradle of Filth schrijven :)
Gelukkig hebben die maar weinig line-up wisselingen gehad het laatste half uur dus dat scheelt tekst🤘😉😉. Ik ben heel benieuwd ik vond het een hele gave band vroeger.
 

BlackRamIndian

Randprogramma
15 dec 2022
121
215
Ja ben ik helemaal met je eens!! Ik ben ook groot fan. Net als bijv Fleshgod Apocalypse. Als je dat nog niet kent die zijn ook zeker de moeite waard! 🤘🤘

Oh ja Fleshgod Apocalypse, zeker ken ik die! Die heb ik ondekt op FortaRock en heb ik voor het laatst live gezien op hun laatste GMM passage. Helemaal met je eens, zijn zeker de moeite waard.
 
  • Leuk
Waarderingen: jasper79

Jamel

Sunset slot
26 jun 2019
2.324
6.443
My Dying Bride
mydyingbride.bandheader_2020_1_.jpg


Doom Metal is deze editie van Graspop niet enorm vertegenwoordigd, maar wat er staat is absoluut de moeite waard. Mijn liefde voor Draconian kennen de vaste meelezers inmiddels wel. Maar met de meest recente worp is er weer een band bij gekomen die je absoluut niet mag missen als je van trage, zware, melancholische metal houdt.

My Dying Bride is een band die inmiddels ook al een behoorlijke staat van dienst heeft. Ze zijn immers ontstaan in 1990 en bracht z’n eerste langspeler uit in 1992. Dus deze Britse grootmacht van de Doom Metal mag met hun ruime 30 jaar ervaring inmiddels een routinier genoemd worden. En in al die jaren zijn ze ook trouw met het uitbrengen van nieuwe muziek, want sinds ‘As the Flower Withers’ in 1992 het licht zag, zijn daar intussen nog eens 13 studioalbums bij gekomen. Met ‘The Ghost of Orion’ uit 2020 als meest recente werk.

Thrash Metal heeft z’n ‘Big-4’; Doom Metal heeft z’n ‘Big-3’. Samen met Anathema en Paradise Lost is My Dying Bride één van deze grote drie Britse Doom Metalbands die begin jaren ’90 aan de weg zijn gaan timmeren en voor veel latere bands in het genre een grote inspiratiebron vormen. En waar Paradise Lost en vooral Anathema door de jaren heen kozen voor wat creatieve uitstapjes naar een wat breder of ander geluid, klinkt het My Dying Bride van nu nog behoorlijk vergelijkbaar met hoe de band in de beginjaren klonk. Goed, de productiekwaliteit is door de jaren heen behoorlijk omhoog geschoten. Maar leadgitarist Andrew Craighan en zanger Aaron Stainthorpe zorgen samen nog steeds voor het karakteristieke geluid van de band, zoals ze dat in de begindagen ook al deden. Als ware het een boom, die door de jaren heen groter en steviger is geworden, maar nog steeds de herkenbare contouren van weleer vertoont.

My Dying Bride is geen band voor de feestbeesten, de moshpitters, de dansers en de klappers. Als dat een voorwaarde is voor je liveband experience, kun je de Marquee tijdens hun set beter links laten liggen. Het is een band voor diegenen die ervan houden zich te laten meeslepen in melancholiek en niet terugdeinzen voor af en toe een unheimlich gevoel. Een concert van My Dying Bride is met je ogen dicht je hoofd laten meedeinen op meeslepende gitaar melodieën. Kijken en luiteren naar hoe frontman Aaron je in woord en gebaar meeneemt in zijn emoties. Voor mij is het meer dan eens een moment van ontroerende reflectie geweest.

Dat ze samen met Graspop een goed huwelijk zijn, blijkt wel uit het feit dat komende keer een jubileumpassage voor de band wordt; namelijk hun 10e keer. Er was zelfs een periode dat ze elke twee jaar op Graspop stonden, daar maakten ze destijds ook opmerkingen als ze er weer stonden. Hun eerste keer Graspop was in 1997. Dat was pas het tweede jaar dat Graspop een metalfestival was en destijds konden de bezoekers slechts één dag genieten van een dagje headbangen. Megadeth was de headliner, My Dying Bride de afsluiter in de Marquee. En als ik me niet vergis, hebben ze sindsdien altijd ergens in de avond in de Marquee gestaan.

Om een idee te geven hoe dat live klinkt, grijp ik toch weer terug op hun live DVD ‘Sinamorata’. Deze stamt al uit 2005 en is destijds opgenomen in Hof Ter Loo in Antwerpen, voor nog maar eens een bevestiging dat de band een rijke en vruchtbare geschiedenis heeft met de Belgische metal industrie. Helaas zijn er sindsdien geen live DVD’s meer verschenen, maar desondanks is het nog steeds representatief voor hoe My Dying Bride live klinkt en wat je qua visuals kunt verwachten. Al laat Aaron tegenwoordig zijn dwangbuis wel thuis. Ik vermoed dat zelfs hij er een beetje claustrofobisch van wordt om telkens in dat pak op te treden. Maar dat doet verder niets af aan het gevoel wat ze ook vandaag nog in hun optredens weten over te brengen.



En als je nog meer wilt luisteren, zijn dit twee van mijn persoonlijke favorieten:


 

Querulante Partij

Gouden Tip
13 jun 2022
478
1.499
My Dying Bride
mydyingbride.bandheader_2020_1_.jpg


Doom Metal is deze editie van Graspop niet enorm vertegenwoordigd, maar wat er staat is absoluut de moeite waard. Mijn liefde voor Draconian kennen de vaste meelezers inmiddels wel. Maar met de meest recente worp is er weer een band bij gekomen die je absoluut niet mag missen als je van trage, zware, melancholische metal houdt.

My Dying Bride is een band die inmiddels ook al een behoorlijke staat van dienst heeft. Ze zijn immers ontstaan in 1990 en bracht z’n eerste langspeler uit in 1992. Dus deze Britse grootmacht van de Doom Metal mag met hun ruime 30 jaar ervaring inmiddels een routinier genoemd worden. En in al die jaren zijn ze ook trouw met het uitbrengen van nieuwe muziek, want sinds ‘As the Flower Withers’ in 1992 het licht zag, zijn daar intussen nog eens 13 studioalbums bij gekomen. Met ‘The Ghost of Orion’ uit 2020 als meest recente werk.

Thrash Metal heeft z’n ‘Big-4’; Doom Metal heeft z’n ‘Big-3’. Samen met Anathema en Paradise Lost is My Dying Bride één van deze grote drie Britse Doom Metalbands die begin jaren ’90 aan de weg zijn gaan timmeren en voor veel latere bands in het genre een grote inspiratiebron vormen. En waar Paradise Lost en vooral Anathema door de jaren heen kozen voor wat creatieve uitstapjes naar een wat breder of ander geluid, klinkt het My Dying Bride van nu nog behoorlijk vergelijkbaar met hoe de band in de beginjaren klonk. Goed, de productiekwaliteit is door de jaren heen behoorlijk omhoog geschoten. Maar leadgitarist Andrew Craighan en zanger Aaron Stainthorpe zorgen samen nog steeds voor het karakteristieke geluid van de band, zoals ze dat in de begindagen ook al deden. Als ware het een boom, die door de jaren heen groter en steviger is geworden, maar nog steeds de herkenbare contouren van weleer vertoont.

My Dying Bride is geen band voor de feestbeesten, de moshpitters, de dansers en de klappers. Als dat een voorwaarde is voor je liveband experience, kun je de Marquee tijdens hun set beter links laten liggen. Het is een band voor diegenen die ervan houden zich te laten meeslepen in melancholiek en niet terugdeinzen voor af en toe een unheimlich gevoel. Een concert van My Dying Bride is met je ogen dicht je hoofd laten meedeinen op meeslepende gitaar melodieën. Kijken en luiteren naar hoe frontman Aaron je in woord en gebaar meeneemt in zijn emoties. Voor mij is het meer dan eens een moment van ontroerende reflectie geweest.

Dat ze samen met Graspop een goed huwelijk zijn, blijkt wel uit het feit dat komende keer een jubileumpassage voor de band wordt; namelijk hun 10e keer. Er was zelfs een periode dat ze elke twee jaar op Graspop stonden, daar maakten ze destijds ook opmerkingen als ze er weer stonden. Hun eerste keer Graspop was in 1997. Dat was pas het tweede jaar dat Graspop een metalfestival was en destijds konden de bezoekers slechts één dag genieten van een dagje headbangen. Megadeth was de headliner, My Dying Bride de afsluiter in de Marquee. En als ik me niet vergis, hebben ze sindsdien altijd ergens in de avond in de Marquee gestaan.

Om een idee te geven hoe dat live klinkt, grijp ik toch weer terug op hun live DVD ‘Sinamorata’. Deze stamt al uit 2005 en is destijds opgenomen in Hof Ter Loo in Antwerpen, voor nog maar eens een bevestiging dat de band een rijke en vruchtbare geschiedenis heeft met de Belgische metal industrie. Helaas zijn er sindsdien geen live DVD’s meer verschenen, maar desondanks is het nog steeds representatief voor hoe My Dying Bride live klinkt en wat je qua visuals kunt verwachten. Al laat Aaron tegenwoordig zijn dwangbuis wel thuis. Ik vermoed dat zelfs hij er een beetje claustrofobisch van wordt om telkens in dat pak op te treden. Maar dat doet verder niets af aan het gevoel wat ze ook vandaag nog in hun optredens weten over te brengen.



En als je nog meer wilt luisteren, zijn dit twee van mijn persoonlijke favorieten:


Dit was dé band introductie waar ik op zat te wachten. Ik ken alleen het eerste en het derde album 'The Angel and The Dark River', die laatste vind ik wel erg goed, met name 'Your Shameful Heaven' vind ik prachtig. Nog niet verder in de discografie gedoken, omdat ik niet wist waar ik verder moest gaan. Echt super deze intro @jamel
 

Jamel

Sunset slot
26 jun 2019
2.324
6.443
Dit was dé band introductie waar ik op zat te wachten. Ik ken alleen het eerste en het derde album 'The Angel and The Dark River', die laatste vind ik wel erg goed, met name 'Your Shameful Heaven' vind ik prachtig. Nog niet verder in de discografie gedoken, omdat ik niet wist waar ik verder moest gaan. Echt super deze intro @jamel
Graag gedaan! Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet hun hele discografie ken. Dit is typisch zo'n band die ik op Graspop nooit oversla, maar thuis niet zo heel snel opzet.
 

jasper79

Randprogramma
1 dec 2022
228
391
My Dying Bride
mydyingbride.bandheader_2020_1_.jpg


Doom Metal is deze editie van Graspop niet enorm vertegenwoordigd, maar wat er staat is absoluut de moeite waard. Mijn liefde voor Draconian kennen de vaste meelezers inmiddels wel. Maar met de meest recente worp is er weer een band bij gekomen die je absoluut niet mag missen als je van trage, zware, melancholische metal houdt.

My Dying Bride is een band die inmiddels ook al een behoorlijke staat van dienst heeft. Ze zijn immers ontstaan in 1990 en bracht z’n eerste langspeler uit in 1992. Dus deze Britse grootmacht van de Doom Metal mag met hun ruime 30 jaar ervaring inmiddels een routinier genoemd worden. En in al die jaren zijn ze ook trouw met het uitbrengen van nieuwe muziek, want sinds ‘As the Flower Withers’ in 1992 het licht zag, zijn daar intussen nog eens 13 studioalbums bij gekomen. Met ‘The Ghost of Orion’ uit 2020 als meest recente werk.

Thrash Metal heeft z’n ‘Big-4’; Doom Metal heeft z’n ‘Big-3’. Samen met Anathema en Paradise Lost is My Dying Bride één van deze grote drie Britse Doom Metalbands die begin jaren ’90 aan de weg zijn gaan timmeren en voor veel latere bands in het genre een grote inspiratiebron vormen. En waar Paradise Lost en vooral Anathema door de jaren heen kozen voor wat creatieve uitstapjes naar een wat breder of ander geluid, klinkt het My Dying Bride van nu nog behoorlijk vergelijkbaar met hoe de band in de beginjaren klonk. Goed, de productiekwaliteit is door de jaren heen behoorlijk omhoog geschoten. Maar leadgitarist Andrew Craighan en zanger Aaron Stainthorpe zorgen samen nog steeds voor het karakteristieke geluid van de band, zoals ze dat in de begindagen ook al deden. Als ware het een boom, die door de jaren heen groter en steviger is geworden, maar nog steeds de herkenbare contouren van weleer vertoont.

My Dying Bride is geen band voor de feestbeesten, de moshpitters, de dansers en de klappers. Als dat een voorwaarde is voor je liveband experience, kun je de Marquee tijdens hun set beter links laten liggen. Het is een band voor diegenen die ervan houden zich te laten meeslepen in melancholiek en niet terugdeinzen voor af en toe een unheimlich gevoel. Een concert van My Dying Bride is met je ogen dicht je hoofd laten meedeinen op meeslepende gitaar melodieën. Kijken en luiteren naar hoe frontman Aaron je in woord en gebaar meeneemt in zijn emoties. Voor mij is het meer dan eens een moment van ontroerende reflectie geweest.

Dat ze samen met Graspop een goed huwelijk zijn, blijkt wel uit het feit dat komende keer een jubileumpassage voor de band wordt; namelijk hun 10e keer. Er was zelfs een periode dat ze elke twee jaar op Graspop stonden, daar maakten ze destijds ook opmerkingen als ze er weer stonden. Hun eerste keer Graspop was in 1997. Dat was pas het tweede jaar dat Graspop een metalfestival was en destijds konden de bezoekers slechts één dag genieten van een dagje headbangen. Megadeth was de headliner, My Dying Bride de afsluiter in de Marquee. En als ik me niet vergis, hebben ze sindsdien altijd ergens in de avond in de Marquee gestaan.

Om een idee te geven hoe dat live klinkt, grijp ik toch weer terug op hun live DVD ‘Sinamorata’. Deze stamt al uit 2005 en is destijds opgenomen in Hof Ter Loo in Antwerpen, voor nog maar eens een bevestiging dat de band een rijke en vruchtbare geschiedenis heeft met de Belgische metal industrie. Helaas zijn er sindsdien geen live DVD’s meer verschenen, maar desondanks is het nog steeds representatief voor hoe My Dying Bride live klinkt en wat je qua visuals kunt verwachten. Al laat Aaron tegenwoordig zijn dwangbuis wel thuis. Ik vermoed dat zelfs hij er een beetje claustrofobisch van wordt om telkens in dat pak op te treden. Maar dat doet verder niets af aan het gevoel wat ze ook vandaag nog in hun optredens weten over te brengen.



En als je nog meer wilt luisteren, zijn dit twee van mijn persoonlijke favorieten:


Dit is zo’n geweldige band!!! Mooi stuk hoor!🤘
 
  • Geweldig
Waarderingen: Jamel

Ghostattack

Gouden Tip
21 feb 2023
291
741

Cradle of Filth​


cradle.jpg

Misschien wel één van de meest iconische Black Metal bands, vocalist Dani Filth is dan ook niet te missen met zijn excentrieke stijl. Cradle of Filth draait alweer sinds 1991 mee in de wereld van de extreme metal. Ze zijn dan ook al meermaals gepasseerd op de Desselse wei, met 1997 als eerste keer. Deze band, afkomstig uit het Engelse Sussex, combineert de fundering van de Scandinavische Black Metal met Gotische invloeden, keyboards en poetische lyrics.

Laten we het vooral niet hebben over de vele wisselingen van bandleden, want dan zijn we voor Graspop nog niet klaar. Kortgezegd is Dani Filth het enige overgebleven originele bandlid. Wie Cradle zegt, zegt Dani. Zijn stemgeluid is iconisch voor de band en zorgt wellicht voor enkele opgetrokken wenkbrauwen bij de eerste keer luisteren. Een goede omschrijving kan ik zijn stemgeluid niet geven, maar 'uniek' is wellicht het goede woord. Mijn eerste aanraking met Cradle of Filth was vooral een achtbaan van gezichtsuitdrukkingen; van stank face tot verbaasd tot wegdromen.

Met 13 studio albums heeft Cradle aardig aan de weg getimmerd, maar niet altijd positief. De band kent veel kritiek van de oude garde, die overtuigd zijn dat hun eerdere studio albums het beste werkt zijn en de recente albums 'basically crap'. Ieder zijn ding natuurlijk, maar persoonlijk ben ik ook meer fan van het oudere werk van deze band. Het meest recente werk is 'Existence is Futile' en hoewel ik hier geen groot fan van ben, zitten er zeker wel goede nummers tussen. Dani Filth is overigens 'lyricist', dus pak vooral eens de lyrics erbij als je luistert naar Cradle of Filth en verbaas je over de complexe poetische teksten die gebruikt worden. Mijn Engels is zeker niet slecht, maar wanneer ik de lyrics van Cradle lees voel ik me net een beginner.

Live is Cradle of Filth een onwijs gave show. Alleen al de verkleedpartij die Dani Filth opvoert is fantastisch, zwaar in de makeup (KISS is er niks bij). Zwart, donker, vampier, gothic. Het zijn allemaal woorden die passen bij Cradle of Filth. Ook het vermelden waard; sta je ver genoeg vooraan? Check dan even de mic-stand van Dani! Hopelijk nemen ze naar Graspop ook mooie decoraties mee, want dat maakt het toch wel extra tof!

Genoeg gekletst, tijd voor muziek natuurlijk. Want daar komen we natuurlijk voor! Wanneer je zoekt op Cradle of Filth, dan is het eerste nummer wat je tegen zult komen 'Nymphetamine Fix', met miljoenen views op Youtube én Spotify is dit hun meest populaire nummer. En ik kan niet anders dan toegeven dat ik dit nummer ook heerlijk vind om te horen.

Andere zeer populaire nummers die ik zelf ook tof vind:
- Her Ghost in The Fog
- From The Cradle to Enslave
- Temptation (Heaven 17 cover)
- Hallowed Be Thy Name (Iron Maiden cover)

Wanneer je door de populaire tracks heen bent, zit er niks anders op dan wat dieper duiken in het diepe zwarte gat genaamd Cradle of Filth. Zelf was ik tot een paar jaar geleden nog vrij onbekend met Cradle en het is dan ook lastig om erin te komen. De populaire nummers spreken voor zich, die zijn makkelijk te vinden. Maar ze hebben toch vast wel meer goed werk? Met 13 studio albums is het natuurlijk een pittig werk om alles één voor één te luisteren. Niet aan mij besteed. Gelukkig kwam daar destijds Youtuber/travelvlogger Harald Baldr om de hoek, en laat Cradle nou één van zijn favoriete bands zijn. Via Instagram kwam ik met hem in gesprek en ja hoor; jackpot! Hij wist me zo een aantal nummers te geven die wat meer onbekend zijn, maar wél toppertjes. Zo zie je maar weer, dankzij anderen kun je nieuwe bands leren kennen of bands die je al kende nóg beter leren kennen!

En één van mijn favorieten is dan ook Achingly Beautiful. Ik ga er geeneens uitleg over geven want de titel van de track zegt al genoeg.

En ook Cruelty Brought Thee Orchids mag absoluut niet ontbreken vind ik

Goed, nog één dan? Dan gooi ik Saffron's Curse erin.

Maar ik kan niet kiezen, dus ik gooi gewoon een lijstje met mijn favorieten:
- Suicide and Other Comforts
- Swansong For a Raven
- Death Magick For Adepts
- Better To Reign in Hell
- Born in a Burial Gown
- Funerial in Carpathia
- Blackest Magick in Practice
- Desire in Violent Overture
- A Gothic Romance

En ja, zoals ik al aangaf.. Dit zijn allemaal nummers van het oudere werk van Cradle of Filth. Maar omdat we op Graspop meer nieuw werk kunnen verwachten, zal ik jullie ook nog verblijden met enkele nieuwere nummers die de moeite waard zijn:
- Existential Terror
- Us, Dark, Invincible
- Necromantic Fantasies
- Crawling King Chaos

Cradle of Filth mag je zeker niet missen als je fan bent van extreme metal, symfonische elementen en vooral: Black Metal. Wie zie ik daar?

P.S: Ik doe mijn best om Harald Baldr mee te krijgen naar Graspop, want als o.a. Cradle, Amon Amarth en Lorna Shore je favoriete bands zijn, dan kun je niet missen natuurlijk haha
 

Paddy

Headliner
16 dec 2014
6.132
4.221
Ben ik de enige die Dani Filth vaak vind zingen als een opgewonden kikker?

Of ik er zelf ben, zal vooral afhangen van de clashes.
Persoonlijk favorietje is her ghost in the fog.

 
  • Haha
Waarderingen: Ghostattack en xRoossie

xRoossie

Playlistbediener
7 feb 2023
43
84
Alter Bridge

63e38e5887cdd.jpg

Voordat Alter Bridge in 2004 werd opgericht, was er Creed (van Mark Tremonti). Drie van de vier Creedleden gingen over naar Alter Bridge, er was dan alleen nog een zanger nodig; Myles Kennedy. Waar Creed meer grunge was, werd met Alter Bridge het roer omgegooid naar ‘powerhouse-rock’ met een moderner en heavieër geluid inclusief vele gitaar solo’s. Ze hebben clean vocals, maar de stem van Myles Kennedy is zeker niet verkeerd. Misschien hebben mensen hem vorig jaar wel op Graspop gezien met 'Myles Kennedy & Company'? Al was dat toen een pijnlijke clash met FFDP en Devin Townsend. Alter Bridge zelf heeft al eerder op GMM gestaan in 2005, 2014 en 2017.

Momenteel heeft Alter Bridge 7 albums uitgebracht waarvan de laatste in 2022 was.

Op hun eerste album One Day Remains staat denk ik toch wel hun meest bekende nummer;

Of van het zelfde album Down to my last;

Het gelijknamige nummer van het album Blackbird blijft ook altijd een van mn favorieten;

Wat ik zelf ook een heel gaaf nummer vind van hun Fortress album is ‘Waters Rising’. Hierbij wordt het zangstokje overgedragen aan Mark Tremonti, en die kan er ook wat van;


Op het nieuwe album hebben ze wel wat meer tempo verwerkt, maar ik moet er zelf nog een beetje aan wennen. Voor het complete plaatje hier nog een uit 2022;


Als je zin hebt in wat rustigere muziek maar met goede gitaarsolo’s, zou ik zeker even langs Alter Bridge gaan. Mij zul je er in ieder geval vinden :)
 

Piebe71

Geliefde act
15 dec 2022
1.324
2.786

Cradle of Filth​


Bekijk bijlage 4396

Misschien wel één van de meest iconische Black Metal bands, vocalist Dani Filth is dan ook niet te missen met zijn excentrieke stijl. Cradle of Filth draait alweer sinds 1991 mee in de wereld van de extreme metal. Ze zijn dan ook al meermaals gepasseerd op de Desselse wei, met 1997 als eerste keer. Deze band, afkomstig uit het Engelse Sussex, combineert de fundering van de Scandinavische Black Metal met Gotische invloeden, keyboards en poetische lyrics.

Laten we het vooral niet hebben over de vele wisselingen van bandleden, want dan zijn we voor Graspop nog niet klaar. Kortgezegd is Dani Filth het enige overgebleven originele bandlid. Wie Cradle zegt, zegt Dani. Zijn stemgeluid is iconisch voor de band en zorgt wellicht voor enkele opgetrokken wenkbrauwen bij de eerste keer luisteren. Een goede omschrijving kan ik zijn stemgeluid niet geven, maar 'uniek' is wellicht het goede woord. Mijn eerste aanraking met Cradle of Filth was vooral een achtbaan van gezichtsuitdrukkingen; van stank face tot verbaasd tot wegdromen.

Met 13 studio albums heeft Cradle aardig aan de weg getimmerd, maar niet altijd positief. De band kent veel kritiek van de oude garde, die overtuigd zijn dat hun eerdere studio albums het beste werkt zijn en de recente albums 'basically crap'. Ieder zijn ding natuurlijk, maar persoonlijk ben ik ook meer fan van het oudere werk van deze band. Het meest recente werk is 'Existence is Futile' en hoewel ik hier geen groot fan van ben, zitten er zeker wel goede nummers tussen. Dani Filth is overigens 'lyricist', dus pak vooral eens de lyrics erbij als je luistert naar Cradle of Filth en verbaas je over de complexe poetische teksten die gebruikt worden. Mijn Engels is zeker niet slecht, maar wanneer ik de lyrics van Cradle lees voel ik me net een beginner.

Live is Cradle of Filth een onwijs gave show. Alleen al de verkleedpartij die Dani Filth opvoert is fantastisch, zwaar in de makeup (KISS is er niks bij). Zwart, donker, vampier, gothic. Het zijn allemaal woorden die passen bij Cradle of Filth. Ook het vermelden waard; sta je ver genoeg vooraan? Check dan even de mic-stand van Dani! Hopelijk nemen ze naar Graspop ook mooie decoraties mee, want dat maakt het toch wel extra tof!

Genoeg gekletst, tijd voor muziek natuurlijk. Want daar komen we natuurlijk voor! Wanneer je zoekt op Cradle of Filth, dan is het eerste nummer wat je tegen zult komen 'Nymphetamine Fix', met miljoenen views op Youtube én Spotify is dit hun meest populaire nummer. En ik kan niet anders dan toegeven dat ik dit nummer ook heerlijk vind om te horen.

Andere zeer populaire nummers die ik zelf ook tof vind:
- Her Ghost in The Fog
- From The Cradle to Enslave
- Temptation (Heaven 17 cover)
- Hallowed Be Thy Name (Iron Maiden cover)

Wanneer je door de populaire tracks heen bent, zit er niks anders op dan wat dieper duiken in het diepe zwarte gat genaamd Cradle of Filth. Zelf was ik tot een paar jaar geleden nog vrij onbekend met Cradle en het is dan ook lastig om erin te komen. De populaire nummers spreken voor zich, die zijn makkelijk te vinden. Maar ze hebben toch vast wel meer goed werk? Met 13 studio albums is het natuurlijk een pittig werk om alles één voor één te luisteren. Niet aan mij besteed. Gelukkig kwam daar destijds Youtuber/travelvlogger Harald Baldr om de hoek, en laat Cradle nou één van zijn favoriete bands zijn. Via Instagram kwam ik met hem in gesprek en ja hoor; jackpot! Hij wist me zo een aantal nummers te geven die wat meer onbekend zijn, maar wél toppertjes. Zo zie je maar weer, dankzij anderen kun je nieuwe bands leren kennen of bands die je al kende nóg beter leren kennen!

En één van mijn favorieten is dan ook Achingly Beautiful. Ik ga er geeneens uitleg over geven want de titel van de track zegt al genoeg.

En ook Cruelty Brought Thee Orchids mag absoluut niet ontbreken vind ik

Goed, nog één dan? Dan gooi ik Saffron's Curse erin.

Maar ik kan niet kiezen, dus ik gooi gewoon een lijstje met mijn favorieten:
- Suicide and Other Comforts
- Swansong For a Raven
- Death Magick For Adepts
- Better To Reign in Hell
- Born in a Burial Gown
- Funerial in Carpathia
- Blackest Magick in Practice
- Desire in Violent Overture
- A Gothic Romance

En ja, zoals ik al aangaf.. Dit zijn allemaal nummers van het oudere werk van Cradle of Filth. Maar omdat we op Graspop meer nieuw werk kunnen verwachten, zal ik jullie ook nog verblijden met enkele nieuwere nummers die de moeite waard zijn:
- Existential Terror
- Us, Dark, Invincible
- Necromantic Fantasies
- Crawling King Chaos

Cradle of Filth mag je zeker niet missen als je fan bent van extreme metal, symfonische elementen en vooral: Black Metal. Wie zie ik daar?

P.S: Ik doe mijn best om Harald Baldr mee te krijgen naar Graspop, want als o.a. Cradle, Amon Amarth en Lorna Shore je favoriete bands zijn, dan kun je niet missen natuurlijk haha
Toffe introductie. Voor de mensen die Cradle niet kennen zeker qua show een aanrader. Ben zelf eigenlijk na Cruelty and the Beast een beetje afgehaakt. Heb ze ook niet echt meer gevolgd sinds ongeveer 2000. Als ik de nieuwste single beluister dan snap ik ook wel waarom. Maar toch als belevenis is het vet om een keer mee te maken. Als je dus geen clashes hebt dan is het live noge steeds een aanrader.
 
  • Leuk
Waarderingen: jasper79 en Ghostattack

MetalLimbo

Subheadliner
22 nov 2017
3.555
4.844
Wow, mooie drops! Keep 'm comin'! 🤘
Ik zal ook weer een dezer dagen proberen tijd te vinden voor een stukje.
 

xydroh

Headliner
22 okt 2018
5.407
4.536
Alter Bridge

Bekijk bijlage 4399

Voordat Alter Bridge in 2004 werd opgericht, was er Creed (van Mark Tremonti). Drie van de vier Creedleden gingen over naar Alter Bridge, er was dan alleen nog een zanger nodig; Myles Kennedy. Waar Creed meer grunge was, werd met Alter Bridge het roer omgegooid naar ‘powerhouse-rock’ met een moderner en heavieër geluid inclusief vele gitaar solo’s. Ze hebben clean vocals, maar de stem van Myles Kennedy is zeker niet verkeerd. Misschien hebben mensen hem vorig jaar wel op Graspop gezien met 'Myles Kennedy & Company'? Al was dat toen een pijnlijke clash met FFDP en Devin Townsend. Alter Bridge zelf heeft al eerder op GMM gestaan in 2005, 2014 en 2017.

Momenteel heeft Alter Bridge 7 albums uitgebracht waarvan de laatste in 2022 was.

Op hun eerste album One Day Remains staat denk ik toch wel hun meest bekende nummer;

Of van het zelfde album Down to my last;

Het gelijknamige nummer van het album Blackbird blijft ook altijd een van mn favorieten;

Wat ik zelf ook een heel gaaf nummer vind van hun Fortress album is ‘Waters Rising’. Hierbij wordt het zangstokje overgedragen aan Mark Tremonti, en die kan er ook wat van;


Op het nieuwe album hebben ze wel wat meer tempo verwerkt, maar ik moet er zelf nog een beetje aan wennen. Voor het complete plaatje hier nog een uit 2022;


Als je zin hebt in wat rustigere muziek maar met goede gitaarsolo’s, zou ik zeker even langs Alter Bridge gaan. Mij zul je er in ieder geval vinden :)
altijd al steengoed live geweest. mij mag je ook present tekenen
 

Gebruikers die dit onderwerp bekijken