Actualiteit

[Stijn]

Ja dan bekijk ik het vast wat institutioneler. Die wet is vast op democratische wijze tot stand gekomen dus wat ik er inhoudelijk van vind is niet zo heel relevant. Ik zeg ook zeker niet dat een muziekavond belangrijker is dan mensenrechten, enkel dat het niet netjes is van Bruce tegenover zijn fans om het te cancellen.

Dat het op democratische wijze tot stand is gekomen is misschien nog wel het ergste en dan is het misschien nog wel belangrijker dat Bruce een krachtig signaal af geeft.

Je hebt wel gelijk dat het voor de fans vervelend is dat het gecanceld wordt. Bruce Springsteen is naar wat ik van hem zie wel iemand die zeg aantrekt wat de fans van hem vinden als artiest, dus ik denk niet dat dit een gemakkelijke beslissing is geweest. Maar goed, het enige dat we nu kunnen doen is hopen dat het effect gaat hebben.

 

[MRMantel]

Ja dan bekijk ik het vast wat institutioneler. Die wet is vast op democratische wijze tot stand gekomen dus wat ik er inhoudelijk van vind is niet zo heel relevant. Ik zeg ook zeker niet dat een muziekavond belangrijker is dan mensenrechten, enkel dat het niet netjes is van Bruce tegenover zijn fans om het te cancellen.

Wow wat. Als een minderheid onderdrukt wordt dan kunnen zij mogelijk niet electoraal een wet veranderen, dus volgens jouw redenering hoeft het ook niet veranderd te worden. En trouwens vrijheid van meningsuiting en het recht op demonstratie is net zo veel een onderdeel van democratie als stemrecht. Dus doordat springsteen zijn stem laat horen op een activistische manier, is net zo goed een onderdeel van democratie.

 

[Black Lies]

Klopt, ik kan Bruce's gebaar ook wel waarderen. Ik vind het gewoon niet netjes om zo'n status te gebruiken (misbruiken?) voor politieke doeleinden, los van wat voor wet het dan ook moge zijn. Verder heel triest dat die wet is aangenomen en ongelofelijk dat het op deze manier onder de aandacht moet komen, daar heeft Bruce dan wel weer voor gezorgd. Soms vind ik het maar moeilijk te geloven dat het machtigste land van de wereld zo'n achterlijke bevolking heeft.

 

[MRMantel]

Hmm, ik vind juist dat het goed is dat artiesten zich politiek uiten. Artiesten zijn vaker beter in staat om mensen te inspireren en te mobiliseren of dingen aan de kaak te stellen op een positievere manier dan politici. Is ook een van de redenen dat ik To Pimp A Butterfly zo goed vind.

 

[Kid]

Hmm, ik vind juist dat het goed is dat artiesten zich politiek uiten. Artiesten zijn vaker beter in staat om mensen te inspireren en te mobiliseren of dingen aan de kaak te stellen op een positievere manier dan politici. Is ook een van de redenen dat ik To Pimp A Butterfly zo goed vind.

Waar, maar het is wel een verschillende manier van je uiten. De kunst is in Kendricks geval het politieke deel, terwijl het in Bruce's geval met randzaken te maken heeft.

Verder weet ik niet echt waar ik sta in deze discussie. Stel je voor Radiohead kondigt een festivaltour aan voor zomer 2017, wij kopen allemaal een kaartje. Tot zover heel realistisch. In januari zijn verkiezingen, Geert Wilders wordt president, waarop Thom Yorke zoo boos wordt dat his het festivaloptreden afzegt. Hoe is dat dan?

 

[MRMantel]

Mm dat is een slecht voorbeeld, want daar gaat niets aan veranderd kunnen worden. Maar als Radiohead consequent landen zou overslaan die actief vluchtelingen weren/grenzen sluiten zou ik daar wel achter staan.
Zat hier net wel verder op door te denken en weet nou niet echt wat ik van Jesse Hughes vind, die op basis van een traumatische ervaring een conservatief en irrationeel pro wapenbezit verhaal loopt te verkondigen.

 

[mynoseknows]

Hmm, ik vind juist dat het goed is dat artiesten zich politiek uiten. Artiesten zijn vaker beter in staat om mensen te inspireren en te mobiliseren of dingen aan de kaak te stellen op een positievere manier dan politici. Is ook een van de redenen dat ik To Pimp A Butterfly zo goed vind.

Hm vind ik niet per se. Muziek als kunstvorm hoort als je het mij vraagt puur naar zichzelf te verwijzen, niet naar iets externs, juist omdat het zich moet vernieuwen. Misschien doordat proza/poëzie vermengd is geraakt met muziek met het gebruik van tekst dat het wel aanleiding is tot uiting met betrekking tot politiek en maatschappij, maar muziek blijft aan vorm verbonden en naar mijn mening ook daarop leunen. Noten/tonen puur op zich zijn geen tekens, muziek is wat dat betreft ook helemaal niet geschikt om concrete gedachtes over te brengen.

Nu moet ik zeggen dat dit standpunt puur afhankelijk is van de manier waarop je naar muziek kijkt. Ik snap natuurlijk best dat grote muzikanten hun status gebruiken om wat teweeg te brengen, en ik vind er ook zeker wat voor te zeggen. Dan is er echter ook nog de keerzijde. Jesse Hughes bijvoorbeeld doet in feite precies hetzelfde maar dan de andere kant op, door politieke statements te maken met betrekking tot wapenbezit en als ik me niet vergis ook asielbeleid. Grote artiesten hebben dus bijna evenveel invloed als politici, en kunnen die invloed gebruiken zonder dat ze ook maar enige voorkennis hoeven te hebben. Ik weet niet per se of ik dat een goed verschijnsel vind.

 

[MRMantel]

Hm vind ik niet per se. Muziek als kunstvorm hoort als je het mij vraagt puur naar zichzelf te verwijzen, niet naar iets externs, juist omdat het zich moet vernieuwen. Misschien doordat proza/poëzie vermengd is geraakt met muziek met het gebruik van tekst dat het wel aanleiding is tot uiting met betrekking tot politiek en maatschappij, maar muziek blijft aan vorm verbonden en naar mijn mening ook daarop leunen.

Hmm, hier ben ik het totaal niet mee eens. Ik denk dat je bijna alle muziek niet los kan zien van zijn context of de cultuur waar het toebehoord. Genres als hiphop, punk of jazz bestaan juist om zich ergens tegen af te zetten, de muzikale vorm volgt daarop. Oftewel veel muziek heeft zijn bestaansrecht juist uit iets externs. Vanochtend stond er een interview met de rapper Appa op de correspondent, en dat is wel een mooi voorbeeld van de cultuurgebondenheid en de maatschappijkritiek die ten grondslag ligt aan hiphop.
De rapper kwam steeds meer op de achtergrond te staan, de activist steeds meer op de voorgrond. 'Muziek is voor mij nooit een doel geweest, maar een middel,' zegt hij in de vrijwel lege poolhal. 'Ik wilde de mensen dichter bij elkaar brengen en ze iets bijbrengen over jongeren in mijn positie, jongeren die permanent worden geconfronteerd met discriminatie op de arbeidsmarkt en het pad van armoede volgen. In kranten en op televisie heeft men het wel steeds over Marokkanen, maar wordt toch vooral gesproken in stereotyperingen en clichés, en altijd vanaf de andere kant. Ik wilde het verhaal vanaf de straat vertellen.' https://decorrespondent.nl/4258/Rapper-Appa-Er-is-een-beeld-van-me-ontstaan-als-jodenhater-en-ik-heb-dat-niet-meer-kunnen-veranderen/1074300723760-a0f67d2a

Dan is er echter ook nog de keerzijde. Jesse Hughes bijvoorbeeld doet in feite precies hetzelfde maar dan de andere kant op, door politieke statements te maken met betrekking tot wapenbezit en als ik me niet vergis ook asielbeleid. Grote artiesten hebben dus bijna evenveel invloed als politici, en kunnen die invloed gebruiken zonder dat ze ook maar enige voorkennis hoeven te hebben. Ik weet niet per se of ik dat een goed verschijnsel vind.

Maar politici hebben net zo vaak geen achtergrondkennis over datgene waar ze over spreken/overzien het hele verhaal (voornamelijk bij populistische partijen). Probleem daarbij is wel dat politici niet compleet belangeloos zijn, terwijl artiesten dat in principe wel zijn. En vanwege die belangeloosheid denk ik dat artiesten zich eerder uit idealistische overwegingen uiten dan politici, en dat lijkt me alleen maar wenselijk. Tegelijkertijd is het recht om je politiek te kunnen uiten een fundament van democratie, dus eigenlijk trek je hier democratie in twijfel (wat ik op zich niet slecht vind).
Jesse Hughes is denk ik wel een uitzondering, die zich in dit geval te erg laat leiden door wat hij heeft meegemaakt.

 

[mynoseknows]

Hmm, hier ben ik het totaal niet mee eens. Ik denk dat je bijna alle muziek niet los kan zien van zijn context of de cultuur waar het toebehoord. Genres als hiphop, punk of jazz bestaan juist om zich ergens tegen af te zetten, de muzikale vorm volgt daarop. Oftewel veel muziek heeft zijn bestaansrecht juist uit iets externs. Vanochtend stond er een interview met de rapper Appa op de correspondent, en dat is wel een mooi voorbeeld van de cultuurgebondenheid en de maatschappijkritiek die ten grondslag ligt aan hiphop.

Je hoeft het er niet los van te zien, maar dit kan net zo goed een argument zijn waarom deze muziekstromingen niet meer politiek betrokken zouden moeten zijn(al is dat niet per se mijn mening). De stromingen zouden voort komen uit politieke en maatschappelijke situaties van decennia geleden. De standpunten die daaruit voortkomen zijn voor het heden dus in veel gevallen totaal niet meer relevant. Ik snap dat Fresku en Kendrick relevante verhalen vertellen, en ik vind het ook goede standpunten. Daarmee vind ik politieke betrokkenheid in zijn algemeen echter niet uitsluitend goed. Maar zoals ik al zei: ik zie muziek puur als kunstvorm, en ik hecht bijzonder veel waarde aan vernieuwing in muziek. In dat geval vind ik niet dat muziek zich bezig moet houden met zaken van het heden, maar er op vooruit moet lopen.

Bovendien is de muziek waar we het nu over hebben meer dan muziek. Technisch gezien is slechts het muzikale gedeelte muziek, het tekstuele aspect is in feite proza of poëzie aangepast aan muziek. Daaraan kan ik toevoegen dat ik dan ook zeker van mening ben dan literatuur op autonome basis zeker(en misschien wel als enige kunstvorm) volledig geschikt is voor politieke betrokkenheid. Letters zijn namelijk wel tekens om concrete gedachten over te brengen en verwijzen daarnaast bij poëzie naar vorm. Tonen verwijzen bijna uitsluitend naar vorm.

Maar politici hebben net zo vaak geen achtergrondkennis over datgene waar ze over spreken/overzien het hele verhaal (voornamelijk bij populistische partijen). Probleem daarbij is wel dat politici niet compleet belangeloos zijn, terwijl artiesten dat in principe wel zijn. En vanwege die belangeloosheid denk ik dat artiesten zich eerder uit idealistische overwegingen uiten dan politici, en dat lijkt me alleen maar wenselijk. Tegelijkertijd is het recht om je politiek te kunnen uiten een fundament van democratie, dus eigenlijk trek je hier democratie in twijfel (wat ik op zich niet slecht vind).
Jesse Hughes is denk ik wel een uitzondering, die zich in dit geval te erg laat leiden door wat hij heeft meegemaakt.

Jesse Hughes is absoluut geen uitzondering. Er komen bijvoorbeeld regelmatig verhalen voorbij over personen uit de metalscene die fascistische en neonationaalsocialistische statements maken. Daarnaast bestaat bijvoorbeeld zo ongeveer de gehele early harsh noise/power electronics beweging uit de jaren 80 uit Italiaanse fascisten en neo-nazis. En zelfs al zou hij een uitzondering zijn, dat neemt niet weg dat het voor personen met die invloed mogelijk is om extreemrechtse statements te maken. Ik zeg daarmee niet dat ik ze dat recht wil ontnemen, net zoals ik niet zeg dat ik Kendrick het recht wil ontnemen om z'n statements te maken. Ik zeg alleen dat er wel degelijk een keerzijde van de medaille is, en dat ik daarmee politieke betrokkenheid zeker niet per definitie een goed verschijnsel vind.

Inderdaad ongeveer hetzelfde als dat ik het ook maar wringend vind dat in principe iedereen kamerlid kan zijn zonder ideaal. Daarmee pleit ik echter ook niet voor een verbod erop, en ik weet wel zeker dat mocht bijvoorbeeld de PVV in de regering komen met de volgende verkiezingen, dan zullen de staatssecretarissen(en zo ook ministers) van de PVV even hard werken als die van de PvdA nu om zich te verdiepen in onderwerpen waar ze over moeten beslissen.

 

[MRMantel]

Je hoeft het er niet los van te zien, maar dit kan net zo goed een argument zijn waarom deze muziekstromingen niet meer politiek betrokken zouden moeten zijn(al is dat niet per se mijn mening). De stromingen zouden voort komen uit politieke en maatschappelijke situaties van decennia geleden. De standpunten die daaruit voortkomen zijn voor het heden dus in veel gevallen totaal niet meer relevant. Ik snap dat Fresku en Kendrick relevante verhalen vertellen, en ik vind het ook goede standpunten. Daarmee vind ik politieke betrokkenheid in zijn algemeen echter niet uitsluitend goed. Maar zoals ik al zei: ik zie muziek puur als kunstvorm, en ik hecht bijzonder veel waarde aan vernieuwing in muziek. In dat geval vind ik niet dat muziek zich bezig moet houden met zaken van het heden, maar er op vooruit moet lopen.
Bovendien is de muziek waar we het nu over hebben meer dan muziek. Technisch gezien is slechts het muzikale gedeelte muziek, het tekstuele aspect is in feite proza of poëzie aangepast aan muziek. Daaraan kan ik toevoegen dat ik dan ook zeker van mening ben dan literatuur op autonome basis zeker(en misschien wel als enige kunstvorm) volledig geschikt is voor politieke betrokkenheid. Letters zijn namelijk wel tekens om concrete gedachten over te brengen en verwijzen daarnaast bij poëzie naar vorm. Tonen verwijzen bijna uitsluitend naar vorm.

Maar het punt is dat je muziek niet los kan zien van zijn context of de cultuur waar de muziek toe behoort, en daarom veel meer is dan alleen de vorm. De vorm van de muziek gaat vaak samen met de achtergrond van de artiest, bijvoorbeeld de agressie of de rauwe beats in hiphop, komen door de achtergrond van de artiest. En hetzelfde geldt voor muziek die op de huidige zaken vooruit probeert te lopen, namelijk avant-garde. De vorm die in deze muziek wordt gekozen, probeert zich ergens vanaf te zetten en dat gaat vaak samen met bepaalde maatschappijkritiek. Een perfect voorbeeld is Holly Herndon, die bewust voor digitale muziek kiest, vanwege de digitalisering van de maatschappij. Maar ook een band als GY!BE, die er voor kiest om de muziek helemaal centraal te laten staan, uit daarmee hun antikapitalistische en anarchistische standpunt.

Jesse Hughes is absoluut geen uitzondering. Er komen bijvoorbeeld regelmatig verhalen voorbij over personen uit de metalscene die fascistische en neonationaalsocialistische statements maken. Daarnaast bestaat bijvoorbeeld zo ongeveer de gehele early harsh noise/power electronics beweging uit de jaren 80 uit Italiaanse fascisten en neo-nazis. En zelfs al zou hij een uitzondering zijn, dat neemt niet weg dat het voor personen met die invloed mogelijk is om extreemrechtse statements te maken.

Oke, daar heb je gelijk in.

Ik zeg daarmee niet dat ik ze dat recht wil ontnemen, net zoals ik niet zeg dat ik Kendrick het recht wil ontnemen om z’n statements te maken. Ik zeg alleen dat er wel degelijk een keerzijde van de medaille is, en dat ik daarmee politieke betrokkenheid zeker niet per definitie een goed verschijnsel vind.

Maar dat is de keerzijde van democratie, niet van de verbondenheid van muziek en maatschappij.

 

[mynoseknows]

Maar het punt is dat je muziek niet los kan zien van zijn context of de cultuur waar de muziek toe behoort, en daarom veel meer is dan alleen de vorm. De vorm van de muziek gaat vaak samen met de achtergrond van de artiest, bijvoorbeeld de agressie of de rauwe beats in hiphop, komen door de achtergrond van de artiest. En hetzelfde geldt voor muziek die op de huidige zaken vooruit probeert te lopen, namelijk avant-garde. De vorm die in deze muziek wordt gekozen, probeert zich ergens vanaf te zetten en dat gaat vaak samen met bepaalde maatschappijkritiek. Een perfect voorbeeld is Holly Herndon, die bewust voor digitale muziek kiest, vanwege de digitalisering van de maatschappij. Maar ook een band als GY!BE, die er voor kiest om de muziek helemaal centraal te laten staan, uit daarmee hun antikapitalistische en anarchistische standpunt.

Ja dat zeg ik, je hoeft het er absoluut niet los van te zien, zeker niet bij hiphop. Ik denk trouwens dat mijn perceptie van hiphop ook meer in de buurt komt bij die van literatuur dan van muziek, of dat ik in ieder geval vaak kijk naar de muzikale aspecten en de tekstuele aspecten afzonderlijk. Ik snap ook wel dat Holly Herndon of SOPHIE met haar album ingaat op de digitalisering van de maatschappij, maar keuzes worden net zo vaak gemaakt vanuit artistiek oogpunt. Daarnaast denk ik dat het ook juist zeer interessant is om muzikale keuzes volledig los van de context te bekijken, dat kan heel andere inzichten geven.

Ik ben het zeker met je eens dat muziek niet los staat van maatschappelijke context, maar zoals ik zei: daarom vind ik het nog niet per se een goed verschijnsel dat artiesten zich op politieke grond uiten. Ik zeg echter ook niet dat dit moet verdwijnen, want zoals je aangeeft is dat niet mogelijk met onze huidige inrichting van democratie. Dat we hierover verschillen van mening is trouwens zeer logisch, aangezien jij veel meer bezig bent met politiek, en ik meer met kunst: een verschil van invalshoek.

 

[Wessel]

daarom vind ik het nog niet per se een goed verschijnsel dat artiesten zich op politieke grond uiten.

Ik vind het juist alleen maar fijn. Het grootste percentage artiesten is gelukkig vrij vooruitstevend in hun uitspraken en zijn voor een betere, vrije wereld. Er is maar een klein aantal artiesten die in het nieuws komen door idiote uitspraken/gedachten. Maar die worden gelukkig vandaag de dag hard aangepakt. Die idioot uit die metalband van weken geleden heeft zijn hele tour geschrapt en Jesse Hughes heeft zich ook alweer verontschuldigd na debiele uitspraken maar dat blijft gewoon een idioot. De bekendheid van artiesten heeft als je mij vraagt meestal een positieve werking op de toekomst van ons volk. Komt denk ik doordat het grove deel van de 'grotere' artiesten erg voor een vrije samenleving is.

 

[Stijn]

Ook Bryan Adams cancelt een show vanwege een anti-LGBT wet. Deze keer in Mississippi.
http://www.music-news.com/news/UK/96731/Bryan-Adams-cancels-show-to-protest-state-s-anti-LGBT-law?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

Of het een goede actie is van een artiest of niet buiten beschouwing gelaten. Wat is het toch uitermate treurig gesteld in Amerika

 

[Kid]

Maar politici hebben net zo vaak geen achtergrondkennis over datgene waar ze over spreken/overzien het hele verhaal (voornamelijk bij populistische partijen). Probleem daarbij is wel dat politici niet compleet belangeloos zijn, terwijl artiesten dat in principe wel zijn. En vanwege die belangeloosheid denk ik dat artiesten zich eerder uit idealistische overwegingen uiten dan politici, en dat lijkt me alleen maar wenselijk. Tegelijkertijd is het recht om je politiek te kunnen uiten een fundament van democratie, dus eigenlijk trek je hier democratie in twijfel (wat ik op zich niet slecht vind).
Jesse Hughes is denk ik wel een uitzondering, die zich in dit geval te erg laat leiden door wat hij heeft meegemaakt.

Idealiter zijn artiesten belangeloos, maar... als Kendrick als zwarte man rapt over de zwarte gemeenschap, dan kan hij zich niet volledig buiten deze gemeenschap plaatsen. Nee, hij is onderdeel van de zwarte gemeenschap en heeft dus ook een belang. Verder zijn artiesten nog afhankelijk van geld en platencontracten en dat komt met een hoop beperkingen. Als je je als artiest politiek uit, kan dat gevolgen hebben: mensen besluiten niet meer naar je muziek te willen luisteren als een boycot, of festivals voelen zich er ongemakkelijk bij je nog uit te nodigen voor een optreden.
Andersom kan het ook. Dat een artiest besluit juist bepaalde uitspraken om extra clicks te genereren, ook dan is er een belang.

 

[JoLe]

Andersom kan het ook. Dat een artiest besluit juist bepaalde uitspraken om extra clicks te genereren, ook dan is er een belang.

Bruce kan het inderdaad ook puur doen uit eigenbelang. Door het afzeggen van dit concert stelt hij fans in North Carolina teleur, maar in de rest van de wereld kan het juist positief voor hem uitpakken en stijgt hij juist in aanzien.

Een politieke boodschap van een artiest vind ik niet per se iets positiefs of negatiefs, hangt erg af van de artiest en waarover hij wat te melden heeft. Bruce is een type artiest die wel vaker maatschappijkritiek heeft gehad, en bij hem past het wel om een statement te maken.

 

[MRMantel]

Ja dat zeg ik, je hoeft het er absoluut niet los van te zien

Klein nuance verschil, ik denk dat je muziek niet los van zijn context kán zien (om het zoveel mogelijk te kunnen begrijpen). Maar oke, ik denk dat het wel duidelijk is zo.

Daarnaast denk ik dat het ook juist zeer interessant is om muzikale keuzes volledig los van de context te bekijken, dat kan heel andere inzichten geven.

Hmm, waarom dan? Ik heb juist een idee dat je dan een diepere laag van een album mist.

 

[mynoseknows]

Hmm, waarom dan? Ik heb juist een idee dat je dan een diepere laag van een album mist.

Precies, het is ook belangrijk om muziek in context te bekijken. Naar muziek kijken zonder de context in gedachte laat echter meer over aan de eigen interpretatie. Roland Barthes zegt bijvoorbeeld 'Birth of the reader(volledig losse en eigen interpretatie van de beschouwer) is always at cost of the death of the author(= interpretatie van de auteur)', en daar ben ik het deels wel mee eens. Ik denk dat Context rondom een werk een erg interessante interpretatie oplevert, maar dat je om een werk op meerdere manieren te interpreteren het werk ook los van de context en de bedoelde interpretatie van de auteur moet bekijken.

 

[MRMantel]

Ah zo, op die manier. Ja, in zekere mate is dat waar, maar ik denk dat je er bij sterke politieke/maatschappelijke uitingen er simpelweg niet omheen kan. Al helemaal bij live shows kan het politieke soms zeer centraal staan (zoals bijvoorbeeld bij Massive Attack, Holly Herndon, en Kendrick Lamar (bij dat awards optreden althans)), dat het simpelweg te willekeurig wordt als je de context ervan niet begrijpt. Bij Mogwai ben ik dan ook heel benieuwd hoe dat met de film in context wordt gebracht, omdat het album inderdaad vrij te interpreteren is.

 

[mynoseknows]

Ah zo, op die manier. Ja, in zekere mate is dat waar, maar ik denk dat je er bij sterke politieke/maatschappelijke uitingen er simpelweg niet omheen kan. Al helemaal bij live shows kan het politieke soms zeer centraal staan (zoals bijvoorbeeld bij Massive Attack, Holly Herndon, en Kendrick Lamar (bij dat awards optreden althans)), dat het simpelweg te willekeurig wordt als je de context ervan niet begrijpt. Bij Mogwai ben ik dan ook heel benieuwd hoe dat met de film in context wordt gebracht, omdat het album inderdaad vrij te interpreteren is.

Als de context belangrijk is moet je die natuurlijk niet naast je neer leggen, maar ook bij albums waarbij de context van belang is vind ik het nog zeer interessant om het óók los van die context te bekijken. Wat dat betreft ben ik misschien zelfs wel van mening dat een uitstekend album, hoe maatschappelijk betrokken dan ook, altijd óók goed is zonder naar de context te kijken, maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Kendrick vond ik namelijk ook gewoon goed buiten de politieke statements die hij maakte. Hetzelfde geldt voor Platform. Misschien dat ik me over het algemeen ook wel (onbewust) meer bezig hou met albums zonder overheersende maatschappelijke context, maar het is in ieder geval niet iets dat ik veracht.

 

[MRMantel]

Voor mij kan (niet noodzakelijk) dat dan het verschil maken tussen heel goed album of een briljant album. TPAB is daar een mooi voorbeeld van, wat zoals je zegt ook onder de politieke boodschal een heel goed album is. Maar wanneer je het album in context plaatst en de boodschap en de consequenties daarvan meenemeent, wordt het een moderne klassieker.