Benjamin Clementine AB 07/04
Door treinproblemen pas na het voorprogramma toegekomen, dus de zaal stond al goed volgepropt. Gelukkig achter de PA nog een plekje gevonden waar ik het podium kon zien, en gelukkig maar want het visuele aspect tilde het geheel naar een hoger niveau.
Een show van Benjamin Clementine in woorden vatten is een moeilijke taak, want dit was zoveel dingen tegelijk. Magistraal en bizar, rommelig en afgelikt, gek en geniaal, hilarisch en diep triest, perfectie en afschuwelijk. Maar telkens je je kon afvragen of dit echt wel goed was, trok Benjamin zijn keel open en hing er pure magie in de lucht. Een absoluut genie, maar eentje van de eigenzinnige, moeilijke soort. Een volksmenner die volop op publieksparticipatie inzette op de meest bizarre momenten. Ik snap volledig dat dit geen hapklare brok entertainment is, maar wie meeging in de trip en probeerde in het hoofd van Clementine te kijken, were getrakteerd op wellicht de beste show van het jaar.
Ja het geluid was zeker in het begin niet perfect afgeregeld. Ja de lichtman leek met momenten maar wat te doen. Ja de band wist soms zelfs niet wat er gebeurde. Maar holy shit. Wat. Was. Dit. Goed. De meeste nummers werden in een nieuw jasje gehezen, maar het werkte telkens wonderwel. Het publiek was uitzinnig en muisstil op de juiste momenten en at uit zijn hand.
Aangekondigd als wellicht de laatste tour van Benjamin Clementine, hoop ik van harte dat dat niet klopt, want dit wil ik nog eens kunnen meemaken.