Op Lowlands was de set ook wat kort en eindigde bijzonder met een boze Jacob Slater die de band verrot schold en z’n microfoonstandaard wegflikkerde. Maar het was wel echt een topoptreden. Het album komt bij mij ook wel hoog op de lijst voor AOTY. En wat een cadeautje dat ze gewoon het voorprogramma van Fontaines in de Afas doen. Dat wordt een hele fijne avond!
Albums van 2024
- Onderwerp starter Brian
- Startdatum
Wunderhorse, ik kende enkel hun single Leader Of The Pack dus dacht dat het album in het verlengde ervan zou liggen. Maar het is 10x beter, echt een steengoed album en wat een avond wordt dat in Vorst met hen in het voorprogramma van Fontaines 😍
Ritual van Jon Hopkins is een heerlijke plaat om in het donker op te zetten onder het genot van een goed glas, die komt dan wel echt goed binnen.
Wat staan er toch parels op het album van Nick Cave, luistert lekker weg (als niet echte fan zelfs). Wild God kende we al als single, maar ook Songs Of The Lake als Conversion vind ik beeldschoon. Mooi!
Cave is tot en met Conversion echt een topalbum. Jammer dat het ook het einde zo enorm inkakt, dat dat toch een aardige smet is op het algemene plaatje.
Nick Cave paar keer beluisterd maar moet nog wat vaker want ik ben daarin een groeier, ben niet vaak meteen verkocht en wil albums vaker luisteren voor een echt oordeel.
Wunderhorse - Fontaines al wel vaak genoeg en poaahhh wat heb ik zin in die avond!!!
Jack White vind ik overigens ook geweldig en hoop hem snel ergens te zien
Wunderhorse - Fontaines al wel vaak genoeg en poaahhh wat heb ik zin in die avond!!!
Jack White vind ik overigens ook geweldig en hoop hem snel ergens te zien
Anciients
Bij sommige nummers lijkt de zanger er wat naast te zitten maar na 3 luisterbeurten voordeel van de twijfel.
Overall heel lekker.👇🤘
Bij sommige nummers lijkt de zanger er wat naast te zitten maar na 3 luisterbeurten voordeel van de twijfel.
Overall heel lekker.👇🤘
Leprous - Melodies of Atonement
Van de voorgaande 2 albums (Pitfalls & Aphelion) was ik minder fan en bij de release van de eerste 2 singles voor de nieuwe voelde ik al nattigheid maar bij de 3e "Like a Sunken Ship" hoorde ik toch iets van de Leprous waar ik fan ben van geworden.
Spijtig genoeg was dat dus vals alarm want deze nieuwe plaat is eigenlijk meer van hetzelfde als op de 2 vorige. De songs zijn te voorspelbaar en alle focus is op de vocals van Einar die natuurlijk een geweldige stem heeft. Maar deze klinkt gewoon als een solo plaat van hem, de rest van de band komt eigenlijk weinig aan bod wat onbegrijpelijk is met bv. een drummer als Baard in de rangen.
De vorige 2 platen werden voor mij uiteindelijk gered omdat ze elk toch een uitstekende song hadden (The Sky Is Red & Nighttime Disguise) maar de beste songs op deze (Like a Sunken Ship / Limbo / Faceless) komen nog niet in de buurt.
Voor mij is dit dus de minste plaat van Leprous tot nu en ook gewoon minder dan de eerdere solo release van Einar.
Van de voorgaande 2 albums (Pitfalls & Aphelion) was ik minder fan en bij de release van de eerste 2 singles voor de nieuwe voelde ik al nattigheid maar bij de 3e "Like a Sunken Ship" hoorde ik toch iets van de Leprous waar ik fan ben van geworden.
Spijtig genoeg was dat dus vals alarm want deze nieuwe plaat is eigenlijk meer van hetzelfde als op de 2 vorige. De songs zijn te voorspelbaar en alle focus is op de vocals van Einar die natuurlijk een geweldige stem heeft. Maar deze klinkt gewoon als een solo plaat van hem, de rest van de band komt eigenlijk weinig aan bod wat onbegrijpelijk is met bv. een drummer als Baard in de rangen.
De vorige 2 platen werden voor mij uiteindelijk gered omdat ze elk toch een uitstekende song hadden (The Sky Is Red & Nighttime Disguise) maar de beste songs op deze (Like a Sunken Ship / Limbo / Faceless) komen nog niet in de buurt.
Voor mij is dit dus de minste plaat van Leprous tot nu en ook gewoon minder dan de eerdere solo release van Einar.
David Gilmour – Luck and Strange
Bijna tien jaar hebben we moeten wachten op nieuw werk van David Gilmour, na “Rattle That Lock”. Hij neemt er de tijd
www.progwereld.org
Zoals eerder gezegd; Wonderhorse is na een week alleen maar meer gaan groeien. Echt een voltreffer, elk nummer is raak. Aeroplane doet mij zelf vaak denken aan Sparklehorse, en dat is echt een dikke plus. Vind het nog wel interessanter als Romance, al heb ik daar iets minder luisterbeurten in zitten.
Verder raakt Jonsi mij ook heel erg, en Ritual van Jon Hopkins ook. Die twee platen staan achter elkaar in mijn spotifylijst (eerst Jon, daarna Jonsi), en dat werkt ook erg goed. Een beetje dezelfde flow maar onderscheiden zich wel van elkaar. Goed weekje zo. En dan heb ik Nick Cave nog niet echt aangeraakt eigenlijk.
Verder raakt Jonsi mij ook heel erg, en Ritual van Jon Hopkins ook. Die twee platen staan achter elkaar in mijn spotifylijst (eerst Jon, daarna Jonsi), en dat werkt ook erg goed. Een beetje dezelfde flow maar onderscheiden zich wel van elkaar. Goed weekje zo. En dan heb ik Nick Cave nog niet echt aangeraakt eigenlijk.
Hier ook en dat gaat alleen nog maar meer worden denk ik. Favoriet vooralsnog is Cathedrals.
Nu nóg meer balen dat ik (nog) geen kaarten heb voor AFAS😅
Net pas tijd gehad om naar de nieuwe Fontaines te luisteren en gezien alle comments hier heb ik er ook maar meteen de nieuwe Wunderhorse achteraan geslingerd (band was mij nog onbekend). Allebei heerlijk zeg, al springt die laatste er wel iets bovenuit. Fijne combi samen ook!
Thanks voor de tips voor Jon Hopkins en Jonsi. Beide vandaag geluisterd tijdens werk. Heerlijke muziek!
De nieuwe David Gilmour gaat mijn weekend soundtrack worden. Ik ben heel erg benieuwd, de eerste paar nummers klinken al erg lekker.
Die nieuwe Gilmour is een heerlijk plaatje.
Ideaal voor de komende periode, wanneer je zondagochtend opstaat, de ochtenddauw de wereld nog even in stilte hult en je met een tas warme thee (of koffie, wat je wil) kan mijmeren over alles en niets. Maar zelfs op een grijze ochtend op kantoor werkt hij als een aangenaam en verwarmend dekentje, die prachtige stem en een gitaar die als vanouds klinkt als de mooiste verleiding. Titelnummer Luck and strange is een vroeg hoogtepunt voor mij. Zijn harpspelende en zingende dochter geven het geheel nog een extra elementje. De eerste 2 singles had ik al gehoord, maar Dark and velvet nights had ik blijkbaar gemist, dat nummer klinkt alsof hij het geschreven heeft om The last shadow puppets weer wat nieuwe inspiratie te geven!
Als je dit soort muziek kan maken, moet je nog lang niet met pensioen!
