Ik ben naar … geweest en het was …

[Lawaaipapegaai]

Net terug van Squid met Martha Skye Murphy in het voorprogramma in Melkweg. Dat had van mij nier perse gehoeven, maar ik snapte het wel, want zij maakte Narrator een soort van 'af'. Squid was weer ouderwets goed en strak. De nummers liepen lekker in elkaar over. Bijna anderhalf uur een topset. Hoewel ik het nieuwe album niet het beste album vind, klonken de nummers live wel erg vet. Vooral Cro-Magnon Man. Uiteraard ontbraken G.S.K., The Blades en het al genoemde Narrator niet.

 

[Schnietzel]

15/04 - Squid - Melkweg (Max)

Met hun meest recente album 'Cowards' is Squid weer een stukje verder weg gekropen van hun dynamische en opzwepende kant van hun debuut. De nummers op Cowards zitten met nog meer precisie in elkaar. Deze kant kwam live de afgelopen keren al meer naar voren en gisteren al helemaal. Van het debuut werd alleen nog 'Narrator' - deze keer in een geweldige uitvoering met Martha Skye Murphy - en G.S.K. gespeeld. Waarbij de laatste vooral als geweldige inleiding voor Swinging (In a Dream) goldt. Sowieso is Squid meester in het nummers soepel laten overlopen naar het volgende nummer waardoor je heerlijk in de flow blijft. Zoals al vaker was de band weer messcherp en klonk het top. Hoogtepunten waren voor mij Cro-Magnon Man, Well Met (Fingers Through The Fence) en afsluiter Narrator waarbij het heerlijk intens los ging. Squid stelt live nooit teleur. Had makkelijk nog half uurtje langer mogen duren van mij.

 

[Joris]

Gisteren bij Kensington geweest. Klinkt nagenoeg hetzelfde als vroeger, alleen iets minder galm en de zanger haalt de hardere uithalen van Eloi iets minder. Nog steeds niet mijn muziek (iets te veel van hetzelfde), maar het publiek ging er lekker op. Al met al hebben ze natuurlijk wel gewoon een prima back-catalogue voor een grote band om een show mee te vullen.

fun fact: de teksten van de oude nummers worden getoond voor de zanger, die van de nieuwe niet

 

[Joslittel]

Ja de verhalen waren niet gelogen. Fat Dog was één groot feest van begin tot eind! De toetsenist duikt na 2 minuten het publiek in voor een crab walk sitdown en het is aan. Heerlijk. Mooi feest. Ik heb genoten!

 

[BeWario]

Ja de verhalen waren niet gelogen. Fat Dog was één groot feest van begin tot eind! De toetsenist duikt na 2 minuten het publiek in voor een crab walk sitdown en het is aan. Heerlijk. Mooi feest. Ik heb genoten!

Ja die toetsenist maakt de boel wel af haha. Die gare intermezzo met zn beste "Great Cornconhelio" was ook wel interessant

 

[Lawaaipapegaai]

Ja de verhalen waren niet gelogen. Fat Dog was één groot feest van begin tot eind! De toetsenist duikt na 2 minuten het publiek in voor een crab walk sitdown en het is aan. Heerlijk. Mooi feest. Ik heb genoten!

Eens met je. Topfeest, al stond ik in het begin tussen allerlei praters. Ellis-D als voorprogramma vond ik ook niet slecht, trouwens.

 

[Tinus101]

De toetsenist duikt na 2 minuten het publiek in voor een crab walk sitdown en het is aan.

Dit heeft hij wel de afgelopen 3 keer dat ik ze gezien heb gedaan, dus een herhaald trucje. Wel een groot feest. Mooi dat er nu ook een percussionist en violist bij waren, dat was de vorige keer niet

 

[swissepfan]

The Wombats - Botanique 16/04

Het grote feest der ironie. Eerst en vooral dat ze in een hopeloos uitverkochte Botanique "moesten" spelen. 650 uitverkorenen die het mochten meemaken, terwijl ze in de UK voor 20.000 mensen zitten spelen, onwezenlijk eigenlijk. Maar goed, blij om dergelijke kanjers ook in kleine zalen te kunnen zien, want wat een feest was dit weer.

Maar we begonnen de avond bij Red Rum Club. Ik kende ze niet, maar schitterende band. Zanger zweefde ergens tussen Alex Turner en Franz Ferdinand, maar straalde vooral pure vreugde en plezier af. Strak gespeeld, dijken van nummers en vooral heel leuk om een zeskoppige band mét trompetist te zien. Een van de beste voorprogramma's die ik al mocht meemaken. Enkel Circa Waves in 2019 was nog een beter voorprogramma, toevallig ook voor dezelfde hoofdact.

The Wombats, al jaar en dag vaste begeleider in mijn leven en playlist. Een van de bands die elk jaar in mijn Spotify Wrapped belandt. En terecht. De nieuwe plaat is weliswaar een pak rustiger/volwassener, maar live staat alles als een huis. Baspartijen komen harder door, lyrics komen beter binnen. En zowat elk nummer werd als een anthem onthaald. Oud of nieuw, maakte weinig uit, het publiek - of toch waar wij stonden, en dat was zeker niet tegen het podium gedrukt - brulde elk woord mee. Feels like christmas came early zongen ze, en zo voelde het ook.

The Wombats is een van die schandalig ondergewaardeerd bands die we koste wat het kost moeten blijven koesteren. Technische problemen tijdens de set werden met de glimlach opgelost, en ze stonden alle drie met een ongezien spelplezier op het podium, wat alleen maar aanstekelijk kon werken. Ergens is het jammer dat ze hier niet het aanzien genieten dat hen in hun thuisland wel ten deel valt - uitverkochte O2 Arena's en al - maar wat ben ik blij dat we ze hier nog steeds in de meest ideale omstandigheden kunnen zien.

Dit was gewoon een grote homerun, en ik ben serieus aan het twijfelen om ze nog eens mee te pakken op Suikerrock of all places komende zomer. Want dit is geen Bridget Jones uiteindelijk.

 

[rocktailerr]

The Wombats - Botanique 16/04

Het grote feest der ironie. Eerst en vooral dat ze in een hopeloos uitverkochte Botanique "moesten" spelen. 650 uitverkorenen die het mochten meemaken, terwijl ze in de UK voor 20.000 mensen zitten spelen, onwezenlijk eigenlijk. Maar goed, blij om dergelijke kanjers ook in kleine zalen te kunnen zien, want wat een feest was dit weer.

Maar we begonnen de avond bij Red Rum Club. Ik kende ze niet, maar schitterende band. Zanger zweefde ergens tussen Alex Turner en Arctic Monkeys, maar straalde vooral pure vreugde en plezier af. Strak gespeeld, dijken van nummers en vooral heel leuk om een zeskoppige band mét trompetist te zien. Een van de beste voorprogramma's die ik al mocht meemaken. Enkel Circa Waves in 2019 was nog een beter voorprogramma, toevallig ook voor dezelfde hoofdact.

The Wombats, al jaar en dag vaste begeleider in mijn leven en playlist. Een van de bands die elk jaar in mijn Spotify Wrapped belandt. En terecht. De nieuwe plaat is weliswaar een pak rustiger/volwassener, maar live staat alles als een huis. Baspartijen komen harder door, lyrics komen beter binnen. En zowat elk nummer werd als een anthem onthaald. Oud of nieuw, maakte weinig uit, het publiek - of toch waar wij stonden, en dat was zeker niet tegen het podium gedrukt - brulde elk woord mee. Feels like christmas came early zongen ze, en zo voelde het ook.

The Wombats is een van die schandalig ondergewaardeerd bands die we koste wat het kost moeten blijven koesteren. Technische problemen tijdens de set werden met de glimlach opgelost, en ze stonden alle drie met een ongezien spelplezier op het podium, wat alleen maar aanstekelijk kon werken. Ergens is het jammer dat ze hier niet het aanzien genieten dat hen in hun thuisland wel ten deel valt - uitverkochte O2 Arena's en al - maar wat ben ik blij dat we ze hier nog steeds in de meest ideale omstandigheden kunnen zien.

Dit was gewoon een grote homerun, en ik ben serieus aan het twijfelen om ze nog eens mee te pakken op Suikerrock of all places komende zomer. Want dit is geen Bridget Jones uiteindelijk.

Ik was er ook en kan dit volledig bevestigen.
Ijzersterk voorprogramma.

Bij de Wombats zelf goede sfeer en top gespeeld. Soms jammer van die paar achterlijke Britten rechts in de zaal die echt storend konden zijn. Die moet je blijkbaar toch bij elke Engelse artiest er bij nemen tegenwoordig

 

[swissepfan]

Soms jammer van die paar achterlijke Britten rechts in de zaal die echt storend konden zijn. Die moet je blijkbaar toch bij elke Engelse artiest er bij nemen tegenwoordig

Ah wij stonden ook rechts. Dat groepje stak ons idd voorbij, maar verder weinig last van gehad. Vond het opvallend kalm op dat vlak, dat was onlangs bij The Reytons een pak steviger, al brachten ze toen wel een geweldige sfeer mee.

 

[SanderFMC]

Dit heeft hij wel de afgelopen 3 keer dat ik ze gezien heb gedaan, dus een herhaald trucje. Wel een groot feest. Mooi dat er nu ook een percussionist en violist bij waren, dat was de vorige keer niet

Het grappige is dat Chris, nu de toetsenist dus, ooit bij de band is gekomen nadat hij auditie gedaan had als vioolspeler. Hij had alleen nog nooit viool gespeeld in zijn leven en had maar een week om te oefenen. Hij viel natuurlijk gelijk door de mand, maar mocht alsnog in de band in een andere rol. Toch mooi dat ze nu alsnog een violist hebben gevonden

 

[rocktailerr]

Ah wij stonden ook rechts. Dat groepje stak ons idd voorbij, maar verder weinig last van gehad. Vond het opvallend kalm op dat vlak, dat was onlangs bij The Reytons een pak steviger, al brachten ze toen wel een geweldige sfeer mee.

Ik heb trouwens het idee dat wij elkaar hier vaak beginnen tegen te komen na elk concert dat ik doe

Tot op suikerrock zou ik al meteen zeggen

 

[swissepfan]

Ik heb trouwens het idee dat wij elkaar hier vaak beginnen tegen te komen na elk concert dat ik doe

Tot op suikerrock zou ik al meteen zeggen

Volgende keer samen een pint drinken!

 

[Nelios]

Ook ik was bij Squid in Trix. Het voorprogramma moeten missen, maar dat was zo te lezen niet zo'n probleem. Ik ben echt enorm fan van het nieuwe album, echt AOTY materiaal voor mij, steekt perfect in elkaar qua sound en thematiek. Wat muzikaal zijn die gasten ook om live te zien, soms komt wel een instrument of 15 (?) binnen een nummer voorbij. Heerlijk om ze aan het werk te zien. Ook het publiek was volledig invested. Het bleef muisstil totdat ze echt met hun nummer klaar waren. Heerlijke avond zo!

 

[Brian]

Dinsdag bij Robert Jon & The Wreck in Metropool Hengelo. Geen voorprogramma, maar gewoon vanaf half 9 anderhalfuur onvervalste lekkere en soms toch best stevige bluesrock. Anderhalfuur had prima korter gemogen. De nummers begonnen wel wat teveel op elkaar te lijken en in elk nummer een redelijk vergelijkbare gitaarsolo begint ook wel eens te vervelen. Over het algemeen wel dikke prima trouwens.

Gisteren bij Daniël Lohues geweest in het Wilminktheater en dit blijft toch altijd puur goud. Een betere troubadour voor de Oostelijke taal hebben we niet, dus deze Drent mag gerust namens een grotere streek preken. Prima te verstaan dan ook, voor ons . De afwisseling van verhalen en muziek klopt precies. Mooi, grappig, ontroerend, beschouwend. Hele fijne avond weer gehad van naast een hele goede verteller ook wel gewoon een hele sterke muzikant. Hij wou weer elektrisch gaan doen, dus ik verwacht hem binnen 2 jaar weer op de festivals. Zou toch leuk zijn weer op hem ook weer de iets rockerigere nummers te horen spelen. Al doet zo'n avond piano en akoestisch afgewisseld je ook goed eens in het jaar.

 

[Lawaaipapegaai]

Gisteren spontaan (voetbal ging niet door) naar Maria Iskariot en Bongloard in Gebouw-T. Was van beide bands niet de eerste keer dat ik ze zag, maar ik was toch weer onder de indruk. Wat zijn ze gegroeid. Dat Maria Iskariot: wat ging dat te keer en wat heeft de zangeres een strot en een energie. Ook niet bang om bij Tijm op een wankele statafel te staan. Ik vond dat echt Lekker. En dan Bongloard. Voor de zanger een thuiswedstrijd. En ook zij gingen heerlijk te keer. Heerlijke avond gehad. Ook genoten van de een groepje van 8 figuranten voor een clip die de hele avond aan het moshen waren.

 

[fred alweer..]

Net terug van Peach Pit in een uitverkochte Ronda. Zelf geen fan maar mijn vriendin wel. Leuke verrassing toch wel, speelde megastrak en lag lekker in het gehoor. Het is ze vergeven dat ik dit jaar Roadburn voor mis!

 

[Elisa Day]

Over afgelopen woensdag in Osnabrück. Gaerea in Bastard Club. Erg fijne ouderwetse rockkelder trouwens, die helaas binnenkort de deuren definitief moet sluiten omdat ze niet meer aan de veiligheidseisen van de 'Health & Safety Maffia' kunnen voldoen. Ondanks flinke investeringen de laatste jaren. Ontzettend zonde... Support act Perish was al fijn. En toen Gaerea, wat een fantastische band is dat toch. Met heerlijke albums als Mirage en Coma kon het al niet missen, maar al mijn hoge verwachtingen werden woensdag ruimschoots overtroffen. De gemaskerde Portugese bende had de zaal al bij het eerste nummer ingepakt en bleef het door de hypnotiserende muziek, de enthousiaste band en het fijne publiek tot de laatste noot vasthouden. Heb ze nooit met de oude zanger zien optreden, maar de nieuwe zanger wist me te verrassen met zijn sterke zang en intense uithalen, net zoals de rest van de band in topvorm was op deze eerste avond van de 'Coma Worldtour 2025' Gaat dat zien op Alcatraz of als support van Dimmu Borgir in 013! Het jaar is nog jong en er staat nog genoeg in de agenda, maar ik weet niet of dit concert nog overtroffen gaat worden dit jaar.