Dat was het dan alweer, Graspop zit erop voor mij. De hoogste tijd om de eindbalans op te maken dus.
Qua muziek was het een van de beste dagen die ik ooit heb meegemaakt. De rest eromheen was ronduit verschrikkelijk.
Wel of niet gaan
De moeilijkste keuze die ik zou maken dit weekend was nog wel of ik wel of niet zou afreizen naar Dessel. Door de erbarmelijke weersomstandigheden was er geen enkele mogelijkheid om dichtbij te parkeren. Ook de voorspellingen dat er nog veel meer regen zou vallen en dat de grond sowieso al verrot is, waren voor mij goede argumenten om niet te gaan. Tot heel laat op woensdagavond (normaal gesproken zou ik dus al lang en breed aan mijn eerste biertje toe zijn op de camping) had ik dan ook de gedachte om niet te gaan. Totdat het weerbericht heel iets beter werd en de Fear Of Missing Out de overhand nam. De volgende ochtend om 7u sprong ik de auto in en tegen alle verwachtingen in was ik rond 10:30 al op de camping Inferno. Hier bleek mijn initiële Festitent te drijven op het water, waardoor ik een andere kreeg toegewezen.
Night Verses
Nadat ik ook het bandje voor het combiticket had omgedaan, bleek het tijd voor de eerste band van de dag: Night Verses. Dit seizoen touren ze mee met Tool en dit blijkt een uitstekende keuze te zijn van Tool. Het ontbreken van een zanger voelt onwennig aan, maar de band pakt het heel goed op. Kortom, een heerlijk begin van het festival.
Erra
Na Night Verses een kop koffie gescoord en op de tribune plaatsgenomen voor Erra. Niet zozeer mijn band, maar omdat het toch lekker dicht in de buurt is van de Metal Dome heb ik ze gewoon een kans gegeven. Het optreden begon al in mineur, doordat een gast van de tribune af kletterde en precies mijn kop met koffie over de grond gooide. Dan maar zonder koffie. Erra bleef prima als achtergrondmuziek, maar meer dan dat vond ik het ook niet.
Alien Weaponry
Op naar Antarctica voor de Maori-heren van Alien Weaponry. Althans, na de haka voelde ik me echt helemaal thuis onder de Nieuw-Zeelanders. De show die ze neerzetten was werkelijk fenomenaal. De hele Metal Dome ging mee met de krachtige oerkreten van de zanger. Het afsluitende Kai Tangata bleek een regelrechtige schot in de roos.
Asinhell
Het plan was om naar Stake te gaan kijken. Door de regenval werd het uiteindelijk Asinhell in de Marquee. Dit was een prima optreden, maar ook niet meer dan dat. Eigenlijk precies wat ik er vooraf van had verwacht.
Textures
Een erg fijne band! Wel had ik de indruk dat de stem van de zanger niet altijd even goed hoorbaar was, maar met de oordoppen op de juiste manier in (oordoppen waren echt noodzakelijk in beide tenten; ik heb de indruk dat het geluid er dit jaar harder staat dan voorgaande jaren) was de stem goed te horen. In elk geval heel fijn om een klein uur getuige te zijn van deze Nederlanders.
Ne Obliviscaris
Dan nu door naar de Festileaks-publiekslieveling. Wat een weergaloze show zetten die gasten neer! Volgens setlist.fm speelden ze maar vier nummers in vijftig minuten, wat een statistiek! Gedurende het voorlaatste nummer (Devour Me, Colossus (Part 1): Blackholes) had ik de allergrootste moeite om mijn ogen droog te houden. Wat was deze metalopera prachtig. Voor mij veruit het hoogtepunt van heel lange tijd. Mogelijk zelfs mijn mooiste muziekervaring aller tijden. Alleen Pearl Jam's The Long Road en de meest recente uitvoering die ik zag van Sonata Arctica's Replica kunnen wedijveren ermee. Daarna kwam ook nog de grote hit And Plague Flowers voorbij. In mij hebben ze een nieuwe band. Ik zal zeer zeker een keer naar een headlineshow van ze gaan kijken om dan een iets groter deel uit het repertoire mee te maken.
Tool
Resteert de band waarvoor ik uiteindelijk naar Graspop ben gekomen: Tool. Het begon wat moeizaam doordat ik mijn schoenen tot 5x aan toe zowat verloor in de enorme modderpoel tussen de Marquee en de Main Stages. Dit was overigens gedeeltelijk mijn eigen schuld: om de pijn in mijn voeten wat draaglijker te maken, draag ik mijn schoenen heel los. Enfin, tijd voor Tool. Tijdens de eerste twee nummers wemelde het nog van de mensen die heen en weer liep, maar dit werd minder vanaf het derde nummer. Vanaf hierna zat ik er ook helemaal in. Heel erg genoten van live-versies van onder andere Schism, Stinkfist, Pneuma en The Grudge. Wat een fantastische band blijft Tool toch! Al had ik ook de indruk dat lang niet iedereen de muziek kon waarderen, getuige het toch niet geringe vertrekken van toeschouwers.
Top 5:
- Ne Obliviscaris
- Alien Weaponry
- Tool
- Textures
- Night Verses
Dutch disease
Graspop bleef heel lang achter in de verschrikkelijke traditie van de huidige festivalgeneratie om voortdurend te ouwehoeren met elkaar zo hard mogelijk om elkaar te kunnen verstaan, ook wel bekend als de
Dutch disease. Deze editie heb ik tot mijn grote spijt moeten constateren dat ook redelijk ver vooraan best veel mensen het nodig vinden om ellenlange discussies met elkaar te voeren. Vooral bij Ne Obliviscaris stoorde ik me eraan. Bij Tool alleen in het begin van de set. Ik weet niet zo goed wat eraan te doen is, maar misschien moeten organisatoren eens starten met het tonen op schermen voorafgaand aan optredens dat het niet de bedoeling is dat men met elkaar gaat lopen ouwehoeren tijdens concerten, omdat deze kroegmensen daarmee het plezier van anderen vergallen.
Besluit om Graspop te verlaten
Gedurende de donderdagavond speelde steeds meer het idee bij mij om het na één dag voor gezien te houden. Daar kwam dan ook nog eens de beschreven modderpoel voor de Marquee bij. En bij het weggaan duurde het 30 minuten voordat we eindelijk het festivalterrein af waren. Daarna liep het ook nog allemaal in de fuik op de weg richting Inferno. Eenmaal aangekomen in de tent bleek dat daar ook een beetje water was terechtgekomen op één van de matrassen, wat me alleen maar meer overtuigde in mijn voorgenomen besluit om naar huis te gaan.
Na een verrassend goede nachtrust om 10u wezen ontbijten en erna rustig uitgecheckt. Net op tijd de borg veiliggesteld voordat een deel van de camping overstroomde met mogelijk ook mijn tent aangezien ik slechts een meter verwijderd was van het gedeelte dat toch al een zwembad was. Helaas nog wel 30 minuten in de stromende regen moeten staan voor de pendelbus en erna nog eens 55 minuten moeten wachten op de trein naar Lommel (die Belgen laten maar 1x per uur een trein gaan en die heeft ook nog altijd vertraging) maar eenmaal onderweg bij de tussenpauzes (ik had deze toch wel nodig) was ik hartstikke blij dat ik weg was uit Dessel. Wat een dramatische berichten over de overstromingen en modderbende op het hele terrein.
Ik wens een ieder die wel zo dapper is om het hele weekend te blijven heel veel succes toe! Getuige de verslagen van onder andere Electric Callboy zojuist gaat dat alvast heel goed lukken. Keep your horns up!