HAERTS net gezien. Tof bandje, zeker Wings is een nummer uit de buitencategorie. Een nogal onzekere zangeres met een stem als een klok en een verder nogal statische band achter haar. Qua podiumpresentatie is er niet veel aan, maar de sound is dik in orde. Jammer dat er op het album geen enkel nummer in de buurt komt van Wings, maar HAERTS is weldegelijk een band die ik zelf ook eens zou willen zien.
Reverend Horton Heat is altijd top. Ik heb ze eind februari nog in Rotterdam mogen aanschouwen en die mannen zorgen toch steeds weer voor een tof rockabilly feest. De punks en rockers bij Scumbash wisten er overigens wel een beter feest van te bouwen dan de hipsters van Coachella, maar nevermind. Psychobilly Freakout blijft een alltime favorite, heerlijk gestoord nummer dat ook op Coachella met veel overgave gespeeld werd. De moeite waard om eens te checken!
Eagulls is dan zo'n bandje waar ik regelmatig over hoor, maar waarvoor ik nooit de moeite genomen heb om te checken. Onterecht blijkt nu. Omdat ze op Best Kept Secret staan heb ik het optreden op Coachella ook even bekeken en nu ben ik er toch behoorlijk enthousiast over. Op intrumentaal vlak ben ik zeker om, er komen in ieder nummer geweldige gitaar en baspartijen langs. Het probleem met Eagulls is echter dat de stem van de zanger me na enige tijd wel wat tegen begint te staan, na 6 á 7 nummers heb ik het dan ook wel gehoord. The Cure was een naam die me direct te binnenschoot, daar heb ik een beetje hetzelfde probleem met de vocals. Over het algemeen toch best een tof bandje, en wanneer er niks tegenover staat op BKS zal ik er ook wel een kijkje gaan nemen.
The War on Drugs is dan een band die ik op een of andere manier nog nooit heb kunnen zien. Vorig jaar op Best Kept Secret heb ik CHVRCHES boven hen verkozen. Lost in the Dream was één van de beste albums van 2014 en ik was erg benieuwd naar deze show, en naar de shows in Werchter en op Pukkelpop. Op Coachella trappen de mannen gelijk af met één van de hoogtepunten van hun laatste album: het geweldig opbouwende Under the Pressure. Alleen al na deze liveuitvoering weet ik zeker dat ik ga kijken bij de shows in Belgie, de stuwende drums en de zomerse sound die de band neerzetten zorgen voor het allereerste échte Coachella hoogtepunt van vandaag. Het spelenthousiasme spat van de band af, en het is duidelijk te horen én te zien dat de band veel ervaring heeft opgedaan de laatste tijd, de band is perfect op elkaar ingespeeld. Na de ijzersterke opener volgt Baby Missiles, één van de betere nummers van Slave Ambient. Sterke uitvoering weer, maar deze kan niet op tegen het absolute hoogtepunt dat An Ocean In Between the Waves heet. Dat nummer is mijn favoriet van Lost in the Dream, maar dat word live nóg sterker gebracht dan op de cd. Hierna volgen nog nummers als In Reverse, Red Eyes en Eyes to the Wind. The War on Drugs blijft de gehele tijd boeien en op een behoorlijk hoog niveau, de show zakt nergens in en kende verschillende hoogtepunten. Als ik nog niet helemaal om was ben ik het nu wel. Amen.
Cloud Nothings is dan weer een band die ik erg waardeer. Heb de band in 2012 leren kennen toen zij Attack on Memory uitbrachten, één van mijn meest gedraaide albums van dat jaar. Afgelopen jaar kwamen ze met Here and Nowhere Else op de proppen, een waardige opvolger. Cloud Nothings maakt nogal noisy indierock, maar verwerkt ook (post)punk in de nummers. Het optreden op Coachella is precies zoals verwacht, een geweldig energieke show waarin de mannen weinig lullen en veel spelen. Zo hoort dat.
Vanavond of morgen zal ik weer mijn bevindingen delen. Ik ben alvast erg benieuwd naar de shows van Perfume Genius, Royal Blood, Parquet Courts, Bad Religion, Run the Jewels, Antemasque, FKA twigs en Glass Animals.
Ik dacht dat die lus meteen begon, in plaats van eerst een klein uur te tonen dat er pas deze avond terug een uitzending is.
