Lastig om precies uit te leggen, maar om te starten vond ik die (nu lege) tribune niks aan de achterkant, oogde rommelig. Podium verhouding, vooral hoogte, in combinatie met zaal vond ik niet zo fraai. Maar uiteindelijk is hoe de zaal eruit ziet/voelt niet zo van belang. Muziek is het belangrijkste.
Haha fair enough. Jammer dat dat evenement gaat verdwijnen zeg (GC in z'n algemeen)
Absoluut. Heb in de beginjaren nog meegeholpen, maar nam toch erg veel tijd in beslag. Dat speelt ook bij de organisator, die ook vaak flink heeft moeten inleggen om het überhaupt te laten doorgaan. Verwacht wel dat Volt iets gaat overnemen, maar daar zul je me niet zien (troosteloze zaal, flutorganisatie en vreselijk stadsdeel).
Poh ja, Volt is echt een triestige plek. Vorig jaar daar Glauque gezien met 17 anderen. Hebben nu wel ook vaker de kleine zaal open (capaciteit 100 ofzo?). Al iets beter, maar het is echt mn minst favoriete poppodium in de regio.
Dat ze om het jaar (of ja, 2 jaar) een nieuwe programmeur hebben, geeft wel aan dat het lastig werken is daar (is ook mijn ervaring van Pop In Limburg o.a.). Sinds de gemeente ooit besloten heeft om er een cultuurbedrijf i.p.v. poppodium (wat wel in hun naam staat, maar dus niet het geval is) van te maken, is het er alleen maar op achteruit gegaan. Je ziet dat ze vooral de leftovers krijgen en ieder jaar met Kerst weer Jaya The Cat...
Sfeer is lastig te omschrijven. Ik kijk bijna altijd complete acts. Maar bij een showcasefestival lopen een hoop al na een paarnummers weg naar de volgende act.Zo te lezen kun je je daar prima vermaken door de diversiteit en kwaliteit aan acts. Er valt dus genoeg te ontdekken. Ook wel nieuwsgierig geworden door het onderstaande artikel van de Volkskrant en de posts op Festileaks.
Hoe is de sfeer zelf op ESNS?
Een verheugende trend op Eurosonic Noorderslag: bandjes! En ze raggen er als vanouds op los
Een verheugende trend op Eurosonic Noorderslag: bandjes! En ze raggen er als vanouds op los
Bands leken het zwaar te hebben, maar op showcasefestival Eurosonic Noorderslag zijn ze weer volop aanwezig, en het niveau is hóóg. Tussen al die gitaren valt een ingetogen singer-songwriter extra op: vier hoogtepunten van de openingsdag.www.volkskrant.nl
Ha, deze heb ik allemaal niet gezien! Ik heb zelf ook wat minder acts gezien dan 22 maar wat bij mij echt wel indruk maakte zijn The Family Battenberg (ik hou van energieke rammelrock), Loverman (eigenaardig en een beetje vreemd, maar wel heel cool) en Doodseskader (hard, maar echt goede songs en energie). Iyamah (ondanks de overduidelijke vermoeidheid) en Makrohang (ondanks het gepraat, waarom ga je dan naar dit soort shows :')) verdienen ook nog wel een vermeldingkje.
Het hoofddoel is bands presenteren aan de industrie en niet om publiek te vermaken en dat merk je wel aan de sfeer: veel mensen komen daar om te netwerken of om zoveel mogelijk bands (kort) te zien en niet om van een concert te genieten. Maar als Groninger blijft het een fantastisch evenement om nieuwe (internationale) muziek te zien op loopafstand van mijn huis.Zo te lezen kun je je daar prima vermaken door de diversiteit en kwaliteit aan acts. Er valt dus genoeg te ontdekken. Ook wel nieuwsgierig geworden door het onderstaande artikel van de Volkskrant en de posts op Festileaks.
Hoe is de sfeer zelf op ESNS?
Een verheugende trend op Eurosonic Noorderslag: bandjes! En ze raggen er als vanouds op los
Een verheugende trend op Eurosonic Noorderslag: bandjes! En ze raggen er als vanouds op los
Bands leken het zwaar te hebben, maar op showcasefestival Eurosonic Noorderslag zijn ze weer volop aanwezig, en het niveau is hóóg. Tussen al die gitaren valt een ingetogen singer-songwriter extra op: vier hoogtepunten van de openingsdag.
Ik heb ze zaterdag in Merleyn gezien en vond het ook een hele mooie show inderdaad, leuk om te zien dat ze bij jou ook bovenaan het lijstje staan. Heerlijke muziek. Maar wat toekomstige groei betreft: ik ben benieuwd of deze bands überhaupt deze samenwerking voortzetten, of dat dit een eenmalig project was samen en ze na deze tour weer elk hun eigen weg inslaan. Ik zou een vervolg van harte toejuichen, want de mix die ze maken heeft iets magisch en is voor mij meer dan de som van haar delen. Maar ik weet niet wat de plannen van de bands zelf zijn. In ieder geval erg gelukkig ze een keer gezien te hebben in deze vorm!
Ja, dat is wel een interessante. Ik ben bang dat ze afzonderlijk weer iets te doorsnee worden, acts die je wel vaker ziet (iig Kanaan, ævestaden is wel redelijk uniek bij ons natuurlijk). Die combi maakte het idd zo sterk.
Voor zover ik weet eenmalig. Sta er eigenlijk wel van te kijken dat je beide bands los minder vindt. Tuurlijk, dit project is erg sterk, maar los zijn Kanaan en Ævestaden ook goed. Zeker Ævestaden raakt soms best een gevoelige snaar, Kanaan is een soort wegdromende psychedelica. Zie groei ook niet zo snel gebeuren, wat toch enorm jammer is, aangezien beide bands best wat potentie hebben.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het eigen werk van Ævestaden nog niet geluisterd heb. Wat ik van Kanaan gehoord heb ik zeker ook heel sterk hoor, ik bedoelde mijn opmerking dan ook niet negatief naar de losse bands zelf. Maar wat Brian ook al zegt, de psychedelic rock sound van Kanaan is wat minder uniek, en er zijn ook wel meer moderne folk bands die in het straatje van Ævestaden zitten volgens mij. Ik ken geen andere bands die deze stijlen op een gelijkaardige manier mixen. Als jij die wel kent hou ik mij aanbevolen voor tips
Dat moet zeker een heerlijk weekend zijn geweest. Front 242 onlangs nog gezien en die waren in topvorm. Fantastisch om te lezen dat Aaron van MDB actief is en dan ook nog met zo'n tof concept. Hoop nog altijd ooit een Evinta show van MDB te mogen ervaren.Dit weekend alvast 2 memorable shows gedaan
Op vrijdag het voorlaatste concert van Front Zwei Vier Zwei in de AB. Die hebben daar even getoond hoe je een carrière moet afsluiten en dat is dus op een hoogtepunt. Nooit zoveel 50-plussers tegelijk uit "pit-pensioen" zien komen
Op zaterdag dan naar Ziele Klanken Psalm I, waar metal artiesten herwerkte versies van hun eigen songs brachten met daarnaast een aantal unieke samenwerkingen tussen deze artiesten en dit in de unieke setting in de kerk van AMUZ in Antwerpen.
CHVE (Amenra) was voorzien om de avond te openen maar moest verstek laten gaan om medische redenen. De opener van de avond was hierdoor Jayn Maiven (Darkher). Daarna kregen we een indrukwekkende set van Kathrine Shepard (Sylvaine) die afsloot met een compositie die ze samen met Jo Quail speciaal voor deze avond gemaakt had.
Daarna kregen we dan Jo Quail op zowel akoestische als elektrische cello (met looping station & overdubs).
Mark Deeks (Arð / Winterfylleth) bracht herwerkte versies van Arð songs solo op piano en samen met Jo Quail op cello en een 18-koppig koor (MAZE uit Rotterdam) . Met hier als afsluiter een prachtige versie van Only Three shall know.
Daarna was het dan de beurt aan Aaron Stainthorpe (My Dying Bride) die een aantal gedichten bracht eerst solo, daarna met Deeks op piano.
Om de avond af te sluiten kregen we dan nog een paar My Dying Bride songs (Like a Perpetual Funeral, I almost loved you (nooit eerder live gespeeld), Sear me & The Cry of Mankind) opnieuw met Deeks op piano en Jo Quail op cello en MAZE.
https://genius.com/My-dying-bride-the-cry-of-mankind-lyrics
Het jaar is nog jong maar deze 2 samen met het concert van The Ocean eerder deze maand in de Vooruit zijn alvast stevige kanshebbers om hoog in de concertlijst van 2025 te gaan eindigen.
