De festileaks-fora kunnen bijna gebruikt worden om een trend-analyse te doen van meningen over drugsgebruik over de jaren heen.
Dit jaar voor het eerst een dagje Best Kept Secret meegepakt - de zondag. Daardoor eigenlijk extra leuk doordat alles nog nieuw is. Qua terrein is er niks gelogen in ieder geval. Die hoort gewoon bij de beste van Nederland. Heerlijk die kunst, de natuur, het meertje, en de aankleding van de stages (Casbah, Muziekgieterij). Erg ruim aanbod aan eten, al is dat misschien wat te veel opgehypt (of, is DTRH wat underhyped, want veel verschil merkte ik niet). Gemêleerd publiek qua leeftijd, dat spreekt me ook altijd aan.
Ergens jammer, maar ik ben eigenlijk de hele dag op en neer gelopen van de ONE naar de TWO, waardoor ik misschien nét het unique verkooppunt van BKS heb gemist -- het ontdekken. Jockstrap speelde een erg strakke set wat echt heerlijk was om de dag mee in te komen. Warhaus al meerdere keren gezien, ook met deze tour (dus, gemiste kans ergens anders te kijken, I know, I know), maar het zag er weer strak uit. Daarna weer door naar The Haunted Youth, die er ook zin in hadden en goed speelden. Het nadeel hier was, voor mij althans, echt het publiek. We stonden niet eens heel ver achteraan, maar overal om me heen waren er mensen aan het praten, waardoor je er toch niet zo lekker inkomt, zeker bij de rustigere nummers. Viel me een beetje tegen, eigenlijk. Had ik júist bij BKS niet verwacht. Vervolgens naar DJVT, omdat mijn vriendin, hoe is het ook mogelijk, nog nooit eerder live heeft gezien. Dat is ook knap. Leuk dat ze nummers nu aan elkaar mixten, en eigenlijk ook wel een leuk intermezzo. Niet meer, niet minder. Tamino gezien. Was bang dat het dood zou vallen op de ONE, maar het pakte me toch goed, al kan dat komen doordat je zonder enige moeite vrijwel vooraan kon staan.
Vervolgens door naar PJ Harvey, waar ik wel wat van kende, maar door het forum toch wel hype voor had. Helaas werd dit concert voor mij een beetje verpest door het publiek. In het begin stond ik nog redelijk achteraan, maar nog wel in de tent, voor een stelletje waarvan de man echt lam was. Die waren luidruchtig aan het praten, om aan het eind van nummers bij het applaus heel erg hard "SAAAAIIIII" te roepen. Kom dan niet. Gelukkig werd het snel wat leger, waardoor we deze mensen achter ons konden laten, om meteen weer naast een koppel te komen staan die echt luidruchtig en continu aan het praten waren. Na een paar nummers heb ik, op, al zeg ik het zelf, een hele vriendelijke manier gevraagd of ze alsjeblieft iéts stiller konden zijn, waarop eigenlijk enkel "waarom dan, waarom dan" kwam. Echt, ik kan me gewoon niet voorstellen hoe iemand gewoon zo kan zijn. Daarna na een tijdje gelukkig nog meer naar voren gekund, waar het gelukkig stil was en ik er wél in kon komen. En, ik moet zeggen, het pakte me wel echt! Maar, al meer dan de helft van de show gemist, en ik wilde wat eerder weg voor een goede plek bij Justice, dus helaas. Justice zelf was echt lekker dansen. Maximalistisch als een gek, maar wat een show, wat een lichten en toch wel muziek. Op het eind nog een stukje Floating Points bekenen. Ook echt heel lekker, maar mijn rugpijn en vermoeidheid wonnen het, dus toen maar weggegaan.
Al bij al, zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar! Misschien dat festivals in het algemeen wat awareness kunnen doen over het niet praten bij concerten (op de schermen vóór ieder concert, bijvoorbeeld, waar nu de mediapartners vaak stonden). Zo heb je ook als bezoeker iets meer "houvast" om mensen zo nu en dan aan te spreken. En, ik hoor mensen over goede wandelschoenen tegen rugpijn; wat voor schoenen bedoelen jullie dan? Segmentje bergschoenen, of kan het ook hikers-schoenen zijn? En doet dat echt zoveel wonderen?
