Ik doe er nog even een verhaaltje bij. We kwamen vrijdag met nog niet eens de halve groep aan op de camping (rest verhinderd door tentamens etc), waar we om half twee al flinke moeite hadden nog een plekje te vinden. Die campings waren toch een stuk beter geregeld. Vervolgens naar het terrein om Real Estate te bekijken. Perfecte festivalopener met een strakke set. Maar zulk soort trage zonnige indierock moet wel echt op de mainstage staan, daar blijf ik bij. Nou goed, daarna terug naar de camping om mensen op te halen en terug naar het terrein voor Jenny Hval. Even getwijfeld om naar King Gizzard te gaan, maar enorm blij dat ik voor Jenny koos! Wat een fantastische avant-garde show! Zorgde voor een heel aangename verrassing op de eerste dag. Het was een erg theatraal stuk met enorm fijne minimalistische drone-elektronica en Jenny als een soort overheenzingende geest. Fantastisch! Vervolgens snel naar het hoofdpodium gelopen voor Run the Jewels die precies deden wat ze altijd doen. Gewoon, een leuke en energieke show zonder gekke verrassingen. Omdat hun nummers wat kort zijn en redelijk op elkaar lijken voelde 1u15 wel als lang aan, maar het was een prima headlineset. Daarna nog wat van een afstandje van Weval en kort de Le Guess Who?-set op Four bekeken, maar na 2 minuten bij de slechte rappers in de Five hield ik het maar gezien voor de eerste dag.
De zaterdag stond natuurlijk in het teken van Arcade Fire als misschien wel de meest gedroomde Best Kept Secret-headliner ooit. We begonnen de dag bij Chris Cohen. De beschrijving in het boekje sprak me wel aan, maar het bleek een tergend saaie show. De band speelde prima hoor, maar het is gewoon echt geen boeiende muziek. Daarna klaar gaan staan voor Cloud Nothings die in principe een prima show neerzetten, maar dit was voor mij de derde keer Cloud Nothings live en eigenlijk was het er voor mij wel een beetje af. Been there, seen that idee. Maar goed, leuk om weer even gezien te hebben wel. Daarna de Wild Beasts geprobeerd te zien maar dat was het saaiste ooit dus snel weggelopen. Toen vroeg klaar gaan staan voor Arcade Fire (nog 5 minuten George Ezra voor moeten verduren potverdorie) en dat was gewoon zoals verwacht de beste show van het weekend. Niet normaal, wat een liveband. Erg blij dat ze Tunnels speelden; Creature Comfort klonk goed live met Power Out en Rebellion erachter en de encore met Intervention was écht oprecht, petje af. Ik vind het moeilijk in te schatten hoe dit zich verhoudt tot Pinkpop 2014. Daarna Floating Points bekeken van een afstandje.
Zondag, laatste dag, vroeg naar het terrein voor de helden van Kikagaku Moyo. Dat werd ook een geweldige show. Wat een toffe personen en enorm gave muziek. Toen de tent in gaan pakken etc om 's avonds snel weg te kunnen en Strand of Oak op main gezien. Die man weet samen met zijn band altijd wel een boeiende show op te zetten en ook gisteren was het wel écht weer een sterk optreden hoor. Goede nummers, goed publiek bespeeld. Jammer dat het veld zo leeg was door de brandende zon en dat dan ook nog eens de helft van het publiek daar al voor Radiohead klaar stond, maar goed. Daarna naar American Football. Erg sneu om te zien dat wij als enigen een half uur voor de show klaar stonden met enkele internationale fans erbij, maar dat er voor de eerste Nederlandse show van deze helden zo weinig publiek op de been kwam. Ze speelden erg sterk (al klinkt het natuurlijk niet allemaal precies zo als 15 jaar geleden) en "I'll see you when we're both not so emotional" werd in mijn verbeelding voor een enthousiaste groep fans gespeeld maar volgens mij zong ik als enige mee. Nouja. Na de show draaiden we ons om en waren er nog maar 3 rijen fans over in de Five; belachelijk. Afgesloten met Radiohead! Leuk optreden, al was het niet helemaal mijn setlist. Te veel trage, niet boeiende nummers erbij. Toch had de set wel echt zijn momentjes met Paranoid Android, 15 Step, Ful Stop, Idioteque, Bodysnatchers... Na Reckoner weggegaan toen ze voor de tweede encore weggingen en jammer genoeg wel There There gemist, maar niks aan te doen.
