Op 1 dag Jaap Resema, Suzan en Freek, Scooter, Dj Paul Elstak en Fransie Fucking Bauer zien en dat overleven. Respect!
Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
Ik vind de mainstage van Werchter mooier 😅Wat foto's die online te vinden zijn. Ziet er inderdaad wel goed uit:
Ik vind het Coachella podium ook het meest indrukwekkend, maar mooi zou ik het niet willen noemen. Doet me altijd hieraan denken:
Laatste optreden in Londen, Lana Del Rey @Hyde Park.
Na drie dagen brol-eten binnen te werken, gisterenochtend toch het wijselijke besluit genomen voor granola en smoothie, om de namiddag/avond te overleven.
Rond 16u gearriveerd in Hyde Park (opnieuw zonder wachtrij of iets binnen) was het al snel duidelijk dat er een ander publiek op de weide was. Hakken van 10cm (of hoger!), Het kon gisteren allemaal op een festival. Opvallend veel witte jurken (wat Lana de voorbije concerten had aangetrokken).
Nog snel The Last Dinner Party meegenomen, een band die stilletjesaan een hype gaat beginnen worden. 5 vrouwen en 1 man, speelden een mengeling van ballades en indierock. Het weinige publiek dat er was, was (ik ook) alleszins enthousiast. Weer zo een band om in het oog te houden.
Father John Misty heb ik nu al 7-8 keer in mijn leven gezien, dus niet echt aandacht aan besteed, ideale moment om toch een 'beef brisket burger' te verwerken (het blijft een festival he). Voor de Belgen onder ons: stoofvlees tussen een broodje. Goede keuze.
En dan Lana. Het werd dan pas (pijnlijk*) duidelijk voor mij dat hier een totale mismatch zat aan te komen. Grootste gedeelte tieners rondom ons, maar hey, mijn vriendin en ik gingen voor de totaalbeleving. We stonden op ongeveer dezelfde plaatsen als bij Billy Joel.
Dik kwartier te laat kwam ze op en weg was mijn zicht. Gsm's, polaroids, gele briefkaarten, als het maar in het verlengde van uw arm paste en een foto/video kon maken. Eerste twee nummers kan ik zelf niet zeggen hoe het was, ik zag ze niet en ik hoorde Lana niet. Gelukkig begonnen de tieners (alsook volwassenen hoor) toch wat krampen in de armen te krijgen, zodat ik nu toch een scherm zag en haar ook soms eens in de verte te zien kreeg. Ook het geluid werd tijdens het optreden alsmaar luider gezet.
Dat ze kan zingen, sowieso, geen twijfel. Ook de interactie met het publiek zat wel goed. Het is gewoon een echte popster geworden. De showelementen vond ik wel karig (natuurlijk, ik ben rotverwend door dit jaar Rosalia en Beyoncé gezien te hebben). Een schommel en uw haar wat goed leggen voor een spiegel, overtuigen mij niet echt.
Naar het einde toe had ze zin om tijdens een liedje (vergeef mij hetwelke) eventjes een minuutje of 5 handtekeningen en selfies uit te delen bij de voorste rij. Kan allemaal.
Maar was het nu een goed optreden?
Naargelang wat ik gezien en gehoord heb was het echt wel goed. Het is de nieuwe sensatie. Het urenhalf (wat wel karig is) is voorbij gevlogen.
Maar ik hoef ze niet terug te zien. En dat ligt voornamelijk aan het publiek dat ze aanspreekt. Ze heeft naar mijn mening een pak betere songs dan wat ze nu heeft gebracht en (ookal zingt ze live echt goed) de songs die we kregen, kunnen mij door mijn hoofdtelefoon veel meer raken dan tijdens dit optreden. Stiekem kijk en vooral hoop ik dat ze binnen een jaar of 30 niet zo populair meer is en dat ik haar in pakweg het Koninklijk Circus eens kan bewonderen met een minimumbezetting, waarin haar songs echt centraal komen te staan.
*Er gaan hier misschien mensen wat een verkeerd idee krijgen dat ik tieners geen show gun of wat dan ook. Van mij is iedereen welkom op een festival, maar onderstaande situatie wil ik als voorbeeld geven waarom ik meestal zulke optredens gewoon skip:
Er stond een groepje jongedames van een jaar of 15 voor mij. Elk filmen,snapchatten, ik weet begot niet wat er nog allemaal bestaat,...
Die kunnen letterlijk elk woord meezingen (chapeau!), maar nu komt het.
Ze filmen (letterlijk in het rond, sloeg meestal echt op niets) en zingen vollenbak mee, dan stoppen ze pakweg na minuut of twee, roepen ze vollenbak naar elkaar (heeft letterlijk niets meer met het optreden te maken) en dan filmen en zingen ze terug. Dan stel ik mij de vraag wat komen jullie daar eigenlijk doen. Dringt dat concert zelfs door tot hen? Of is het gewoon om erbij te horen en uw vrienden jaloers te maken met filmpjes dat gewoon op niets trekt? Zo gaat de festivalbeleving toch voor een groot deel verloren, jammer genoeg.
Na drie dagen brol-eten binnen te werken, gisterenochtend toch het wijselijke besluit genomen voor granola en smoothie, om de namiddag/avond te overleven.
Rond 16u gearriveerd in Hyde Park (opnieuw zonder wachtrij of iets binnen) was het al snel duidelijk dat er een ander publiek op de weide was. Hakken van 10cm (of hoger!), Het kon gisteren allemaal op een festival. Opvallend veel witte jurken (wat Lana de voorbije concerten had aangetrokken).
Nog snel The Last Dinner Party meegenomen, een band die stilletjesaan een hype gaat beginnen worden. 5 vrouwen en 1 man, speelden een mengeling van ballades en indierock. Het weinige publiek dat er was, was (ik ook) alleszins enthousiast. Weer zo een band om in het oog te houden.
Father John Misty heb ik nu al 7-8 keer in mijn leven gezien, dus niet echt aandacht aan besteed, ideale moment om toch een 'beef brisket burger' te verwerken (het blijft een festival he). Voor de Belgen onder ons: stoofvlees tussen een broodje. Goede keuze.
En dan Lana. Het werd dan pas (pijnlijk*) duidelijk voor mij dat hier een totale mismatch zat aan te komen. Grootste gedeelte tieners rondom ons, maar hey, mijn vriendin en ik gingen voor de totaalbeleving. We stonden op ongeveer dezelfde plaatsen als bij Billy Joel.
Dik kwartier te laat kwam ze op en weg was mijn zicht. Gsm's, polaroids, gele briefkaarten, als het maar in het verlengde van uw arm paste en een foto/video kon maken. Eerste twee nummers kan ik zelf niet zeggen hoe het was, ik zag ze niet en ik hoorde Lana niet. Gelukkig begonnen de tieners (alsook volwassenen hoor) toch wat krampen in de armen te krijgen, zodat ik nu toch een scherm zag en haar ook soms eens in de verte te zien kreeg. Ook het geluid werd tijdens het optreden alsmaar luider gezet.
Dat ze kan zingen, sowieso, geen twijfel. Ook de interactie met het publiek zat wel goed. Het is gewoon een echte popster geworden. De showelementen vond ik wel karig (natuurlijk, ik ben rotverwend door dit jaar Rosalia en Beyoncé gezien te hebben). Een schommel en uw haar wat goed leggen voor een spiegel, overtuigen mij niet echt.
Naar het einde toe had ze zin om tijdens een liedje (vergeef mij hetwelke) eventjes een minuutje of 5 handtekeningen en selfies uit te delen bij de voorste rij. Kan allemaal.
Maar was het nu een goed optreden?
Naargelang wat ik gezien en gehoord heb was het echt wel goed. Het is de nieuwe sensatie. Het urenhalf (wat wel karig is) is voorbij gevlogen.
Maar ik hoef ze niet terug te zien. En dat ligt voornamelijk aan het publiek dat ze aanspreekt. Ze heeft naar mijn mening een pak betere songs dan wat ze nu heeft gebracht en (ookal zingt ze live echt goed) de songs die we kregen, kunnen mij door mijn hoofdtelefoon veel meer raken dan tijdens dit optreden. Stiekem kijk en vooral hoop ik dat ze binnen een jaar of 30 niet zo populair meer is en dat ik haar in pakweg het Koninklijk Circus eens kan bewonderen met een minimumbezetting, waarin haar songs echt centraal komen te staan.
*Er gaan hier misschien mensen wat een verkeerd idee krijgen dat ik tieners geen show gun of wat dan ook. Van mij is iedereen welkom op een festival, maar onderstaande situatie wil ik als voorbeeld geven waarom ik meestal zulke optredens gewoon skip:
Er stond een groepje jongedames van een jaar of 15 voor mij. Elk filmen,snapchatten, ik weet begot niet wat er nog allemaal bestaat,...
Die kunnen letterlijk elk woord meezingen (chapeau!), maar nu komt het.
Ze filmen (letterlijk in het rond, sloeg meestal echt op niets) en zingen vollenbak mee, dan stoppen ze pakweg na minuut of twee, roepen ze vollenbak naar elkaar (heeft letterlijk niets meer met het optreden te maken) en dan filmen en zingen ze terug. Dan stel ik mij de vraag wat komen jullie daar eigenlijk doen. Dringt dat concert zelfs door tot hen? Of is het gewoon om erbij te horen en uw vrienden jaloers te maken met filmpjes dat gewoon op niets trekt? Zo gaat de festivalbeleving toch voor een groot deel verloren, jammer genoeg.
Laatst bewerkt:
Dit weekend net als koekroeck naar London geweest voor Blur en Lana Del Rey. Twee uiteenlopende concerten, maar beide memorabel en steengoed. Even mijn two cents:
Blur, Wembley 8/7
Het zou m'n tweede keer Blur worden, na Werchter 2013. Immens grote fan van Blur, al sinds m'n tienerjaren. Dus ze eens zien in Groot-Brittanië, en dan nog in hun thuisstad Londen, stond op m'n bucketlist. De voorprogramma's waren best OK, maar verzopen in de context van een stadionconcert. Sleaford Mods en Self Esteem deden hun best, maar dat was het dan ook.
Blur zelf was beter dat ik me ingebeeld had. De setlist was nagenoeg fantastisch, het geluid was voor een stadionconcert zo goed als mogelijk, en de band was echt in topvorm. Damon kan als hij met Blur speelt serieus nukkig zijn, zeker bij bepaalde nummers, maar daar was afgelopen zaterdag niks van op te merken. Al vanaf het vierde nummer (Tracy Jacks) werd hij emotioneel over de bijna extatische respons van het uitverkochte Wembley, en sindsdien kon de band tussen hen en het publiek niet meer stuk. Parklife en Girls & Boys waren zoals verwacht een enorm feest, To The End en This Is a Low voorspelbare tearjerkers en Under The Westway een emotionele ode aan Londen. En we kregen Oily Water, Lot 105 én het door Damon verguisde Stereotypes! Fucking vet.
Wij stonden in de eerste ring, met een zij-aanzicht waardoor je de dynamiek in de band zeer goed kon waarnemen. De blikken, knuffels en handshakes naar mekaar waren aandoenlijk. En vooral Damon en Graham waren zichtbaar met elkaar bezig. Enorm mooie vriendschapsband hebben die twee. Echt aandoenlijk dat die terug zo sterk is. Wembley is ook een uitstekende concertlocatie, wat me verraste. Ik ben normaal geen fan van stadionconcerten door het dramatische geluid en afstand tussen publiek en band, maar dit was echt vanaf minuut één volledig anders.
Het publiek was zoals eerder gezegd waanzinnig. Elk nummer werd meegezongen, en ik heb zelden zo'n emotionele ontlading gezien als bij Tender en The Universal.
Nadien nog een uur op de metro om terug op het hotel te raken, maar ook dat was helemaal niet erg. Zo kregen we een uur om dit concert te verwerken, want het was zo eentje waar je die momenten ook nodig had. Eerlijk gezegd hebben we zelf al spijt dat we de Lokerse Feesten doen, omdat je eigenlijk niet wilt dat nog iets deze herinnering aantast. Ik begrijp koekroeck dus heel goed. Deze komt in m'n top drie concerten ooit.
Lana Del Rey, BST 9/7
De dag nadien stond één van onze favoriete hedendaagse artiesten op het programma. Lana heb ik al drie keer gezien (Werchter 2012, TW Classic 2016, Sportpaleis 2018), maar ze is sindsdien ook een critic darling geworden en oneindig veel populairder dan toen. Haar sporadisch optreden wouden we niet missen, en het viel dan nog eens perfect samen met onze trip voor Blur in Wembley.
Wij hadden gewone general admission tickets, en gingen pas rond 18h maar het festivalterrein op. Ik kan koekroeck beamen: uitstekende lay-out, je hebt het gevoel van intimiteit, hoewel het veld gigantisch is. De aankleding is ook top, met verschillende standjes ingericht als continenten in een bepaalde tijdssituering (Azië rond de fifties, Zuid-Europese landen in de seventies, Amerika in de twenties, etc). Genoeg eet- en drankgelegenheden, nooit moeten wachten op beiden. Het geluid was waar wij stonden voor 3 concerten ook uitstekend. Het hoofdpodium is écht indrukwekkend en een enorme meerwaarde voor elk concert. Kortom: goede organisatie.
The Last Dinner Party op het zijpodium was OK, maar de hype nog niet gerechtvaardigd vond ik. Vrij rommelig gespeeld, maar hun enthousiasme was wel aanstekelijk. Father John Misty ook meegepakt, maar ik blijf die man vrij saai live vinden. De nummers worden best goed gespeeld, er valt weinig muzikaals op aan te merken maar er ontbreekt gewoon iets. Het plezier in uitvoering? Geen idee, ik bleef op m'n honger zitten.
Net voor Lana hadden we een goede plek uitgekozen iets rechtsachter de PA waar we ook genoeg plek hadden en niet meteen gecrushed werden door de enorme hoeveelheid tiener- en twintigermeisjes, want ja - wat is Lana populair bij de Tiktok-generatie. Oh boy, ik heb zelden zoveel smartphones de lucht zien ingaan. Nu, iets verder staan was een uitstekende keuze. Het Hyde Park-veld loopt iets naar beneden, dus we hadden een ideaal zicht op het podium, en we stonden vlak bij een geluidspaal (de tweede rij) waardoor we de muziek en haar stem perfect konden horen. En oh boy, wat was Lana goed. Ze zong héél sterk, ze was in haar element en haar band is perfect op haar eigenzinnige zangmethodes ingespeeld. Mevrouw Del Rey wil de tekst veranderen en zo ook het nummer langer laten duren? De band speelt voort. Het nummer inkorten ter plekke? Kan ook, allemaal geen probleem. Ze viel me beter mee dan verwacht en was heel wat minder zenuwachtig dan op Glastonbury. Ze kwam wel weer een twintigtal minuten te laat, maar als je zo'n goed concert aflevert, konden we dat snel vergeten.
Misschien twee minpuntjes: het abrupte einde na Video Games (de achtergrondmuziek werd gewoon stopgezet - letterlijk de stopknop ingedrukt, waardoor Lana na 5 seconden goodbye gezegd te hebben ook gewoon de lichten aangingen. Vrij vreemd) en het gebrek aan nummers van Norman Fucking Rockwell en Chemtrails Over The Country Club, omdat ze toch wel focuste op de beginplaten. Niettemin: topconcert en topweekend met twee memorabele avonden.
Blur, Wembley 8/7
Het zou m'n tweede keer Blur worden, na Werchter 2013. Immens grote fan van Blur, al sinds m'n tienerjaren. Dus ze eens zien in Groot-Brittanië, en dan nog in hun thuisstad Londen, stond op m'n bucketlist. De voorprogramma's waren best OK, maar verzopen in de context van een stadionconcert. Sleaford Mods en Self Esteem deden hun best, maar dat was het dan ook.
Blur zelf was beter dat ik me ingebeeld had. De setlist was nagenoeg fantastisch, het geluid was voor een stadionconcert zo goed als mogelijk, en de band was echt in topvorm. Damon kan als hij met Blur speelt serieus nukkig zijn, zeker bij bepaalde nummers, maar daar was afgelopen zaterdag niks van op te merken. Al vanaf het vierde nummer (Tracy Jacks) werd hij emotioneel over de bijna extatische respons van het uitverkochte Wembley, en sindsdien kon de band tussen hen en het publiek niet meer stuk. Parklife en Girls & Boys waren zoals verwacht een enorm feest, To The End en This Is a Low voorspelbare tearjerkers en Under The Westway een emotionele ode aan Londen. En we kregen Oily Water, Lot 105 én het door Damon verguisde Stereotypes! Fucking vet.
Wij stonden in de eerste ring, met een zij-aanzicht waardoor je de dynamiek in de band zeer goed kon waarnemen. De blikken, knuffels en handshakes naar mekaar waren aandoenlijk. En vooral Damon en Graham waren zichtbaar met elkaar bezig. Enorm mooie vriendschapsband hebben die twee. Echt aandoenlijk dat die terug zo sterk is. Wembley is ook een uitstekende concertlocatie, wat me verraste. Ik ben normaal geen fan van stadionconcerten door het dramatische geluid en afstand tussen publiek en band, maar dit was echt vanaf minuut één volledig anders.
Het publiek was zoals eerder gezegd waanzinnig. Elk nummer werd meegezongen, en ik heb zelden zo'n emotionele ontlading gezien als bij Tender en The Universal.
Nadien nog een uur op de metro om terug op het hotel te raken, maar ook dat was helemaal niet erg. Zo kregen we een uur om dit concert te verwerken, want het was zo eentje waar je die momenten ook nodig had. Eerlijk gezegd hebben we zelf al spijt dat we de Lokerse Feesten doen, omdat je eigenlijk niet wilt dat nog iets deze herinnering aantast. Ik begrijp koekroeck dus heel goed. Deze komt in m'n top drie concerten ooit.
Lana Del Rey, BST 9/7
De dag nadien stond één van onze favoriete hedendaagse artiesten op het programma. Lana heb ik al drie keer gezien (Werchter 2012, TW Classic 2016, Sportpaleis 2018), maar ze is sindsdien ook een critic darling geworden en oneindig veel populairder dan toen. Haar sporadisch optreden wouden we niet missen, en het viel dan nog eens perfect samen met onze trip voor Blur in Wembley.
Wij hadden gewone general admission tickets, en gingen pas rond 18h maar het festivalterrein op. Ik kan koekroeck beamen: uitstekende lay-out, je hebt het gevoel van intimiteit, hoewel het veld gigantisch is. De aankleding is ook top, met verschillende standjes ingericht als continenten in een bepaalde tijdssituering (Azië rond de fifties, Zuid-Europese landen in de seventies, Amerika in de twenties, etc). Genoeg eet- en drankgelegenheden, nooit moeten wachten op beiden. Het geluid was waar wij stonden voor 3 concerten ook uitstekend. Het hoofdpodium is écht indrukwekkend en een enorme meerwaarde voor elk concert. Kortom: goede organisatie.
The Last Dinner Party op het zijpodium was OK, maar de hype nog niet gerechtvaardigd vond ik. Vrij rommelig gespeeld, maar hun enthousiasme was wel aanstekelijk. Father John Misty ook meegepakt, maar ik blijf die man vrij saai live vinden. De nummers worden best goed gespeeld, er valt weinig muzikaals op aan te merken maar er ontbreekt gewoon iets. Het plezier in uitvoering? Geen idee, ik bleef op m'n honger zitten.
Net voor Lana hadden we een goede plek uitgekozen iets rechtsachter de PA waar we ook genoeg plek hadden en niet meteen gecrushed werden door de enorme hoeveelheid tiener- en twintigermeisjes, want ja - wat is Lana populair bij de Tiktok-generatie. Oh boy, ik heb zelden zoveel smartphones de lucht zien ingaan. Nu, iets verder staan was een uitstekende keuze. Het Hyde Park-veld loopt iets naar beneden, dus we hadden een ideaal zicht op het podium, en we stonden vlak bij een geluidspaal (de tweede rij) waardoor we de muziek en haar stem perfect konden horen. En oh boy, wat was Lana goed. Ze zong héél sterk, ze was in haar element en haar band is perfect op haar eigenzinnige zangmethodes ingespeeld. Mevrouw Del Rey wil de tekst veranderen en zo ook het nummer langer laten duren? De band speelt voort. Het nummer inkorten ter plekke? Kan ook, allemaal geen probleem. Ze viel me beter mee dan verwacht en was heel wat minder zenuwachtig dan op Glastonbury. Ze kwam wel weer een twintigtal minuten te laat, maar als je zo'n goed concert aflevert, konden we dat snel vergeten.
Misschien twee minpuntjes: het abrupte einde na Video Games (de achtergrondmuziek werd gewoon stopgezet - letterlijk de stopknop ingedrukt, waardoor Lana na 5 seconden goodbye gezegd te hebben ook gewoon de lichten aangingen. Vrij vreemd) en het gebrek aan nummers van Norman Fucking Rockwell en Chemtrails Over The Country Club, omdat ze toch wel focuste op de beginplaten. Niettemin: topconcert en topweekend met twee memorabele avonden.
Laatst bewerkt:
Gisteren nog even lekker staan zweten onder het genot van heerlijke spacey garagerock - van Wine Lips - in het ultieme rock hol dat Merleyn heet. Goede live band en perfecte locatie voor hen, en vice versa. Leuk avondje gehad.
Ja mee eens, vond ik ook al gedeeltelijk met oude Doornroosje.
Toch ben ik ook wel benieuwd naar de nieuwe Merleyn. Logistiek natuurlijk een grote verbetering want dichtbij station. Maar ja de sfeer van huidige Merleyn maakt het ook weer juist bijzonder en kun je natuurlijk niet kopieren richting nieuwbouw.
Ik ben naar The Weeknd geweest (Koning Boudewijnstadion, 12/07/23) en het was ronduit deprimerend.
Dat het tegenviel is deels mijn eigen schuld. Ik heb zo goed als niets met deze man en zijn muziek. Ik ben vooral gegaan omdat het stadion quasi om de hoek is voor mij en ik voor de prijs van een relatief goedkoop Ticketswapje wel eens een wereldster in mijn achtertuin wilde zien.
Wat ik echter te zien kreeg, was een muur van smartphoneschermen.
Van zodra de eerste noten gespeeld werden, gingen rondom mij álle telefoons de hoogte in, en die zijn daar bijna ononderbroken het hele concert gebleven.
Het is echt niet Ticketmaster die de grootste bedreiging is voor de concertliefhebber, het is generatie TikTok die de concertbeleving de nek aan het omwringen is.
Alles moet gefilmd worden (waar halen deze mensen de batterijcapaciteit vandaan om dat vol te houden ?), zelfs wanneer ze niet weten waar ergens op het podium de artiest is, dan filmen ze maar even de grote schermen. Zoals eerder in dit topic beschreven over het concert van Lana Del Rey, ook overal groepjes tienermeisjes wiens idee van een concert meemaken erin bestaat van met hun rug naar het podium zichzelf te filmen terwijl ze luidkeels meezingen. Vreselijk irritant.
Echt jammer, want het concert had nog wel potentieel. Deze muziek bevalt me live beter dan op plaat en het podium ziet er echt fantastisch uit. Helaas kiest de heer Tesfaye er nauwelijks voor om effectief op het podium aanwezig te zijn en spendeert hij het merendeel van het concert op de catwalk, waardoor je toch maar voortdurend naar hem tegen de achtergrond van het stadion zit te kijken en dat prachtige podium nauwelijks tot zijn recht komt.
Noch de knappe productie, noch de verdienstelijk zingende artiest kon dit concert redden van het afgrijselijke publiek dat erbij was. Ik kijk nu al angstig uit naar het optreden van Billie Eilish op Pukkelpop, waar ik hoop dat dit zich niet zo erg herhaalt. En voor de mensen die net een kaartje voor Taylor Swift hebben bemachtigd en nu heel blij zijn dat ze erbij gaan zijn... bedenk dat iedereen rondom je ook heel blij gaat zijn "dat ze erbij zijn" en dat ze daar het hele concert mee gaan bezig zijn, met het feit "dat ze erbij zijn".
Dat het tegenviel is deels mijn eigen schuld. Ik heb zo goed als niets met deze man en zijn muziek. Ik ben vooral gegaan omdat het stadion quasi om de hoek is voor mij en ik voor de prijs van een relatief goedkoop Ticketswapje wel eens een wereldster in mijn achtertuin wilde zien.
Wat ik echter te zien kreeg, was een muur van smartphoneschermen.
Van zodra de eerste noten gespeeld werden, gingen rondom mij álle telefoons de hoogte in, en die zijn daar bijna ononderbroken het hele concert gebleven.
Het is echt niet Ticketmaster die de grootste bedreiging is voor de concertliefhebber, het is generatie TikTok die de concertbeleving de nek aan het omwringen is.
Alles moet gefilmd worden (waar halen deze mensen de batterijcapaciteit vandaan om dat vol te houden ?), zelfs wanneer ze niet weten waar ergens op het podium de artiest is, dan filmen ze maar even de grote schermen. Zoals eerder in dit topic beschreven over het concert van Lana Del Rey, ook overal groepjes tienermeisjes wiens idee van een concert meemaken erin bestaat van met hun rug naar het podium zichzelf te filmen terwijl ze luidkeels meezingen. Vreselijk irritant.
Echt jammer, want het concert had nog wel potentieel. Deze muziek bevalt me live beter dan op plaat en het podium ziet er echt fantastisch uit. Helaas kiest de heer Tesfaye er nauwelijks voor om effectief op het podium aanwezig te zijn en spendeert hij het merendeel van het concert op de catwalk, waardoor je toch maar voortdurend naar hem tegen de achtergrond van het stadion zit te kijken en dat prachtige podium nauwelijks tot zijn recht komt.
Noch de knappe productie, noch de verdienstelijk zingende artiest kon dit concert redden van het afgrijselijke publiek dat erbij was. Ik kijk nu al angstig uit naar het optreden van Billie Eilish op Pukkelpop, waar ik hoop dat dit zich niet zo erg herhaalt. En voor de mensen die net een kaartje voor Taylor Swift hebben bemachtigd en nu heel blij zijn dat ze erbij gaan zijn... bedenk dat iedereen rondom je ook heel blij gaat zijn "dat ze erbij zijn" en dat ze daar het hele concert mee gaan bezig zijn, met het feit "dat ze erbij zijn".
Clouds - Chained To A Dead Camel is echt een waanzinnige plaat inderdaad.Breda Live + Awakenings
Vrijdag: Breda Live.
Normaal is dit niet echt iets voor mij. Maar goed, Scooter kwam en leek me wel geinig om eens te zien. En ik had gratis VIP Tickets kunnen bemachtigen.
Jaap Resema:
Een crematie is nog leuker dan dit. Wat neemt die man zichzelf vreselijk serieus, zelfs zo erg dat het op een bepaalde irritant is. Werkte ook totaal niet op zo'n festival.
Suzan & Freek:
Ja jongens, het moment was daar. Moet eerlijk zeggen dat het me redelijk meeviel. De nummers zijn uiteraard cheezy. Maar de zang was teminste zuiver, en het publiek deed lekker mee op de hitjes. Wel lijkt alles op het zelfde, maar toch. Ik zeg ready for Pinkpop 2024.
Anouk:
Vrouwlief wilde dit graag zien, dus we zijn het vip deck afgegaan en lekker plekje opgezocht. Begin van de set deed ze wat nummers die ik niet echt kende, en toen was het een beetje bleu. Maar toen dit hitjes wel werden open getreden werd het nog best een redelijk optreden.
Scooter:
Enorm "fout" optreden waardoor het gewoon vermakelijk is. Niets meer, niets minder. Je moet hier ook vooral niet te serieus heen gaan en verwachtingen hebben. En dan is het best geinig om te zien, maar ook niet meer dan dat.
Tussendoor ook nog op een afstandje Frans Bauer (ja, echt waar) en Paul Elstak gezien op het ander podium (stonden niet op de line-up). Maar was vooral achtergrond muziek voor mij.
Best ok avondje, maar ik zal er zelf niet het geld er voor neerleggen.
Awakenings (zaterdag):
Poh, in de auto onderweg naar Awakenings merkte we al dat het een zware dag ging worden ivm de hitte. Op Awakenings draaien de meeste sets 2 uur lang, nu hoef ik daarvan echt niet alles full set te zien. Dus soms iets niet meer dan een uur lang gezien, om de afwisseling er in te houden.
Julian Jeweil:
Leuk om eens gezien te hebben. Ik draaide vroeger de vinyl van Air Conditioner regelmatig, en zelfs voor mij persoonlijk een beetje een classic geworden. Niet eerder de kans gehad om eens te zien dus dat was wel leuk. Wel jammer dat ik hem niet meer gehoord heb tijdens de set.
Alan Fitzpatrick vs. Luigi Madonna
Ok set, maar het publiek moest nog echt op gang komen. Het was zo vreselijk warm dus het was allemaal wel te verklaren. Dj's paste zich daar wel aan om niet te hard te draaien, maar wel lekkere ritme platen te draaien.
Under Black Helmet:
Heel vette set, kende er bijna geen een nummer van. Maar het was vrij edgey, en toch wel afwijkend van de andere sets van deze dag. Leuke act.
Klangkuenstler:
Blijkbaar een populaire act. Want stage Y puilde uit. En man man man wat een hitte. Maar het ging heerlijk hard los in tent. Het was zweten en raven. Maar ging lekker los hoor.
Sam Paganini:
Even wat frisse lucht. Dus even naar legende Sam Paganini gaan kijken. Ook een act waarvan ik Reachin' Out thuis nog op vinyl in mijn classic bak heb steken. En ja hij draaide hem nog <. Set zat vol met klassiekers of althans de classic sounds. Leuk om ook eens gezien te hebben.
Ilario Alicante:
De hitte begon een beetje toe te slaan. Dus we wilde gaan zitten. En mooi plekje gevonden (nog steeds in de zon) bij de Area W stage. Bij de cocktail bar nog een heerlijke Pornstar Martini gehaald en op een afstandje toe gekeken. Kende de DJ niet maar het klonk best lekker op een afstandje.
Enrico Sangiuliano:
Op dezelfde stage kwam daar Enrico Sangiuliano. Dus we zijn nu wel dichter bij het podium gaan staan. Het was 19:00 en toen begon het een klein af te koelen (maar het was nog steeds warm). Het is wel duidelijk dat hij de vriend van Charlotte de Witte is, want hij draaide fllink wat van haar tracks (en ook waar hij zelf aan heeft gewerkt natuurlijk). Iets wat commercieele set, maar het werkte.
Héctor Oaks:
Even wat poffertjes gegeten en daarna terug in de magnetron van de Y geweest. Vanaf dit moment merkte je de dat de oogjes van veel bezoekers wat groter kwamen te staan. De set was lekker energiek en deed zijn ding.
Len Faki:
En weer terug naar de W. Len Faki vind ik als producer best toffe shit hebben. Maar zijn set vond ik maar een beetje gezapig. Het wilde niet een kant op waardoor het allemaal een beetje saaitjes werd. Ook werden de vuurwerk effecten gebruikt van de dag, en dat werd op de meeste vreemde momenten in gezet. Jammer.
Karenn:
Draaide in vergelijking met de rest maar erg kort. Tent was afgeladen vol dus wat van buitenaf mee gekregen. Maar klonk wederom weer tof.
Airod:
Dus naar de laatste half uur van Airod gaan kijken. Ken deze producer eigenlijk van wat remixen en samenwerking met Amelie Lens. Maar uhh... ik dacht dat het een techno feest was? Hij draaide alleen maar platen met over duidelijke hardcore of hardstyle kicks. Zelfs Dj Mystery - Punani (een oude Jump plaat) kwam voorbij. Maar het werkte wel want het publiek ging los. En ik vond het eerlijk gezegd ook niet erg om even wat anders te horen.
Ben Klock:
Het was donker, en het werd eindelijk een beetje aangenaam. Dus een laatste half uur mee gepakt. En het was echt supersaai (zoals ik dat altijd wel vind bij Ben Klock). Wel leuk dat hij nog even Clouds - Chained To A Dead Camel draaiden. Maar de rest kwam niet van de grond.
Dj Rush:
Hardste set van de dag. En daarom waardeer ik zijn sets altijd wel. Heerlijk gebeukt en de laatste druppeltjes zweet werden uit je lichaam geperst. Tofste wat er was naar mijn zins.
Adam Beyer:
Maar ivm de hitte die nog in de tent hing lekker afgesloten bij good old Adam Beyer. Hoewel de set ietswat cliché was, maakte het licht en geluids show helemaal goed. Set zat vol met hits, het publiek ging er lekker op. Temperatuur was aangenaam, en die stage was echt veel beter verlicht dan vorig jaar. Ook een van de tofste sets alsnog van de dag.
Conclusie, leuk dagje gehad. Maar echt die hitte was af en toe "te". In de tenten was het echt gewoon smerig af en toe met de hitte en zweet lucht die er binnen hangt. Publiek is ook niet de meest gezelligste. Veel met zichzelf of met hun drugs bezig. Maar goed, dat weet je en dan moet je maar niet naar Awakenings gaan.
Jammer voor ze dat de zondag niet is doorgegaan. Maar ik denk dat de festival financieel gezien hun mannetje wel staat op dit gebied.
Ik maak ook soms een foto'tje of kleine video tijdens een concert, maar 99% van de tijd zit m'n telefoon in mn zak.
Wat mij betreft mag MOJO net als Berlijnse techno clubs gewoon een filmverbod gaan handhaven, dit zou de concertervaring heel veel beter maken
Wat mij betreft mag MOJO net als Berlijnse techno clubs gewoon een filmverbod gaan handhaven, dit zou de concertervaring heel veel beter maken
Ik vrees dat de artiesten dat zelf niet willen, zo'n filmverbod. Dat is gratis reclame voor hun, al die filmpjes op YouTube en TikTok...
Ik ben jaren geleden naar een concert van Die Antwoord gegaan waar telefoons niet toegelaten waren. Bij aankomst moest je je telefoon in een neopreen zakje stoppen dat vergrendeld werd. Je hield je telefoon verder gewoon op zak, maar kon er niks mee doen. Bij vertrek werd dat zakje dan opnieuw ontgrendeld. Dat concert was kort en rommelig, maar het publiek was wel helemaal mee.
Ik had gehoopt dat dat systeem meer ging geadopteerd worden, maar helaas heb ik het daarna niet meer meegemaakt.
Ik ben jaren geleden naar een concert van Die Antwoord gegaan waar telefoons niet toegelaten waren. Bij aankomst moest je je telefoon in een neopreen zakje stoppen dat vergrendeld werd. Je hield je telefoon verder gewoon op zak, maar kon er niks mee doen. Bij vertrek werd dat zakje dan opnieuw ontgrendeld. Dat concert was kort en rommelig, maar het publiek was wel helemaal mee.
Ik had gehoopt dat dat systeem meer ging geadopteerd worden, maar helaas heb ik het daarna niet meer meegemaakt.
Wie op deze foto iemand vindt die niet staat te filmen, krijgt een prijs.
Een aantal clubs in Amsterdam hanteert ook al een hele tijd een no-picture policy. Het gaat wel gepaard met het publiek natuurlijk, normaal gesproken trekt het een ander publiek aan die iets minder schermtijd nodig heeft.
Geforceerd telefoons in een zipper stoppen bij concerten zoals The Weeknd gaat niet werken denk ik. De kids gaan dat toch wel doen en in in deze grote aantallen niet te handhaven.
gewoon een algemene regel
eerste 10 min mag je filmen /foto daarna weg met dat ding en genieten van t optreden
gister wireless festival gezien op de bbc, ist niet dat dat tegenwooordig alleen hiphop was, maar ook echt IEDEREEN aan t filmen
eerste 10 min mag je filmen /foto daarna weg met dat ding en genieten van t optreden
gister wireless festival gezien op de bbc, ist niet dat dat tegenwooordig alleen hiphop was, maar ook echt IEDEREEN aan t filmen
Gelukkig dat mijn held Jack White dat nog altijd hanteert bij elk optreden van hem. Bob Dylan werkt er ook mee. En zo zijn er nog artiesten. Maar het is tot nu toe een zeldzaamheid, jammer genoeg. Eigenlijk zouden concertzalen het zelf moeten introduceren. De AB in Belgie zou zo een perfecte zaal voor zijn om dat te doen.
