Inmiddels al gelukt? Site op.mijn telefoon werkt ook niet echt lekker. Plannen worden hier wel concreter om echt eens te gaan.
Verzameltopic overige Belgische festivals 2022
- Onderwerp starter Joszwa
- Startdatum
Lukt op de PC ook niet. Ze komen morgen om 10 uur trouwens weer met nieuws. "We got two words for you...".
Februari pas, dus nog geen zorgen. Het kaliber namen dat zij boeken is ook nog niet echt bezig met festivalaankondigingen lijkt me.
Dunk! heeft de eerste namen een paar dagen terug bekendgemaakt: Godflesh, Nordic Giants, Seims, Kinder en Morgensoll.
BRAKROCK 2023 – Fri 04/08 and Sat 05/08
brakrock.com
Hier zijn ook nog wat namen bij gekomen met o.a. Madball en Terror. Maar ik voel het affiche niet dit jaar.
Heb weekendtickets al een tijdje binnen, Rotting Christ en Paradise Lost waren voor mij al reden genoeg (daarnaast nog Korpiklaani, Rise Of The Northstar, Bloodbath, Lacrimas Profundere en nieuwe ontdekking Drakwald)!
En dan kwam daar deze week nog Combichrist en vandaag Belphegor bij (en nog enkele namen te goed), geweldige line-up!
RIP Gent Jazz? 
www.hln.be
Zelfs Sting kon Gent Jazz niet redden van faillissement: schuldenput zou ruim 500.000 euro bedragen
Gent Jazz flirtte al langer met bankroet, maar nu is de doodsteek effectief gegeven. De vzw achter Gent Jazz heeft het faillissement aangevraagd, en dat is ook uitgesproken door de ondernemingsrechtbank. Dat bevestigt cultuurschepen Sami Souguir (Open Vld), die alvast zal ijveren voor een...
www.hln.be
RIP Gent Jazz?
Zelfs Sting kon Gent Jazz niet redden van faillissement: schuldenput zou ruim 500.000 euro bedragen
Gent Jazz flirtte al langer met bankroet, maar nu is de doodsteek effectief gegeven. De vzw achter Gent Jazz heeft het faillissement aangevraagd, en dat is ook uitgesproken door de ondernemingsrechtbank. Dat bevestigt cultuurschepen Sami Souguir (Open Vld), die alvast zal ijveren voor een...
Hoe twee jazzfestivals met een wel heel valse noot eindigden
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s.’ Met beschuldigende vinger wordt bij het faillissement van Jazz en Muziek, de koepel boven Gent Jazz en Jazz Middelheim, naar organisator en bezieler Bertrand Flamang gewezen.Vrijdagavond 17 juli 2022. Meer dan 5.000 mensen staan op de middeleeuwse site van de Bijloke in vervoering te luisteren naar slam poetry op beats van de bezwerende Kae Tempest. Wanneer de Britse stopt, is het applaus oorverdovend. De recensente van deze krant beloont het optreden dan ook met vijf sterren. Ervoor speelde ook Sylvie Kreusch een indrukwekkende set in een volle tent. De sfeer is die avond uitstekend. De rijen voor de togen zijn lang. Gent Jazz lijkt na twee jaar afwezigheid door corona weer helemaal terug, net zoals Jazz Middelheim een maand later.
Voor wie niets vermoedend deze zomer een drukke dag op Jazz Middelheim of Gent Jazz doorbracht, was het dan ook een donderslag bij heldere hemel: Jazz en Muziek, de Gentse organisatie boven de beide festivals, is failliet. Voor wie af en toe naar de balans van de vzw keek, is de verrassing minder groot. De organisatie torst al jaren een grote schuldenberg, die al dateerde van voor de coronacrisis of het beruchte geannuleerde optreden van de Britse vedette Sting in 2019, dat afgelopen zomer uiteindelijk toch kon doorgaan. Vooral vanaf 2018 liepen de schulden op, het jaar dat Gent Jazz een uitstap waagde van de Bijloke naar het Sint-Pietersplein, voor een groot concert van de IJslandse ster Björk. ‘Een duur en megalomaan project’, oordeelt een betrokkene die anoniem wenst te blijven.
Een mix van factoren leidde tot de financiële ondergang van het festival, maar betrokkenen die dicht bij de organisatie staan wijzen toch vooral op een factor in het bijzonder: financieel wanbeheer, met een hoofdorganisator die zich wel heel royaal vanuit de organisatie bediende. Volgens verschillende bronnen keerde oprichter en hoofdverantwoordelijke Bertrand Flamang zichzelf vaste vergoedingen uit die maandelijks ruim boven de 10.000 euro lagen. Hij diende daarbij ook nog enorme onkostennota’s in voor restaurantbezoeken of reizen, waardoor hij elk jaar een (te) stevige hap nam uit het budget van een organisatie die de laatste jaren structureel verlies leed.
‘Bovendien was hij niet vaak aanwezig’, zegt een andere bron. Ook waren er onduidelijke afspraken met leveranciers, waarvan er ook gelinkt waren aan Flamang. De organisator, die eerder dit jaar ontslag uit de raad van bestuur had genomen, wilde gisteren niet reageren.
Nattigheid
De schulden groeiden snel aan volgens de rekeningen die de vzw heeft neergelegd. In 2018 bedroeg de schuld nog 1,3 miljoen euro; in 2019 – het jaar van het geannuleerde concert van Sting – 2,3 miljoen euro. Twee jaar later was dat bedrag opgelopen tot 3,36 miljoen euro. Hoeveel de schuld vlak voor het faillissement bedroeg, is nog niet geweten. Wel moest er voor de afbetaling van de schuld bij een bank een lening van 700.000 euro worden aangegaan. Ook leveranciers van tenten en het interimkantoor voor de medewerkers, zouden nu schuldeiser zijn in het faillissement.
Toch is het vreemd dat het jarenlang ruim gesubsidieerde festival niet eerder op de vingers werd getikt voor slecht financieel beheer. ‘In de raad van bestuur van de vzw zaten ook nauwelijks onafhankelijke bestuurders die corrigerend mochten optreden’, zegt een bron. Ook de opeenvolgende stadsbesturen krijgen een sneer. ‘De stad Gent wou per se een mooi prestigieus festival dat naast de Gentse Feesten kan staan. Gent Jazz leverde dat, waardoor men wellicht wat milder was’, zegt dezelfde bron.
Toch voelde de stad kennelijk wel wat nattigheid, want in de vijfjarige subsidieovereenkomst die in 2020 werd ondertekend, staan wel wat financiële randvoorwaarden bij de subsidiëring van de organisatie. Er moest een duidelijk stappenplan komen die tot de financiële gezondmaking zou leiden. Dat stappenplan zou jaarlijks geëvalueerd worden. De overeenkomst somde ook tal van tekortkomingen op die aangepakt moesten worden: ‘Overschakelen van een boekhouding op kasbasis naar een boekhouding op transactiebasis (zoals wettelijk voorgeschreven), de compensatie van de financiële tekorten die de voorbije jaren werden opgebouwd, het opheffen van het opbouwde negatief eigen vermogen, en een oplossing voor de liquiditeitstekorten.’
Niet alleen een bedenkelijke bestuurspraktijk en dure avonturen met Björk of Sting leidden tot het faillissement. Binnen de sector valt te horen dat het festival ook te afhankelijk was van grote sponsors, waarvan er na de coronacrisis enkele hadden afgehaakt. Bovendien kregen die sponsors in ruil veel gratis kaarten, waardoor het aandeel betalende bezoekers op sommige dagen heel laag lag. Ook de infrastructuurkosten met een grote tent en zware geluidsinstallatie liepen hoog op. Gent Jazz en Jazz Middelheim hinkten ook op twee gedachten, met enerzijds jazznamen en anderzijds populaire acts die wel veel volk trokken, maar wel kritiek kregen van de echte jazzliefhebbers. ‘Op de pure jazzavonden was er vaak niet zoveel volk, terwijl er wel internationale acts stonden die best veel geld kosten. Dat leidde tot verliezen op die avond’, zegt onze bron. ‘De catering op de festivalterreinen was ook prijzig, waardoor de consumptie op Gent Jazz dit jaar tegenviel.’
Doorstart?
Hoe het nu verder moet, is onduidelijk. Jazz Middelheim kan blijven bestaan aangezien de VRT als medeorganisator de naam van het festival bezit. De meesten denken wel dat er op een of andere manier een doorstart komt, aangezien beide festivals niet door een gebrek aan belangstelling failliet zijn gegaan. Ze vermoeden dat er andere grote organisatoren de plaats willen overnemen. ‘Zeker in Gent is er wel nood aan een plaats voor wat grotere internationale acts, want door het jaar zijn die door een gebrek aan grote concertzalen in de stad nauwelijks te zien. Die tent op de Bijloke heeft wel een grote capaciteit. Bovendien wil niet iedereen – zeker de wat oudere muziekliefhebbers – urenlang onderweg zijn en 12 uur op een wei in Werchter of het Sportpaleis staan om een grotere act te zien’, zegt een kenner. ‘Kijk naar de Lokerse Feesten. Zij bewijzen dat een stadsfestival met grote namen in Oost-Vlaanderen net heel rendabel te organiseren is.’
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s’: financieel wanbeheer deed Gent Jazz en Jazz Middelheim de das om
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s.’ Met beschuldigende vinger wordt bij het faillissement van Jazz en Muziek, de koepel boven Gent Jazz en Jazz Middelheim, naar organisator en bezieler Bertrand Flamang gewezen.
Hoe twee jazzfestivals met een wel heel valse noot eindigden
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s.’ Met beschuldigende vinger wordt bij het faillissement van Jazz en Muziek, de koepel boven Gent Jazz en Jazz Middelheim, naar organisator en bezieler Bertrand Flamang gewezen.
Vrijdagavond 17 juli 2022. Meer dan 5.000 mensen staan op de middeleeuwse site van de Bijloke in vervoering te luisteren naar slam poetry op beats van de bezwerende Kae Tempest. Wanneer de Britse stopt, is het applaus oorverdovend. De recensente van deze krant beloont het optreden dan ook met vijf sterren. Ervoor speelde ook Sylvie Kreusch een indrukwekkende set in een volle tent. De sfeer is die avond uitstekend. De rijen voor de togen zijn lang. Gent Jazz lijkt na twee jaar afwezigheid door corona weer helemaal terug, net zoals Jazz Middelheim een maand later.
Voor wie niets vermoedend deze zomer een drukke dag op Jazz Middelheim of Gent Jazz doorbracht, was het dan ook een donderslag bij heldere hemel: Jazz en Muziek, de Gentse organisatie boven de beide festivals, is failliet. Voor wie af en toe naar de balans van de vzw keek, is de verrassing minder groot. De organisatie torst al jaren een grote schuldenberg, die al dateerde van voor de coronacrisis of het beruchte geannuleerde optreden van de Britse vedette Sting in 2019, dat afgelopen zomer uiteindelijk toch kon doorgaan. Vooral vanaf 2018 liepen de schulden op, het jaar dat Gent Jazz een uitstap waagde van de Bijloke naar het Sint-Pietersplein, voor een groot concert van de IJslandse ster Björk. ‘Een duur en megalomaan project’, oordeelt een betrokkene die anoniem wenst te blijven.
Een mix van factoren leidde tot de financiële ondergang van het festival, maar betrokkenen die dicht bij de organisatie staan wijzen toch vooral op een factor in het bijzonder: financieel wanbeheer, met een hoofdorganisator die zich wel heel royaal vanuit de organisatie bediende. Volgens verschillende bronnen keerde oprichter en hoofdverantwoordelijke Bertrand Flamang zichzelf vaste vergoedingen uit die maandelijks ruim boven de 10.000 euro lagen. Hij diende daarbij ook nog enorme onkostennota’s in voor restaurantbezoeken of reizen, waardoor hij elk jaar een (te) stevige hap nam uit het budget van een organisatie die de laatste jaren structureel verlies leed.
‘Bovendien was hij niet vaak aanwezig’, zegt een andere bron. Ook waren er onduidelijke afspraken met leveranciers, waarvan er ook gelinkt waren aan Flamang. De organisator, die eerder dit jaar ontslag uit de raad van bestuur had genomen, wilde gisteren niet reageren.
Nattigheid
De schulden groeiden snel aan volgens de rekeningen die de vzw heeft neergelegd. In 2018 bedroeg de schuld nog 1,3 miljoen euro; in 2019 – het jaar van het geannuleerde concert van Sting – 2,3 miljoen euro. Twee jaar later was dat bedrag opgelopen tot 3,36 miljoen euro. Hoeveel de schuld vlak voor het faillissement bedroeg, is nog niet geweten. Wel moest er voor de afbetaling van de schuld bij een bank een lening van 700.000 euro worden aangegaan. Ook leveranciers van tenten en het interimkantoor voor de medewerkers, zouden nu schuldeiser zijn in het faillissement.
Toch is het vreemd dat het jarenlang ruim gesubsidieerde festival niet eerder op de vingers werd getikt voor slecht financieel beheer. ‘In de raad van bestuur van de vzw zaten ook nauwelijks onafhankelijke bestuurders die corrigerend mochten optreden’, zegt een bron. Ook de opeenvolgende stadsbesturen krijgen een sneer. ‘De stad Gent wou per se een mooi prestigieus festival dat naast de Gentse Feesten kan staan. Gent Jazz leverde dat, waardoor men wellicht wat milder was’, zegt dezelfde bron.
Toch voelde de stad kennelijk wel wat nattigheid, want in de vijfjarige subsidieovereenkomst die in 2020 werd ondertekend, staan wel wat financiële randvoorwaarden bij de subsidiëring van de organisatie. Er moest een duidelijk stappenplan komen die tot de financiële gezondmaking zou leiden. Dat stappenplan zou jaarlijks geëvalueerd worden. De overeenkomst somde ook tal van tekortkomingen op die aangepakt moesten worden: ‘Overschakelen van een boekhouding op kasbasis naar een boekhouding op transactiebasis (zoals wettelijk voorgeschreven), de compensatie van de financiële tekorten die de voorbije jaren werden opgebouwd, het opheffen van het opbouwde negatief eigen vermogen, en een oplossing voor de liquiditeitstekorten.’
Niet alleen een bedenkelijke bestuurspraktijk en dure avonturen met Björk of Sting leidden tot het faillissement. Binnen de sector valt te horen dat het festival ook te afhankelijk was van grote sponsors, waarvan er na de coronacrisis enkele hadden afgehaakt. Bovendien kregen die sponsors in ruil veel gratis kaarten, waardoor het aandeel betalende bezoekers op sommige dagen heel laag lag. Ook de infrastructuurkosten met een grote tent en zware geluidsinstallatie liepen hoog op. Gent Jazz en Jazz Middelheim hinkten ook op twee gedachten, met enerzijds jazznamen en anderzijds populaire acts die wel veel volk trokken, maar wel kritiek kregen van de echte jazzliefhebbers. ‘Op de pure jazzavonden was er vaak niet zoveel volk, terwijl er wel internationale acts stonden die best veel geld kosten. Dat leidde tot verliezen op die avond’, zegt onze bron. ‘De catering op de festivalterreinen was ook prijzig, waardoor de consumptie op Gent Jazz dit jaar tegenviel.’
Doorstart?
Hoe het nu verder moet, is onduidelijk. Jazz Middelheim kan blijven bestaan aangezien de VRT als medeorganisator de naam van het festival bezit. De meesten denken wel dat er op een of andere manier een doorstart komt, aangezien beide festivals niet door een gebrek aan belangstelling failliet zijn gegaan. Ze vermoeden dat er andere grote organisatoren de plaats willen overnemen. ‘Zeker in Gent is er wel nood aan een plaats voor wat grotere internationale acts, want door het jaar zijn die door een gebrek aan grote concertzalen in de stad nauwelijks te zien. Die tent op de Bijloke heeft wel een grote capaciteit. Bovendien wil niet iedereen – zeker de wat oudere muziekliefhebbers – urenlang onderweg zijn en 12 uur op een wei in Werchter of het Sportpaleis staan om een grotere act te zien’, zegt een kenner. ‘Kijk naar de Lokerse Feesten. Zij bewijzen dat een stadsfestival met grote namen in Oost-Vlaanderen net heel rendabel te organiseren is.’
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s’: financieel wanbeheer deed Gent Jazz en Jazz Middelheim de das om
‘Megalomaan en veel te hoge onkostennota’s.’ Met beschuldigende vinger wordt bij het faillissement van Jazz en Muziek, de koepel boven Gent Jazz en Jazz Middelheim, naar organisator en bezieler Bertrand Flamang gewezen.www.standaard.be
Het festival dat iedereen iets te graag wou
Een prestigieus jazzfestival paste perfect in de steile ambities van een stad als Gent. Wie daarbij aan de knoppen zat en wat die precies deed, werd weinig kritisch bekeken. Toch waren het finaal corona, Sting en geschrapte subsidies die de doodsteek gaven. ‘De politici kwamen er graag.’‘Amerikanen zijn zot van middeleeuwse kastelen, zeker midden in een stad. Een jazzfestival in zo’n kasteel zal hen aanspreken.’ Het was volgens Karel Van Keymeulen het argument waarmee Bertrand Flamang in 2002 het legendarische jazzlabel Blue Note kon overtuigen om artiesten in het Gravensteen te laten spelen. De Gentse Feesten konden wel een prestigieus festival gebruiken als aanvulling op het volksfeest, voegde hij eraan toe. Flamang was toen uitbater van café Den Turk, tegenover het stadhuis, de kroeg waar hij met zijn vzw Jazz en Muziek jazzoptredens organiseerde. Ook in andere Gentse zalen zette hij zijn schouders onder enkele jazz-optredens.
Van Keymeulen is een jazzkenner en ex-journalist. Hij schreef de teksten bij het fotoboek over 21 jaar Gent Jazz. Voor de komst van dat festival oogde het jazz-landschap in België nogal schraal, zegt hij. ‘Behalve het tweejaarlijkse Jazz Middelheim en de concerten van Audi Jazz en Belga Jazz had je eigenlijk niks.’ Een nieuw jazzfestival met internationale artiesten uit de Blue Note-stal was meer dan welkom.
Stadshal en nieuw stadion
Het Blue Note-festival, zoals Gent Jazz eerst heette, was meteen een schot in de roos. ‘Er stonden direct heel mooie namen op de affiche. Het trok tot 2.000 mensen per dag’, zegt Van Keymeulen. Daniël Termont, toentertijd schepen van Feestelijkheden voor de SP.A, was volgens een interview met Flamang in het fotoboek meteen verkocht en begon het festival te subsidiëren. Philip Bossuyt, die 15 jaar persverantwoordelijke was bij het festival, omschrijft in datzelfde boek de beginjaren: ‘Flamang zette zijn festival meteen op de kaart in Europa. In plaats van organisch te groeien, legde hij de lat in het begin zeer hoog.’
Al na een jaar werd het Gravensteen ingeruild voor de ruimere Bijloke-site. De tent groeide elk editie mee met de publieke opkomst, ook de namen werden groter. Van de pure jazz-lijn werd steeds meer afgeweken, en er kwamen internationale populaire acts op de affiche die wel enig raakvlak hadden met de jazz-sfeer, zoals Randy Newman of funk-grootmeester George Clinton.
‘Gent had al het Filmfestival en het Festival van Vlaanderen. Een prestigieus jazzfestival paste in de rij’, zegt Van Keymeulen. Het sloot ook aan bij de tijdgeest van de Arteveldestad rond de millenniumwende. Gent was zich in sneltempo aan het omvormen van een grauwe industriestad tot een bruisende cultuur- en universiteitsstad. Eerst onder de socialistische burgemeester Frank Beke, maar vooral onder Daniël Termont, die in 2007 burgemeester werd. Pleinen en grachten werden heraangelegd. Een gewaagde stadshal, een prestigieuze bibliotheek, een stadsmuseum en een groot zwemparadijs schoten in enkele jaren uit de grond. Als klap op de vuurpijl slaagde Gent waar elke andere grote stad in België de tanden op stuk beet: een gloednieuw voetbalstadion bouwen. AA Gent speelde het jaar na de ingebruikname meteen kampioen. The sky was the limit.
Ook op het vlak van cultuur en ontspanning lag de lat hoog. De Gentse Feesten werden nog groter en spectaculairder, er kwamen een lichtfestival en een kerstmarkt, I Love Techno groeide door en terloops gaven grootheden als Prince en Leonard Cohen concerten op het pas heraangelegde Sint-Pietersplein. En er was dus Gent Jazz.
De methode-Termont
‘Gent Jazz had een flink aandeel in het Unesco-label dat de Stad Gent in 2009 kreeg als Creative City for Music’, zegt Bossuyt. Het festival trad ook toe tot de IJFO, de International Jazz Festivals Organisation, een club met onder meer London Jazz, Montreux en North Sea Jazz. De sponsors volgden vlot. Hoofdsponsor van het eerste uur was de destijds aan de socialistische beweging verwante verzekeraar Ethias. Fluxys en Duvel waren er ook steeds bij. ‘Iedereen was blij met dat festival. De programmatie zat goed en politici en zakenlui kwamen er graag’, zegt Van Keymeulen. Bertrand Flamang was in vele ogen de man die dat allemaal mogelijk maakte.
Maar het succesverhaal van Termont begon barsten te vertonen. Er was de connectie met de sjoemelende Jeroen Piqueur van het in 2016 failliet gegane Optima. Die vermogensbeheerder moest een belangrijke rol spelen in de bouw van het nieuwe voetbalstadion – Piqueur werd uiteindelijk ingeruild voor Paul Gheyssens, die de Ghelamco Arena neerpootte via een complexe financieringsdeal. De stadsschuld bleef na al die investeringen stijgen, tot zowat het hoogste niveau per inwoner in Vlaanderen. Een speciaal opgerichte Optima-commissie oordeelde uiteindelijk dat Termont geen fouten had gemaakt, maar wel ‘onvoorzichtig’ was geweest. De geur van een ons-kent-ons-cultuur was nooit ver weg.
‘Het was de methode-Termont’, zegt Siegfried Bracke, die destijds voor de N-VA de oppositie in Gent aanvoerde. ‘Hij wou van alles realiseren, maar liet zich daarbij niet hinderen door al te veel regels.’ Flamang zette een mooi jazzfestival op, het stadsbestuur hielp met de financiering. ‘Voor de rest werden er weinig vragen gesteld. Paul Teerlinck, de Gentse stadssecretaris en Termonts rechterhand, zat nochtans in de raad van bestuur van Jazz en Muziek, maar hij greep niet in.’
Teerlinck weerlegt dat stellig. ‘Ik zat pas na mijn pensionering als stadssecretaris in die raad van bestuur en enkel ten persoonlijken titel. Ik was ook maar een paar jaar lid van de raad van bestuur (2017-2020, red.). Van enkele andere mensen in de raad had ik door hun professionele achtergrond, zoals een consultant bij E&Y, veel vertrouwen. Met die raad hebben wij geen buitensporige onkostennota’s of vergoedingen van Flamang goedgekeurd. Toch niet dat ik gezien heb. Toen het in 2018 financieel slecht ging, vroeg Flamang zelfs geen vergoeding.’
Van Keymeulen vermoedt dat het graaigedrag bij Flamang geleidelijk gegroeid is. ‘In de beginjaren heeft Flamang aan Blue Note persoonlijk niet veel verdiend. Het was allemaal heel nipt.’
En toen annuleerde Sting
Voor Mike Naert, leider van muziekcentrum Het Depot en woordvoerder van Live Sector Overleg, is de raad van bestuur voor een festival of cultuurorganisatie een teer punt. ‘Je hebt vaak heel wat mensen die met goede wil aan zo’n festival meewerken en gratis in de raad van bestuur zetelen. Maar daardoor zijn ze onvoldoende kritisch. Het is belangrijk dat je ook voldoende onafhankelijke mensen hebt die onderlegd zijn in cijfers. We moeten in zulke raden ook weg van de personencultus rond bepaalde personen.’
Jarenlang was Flamang voorzitter van de raad van bestuur en hij bepaalde zelf wie toetrad. Van kritische stemmen was amper sprake. Naert juicht toe dat de Vlaamse regering bij de toekenning van cultuursubsidies strenger toekijkt op de corporate governance van cultuurorganisaties. Door het gebrek daaraan kreeg Jazz en Muziek dit jaar niet langer subsidies uit Vlaanderen.
Toch meent Naert, net als nog betrokkenen bij Jazz en Muziek, dat we dit faillissement niet alleen aan het graaigedrag van Flamang mogen wijten. ‘We mogen ons niet op de financiële successen van Rock Werchter of Tomorrowland blindstaren. Festivals organiseren is moeilijk. De meesten verdienen pas geld als ze tot 90 procent uitverkopen. Als je dan eens een jaar een mindere opkomst hebt en geen buffer hebt kunnen opbouwen, kunnen de verliezen snel oplopen. Zeker de coronajaren hebben het extra lastig gemaakt. Zo staan niet alleen Gent Jazz en Jazz Middelheim onder curatele, dat is ook zo met het newwave-festival W-Fest.’
De omvang van de schulden en de vergoedingen van Flamang wijzen er ook op dat het graaigedrag niet de doodsteek was. Wellicht rekende hij zo’n 150.000 euro per jaar te veel aan om marktconform te zijn. ‘Op een omzet van 5 miljoen euro is dat bedrag niet de reden waarom het festival failliet is gegaan’, zegt iemand uit de organisatie die anoniem wenst te blijven.
Die getuige wijst net als Teerlinck en Naert vooral naar de moeilijke omstandigheden van de voorbije jaren. ‘Het financiële beleid is vanaf 2019 echt verbeterd. Er kwam een nieuwe strengere subsidieovereenkomst met de stad Gent, we bekwamen een overbruggingslening en stonden klaar om uit het dal te klimmen. Maar toen annuleerde Sting in 2019 op het laatste moment zijn concert, en de twee zomers erna was er corona. Toen hebben we wel kleinere festivals georganiseerd, maar die waren verlieslatend. De doodsteek was uiteindelijk de Vlaamse regering, die de subsidie van 300.000 euro schrapte. Flamang en zijn hoge facturen hebben er geen deugd aan gedaan, maar ze waren niet de oorzaak.’
Jazz Middelheim
Uit de balanscentrale van de Nationale Bank blijkt dat de vzw al vanaf 2007 – het eerste jaar dat de cijfers beschikbaar zijn – een beheersbare schuld mee sleurde van een klein miljoen euro. Die werd rond 2010 kleiner en bleef rond hetzelfde niveau hangen tot 2015. Daarna begonnen de schulden snel op te lopen, om met een put van 3,3 miljoen euro te eindigen eind 2021.
Teerlinck zegt ook dat het eerder de tegenvallende inkomsten van bepaalde concerten waren die de schuldenberg hebben doen aanzwellen. ‘Zeker het concert van Björk op het Sint-Pietersplein, waar de opkomst tegenviel, was een serieuze aderlating.’ Ook de verhouding tussen de betalende bezoekers en de bezoekers met gratis kaarten zat scheef.
In 2008 kwam er met Jazz Middelheim ook nog een Antwerps luik bij. De VRT had geen zin meer om dat tweejaarlijkse festival te organiseren. Flamang kon ook het Antwerpse bestuur overtuigen om met hem in zee te gaan, en in ruil voor een subsidie van 250.000 euro Jazz Middelheim jaarlijks te organiseren, met ook wat meer namen buiten het jazz-genre. ‘Jazz Middelheim was altijd verlieslatend’, zegt Teerlinck. De bron uit de organisatie: ‘Jazz Middelheim had door zijn ligging in het park zeer hoge productiekosten. De capaciteit van het festival werd dan ook nog eens verlaagd van 6.000 naar 4.000, wat te laag is om echt rendabel te werken.’
In het boek dat deze zomer verscheen, blikte Flamang nog vooruit. ‘We draaien een bladzijde om. Er is een nieuwe raad van bestuur met mensen die veel sterkere bestuurscompetenties hebben dan ik. Ik kan nu mijn rol spelen als ondernemer, bezieler en muziekfreak. Ik wil vooral meer van de muziek genieten.’ Het zijn zinnen die in het licht van de jongste weken wel heel vals zijn gaan klinken.
Gent Jazz, het festival dat iedereen iets te graag wou
Een prestigieus jazzfestival paste perfect in de steile ambities van een stad als Gent. Wie daarbij aan de knoppen zat en wat die precies deed, werd weinig kritisch bekeken. Toch waren het finaal corona, Sting en geschrapte subsidies die de doodsteek gaven. ‘De politici kwamen er graag.’
