Ik denk dat het nummer bewust abstract is, en het geheel aan de luisteraar is hoe hij deze geschetste voorstelling in zijn gedachten weergeeft, er is denk ik geen eenduidig antwoord. Beetje flauw om dat te stellen, maar misschien kan ik helpen met een tikkeltje vergezochte interpretatie. 'Intra venus' is een woordspeling van intraveneus. Venus verwijst mogelijk naar de Romeinse godin van de liefde en vruchtbaarheid. In die zin zijn er nogal wat (doch abstract) raakvlakken. Een verhaal waar ik aan moet denken, is het verhaal van Aeneas en Dido in Carthago (bestaat nog steeds, in Tunesië aan de Middellandse Zee). 'Kort' gezegd: Venus had een zoon Aeneas. Hij was bestemd om het zaadje te planten voor een groot Romeins rijk, hij was de voorvader van Romelus en Remus (de uiteindelijke stichters van Rome). Echter, zat hij in Carthago en was hij aan het aanpappen met de koningin, genaamd Dido. Aldaar bezocht hij de tempel van Juno, de oppergodin zeg maar (vrouw van Jupiter), en dat viel slecht bij Venus. Venus vreesde dat Juno hem iets aan zou willen doen via koningin Dido (goden onderling waren elkaar continu aan het fucken zal ik maar zeggen). Venus besloot geen risico te nemen, en stuurde een andere zoon op Dido af: Cupido. Cupido is wel een bekend figuurtje, en bezit de kracht van Venus om mensen smoorverliefd te laten worden, zodoende ook Dido op Aeneas. Nu zou Juno Dido niet kunnen gebruiken om Aeneas iets aan te doen, ze was immers smoorverliefd op hem. Denk aan het pijltje van Cupido, en hoe eigenlijk de magie intraveneus de ziel van het slachtoffer bereikt. Dido is in de ban van Venus haar magie, binnen haar greep/macht (intra Venus). Dit klinkt nog niet zo zwartgallig als het nummer, maar dat komt nu: zoals ik al zei was Aeneas zijn lot niet in Carthago, maar in Italië. Dus de andere goden waren niet zo blij dat Aeneas de ganse dag met Dido lag te wiepen, terwijl hij voor grootsere dingen bestemd was. Uiteindelijk verlaat Aeneas Carthago op druk van de goden en laat hij alles achter, en laat Dido alleen achter. De magie van Venus blijkt nu een tweesnijdend zwaard voor Dido: zij draait door zonder haar zielsverwantschap. Ze verzamelt alle achtergebleven spullen van Aeneas en steekt de hoop spullen in de fik. Bovenop deze hoop spreekt ze haar vervloeking uit over Aeneas en de toekomstige Romeinen (waar weer andere verhalen uit voortkomen). Tot slot berooft zij haarzelf van het leven met een zwaard. Voor meer details:
https://www.romaoptima.com/roman-empire/the-love-story-of-aeneas-and-dido/
Ik denk dat de kans klein is dat de mannen van Ne Obliviscaris dit in gedachten hadden toen zij dit nummer schreven. Maar goed, ik kan de magie van Venus en de laatste dagen van Dido wel in de tekst lezen. En de naam Ne Obliviscaris is Latijn, evenals het nummer Equus, dus wie weet. Persoonlijk interpreteer ik het nummer elke keer anders, dat maakt het juist mooi en verslavend.