Zaterdag toch net iets minder 24 karaats dan de vrijdag, maar toch genoeg lekkers gezien.
Machtig
Sam Smith - Ja sorry, dit was gewoon heel erg goed. Een show waar een duidelijke lijn en verhaal is zit, keurig gevuld met hits waar ik thuis niet vaak naar zou luisteren, maar in deze context wel erg goed werkten.
Amenra - Volledig in opgegaan deze keer. Kiekevel. Beenhard en steengoed.
Goed
Killer Mike - Leek meer op een kerkdienst dan een rapshow. En zoals bij de kerk is het blijkbaar moeilijk om volk te lokken. Maar effe serieus: waar was iedereen? Staat er eens een bona fide legende op je festivalterrein… Samen met een mannetje of 200 toch genoten van de vlijmscherpe raps van Mike en machtig mooie stemmen van zijn gospelkoor.
English Teacher - Een chique debuutalbum, een chique showtje. De intense nummers werden keurig voor- en achteraan gezet. Prima hoor.
The Atomic Orchestra - Toch wel bijzonder. Mooie selectie van de gasten, met eigenlijk weinig overbodige stukken. Zelfs het gecroon van Alex Agnew was begot nog een hoogtepunt.
Matig
Wunderhorse - Hier soms bejubeld, helaas echt weinig soeps. Beetje aanstellerig qua houding, weinig vuur in de tent. Het een kwartier te vroeg aftrappen terwijl je al maar 50min moet spelen. Tja.