Band introducties Graspop Metal Meeting 2023
- Onderwerp starter RubenJS
- Startdatum
Hoog tijd weer voor een nieuwe introductie, ditmaal de beurt aan:
Wat? Heideroosjes?
Nee, die worden vakkundig platgestampt door dit gezelschap op hun mammoeten.
Heidevolk is, het zal je niet verbazen, een Nederlandse band die ook vrijwel uitsluitend in het Nederlands zingt. De band is opgericht in Arnhem in 2002, eerst nog onder de naam Hymir (een reus uit de Noorse mythologie).
Daarmee is ook de muzikale richting en inspiratie van de oprichters enigszins verklapt.
Zij delen nl. allen een passie en fascinatie voor de natuur, Germaanse mythologie, folklore en de Gelderse geschiedenis.
Na een wandeling over de Veluwe kwamen zij op de naam Heidevolk.
Heidevolk is dus niet geheel verrassend een folk metal band, maar wordt ook wel tot de viking metal gerekend, wat (hoewel begrijpelijk gezien de thematiek) niet helemaal terecht is.
Ten eerste zijn de black metal elementen die vaak kenmerkend zijn voor viking metal meestal maar minimaal aanwezig in hun muziek.
Ten tweede zoekt Heidevolk hun inspiratie niet bij de Vikingen (Noord-Germanen), maar bij de Zuid-Germaanse en Keltische volken die ooit de lage landen bevolkten (met name de Bataven).
Je zult hun dus niet horen zingen over Odin en Thor, maar over hun equivalenten Wodan en Donar.
Heel kenmerkend voor hun muziek is, naast traditionele folkinstrumenten als de viool, hun lage, tweestemmige zang (grotendeels clean, met af en toe wat unclean vocals erdoorheen).
De band is tijdens hun grofweg 20-jarige bestaan geteisterd door wisselingen in hun line-up.
Opmerkelijk genoeg is er inmiddels zelfs geen enkel origineel bandlid meer over, sinds hun drummer vorig jaar opstapte.
Zo zijn zij inmiddels beland bij hun 5e en 6e zanger, 6e en 7e gitarist, 2e bassist en 2e drummer.
Al die voormalige en huidige bandleden luisteren wel naar de meest prachtige 'Germaanse' namen:
Vorige maand is er nog een nieuw album (Wederkeer) uitgebracht, dat zeer goed ontvangen is (review).
Er zullen dan ook ongetwijfeld de nodige nieuwe nummers de revue passeren op GMM, dus het is zeker aan te raden om in ieder geval dit album te beluisteren.
De nummers op het nieuwe album zijn zeer gevarieerd, van akoestische (Schildenmuur, Wederkeer, Zomervuur) en instrumentale (Ver verlangen) folk tot stevige nummers met lekkere riffs (Klauwen vooruit, Oeros, Drink met de Goden (Walhalla), Raidho, Holda) en zelfs vrij extreme stukken met unclean (De strijd duurt voort, Hagalaz) of bijna doomachtige (IJzige nacht) vocals.
Natuurlijk beschikken zij ook over een hele schare live-knallers van vorige albums.
De meest gespeelde zijn ongetwijfeld de klassiekers van de eerste 3 albums: Nehalennia, Saksenland en de cheesy Normaal-cover Vulgaris magistralis.
Laatstgenoemde is vanzelfsprekend in het Achterhoeks, en is daarmee een van de enige 7 nummers die niet in het (standaard-)Nederlands worden gezongen.
De overige 6 zijn allen in het Engels, en staan op de albums Velua (Vinland, en de covers Immigrant Song, In the Dutch Mountains en Rebel Yell) en Vuur van verzet (A wolf in my heart, dat zowel een Engelse als een Nederlandse versie kent, en The alliance, dat half in het Nederlands en half in het Engels wordt gezongen).
Helaas heb ik de band nog niet live mogen aanschouwen, dus dat wordt hopelijk een leuke verrassing.
Ik kende de band lang alleen van eerdergenoemde nummer Vulgaris magistralis, wat vermakelijk is, maar niet heel representatief voor de band.
Tijdens corona-lockdown heb ik de band pas beter leren kennen door een livestream van de European Metal Festival Alliance (o.a. Alcatraz, Dynamo Metalfest, Into The Grave, Summer Breeze, Bloodstock).
Hoewel dat dus een optreden zonder publiek was, geeft het een aardig beeld van hun live-kwaliteit:
Ongetwijfeld zal een optreden mét publiek alleen maar beter zijn, en zal er een heerlijk feestje met vele moshpits ontstaan.
Na 2 eerdere optredens op GMM in een overvolle Metal Dome in 2012 en (nogal vreemd en misplaatst) op de Jupiler Stage in 2015, verwacht ik voor dit jaar een plek in de Marquee, waar wel vaker folk metal bands van enig formaat worden geplaatst.
Een absolute aanrader dus voor fans van bands als Korpiklaani, Eluveitie, Ensiferum, Equilibrium, Finntroll, Týr, of zelfs Amon Amarth, Alestorm, Heilung!
Missen = spijt krijgen als je de post-GMM verslagen hier leest..
Alle albums met wat aanraders:
De strijdlust is geboren (2005)
Walhalla wacht (2008)
Uit oude grond (2010)
Batavi (2012)
Een concept-album over de Bataafse Opstand tegen de Romeinen in het begin van de jaartelling.
Velua (2015)
Vuur van verzet (2018)
Wat? Heideroosjes?
Nee, die worden vakkundig platgestampt door dit gezelschap op hun mammoeten.
Heidevolk is, het zal je niet verbazen, een Nederlandse band die ook vrijwel uitsluitend in het Nederlands zingt. De band is opgericht in Arnhem in 2002, eerst nog onder de naam Hymir (een reus uit de Noorse mythologie).
Daarmee is ook de muzikale richting en inspiratie van de oprichters enigszins verklapt.
Zij delen nl. allen een passie en fascinatie voor de natuur, Germaanse mythologie, folklore en de Gelderse geschiedenis.
Na een wandeling over de Veluwe kwamen zij op de naam Heidevolk.
Heidevolk is dus niet geheel verrassend een folk metal band, maar wordt ook wel tot de viking metal gerekend, wat (hoewel begrijpelijk gezien de thematiek) niet helemaal terecht is.
Ten eerste zijn de black metal elementen die vaak kenmerkend zijn voor viking metal meestal maar minimaal aanwezig in hun muziek.
Ten tweede zoekt Heidevolk hun inspiratie niet bij de Vikingen (Noord-Germanen), maar bij de Zuid-Germaanse en Keltische volken die ooit de lage landen bevolkten (met name de Bataven).
Je zult hun dus niet horen zingen over Odin en Thor, maar over hun equivalenten Wodan en Donar.
Heel kenmerkend voor hun muziek is, naast traditionele folkinstrumenten als de viool, hun lage, tweestemmige zang (grotendeels clean, met af en toe wat unclean vocals erdoorheen).
De band is tijdens hun grofweg 20-jarige bestaan geteisterd door wisselingen in hun line-up.
Opmerkelijk genoeg is er inmiddels zelfs geen enkel origineel bandlid meer over, sinds hun drummer vorig jaar opstapte.
Zo zijn zij inmiddels beland bij hun 5e en 6e zanger, 6e en 7e gitarist, 2e bassist en 2e drummer.
Al die voormalige en huidige bandleden luisteren wel naar de meest prachtige 'Germaanse' namen:
- Rowan Roodbaert - basgitaar (2006 - heden)
- Jacco Bühnebeest - zang (2015 – heden)
- Koen Vuurdichter - gitaar (2016 - heden)
- Mat Snaerenslijper - gitaar (2020 - heden)
- Daniël den Dorstighe - zang (2021 - heden)
- Kevin Houtsplijter - drums (2022 - heden)
- Jesse Vuerbaert - zang (2002 - 2005)
- Niels Beenkerver - gitaar (2002 - 2005)
- Paul Braadvraat - basgitaar (2002 - 2006)
- Sebas Bloeddorst - gitaar (2002 - 2011)
- Joris Boghtdrincker - zang (2002 - 2013)
- Mark Splintervuyscht - zang (2005 - 2015)
- Reamon Bomenbreker - gitaar (2005 - 2015)
- Kevin Vruchtbaert - gitaar (2011 - 2016)
- Lars Nachtbraeker - zang (2013 - 2020)
- Joost den Vellenknotscher - drums (2002 - 2022)
- Kevin Storm - gitaar (2016 - 2018)
Vorige maand is er nog een nieuw album (Wederkeer) uitgebracht, dat zeer goed ontvangen is (review).
Er zullen dan ook ongetwijfeld de nodige nieuwe nummers de revue passeren op GMM, dus het is zeker aan te raden om in ieder geval dit album te beluisteren.
De nummers op het nieuwe album zijn zeer gevarieerd, van akoestische (Schildenmuur, Wederkeer, Zomervuur) en instrumentale (Ver verlangen) folk tot stevige nummers met lekkere riffs (Klauwen vooruit, Oeros, Drink met de Goden (Walhalla), Raidho, Holda) en zelfs vrij extreme stukken met unclean (De strijd duurt voort, Hagalaz) of bijna doomachtige (IJzige nacht) vocals.
Natuurlijk beschikken zij ook over een hele schare live-knallers van vorige albums.
De meest gespeelde zijn ongetwijfeld de klassiekers van de eerste 3 albums: Nehalennia, Saksenland en de cheesy Normaal-cover Vulgaris magistralis.
Laatstgenoemde is vanzelfsprekend in het Achterhoeks, en is daarmee een van de enige 7 nummers die niet in het (standaard-)Nederlands worden gezongen.
De overige 6 zijn allen in het Engels, en staan op de albums Velua (Vinland, en de covers Immigrant Song, In the Dutch Mountains en Rebel Yell) en Vuur van verzet (A wolf in my heart, dat zowel een Engelse als een Nederlandse versie kent, en The alliance, dat half in het Nederlands en half in het Engels wordt gezongen).
Helaas heb ik de band nog niet live mogen aanschouwen, dus dat wordt hopelijk een leuke verrassing.
Ik kende de band lang alleen van eerdergenoemde nummer Vulgaris magistralis, wat vermakelijk is, maar niet heel representatief voor de band.
Tijdens corona-lockdown heb ik de band pas beter leren kennen door een livestream van de European Metal Festival Alliance (o.a. Alcatraz, Dynamo Metalfest, Into The Grave, Summer Breeze, Bloodstock).
Hoewel dat dus een optreden zonder publiek was, geeft het een aardig beeld van hun live-kwaliteit:
Ongetwijfeld zal een optreden mét publiek alleen maar beter zijn, en zal er een heerlijk feestje met vele moshpits ontstaan.
Na 2 eerdere optredens op GMM in een overvolle Metal Dome in 2012 en (nogal vreemd en misplaatst) op de Jupiler Stage in 2015, verwacht ik voor dit jaar een plek in de Marquee, waar wel vaker folk metal bands van enig formaat worden geplaatst.
Een absolute aanrader dus voor fans van bands als Korpiklaani, Eluveitie, Ensiferum, Equilibrium, Finntroll, Týr, of zelfs Amon Amarth, Alestorm, Heilung!
Missen = spijt krijgen als je de post-GMM verslagen hier leest..
Alle albums met wat aanraders:
De strijdlust is geboren (2005)
- Gelders Volkslied
- Vulgaris Magistralis (Normaal cover)
Walhalla wacht (2008)
Uit oude grond (2010)
- Nehalennia
Batavi (2012)
Een concept-album over de Bataafse Opstand tegen de Romeinen in het begin van de jaartelling.
Velua (2015)
- Winter woede
- Een wolf in mijn hart / A wolf in my heart
- Ontwaakt
- The alliance (met zanger Alan Averill van Primordial)
- Klauwen vooruit
Laatst bewerkt:
Ik heb Heidevolk ook nog nooit live mogen aanschouwen. Maar alleen al het idee dat ze Vulgaris Magistralis zullen spelen is al meer dan genoeg om een optreden te rechtvaardigen. Op GMM een oud nummer van mijn vroegere helden (Normaal) live vertolkt te zien worden is als zo'n gigantische trip terug in de tijd. Geweldig! Mijn reden dat ik ooit verzeild ben geraakt in het hardere muziekgenre. Het zaadje is ooit geplant door Bennie Jolink en de zijnen!Hoog tijd weer voor een nieuwe introductie, ditmaal de beurt aan:
Wat? Heideroosjes?
Nee, die worden vakkundig platgestampt door dit gezelschap op hun mammoeten.
Heidevolk is, het zal je niet verbazen, een Nederlandse band die ook vrijwel uitsluitend in het Nederlands zingt. De band is opgericht in Arnhem in 2002, eerst nog onder de naam Hymir (een reus uit de Noorse mythologie).
Daarmee is ook de muzikale richting en inspiratie van de oprichters enigszins verklapt.
Zij delen nl. allen een passie en fascinatie voor de natuur, Germaanse mythologie, folklore en de Gelderse geschiedenis.
Na een wandeling over de Veluwe kwamen zij op de naam Heidevolk.
Heidevolk is dus niet geheel verrassend een folk metal band, maar wordt ook wel tot de viking metal gerekend, wat (hoewel begrijpelijk gezien de thematiek) niet helemaal terecht is.
Ten eerste zijn de black metal elementen die vaak kenmerkend zijn voor viking metal meestal maar minimaal aanwezig in hun muziek.
Ten tweede zoekt Heidevolk hun inspiratie niet bij de Vikingen (Noord-Germanen), maar bij de Zuid-Germaanse en Keltische volken die ooit de lage landen bevolkten (met name de Bataven).
Je zult hun dus niet horen zingen over Odin en Thor, maar over hun equivalenten Wodan en Donar.
Heel kenmerkend voor hun muziek is, naast traditionele folkinstrumenten als de viool, hun lage, tweestemmige zang (grotendeels clean, met af en toe wat unclean vocals erdoorheen).
De band is tijdens hun grofweg 20-jarige bestaan geteisterd door wisselingen in hun line-up.
Opmerkelijk genoeg is er inmiddels zelfs geen enkel origineel bandlid meer over, sinds hun drummer vorig jaar opstapte.
Zo zijn zij inmiddels beland bij hun 5e en 6e zanger, 6e en 7e gitarist, 2e bassist en 2e drummer.
Al die voormalige en huidige bandleden luisteren wel naar de meest prachtige 'Germaanse' namen:
Nadat zij hun eerste demo ('Het Gelders Volkslied', 2004), album ('De strijdlust is geboren', 2005) en EP ('Wodan heerst', 2007) volledig in eigen beheer hadden uitgebracht, kwamen zij al snel terecht bij platenmaatschappij Napalm Records, die ook tegenwoordig nog hun muziek uitbrengt.
- Rowan Roodbaert - basgitaar (2006 - heden)
- Jacco Bühnebeest - zang (2015 – heden)
- Koen Vuurdichter - gitaar (2016 - heden)
- Mat Snaerenslijper - gitaar (2020 - heden)
- Daniël den Dorstighe - zang (2021 - heden)
- Kevin Houtsplijter - drums (2022 - heden)
- Jesse Vuerbaert - zang (2002 - 2005)
- Niels Beenkerver - gitaar (2002 - 2005)
- Paul Braadvraat - basgitaar (2002 - 2006)
- Sebas Bloeddorst - gitaar (2002 - 2011)
- Joris Boghtdrincker - zang (2002 - 2013)
- Mark Splintervuyscht - zang (2005 - 2015)
- Reamon Bomenbreker - gitaar (2005 - 2015)
- Kevin Vruchtbaert - gitaar (2011 - 2016)
- Lars Nachtbraeker - zang (2013 - 2020)
- Joost den Vellenknotscher - drums (2002 - 2022)
- Kevin Storm - gitaar (2016 - 2018)
Vorige maand is er nog een nieuw album (Wederkeer) uitgebracht, dat zeer goed ontvangen is (review).
Er zullen dan ook ongetwijfeld de nodige nieuwe nummers de revue passeren op GMM, dus het is zeker aan te raden om in ieder geval dit album te beluisteren.
De nummers op het nieuwe album zijn zeer gevarieerd, van akoestische (Schildenmuur, Wederkeer, Zomervuur) en instrumentale (Ver verlangen) folk tot stevige nummers met lekkere riffs (Klauwen vooruit, Oeros, Drink met de Goden (Walhalla), Raidho, Holda) en zelfs vrij extreme stukken met unclean (De strijd duurt voort, Hagalaz) of bijna doomachtige (IJzige nacht) vocals.
Natuurlijk beschikken zij ook over een hele schare live-knallers van vorige albums.
De meest gespeelde zijn ongetwijfeld de klassiekers van de eerste 3 albums: Nehalennia, Saksenland en de cheesy Normaal-cover Vulgaris magistralis.
Laatstgenoemde is vanzelfsprekend in het Achterhoeks, en is daarmee een van de enige 7 nummers die niet in het (standaard-)Nederlands worden gezongen.
De overige 6 zijn allen in het Engels, en staan op de albums Velua (Vinland, en de covers Immigrant Song, In the Dutch Mountains en Rebel Yell) en Vuur van verzet (A wolf in my heart, dat zowel een Engelse als een Nederlandse versie kent, en The alliance, dat half in het Nederlands en half in het Engels wordt gezongen).
Helaas heb ik de band nog niet live mogen aanschouwen, dus dat wordt hopelijk een leuke verrassing.
Ik kende de band lang alleen van eerdergenoemde nummer Vulgaris magistralis, wat vermakelijk is, maar niet heel representatief voor de band.
Tijdens corona-lockdown heb ik de band pas beter leren kennen door een livestream van de European Metal Festival Alliance (o.a. Alcatraz, Dynamo Metalfest, Into The Grave, Summer Breeze, Bloodstock).
Hoewel dat dus een optreden zonder publiek was, geeft het een aardig beeld van hun live-kwaliteit:
Ongetwijfeld zal een optreden mét publiek alleen maar beter zijn, en zal er een heerlijk feestje met vele moshpits ontstaan.
Na 2 eerdere optredens op GMM in een overvolle Metal Dome in 2012 en (nogal vreemd en misplaatst) op de Jupiler Stage in 2015, verwacht ik voor dit jaar een plek in de Marquee, waar wel vaker folk metal bands van enig formaat worden geplaatst.
Een absolute aanrader dus voor fans van bands als Korpiklaani, Eluveitie, Ensiferum, Equilibrium, Finntroll, Týr, of zelfs Amon Amarth, Alestorm, Heilung!
Missen = spijt krijgen als je de post-GMM verslagen hier leest..
Alle albums met wat aanraders:
De strijdlust is geboren (2005)
- Gelders Volkslied
- Vulgaris Magistralis (Normaal cover)
Walhalla wacht (2008)
Uit oude grond (2010)
- Nehalennia
Batavi (2012)
Een concept-album over de Bataafse Opstand tegen de Romeinen in het begin van de jaartelling.
Velua (2015)
- Winter woede
Vuur van verzet (2018)
Wederkeer (2023)
- Een wolf in mijn hart / A wolf in my heart
- Ontwaakt
- The alliance (met zanger Alan Averill van Primordial)
- Klauwen vooruit
Dus Heidevolk staat alleen daarom al op mijn must see list.
Hier overigens het hilarische origineel van Normaal..Ik heb Heidevolk ook nog nooit live mogen aanschouwen. Maar alleen al het idee dat ze Vulgaris Magistralis zullen spelen is al meer dan genoeg om een optreden te rechtvaardigen. Op GMM een oud nummer van mijn vroegere helden (Normaal) live vertolkt te zien worden is als zo'n gigantische trip terug in de tijd. Geweldig! Mijn reden dat ik ooit verzeild ben geraakt in het hardere muziekgenre. Het zaadje is ooit geplant door Bennie Jolink en de zijnen!
Dus Heidevolk staat alleen daarom al op mijn must see list.
Geweldig toch!! Dat was Normaal niet op zijn best. En toch vonden we het destijds geweldig. Overigens stonden er toch een paar pareltjes op die LP. Vooral "Oermens". Dat werd zowaar een lijflied destijdsHier overigens het hilarische origineel van Normaal..
. Dank voor de tijdreis terug
Def Leppard
De afsluiter van het gehele festivalweekend. En wat voor één! Meermaals heb ik al gelezen dat er menig forumgebruiker vroegtijdig naar huis zal gaan wanneer er geen alternatief op een andere stage zal spelen tijdens de show van Def Leppard. Zonde, want van alle oude glitter en glamour op deze editie van Graspop, klinken deze mannen nog het beste van allemaal!
Het derde album was het grote doorbraak album: Pyromania. Drie nummers worden (waarschijnlijk) live gespeeld op Graspop; Foolin', Rock of Ages en het onderstaande Photograph. Vier van de zes leden van destijds zijn nu nog steeds onderdeel van de band. Gitarist Steve Clark is in de jaren 90 overleden.
Een interessant weetje over zowel dit album als het volgende, vierde album (Hysteria) van de band is dat deze diamond gecertificeerd is in Amerika. Daarmee is Def Leppard in feite eigenlijk een van de meest populaire hardrock en/of metalbands ter wereld. Waar Hysteria al in 1998 meer dan twaalf miljoen keer verkocht was met bijbehorende diamond certificatie, haalde Pyromania dit in 2004, nog ruim voordat streams en dergelijke in 2013 worden meegeteld!
Met deze twee diamond albums staat Def Leppard tussen andere giganten uit het hardere segment van de muziekwereld. Ook Guns N' Roses (met Appetite for Destruction) is dit gelukt en staan zoals bekend ook op deze komende editie van Graspop. Verder zie ik in de lijst ook nog verschijnen: Led Zeppelin (4x), Van Halen (2x), AC/DC, Bon Jovi, Linkin Park en Metallica (allen 1x).
Dan dus album Hysteria. Nog beter en nog meer hits dan het vorige album. Hier zullen zes nummers van gespeeld worden: Animal, Armageddon it, Hysteria, Love Bites, Rocket en uiteraard hét nummer van strippers Pour Some Sugar On Me.
De oplettende kijker is het misschien al wel opgevallen: de drummer heeft maar één arm. Ik herhaal het nog maar een keer: de drummer heeft maar één arm. Tussen de twee succesalbums in heeft Rick Allen (de drummer) namelijk een auto ongeluk gehad, waarbij hij zijn linker arm is verloren. Ergens heb ik een keer een interview gelezen/gezien met ik dacht zanger Joe Elliott over dat iedereen had verwacht dat dit voor Rick het einde als drummer van Def Leppard zou betekenen. Maar Rick Allen heeft in de periode na het ongeluk enorm veel getraind en geoefend om het verlies van zijn arm op te vangen door zijn benen meer te gebruiken. Met groot succes uiteraard, want daarna werd Hysteria uitgebracht.
Aldus wikipedia zou Rick Allen tijdens zijn eerste show na het ongeluk het bot uit zijn missende arm hebben gebruikt als drumstick en zou dit hem de bijnaam Shred Flintstone binnen de band hebben opgeleverd. Als dit klopt, is dit best hardcore.
Het daarop volgende album, Adrenalize, was een iets minder groot succes, maar nog steeds 3x platinum in Amerika en in zes landen op nummer 1 in de hitlijsten. Let's Get Rocked wordt nog live gespeeld vandaag de dag:
Daarnaast is er uiteraard ook nog nieuw werk met afgelopen zomer het album Diamond Star Halos. Momenteel staan er drie nummers van dit album op de setlist. Onderstaande video is één van de drie:
Geen idee hoe en wat ze op Graspop de show zullen gaan doen als "grote" afsluiter van het festival, maar als je er dan toch bent, ga niet eerder naar huis. Je bent er toch al en je hebt er al voor betaald. Het is dan ook zonde om eerder naar huis te gaan, terwijl je ook kan luisteren naar een van de betere rollator-rockers. Sluit het festival af met vuurwerk en een geweldig klinkende show van Def Leppard.
Om af te sluiten met een quote van partner: "Ze klinken nog heel goed voor een stel bejaarden."
De afsluiter van het gehele festivalweekend. En wat voor één! Meermaals heb ik al gelezen dat er menig forumgebruiker vroegtijdig naar huis zal gaan wanneer er geen alternatief op een andere stage zal spelen tijdens de show van Def Leppard. Zonde, want van alle oude glitter en glamour op deze editie van Graspop, klinken deze mannen nog het beste van allemaal!
Het derde album was het grote doorbraak album: Pyromania. Drie nummers worden (waarschijnlijk) live gespeeld op Graspop; Foolin', Rock of Ages en het onderstaande Photograph. Vier van de zes leden van destijds zijn nu nog steeds onderdeel van de band. Gitarist Steve Clark is in de jaren 90 overleden.
Een interessant weetje over zowel dit album als het volgende, vierde album (Hysteria) van de band is dat deze diamond gecertificeerd is in Amerika. Daarmee is Def Leppard in feite eigenlijk een van de meest populaire hardrock en/of metalbands ter wereld. Waar Hysteria al in 1998 meer dan twaalf miljoen keer verkocht was met bijbehorende diamond certificatie, haalde Pyromania dit in 2004, nog ruim voordat streams en dergelijke in 2013 worden meegeteld!
Met deze twee diamond albums staat Def Leppard tussen andere giganten uit het hardere segment van de muziekwereld. Ook Guns N' Roses (met Appetite for Destruction) is dit gelukt en staan zoals bekend ook op deze komende editie van Graspop. Verder zie ik in de lijst ook nog verschijnen: Led Zeppelin (4x), Van Halen (2x), AC/DC, Bon Jovi, Linkin Park en Metallica (allen 1x).
Dan dus album Hysteria. Nog beter en nog meer hits dan het vorige album. Hier zullen zes nummers van gespeeld worden: Animal, Armageddon it, Hysteria, Love Bites, Rocket en uiteraard hét nummer van strippers Pour Some Sugar On Me.
De oplettende kijker is het misschien al wel opgevallen: de drummer heeft maar één arm. Ik herhaal het nog maar een keer: de drummer heeft maar één arm. Tussen de twee succesalbums in heeft Rick Allen (de drummer) namelijk een auto ongeluk gehad, waarbij hij zijn linker arm is verloren. Ergens heb ik een keer een interview gelezen/gezien met ik dacht zanger Joe Elliott over dat iedereen had verwacht dat dit voor Rick het einde als drummer van Def Leppard zou betekenen. Maar Rick Allen heeft in de periode na het ongeluk enorm veel getraind en geoefend om het verlies van zijn arm op te vangen door zijn benen meer te gebruiken. Met groot succes uiteraard, want daarna werd Hysteria uitgebracht.
Aldus wikipedia zou Rick Allen tijdens zijn eerste show na het ongeluk het bot uit zijn missende arm hebben gebruikt als drumstick en zou dit hem de bijnaam Shred Flintstone binnen de band hebben opgeleverd. Als dit klopt, is dit best hardcore.
Het daarop volgende album, Adrenalize, was een iets minder groot succes, maar nog steeds 3x platinum in Amerika en in zes landen op nummer 1 in de hitlijsten. Let's Get Rocked wordt nog live gespeeld vandaag de dag:
Daarnaast is er uiteraard ook nog nieuw werk met afgelopen zomer het album Diamond Star Halos. Momenteel staan er drie nummers van dit album op de setlist. Onderstaande video is één van de drie:
Geen idee hoe en wat ze op Graspop de show zullen gaan doen als "grote" afsluiter van het festival, maar als je er dan toch bent, ga niet eerder naar huis. Je bent er toch al en je hebt er al voor betaald. Het is dan ook zonde om eerder naar huis te gaan, terwijl je ook kan luisteren naar een van de betere rollator-rockers. Sluit het festival af met vuurwerk en een geweldig klinkende show van Def Leppard.
Om af te sluiten met een quote van partner: "Ze klinken nog heel goed voor een stel bejaarden."
welke zotte intro's zijn er deze week weer geweest ZALIG!
Fever 333 staat ook alvast op mijn lijstje om te zien. ik heb ooit eens in een artikel gelezen dat ze geld doneren aan een lokaal goed doel waar ze live spelen dit was toch in de start geen idee of ze dit nog doen....
bedankt voor de documentaire van the ghost insdide heb ik nog gezien op groezrock in de tijd. Beetje uit het oog verloren maar wil me nu terug in verdiepen
.
Ik ben bezig met introductie van the distillers die ik straks nog post
Fever 333 staat ook alvast op mijn lijstje om te zien. ik heb ooit eens in een artikel gelezen dat ze geld doneren aan een lokaal goed doel waar ze live spelen dit was toch in de start geen idee of ze dit nog doen....
bedankt voor de documentaire van the ghost insdide heb ik nog gezien op groezrock in de tijd. Beetje uit het oog verloren maar wil me nu terug in verdiepen
.Ik ben bezig met introductie van the distillers die ik straks nog post
Geweldig Koekdoos!! Al rent heel de weide terug naar de camping of de andere podia.
Ik zal trots naast je staan om de laatste uitdovende tonen van Leppard mee te maken. En daarvoor al helemaal lijp worden van Motley natuurlijk. Geweldig intro en op naar de zondag van GMM. Crue and Leppard fans are the best ......the rest
Ik zal er ook gewoon staan, hoor (edit: tenzij er een must-see in de Marquee staat ofzo)!Geweldig Koekdoos!! Al rent heel de weide terug naar de camping of de andere podia.
Ik zal trots naast je staan om de laatste uitdovende tonen van Leppard mee te maken. En daarvoor al helemaal lijp worden van Motley natuurlijk. Geweldig intro en op naar de zondag van GMM. Crue and Leppard fans are the best ......the rest
Ben niet echt de grootste glam fan, maar heb wel een zwak voor deze iconische, sympathieke band.
The Distillers
Van teleurstelling tot vreugde dansje bij de vorige lichting namen. Seether die afzegt maar in de plaats krijg ik Distillers(lol). Ik snap dat anderen mijn vreugdedansje niet delen maar hopelijk vonden jullie dit in andere bands.
Dus The Distillers zijn een Amerikaanse punkrock/ Street punk band met hardcore invloeden. De invloeden volgens Brody (frontvrouw) zijn punk muziek van de jaren 70. Ook haar 2 grote voorbeelden babes in toyland en bikini kill. Overig bands als Black flag en haar ex- man Tim Armstrong ( RANCID OP ZATERDAG voor de liefhebbers ) ook van invloed geweest. De band was van 1998-2006 actief. Een van de redens van de stop was omdat Brody zwanger was en even voor moederschap koos. Sinds 2018 maakte bekend dat ze herenigd zijn en een nieuwe plaat op te nemen. Na even paar jaar rond te toeren enkel in USA en Canada komen ze eindelijk terug naar Europa.
De bezetting van de band op dit moment is(wat ook de bezet is op het moment dat ze stopte daarvoor zijn er wel enkel wissels gebeurd.):
Brody Dalla (zang en gitaar)
Ryan Sinn (bas en achtergrond zang)
Andy granelli (drums)
Tony ‘bradley” Bevilacqua (gitaar, achtergrondzang)
Ze hebben op dit moment 3 albums en werken aan een 4de.
Het eerste album is in 2000 uitgebracht zonder titel. Hebben ze deze ook geremaster in 2020. De teksten zijn bijna allemaal door Dalla geschreven. Op het album staat het nummer “ask the angels” die ze gecoverd hebben van Patti smith en Ivan Kral.
In 2002 kwam het album sing sing death house uit. Brody heeft daardoor even diep gezeten omdat ze veel kritiek kregen op het eerste album omdat hun teksten over niks gaan. Haar teksten gaan nu over haar persoonlijke moeilijk jeugd, de schiet partijen op scholen,… . Later heeft ze de recensie “scathing and hilarious and life-altering” dat ze uiteindelijk dankbaar was.
één van hun bekendere nummers. Volgens mij ook wel het nummer dat ze mee doorbraken.
Sommige zullen de band misschien kennen via dit nummer
Stond op Tony hawk’s pro skater 4
Coral Fang (2003) op nu verlopig het laatste album van hun. Het album heeft een andere sound dan de eerste twee albums. Invloeden van Grunge muziek is hier meer voelbaar ze hebben Nirvana als inspiratie bron meer gebruikt. Ook door nieuwe leden in de band. Is het belang van melodie meer gegroeid. Ze voelen zich ook wel volwassener op het album en is ook te horen in de teksten. Hun album is nu ook onder groter platenlabel na het succes van het vorige album. Maar misschien is de reden wel dat Brody nu aan het scheiden is van Tim Armstrong die oprichter is van Hellcat records hun vorige label. Er zijn ook problemen geweest met het artwork van de cd. Het zou te gewelddadig zijn geweest om in de winkels te leggen waar kinderen komen. Oordeel zelf zou ik zeggen. Ik vind het beetje overroepen. Uiteindelijk zijn beide in de winkel terecht gekomen.
Oorspronkelijke
De veilige hoes
Voor mij hun beste nummer van hun cd en hun beste nummer voor mij.
Geen idee hoe ze live zullen klinken want ik heb ze pas leren als ze gestopt waren. De enige clash die me kan tegenhouden als ze live spelen is Disturbed oké misschien Gojira ook(zucht). Ik heb er ook geen flauw idee van waar Graspop ze zal plaatsen in de avond of misschien afsluiter jupiler stage? Of op de main stage in de middag?
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn band introductie een fijne avond!
Van teleurstelling tot vreugde dansje bij de vorige lichting namen. Seether die afzegt maar in de plaats krijg ik Distillers(lol). Ik snap dat anderen mijn vreugdedansje niet delen maar hopelijk vonden jullie dit in andere bands.
Dus The Distillers zijn een Amerikaanse punkrock/ Street punk band met hardcore invloeden. De invloeden volgens Brody (frontvrouw) zijn punk muziek van de jaren 70. Ook haar 2 grote voorbeelden babes in toyland en bikini kill. Overig bands als Black flag en haar ex- man Tim Armstrong ( RANCID OP ZATERDAG voor de liefhebbers ) ook van invloed geweest. De band was van 1998-2006 actief. Een van de redens van de stop was omdat Brody zwanger was en even voor moederschap koos. Sinds 2018 maakte bekend dat ze herenigd zijn en een nieuwe plaat op te nemen. Na even paar jaar rond te toeren enkel in USA en Canada komen ze eindelijk terug naar Europa.
De bezetting van de band op dit moment is(wat ook de bezet is op het moment dat ze stopte daarvoor zijn er wel enkel wissels gebeurd.):
Brody Dalla (zang en gitaar)
Ryan Sinn (bas en achtergrond zang)
Andy granelli (drums)
Tony ‘bradley” Bevilacqua (gitaar, achtergrondzang)
Ze hebben op dit moment 3 albums en werken aan een 4de.
Het eerste album is in 2000 uitgebracht zonder titel. Hebben ze deze ook geremaster in 2020. De teksten zijn bijna allemaal door Dalla geschreven. Op het album staat het nummer “ask the angels” die ze gecoverd hebben van Patti smith en Ivan Kral.
In 2002 kwam het album sing sing death house uit. Brody heeft daardoor even diep gezeten omdat ze veel kritiek kregen op het eerste album omdat hun teksten over niks gaan. Haar teksten gaan nu over haar persoonlijke moeilijk jeugd, de schiet partijen op scholen,… . Later heeft ze de recensie “scathing and hilarious and life-altering” dat ze uiteindelijk dankbaar was.
één van hun bekendere nummers. Volgens mij ook wel het nummer dat ze mee doorbraken.
Sommige zullen de band misschien kennen via dit nummer
Stond op Tony hawk’s pro skater 4
Coral Fang (2003) op nu verlopig het laatste album van hun. Het album heeft een andere sound dan de eerste twee albums. Invloeden van Grunge muziek is hier meer voelbaar ze hebben Nirvana als inspiratie bron meer gebruikt. Ook door nieuwe leden in de band. Is het belang van melodie meer gegroeid. Ze voelen zich ook wel volwassener op het album en is ook te horen in de teksten. Hun album is nu ook onder groter platenlabel na het succes van het vorige album. Maar misschien is de reden wel dat Brody nu aan het scheiden is van Tim Armstrong die oprichter is van Hellcat records hun vorige label. Er zijn ook problemen geweest met het artwork van de cd. Het zou te gewelddadig zijn geweest om in de winkels te leggen waar kinderen komen. Oordeel zelf zou ik zeggen. Ik vind het beetje overroepen. Uiteindelijk zijn beide in de winkel terecht gekomen.
Oorspronkelijke
De veilige hoes
Voor mij hun beste nummer van hun cd en hun beste nummer voor mij.
Geen idee hoe ze live zullen klinken want ik heb ze pas leren als ze gestopt waren. De enige clash die me kan tegenhouden als ze live spelen is Disturbed oké misschien Gojira ook(zucht). Ik heb er ook geen flauw idee van waar Graspop ze zal plaatsen in de avond of misschien afsluiter jupiler stage? Of op de main stage in de middag?
Hopelijk hebben jullie genoten van mijn band introductie een fijne avond!
Mooi Koekdoos! Een band die ik niet hoef te zien maar wat je wel terecht zegt, als je er toch bent. Ga eigenlijk nooit eerder naar huis dus grote kans dat ik nog een stuk meepak en misschien ook wel om ben erna. Zo vond ik Night Ranger bijvoorbeeld verrassend sterk op Sweden Rock, sommige rollatorbands kunnen het Eker nog!
Mooi stuk @jamel , fantastische stabiele en pakkende band! Ik heb ze al vaker live mogen ervaren in de afgelopen jaren, maar ik check ze altijd weer als ze er staan. Je omschrijving van de live ervaring klinkt dan ook bekend voor mij.My Dying Bride
Doom Metal is deze editie van Graspop niet enorm vertegenwoordigd, maar wat er staat is absoluut de moeite waard. Mijn liefde voor Draconian kennen de vaste meelezers inmiddels wel. Maar met de meest recente worp is er weer een band bij gekomen die je absoluut niet mag missen als je van trage, zware, melancholische metal houdt.
My Dying Bride is een band die inmiddels ook al een behoorlijke staat van dienst heeft. Ze zijn immers ontstaan in 1990 en bracht z’n eerste langspeler uit in 1992. Dus deze Britse grootmacht van de Doom Metal mag met hun ruime 30 jaar ervaring inmiddels een routinier genoemd worden. En in al die jaren zijn ze ook trouw met het uitbrengen van nieuwe muziek, want sinds ‘As the Flower Withers’ in 1992 het licht zag, zijn daar intussen nog eens 13 studioalbums bij gekomen. Met ‘The Ghost of Orion’ uit 2020 als meest recente werk.
Thrash Metal heeft z’n ‘Big-4’; Doom Metal heeft z’n ‘Big-3’. Samen met Anathema en Paradise Lost is My Dying Bride één van deze grote drie Britse Doom Metalbands die begin jaren ’90 aan de weg zijn gaan timmeren en voor veel latere bands in het genre een grote inspiratiebron vormen. En waar Paradise Lost en vooral Anathema door de jaren heen kozen voor wat creatieve uitstapjes naar een wat breder of ander geluid, klinkt het My Dying Bride van nu nog behoorlijk vergelijkbaar met hoe de band in de beginjaren klonk. Goed, de productiekwaliteit is door de jaren heen behoorlijk omhoog geschoten. Maar leadgitarist Andrew Craighan en zanger Aaron Stainthorpe zorgen samen nog steeds voor het karakteristieke geluid van de band, zoals ze dat in de begindagen ook al deden. Als ware het een boom, die door de jaren heen groter en steviger is geworden, maar nog steeds de herkenbare contouren van weleer vertoont.
My Dying Bride is geen band voor de feestbeesten, de moshpitters, de dansers en de klappers. Als dat een voorwaarde is voor je liveband experience, kun je de Marquee tijdens hun set beter links laten liggen. Het is een band voor diegenen die ervan houden zich te laten meeslepen in melancholiek en niet terugdeinzen voor af en toe een unheimlich gevoel. Een concert van My Dying Bride is met je ogen dicht je hoofd laten meedeinen op meeslepende gitaar melodieën. Kijken en luiteren naar hoe frontman Aaron je in woord en gebaar meeneemt in zijn emoties. Voor mij is het meer dan eens een moment van ontroerende reflectie geweest.
Dat ze samen met Graspop een goed huwelijk zijn, blijkt wel uit het feit dat komende keer een jubileumpassage voor de band wordt; namelijk hun 10e keer. Er was zelfs een periode dat ze elke twee jaar op Graspop stonden, daar maakten ze destijds ook opmerkingen als ze er weer stonden. Hun eerste keer Graspop was in 1997. Dat was pas het tweede jaar dat Graspop een metalfestival was en destijds konden de bezoekers slechts één dag genieten van een dagje headbangen. Megadeth was de headliner, My Dying Bride de afsluiter in de Marquee. En als ik me niet vergis, hebben ze sindsdien altijd ergens in de avond in de Marquee gestaan.
Om een idee te geven hoe dat live klinkt, grijp ik toch weer terug op hun live DVD ‘Sinamorata’. Deze stamt al uit 2005 en is destijds opgenomen in Hof Ter Loo in Antwerpen, voor nog maar eens een bevestiging dat de band een rijke en vruchtbare geschiedenis heeft met de Belgische metal industrie. Helaas zijn er sindsdien geen live DVD’s meer verschenen, maar desondanks is het nog steeds representatief voor hoe My Dying Bride live klinkt en wat je qua visuals kunt verwachten. Al laat Aaron tegenwoordig zijn dwangbuis wel thuis. Ik vermoed dat zelfs hij er een beetje claustrofobisch van wordt om telkens in dat pak op te treden. Maar dat doet verder niets af aan het gevoel wat ze ook vandaag nog in hun optredens weten over te brengen.
En als je nog meer wilt luisteren, zijn dit twee van mijn persoonlijke favorieten:
Thanks, Cradle of Filth unieke band idd in het genre, typische band met het eeuwige predikaat "love them or hate them". Niet voor iedereen weggelegd, maar zoals je al aangeeft kunnen ze live idd een goede show neerzetten. Als persoonlijke tip zou ik je nog het nummer "Death And The Maiden" willen meegeven.
Goeie bijdrage! Ik heb ze nog maar 1x live gezien, dit was op Graspop 2019 en dit was idd een top show, dus weer de hoogste tijd om weer weggeblazen te worden!
Mooi stuk @rubenJS , ze zijn zeker een belangrijke band voor het genre zoals je al hebt omschreven. Live heb ik ze al vaak gezien, staan altijd garant voor een strakke set!Bam Bam Bam Bam Bam.... GO!!
Je verzint het niet, net nu ik het stuk begin te schrijven, en ik nog even de band opzet ter inspiratie begint mijn hond in een dolle bui een solo moshpit.
De muziek doet iets met je, en dus niet alleen met mensen.
De echte kenners hebben het misschien al geraden toen ze de eerste zin lazen, deze intro gaat over een van de meest invloedrijke bands binnen de metal ooit. Grondleggers van de Göthenburg sound/melodic death metal, én metalcore:
At the Gates
De band is in 1990 opgericht door oud leden van de death- en black metal band Grotesque. Na een veelbelovend EP en twee albums brengt de band in 1994 Terminal Spirit Disease uit, het doorbraak album.
Pas een jaar later weten ze al te bevestigen, met een van de belangrijkste albums in de geschiedenis van de metal:
Slaughter of the Soul
Waar de vorige albums nog een duidelijke death metal smaak hadden, maakte de band hier de overstap naar iets nieuws. Melodic death metal (melodeath/Göthenburg metal)!
Ze waren hun tijd ver vooruit, het zou nog jaren duren voordat bands in Amerika zoals Killswitch Engage en As I Lay Dying de muziek verder doen evolueren richting Metalcore.
Hoewel het album in 1995 goed werd ontvangen, zorgde de band voor een schok in de metalwereld door in 1996 ermee op te houden. Een deel van de band ging verder in The Haunted, de zanger kon aan de slag bij verschillende kleinere bands en de drummer sloot zich aan bij Cradle of Filth (lees ook de introductie van Cradle of Filth op de pagina hiervoor!!)
Jaren later begon het toch weer te kriebelen, nadat er in 2001 nog een terugblikkend album uit kwam: Suicidal Final Art besloot de band in 2007 weer te gaan touren, in 2008 zou de band verschillende festivals en concerten spelen, waaronder Graspop, Wacken en Hellfest. Fans van de band konden hun hart ophalen, toch nog de kans de legendarische band live te zien!
At War with Reality
In 2014 was het tijd voor nieuw werk, de Zweden brachten een album met een sound zoals vanouds uit!
Ze lieten zien het kunstje nog niet vergeten te zijn, het album staat weer vol met heerlijke riffs en doet je willen headbangen vanaf het eerste volwaardige nummer: Death and the Labyrinth
Live
Live klinken ze nog altijd strak, vergis je niet. Hoewel de legacy van At the Gates groot is, is dit GEEN legacy band. Ze gaan er nog altijd vol voor, en ook het nieuwe werk is nog zeer sterk.
Ik heb ze vorig jaar live mogen zien in 013, Tilburg samen met In Flames (en in het voorpramma Orbit Culture). De band leverde, het publiek minder. Gezien dat meer aan het publiek lag, kan ik jullie zeker aanraden te gaan kijken donderdag waarschijnlijk halverwege/ iets later op de dag in de Marquee.
Voor de liefhebbers van melodeath is het een must. Ook liefhebbers van metalcore zou ik ze met alle liefde aanraden, al is het maar om de heren te kunnen bedanken. Zonder At The Gates was er geen Avenged Sevenfold, Killswitch Engage, As I Lay Dying of Bring Me The Horizon.
Favoriete nummers
- Slaughter of the Soul
- Blinded By Fear
- Cold
- Death And the Labyrinth
- At War with Reality
- To Drink from the Night itself
- Spectre of Extinction
- Suicide Nation
Minder bekende parels
- Garden of Cyrus (lijkt wel een Opeth cover)
- Daggers of Black Haze
- The Circular Ruins
Tldr;
Een van de meest invloedrijke bands in de metal.
Zien als je van melodic death metal, death metal en/of metalcore houdt!
Donderdag waarschijnlijk in de Marquee halverwege de dag/iets later op de middag.
Mooie aanvulling, ik hou ook juist van dat "oude" geluid zoals jij het omschrijft, heerlijk die passie die dan ook duidelijk hoorbaar en voelbaar is!
Ik dacht adhv het nieuwsbericht op de GMM-website dat Def Leppard eerst ging spelen:Geweldig Koekdoos!! Al rent heel de weide terug naar de camping of de andere podia.
Ik zal trots naast je staan om de laatste uitdovende tonen van Leppard mee te maken. En daarvoor al helemaal lijp worden van Motley natuurlijk. Geweldig intro en op naar de zondag van GMM. Crue and Leppard fans are the best ......the rest
Thanks @Dovytn , een van de betere metalcore bands. TGI live gezien op hun laatste Graspop passage en afgelopen jaar bij hun terugkeer als headliner van het Full Force festival. Zeker een aanrader!The Ghost Inside
Introductie
The Ghost Inside is een van mijn favoriete bands, maar wel eentje die ik helaas nog nooit live zag. In juni is het eindelijk zo ver, en bij deze zal ik jullie proberen te overtuigen om deze energieke metalcore-band ook een kans te geven binnenkort.
Het is de tweede passage in Dessel, nadat ze exact 10 jaar geleden, in 2013, op Graspop stonden in Marquee II. Hun laatste optreden in ons land dateert al van 2015 (Groezrock), tevens het jaar waarin de band slachtoffer werd van een gruwelijk ongeval met hun tourbus (later meer hierover)
Huidige bezetting:
- Jonathan Vigil
- Zach Johnson
- Andrew Tkaczyk
- Chris Davis
- Jim Riley
Early years
De band uit LA startte in 2004 onder de naam ‘A dying dream’. Onder die naam brachten ze hun 1e EP uit, genoemd “Now or never”. In 2007 werd er beslist om verder te gaan als The Ghost inside, en namen ze de EP opnieuw op, samen met enkele nieuwe nummers als hun 1e volledig album. “Fury and the fallen ones”
https://www.youtube.com/watch?v=1YXSdZkp0ZE
https://www.youtube.com/watch?v=eJce1V3dsdw
De band brengt melodic hardcore / metalcore, zonder al te veel clean parts (al is dat tegenwoordig wel wat meer aanwezig) die er stevig in beukt. Ze ontwikkelden door de vele jaren heen een eigen sound, die zeer herkenbaar is op de laatste 3 albums.
In 2010 releaseten ze het album “Returners”. In de nasleep van het touren werd drummer KC Stockbridge vervangen door huidige drummer Andrew Tkaczyk. In 2012 tekenden ze bij hun huidige label, Epitaph Records.
https://www.youtube.com/watch?v=FAn4gyUAI6Q
https://www.youtube.com/watch?v=FcPr4mzZUy0
Doorbraak
De echte doorbraak kwam er in 2012, ze brachten hun 3e album uit (1e onder Epitaph), “Get what you give”, wat tevens ook een van mijn favoriete albums is. Engine 45 is een fantastisch nummer, en ook de rest van de cd is eigenlijk gewoon steengoed.
https://www.youtube.com/watch?v=AC6G2ZmkamE
In de aanloop naar “Dear Youth” (ze speelden 201 shows op een jaar voorgaand aan de opnames) begon het vele touren wat zijn tol te eisen binnen de band en kwamen er intern heel wat strubbelingen boven. Op een bepaald punt konden niet alle bandleden meer door dezelfde deur, en tot op deze dag beweert de band nog steeds dat dit geen leuke periode was en dat je het in sommige songs van dear youth ook kan horen.
Dear Youth is nochtans opnieuw een heel sterk album.
Tijdens de tour om het album te promoten vertrekt Aaron Brooks, de gitarist en voornaamste songwriter de band, aansluitend op de strubbelingen en interne problemen. Chris Davis, voormalig gitarist van Texas in July werd zijn vervanger. Uiteindelijk werden de meeste plooien gladgestreken en werd er volop verder getourd.
Ongeval met tourbus
19 november 2015 werd TGI slachtoffer van een hevige buscrash tijdens het touren. Na een optreden in Texas was de band op weg naar de volgende locatie met hun tourbus. Op de bus waren de volledige band (5 mensen), 5 medewerkers en de chauffeur aanwezig.
In de buurt van El Paso kreeg hun bus een klapband en knalde op een tractor trailer in de tegengestelde rijrichting. Op dat moment lag iedereen achteraan te slapen.
De klap was enorm. Een groot deel van de bus was vernield, en het stuk waarin de bandleden lagen te slapen achteraan had een zodanige impact dat alle bed-units losgerukt werden en over en naast elkaar vlogen.
De chauffeur van de bus, alsook de chauffeur van het andere voertuig die betrokken was bij de crash waren op slag dood.
Meerdere bandleden en crew waren in kritieke toestand en zwaargewond. Enkelen konden uit de bus kruipen, maar de meeste zaten gekneld of hadden zodanige letsels aan hun benen waardoor kruipen / bewegen geen optie meer was. Open beenbreuken, verschoven rugwervels, zware hersenschuddingen, gebroken ribben, … Alles wat je maar kan bedenken.
Als je een beter inzicht wil op deze gebeurtenissen raad ik de podcast ‘Defiance - 1,333 days’ aan. Deze is opgesplitst in 4 delen, en vooral deel 2 gaat over het ongeval, in het 3e deel de nasleep er van en welke revalidatie er bij te pas kwam. Ik link ze hier even allemaal.
- The Grind - https://open.spotify.com/episode/0SXpssN4JX655JzGjwJ7Ij?si=86b4dbb681c54170
- The Crash - https://open.spotify.com/episode/6PIseWR4yYb4F45OEHj568?si=c3c0ad572ec44773
- The Recovery - https://open.spotify.com/episode/5Hk6DPHEdQ9FeKtcfhadu9?si=5b9d3670279b4247
- The Comeback - https://open.spotify.com/episode/214hW4T7rlO8ahnMlJnO4x?si=c82ef8c07bfb4551
Zanger Jonathan Vigil lag een maand in coma, Drummer Andrew Tkaczyk verloor een been en heel wat mobiliteit in zijn hand. Ook de rest van de band heeft blijvende schade overgehouden aan de gevolgen van het ongeval.
Op dit punt leek het bijna een zekerheid dat dit het einde was van de band. Ook de bandleden zelf verwachtten op geen enkel moment meer om ooit nog op een podium te staan.
Comeback
In 2018, na 3 jaar revalidatie werd er op twitter een post geplaatst door de band dat ze samen zaten om te repeteren, wat op heel wat gejuich onthaald werd.
Begin 2019 kwam dan de bevestiging dat ze aan het werken waren aan nieuwe muziek, en werd er een comeback-show aangekondigd in ‘The Shrine’ in LA
Tickets voor deze show waren in 2 minuten uitverkocht. Er werd beslist om de show naar buiten op de parking te verhuizen, maar ook de extra tickets die hierdoor vrij kwamen waren binnen de 5 minuten weg. Mensen van over heel de wereld kochten tickets omdat de kans wel bestond dat dit de laatste show ooit zou zijn van The Ghost Inside.
Deze werd ondertussen ook uitgebracht op cd en vinyl in 2021
In 2020 werd de single “aftermath” uitgebracht, als voorloper op het nieuwe album - die de naam “The Ghost Inside” zou gaan dragen. Uiteraard gaat het grootste deel van dit album over de gebeurtenissen van de afgelopen jaren.
https://www.youtube.com/watch?v=4CdFBfKMAU4
De dag nadat het album gereleased werd, kwam TGI met het nieuws dat gitarist Jim Riley niet langer deel uitmaakte van de band. Riley zou in 2015 een racistische opmerking gemaakt hebben, en ook al heeft niemand van de band zelf hem effectief die woorden horen zeggen, en had hij zich hiervoor ook al meermaals geëxcuseerd, werd er toch beslist om niet meer met hem verder te gaan.
Enkele maanden later werd Riley terug bij de band gehaald. De band vond dat ze te snel gehandeld hadden en dat de beslissing om niet met Riley verder te gaan verkeerd was.
Deze band heeft al zo veel meegemaakt samen dat het überhaupt een wonder is dat ze tot op deze dag nog bestaan
In 2022 keerden ze voor het eerst terug naar Europa, maar werd België niet aangedaan. Ik ben oprecht hyped om ze eindelijk live te zien, en kijk zeer hard uit naar hun optreden op Graspop. Hopelijk krijgen ze een mooie spot en zetten ze een waanzinnige performance neer.
Mooi stuk @Parfex ....als muziekfreak en fervent festival/concert bezoeker is dit één van de weinige bands die ik nog nooit live heb meegemaakt, hoogste tijd dus!SLEEP TOKEN INTRO
Als een duivel uit een doosje.
Zo kan je de plotse opkomst van Sleep Token de laatste tijd het best omschrijven. Ze verbergen hun identiteit achter maskers en zwarte body paint. Niemand weet dus wie ze zijn, maar hun muziek slaat aan en de zanger heeft wellicht één van de meest dragende stemmen in de metal scene. Een van de meest raadselachtige en tegelijk spannendste acts van het moment.
Wat wel vaststaat: De band werd opgericht in 2016 en hun ontstaan staat bol van overlevering. Het verhaal wil dat frontman Vessel in een droom bezocht werd door een oude godheid, ‘Sleep’. Die beloofde hem glorie en grootsheid als hij hem zou volgen. Elk nummer van de band zou daarom een ‘Token’ (offer) zijn die gewijd is aan de godheid ‘Sleep’.
Ook hun sound is niet zo straightforward. Ze krijgen het label progressive metal opgeplakt maar er zijn ook duidelijke invloeden van genres die niet meteen aan rock of metal gelinkt worden. Elementen uit de pop, R&B en elektronische muziek zorgen voor een sound die niet alleen zwaar is, maar ook toegankelijk. In het nummer Chokehold, dit jaar uitgebracht, komt die mix van stijlen mooi tot uiting:
In Granite en Aqua Regia komen de R&B invloeden dan weer veel prominenter naar boven:
De toegankelijk sound verklaart wellicht ook hun succes van de afgelopen maanden. Zelf was ik ook niet van bij de eerste noot overtuigd. Hoe meer ik luister, hoe beter ik hun nummers vind. Geef het dus niet op na de eerste keer!
Album 1: Sundowning
Zoals het de band betaamt, zit dit album vol contrasten. Enerzijds heb je de harde en duistere songs als Gods en The Offering. Anderzijds heb je een zachtere kant zoals het gevoelige Levitate of de eerder romantische ballades Drag Me Under en Take Aim. Hier komen ook de vocals van Vessel sterk tot uiting. Toch is het album één mooi geheel waar de zwaardere gitaarriffs even belangrijk lijken te zijn als de pop passages of het gebruik van synths. Ze doen in dat opzicht soms wat denken aan Deftones, maar dan anders
Album 2: This Place Will Become Your Tomb
Dit album zal bij velen gemengde gevoelens opwekken. Atlantic, de opener van het album, zet de toon met een delicate intro op de piano. In het tweede deel van deze track komen ook de typische gitaarlijnen en drums zich mengen en krijgen we een heel herkenbare Sleep Token sound. Het album is in het algemeen wat softer, zoals bij Fall For Me, een acapella oefening die meer neigt naar mainstream popmuziek. Ook Distraction en The Love You Want vallen onder deze categorie. De highlights voor de Graspoppers zijn ongetwijfeld Alkaline en Hypnosis, waar we wel heel duidelijk progressive metal in kunnen herkennen.
Album 3: Take Me Back to Eden
Een volwaardig 3e album is er nog niet maar in 2023 zijn er wel al 5 nummers binnen gesijpeld, waaronder Chokehold (zie hierboven). Het volledige album wordt verwacht op 19 mei, mooi op tijd voor Graspop! The Summoning is de absolute topper van de 5 die we al kennen. De geheel eigen Sleep Token sound wordt hier toch weer sterk onderstreept. En het staat ongetwijfeld ook op hun Graspop playlist.
Hoe zijn ze live? Geen idee, ik heb ze zelf ook nog niet gezien. Uit wat ik al vernomen heb, zijn ze ook live heel berekend. Strakke sets, weinig gezwets tussendoor en een goede balans tussen hard gaan en rustigere momenten opzoeken. Ga je op zaterdag naar Sleep Token kijken, spreek dan niet van een optreden. De band zelf noemt het liever een “ritueel”. Het publiek is ook eerder een "congregatie" dan een menigte. Tot dan!
Voor wie ze nog niet kent:
- Sundowning
- Levitate
- Alkaline
- Hypnosis
- The Summoning
- Chokehold
- Granite
Mooi verhaal @MetalLimbo , fijn om ook een introductie te lezen over een nederlandse band! Hun laatste album is idd gevarieerd en luistert lekker weg. Ik heb ze wel al vaker live gezien, mooie zangpartijen en lekkere riffs, kwalitatief nog steeds een goeie band ondanks de vele wisselingen van de wacht.Hoog tijd weer voor een nieuwe introductie, ditmaal de beurt aan:
Wat? Heideroosjes?
Nee, die worden vakkundig platgestampt door dit gezelschap op hun mammoeten.
Heidevolk is, het zal je niet verbazen, een Nederlandse band die ook vrijwel uitsluitend in het Nederlands zingt. De band is opgericht in Arnhem in 2002, eerst nog onder de naam Hymir (een reus uit de Noorse mythologie).
Daarmee is ook de muzikale richting en inspiratie van de oprichters enigszins verklapt.
Zij delen nl. allen een passie en fascinatie voor de natuur, Germaanse mythologie, folklore en de Gelderse geschiedenis.
Na een wandeling over de Veluwe kwamen zij op de naam Heidevolk.
Heidevolk is dus niet geheel verrassend een folk metal band, maar wordt ook wel tot de viking metal gerekend, wat (hoewel begrijpelijk gezien de thematiek) niet helemaal terecht is.
Ten eerste zijn de black metal elementen die vaak kenmerkend zijn voor viking metal meestal maar minimaal aanwezig in hun muziek.
Ten tweede zoekt Heidevolk hun inspiratie niet bij de Vikingen (Noord-Germanen), maar bij de Zuid-Germaanse en Keltische volken die ooit de lage landen bevolkten (met name de Bataven).
Je zult hun dus niet horen zingen over Odin en Thor, maar over hun equivalenten Wodan en Donar.
Heel kenmerkend voor hun muziek is, naast traditionele folkinstrumenten als de viool, hun lage, tweestemmige zang (grotendeels clean, met af en toe wat unclean vocals erdoorheen).
De band is tijdens hun grofweg 20-jarige bestaan geteisterd door wisselingen in hun line-up.
Opmerkelijk genoeg is er inmiddels zelfs geen enkel origineel bandlid meer over, sinds hun drummer vorig jaar opstapte.
Zo zijn zij inmiddels beland bij hun 5e en 6e zanger, 6e en 7e gitarist, 2e bassist en 2e drummer.
Al die voormalige en huidige bandleden luisteren wel naar de meest prachtige 'Germaanse' namen:
Nadat zij hun eerste demo ('Het Gelders Volkslied', 2004), album ('De strijdlust is geboren', 2005) en EP ('Wodan heerst', 2007) volledig in eigen beheer hadden uitgebracht, kwamen zij al snel terecht bij platenmaatschappij Napalm Records, die ook tegenwoordig nog hun muziek uitbrengt.
- Rowan Roodbaert - basgitaar (2006 - heden)
- Jacco Bühnebeest - zang (2015 – heden)
- Koen Vuurdichter - gitaar (2016 - heden)
- Mat Snaerenslijper - gitaar (2020 - heden)
- Daniël den Dorstighe - zang (2021 - heden)
- Kevin Houtsplijter - drums (2022 - heden)
- Jesse Vuerbaert - zang (2002 - 2005)
- Niels Beenkerver - gitaar (2002 - 2005)
- Paul Braadvraat - basgitaar (2002 - 2006)
- Sebas Bloeddorst - gitaar (2002 - 2011)
- Joris Boghtdrincker - zang (2002 - 2013)
- Mark Splintervuyscht - zang (2005 - 2015)
- Reamon Bomenbreker - gitaar (2005 - 2015)
- Kevin Vruchtbaert - gitaar (2011 - 2016)
- Lars Nachtbraeker - zang (2013 - 2020)
- Joost den Vellenknotscher - drums (2002 - 2022)
- Kevin Storm - gitaar (2016 - 2018)
Vorige maand is er nog een nieuw album (Wederkeer) uitgebracht, dat zeer goed ontvangen is (review).
Er zullen dan ook ongetwijfeld de nodige nieuwe nummers de revue passeren op GMM, dus het is zeker aan te raden om in ieder geval dit album te beluisteren.
De nummers op het nieuwe album zijn zeer gevarieerd, van akoestische (Schildenmuur, Wederkeer, Zomervuur) en instrumentale (Ver verlangen) folk tot stevige nummers met lekkere riffs (Klauwen vooruit, Oeros, Drink met de Goden (Walhalla), Raidho, Holda) en zelfs vrij extreme stukken met unclean (De strijd duurt voort, Hagalaz) of bijna doomachtige (IJzige nacht) vocals.
Natuurlijk beschikken zij ook over een hele schare live-knallers van vorige albums.
De meest gespeelde zijn ongetwijfeld de klassiekers van de eerste 3 albums: Nehalennia, Saksenland en de cheesy Normaal-cover Vulgaris magistralis.
Laatstgenoemde is vanzelfsprekend in het Achterhoeks, en is daarmee een van de enige 7 nummers die niet in het (standaard-)Nederlands worden gezongen.
De overige 6 zijn allen in het Engels, en staan op de albums Velua (Vinland, en de covers Immigrant Song, In the Dutch Mountains en Rebel Yell) en Vuur van verzet (A wolf in my heart, dat zowel een Engelse als een Nederlandse versie kent, en The alliance, dat half in het Nederlands en half in het Engels wordt gezongen).
Helaas heb ik de band nog niet live mogen aanschouwen, dus dat wordt hopelijk een leuke verrassing.
Ik kende de band lang alleen van eerdergenoemde nummer Vulgaris magistralis, wat vermakelijk is, maar niet heel representatief voor de band.
Tijdens corona-lockdown heb ik de band pas beter leren kennen door een livestream van de European Metal Festival Alliance (o.a. Alcatraz, Dynamo Metalfest, Into The Grave, Summer Breeze, Bloodstock).
Hoewel dat dus een optreden zonder publiek was, geeft het een aardig beeld van hun live-kwaliteit:
Ongetwijfeld zal een optreden mét publiek alleen maar beter zijn, en zal er een heerlijk feestje met vele moshpits ontstaan.
Na 2 eerdere optredens op GMM in een overvolle Metal Dome in 2012 en (nogal vreemd en misplaatst) op de Jupiler Stage in 2015, verwacht ik voor dit jaar een plek in de Marquee, waar wel vaker folk metal bands van enig formaat worden geplaatst.
Een absolute aanrader dus voor fans van bands als Korpiklaani, Eluveitie, Ensiferum, Equilibrium, Finntroll, Týr, of zelfs Amon Amarth, Alestorm, Heilung!
Missen = spijt krijgen als je de post-GMM verslagen hier leest..
Alle albums met wat aanraders:
De strijdlust is geboren (2005)
- Gelders Volkslied
- Vulgaris Magistralis (Normaal cover)
Walhalla wacht (2008)
Uit oude grond (2010)
- Nehalennia
Batavi (2012)
Een concept-album over de Bataafse Opstand tegen de Romeinen in het begin van de jaartelling.
Velua (2015)
- Winter woede
Vuur van verzet (2018)
Wederkeer (2023)
- Een wolf in mijn hart / A wolf in my heart
- Ontwaakt
- The alliance (met zanger Alan Averill van Primordial)
- Klauwen vooruit
