Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
22-2 Mandy, Indiana in Merleyn. Op het album had ik er na 1 luisterbeurt wel genoeg van, maar live is de mix van elektronische/techno sounds, zang en synthbasslijntjes meeslepend en groots. Zou niet misstaan later dit jaar in de X-ray op Lowlands.
Volgens mij staan ze nog in de EKKO en ergens anders in NL, zeker het kijken waard! 50 minuten performen is wel gewoon te kort.
Volgens mij staan ze nog in de EKKO en ergens anders in NL, zeker het kijken waard! 50 minuten performen is wel gewoon te kort.
Oeps...🫣, zijn Eric en ik het eindelijk een keertje wél eens!Daar stonden ze precies vorig jaar
Mee eens, hoewel ik de muziek cool vind en de frontvrouw ook een heerlijke babbel had duurde het best even voordat het me pakte. English Teacher daarentegen was erg vrij tov hun show op ESNS en die was al goed. Een absolute aanrader om te checken als je ze tegenkomt!
Gisteren naar Sprints en English Teacher geweest in Rotown.
Sprints was goed, maar ik had wel meer energie verwacht. De plaat klinkt ook wat voller. Kan ook aan locatie liggen en einde van de tour. Misschien op BKS op herhaling.
English Teacher was echt geweldig. Ik kwam meer voor Sprints dus dit was een fijne verrassing. Geluid goed, goede nummers (bij Sprints was dat ook zo) en ook band had er veel zin in.
Al met al: geslaagd.
Was ook eerste keer Rotown, maar jeetje vanaf waar ik stond kon ie ieder praatje horen en zeker van achteren leek veel geluid te komen. Wel jammer omdat ik net ben verhuisd van Amsterdam naar Rotterdam...
Sprints was goed, maar ik had wel meer energie verwacht. De plaat klinkt ook wat voller. Kan ook aan locatie liggen en einde van de tour. Misschien op BKS op herhaling.
English Teacher was echt geweldig. Ik kwam meer voor Sprints dus dit was een fijne verrassing. Geluid goed, goede nummers (bij Sprints was dat ook zo) en ook band had er veel zin in.
Al met al: geslaagd.
Was ook eerste keer Rotown, maar jeetje vanaf waar ik stond kon ie ieder praatje horen en zeker van achteren leek veel geluid te komen. Wel jammer omdat ik net ben verhuisd van Amsterdam naar Rotterdam...
Rotown is een toko waar ik met name in het verleden veel ben geweest, veel toffe shows gezien. Enige maar is, dat je niet te ver naar achteren moet staan. Daar lijkt het soms wel een café. Dus volgende keer gelijk door naar voren!
Ik vond dat ik nog redelijk vooraan stond, maar volgende keer nog iets meer dus...
Mijn standaardspot is altijd links voor het podium op de verhoging. Je ziet alles en topgeluid.
Dat is ook mij spot, maar toch hoor je nog mensen praten. Vooral bij rustigere intro's als bijvoorbeeld R&B hoor je ook alles bij de bar en achterin. Het lijkt voor die mensen wel een uitgaansavond met wat leuke achtergrondmuziek.
Ik was er ook in Rotown en ben het volledig met je eens. Goede shows en English Teacher erg top. Zangeres had ook veel interactie met het publiek. Wel jammer van de kortere set van Sprints. En ik koop ook altijd albums na optredens, maar EUR 35 is wel aan de prijs zeg! Maak ik eigenlijk nooit mee.
Nee, dat is het niet. Dat kun je misschien vinden vanuit persoonlijk oogpunt, maar het is heel normaal voor bands die net 1 album of nog minder uit hebben.
Sprints & English Teacher - THT, 24/02/2024
Het onlangs uitgebrachte album van Sprints heb ik veel geluisterd en vind ik erg tof. English Teacher had ik bewust niets van geluisterd om me te laten verrassen. Duurde daarom een paar nummers voordat ik er goed inkwam bij English Teacher. Toen speelden ze twee wat rustigere nummers die echt prachtig waren en waarin het charisma van de frontvrouw erg goed naar voren kwam. Vanaf dat punt was ik overtuigd. Bij Sprints ging het vanaf het eerste nummer al los. Erg lekker en eerste helft concert echt genoten. Front vrouw bleef echter veel praten tussen de nummers door (wellicht door vermoeidheid na lange tour), maar dat stoorde mij behoorlijk, had veel liever gezien dat ze lekker doorspeelden, publiek hadden ze sowieso al in de zak. Tweede helft van het concert wat meer naar achter gegaan en iets minder beleefd. Al met al twee hele toffe optredens en zou beide bands graag weer zien op BKS (kan ze zeker aanraden). Mochten er echter hele nare clashes zijn dan kan ik ze eventueel overslaan nu ik ze al een keer gezien heb.
Het onlangs uitgebrachte album van Sprints heb ik veel geluisterd en vind ik erg tof. English Teacher had ik bewust niets van geluisterd om me te laten verrassen. Duurde daarom een paar nummers voordat ik er goed inkwam bij English Teacher. Toen speelden ze twee wat rustigere nummers die echt prachtig waren en waarin het charisma van de frontvrouw erg goed naar voren kwam. Vanaf dat punt was ik overtuigd. Bij Sprints ging het vanaf het eerste nummer al los. Erg lekker en eerste helft concert echt genoten. Front vrouw bleef echter veel praten tussen de nummers door (wellicht door vermoeidheid na lange tour), maar dat stoorde mij behoorlijk, had veel liever gezien dat ze lekker doorspeelden, publiek hadden ze sowieso al in de zak. Tweede helft van het concert wat meer naar achter gegaan en iets minder beleefd. Al met al twee hele toffe optredens en zou beide bands graag weer zien op BKS (kan ze zeker aanraden). Mochten er echter hele nare clashes zijn dan kan ik ze eventueel overslaan nu ik ze al een keer gezien heb.
Beetje gratuite promo (sorry), maar dus Noah Kahan in Vorst Nationaal gisteren.
M'n vriendin maakt me al sinds deze zomer warm voor Kahan. Een 27-jarige met hartzeer geteisterde singer-songwriter die zijn helden vindt in Mumford & Sons en Bon Iver. Gisterenavond speelde hij een uitverkocht (!) concert in Vorst en alle puzzelstukjes kwamen een klein beetje samen. Een artiest die we beiden enorm zijn gaan appreciëren. Ondanks z'n penibele gezondheid van de laatste dagen, zette hij alsnog door en gaf hij gisteren een quasi full show die je traantjes liet wegpinken en de longen uit je lijf liet mee blèren. Ook maf: eerste keer dat ik in Vorst zo'n ontvangst heb gezien voor een artiest, laaiend van begin tot eind was het publiek.
M'n vriendin maakt me al sinds deze zomer warm voor Kahan. Een 27-jarige met hartzeer geteisterde singer-songwriter die zijn helden vindt in Mumford & Sons en Bon Iver. Gisterenavond speelde hij een uitverkocht (!) concert in Vorst en alle puzzelstukjes kwamen een klein beetje samen. Een artiest die we beiden enorm zijn gaan appreciëren. Ondanks z'n penibele gezondheid van de laatste dagen, zette hij alsnog door en gaf hij gisteren een quasi full show die je traantjes liet wegpinken en de longen uit je lijf liet mee blèren. Ook maf: eerste keer dat ik in Vorst zo'n ontvangst heb gezien voor een artiest, laaiend van begin tot eind was het publiek.
Laatst bewerkt:
Fever Ray in de gashouder. Fenomenaal gewoon. Daar gaat dit jaar niets meer overheen denk ik. Bizar goed.
Frank Carter and the Rattlesnakes in 013
Het begon met het voorprogramma The Mysterines. Heb ze vorig jaar op Paaspop over geslagen dus blij ze nu toch te zien. Miste eerlijk gezegd wel een beetje de pit die op de plaat wel te horen is, maar als ze eens een headline show geven ga ik zeker kijken want de muziek klinkt wel lekker. En god allemachtig wat is die frontvrouw knap
Dan Frank Carter and the Rattlesnakes zelf. 5de keer dat ik ze live zag en dit was eigenlijk weer een compleet andere beleving. De rustige nummers wisselen de wat ruigere nummers eigenlijk best goed af. Waar ik van tevoren verwacht had dat het misschien af en toe wat saai was viel dit eigenlijk wel mee. Alleen jammer dat ze met Man of the Hour eindigden. Wel een pluspunt dat ze Juggernaut deden. Echter hoop ik niet dat deze rustigere trend doorgezet wordt in volgende albums. Al met al weer een top avond gehad!
Het begon met het voorprogramma The Mysterines. Heb ze vorig jaar op Paaspop over geslagen dus blij ze nu toch te zien. Miste eerlijk gezegd wel een beetje de pit die op de plaat wel te horen is, maar als ze eens een headline show geven ga ik zeker kijken want de muziek klinkt wel lekker. En god allemachtig wat is die frontvrouw knap
Dan Frank Carter and the Rattlesnakes zelf. 5de keer dat ik ze live zag en dit was eigenlijk weer een compleet andere beleving. De rustige nummers wisselen de wat ruigere nummers eigenlijk best goed af. Waar ik van tevoren verwacht had dat het misschien af en toe wat saai was viel dit eigenlijk wel mee. Alleen jammer dat ze met Man of the Hour eindigden. Wel een pluspunt dat ze Juggernaut deden. Echter hoop ik niet dat deze rustigere trend doorgezet wordt in volgende albums. Al met al weer een top avond gehad!
Enter Shikari 23-2 @Afas Live
Als voorprogramma Blackout Problems. Van te voren beluisterd, maar was op plaat nietszeggend. Dat gold voor de liveshow ook. De zanger won nog wel even sympathie, nadat hij opdook op de tribune en de telefoon van de puber naast me afpakte, haha.
Vervolgens was er Fever333 als special guest. Een band die ik 1x eerder heb gezien op Lowlands., en de euforie die ze toen meebrachtte had ik deze keer totaal niet. Het Lowlands effect? Zou kunnen. Het lange praten tussendoor was ook gewoon nog steeds hinderlijk, ongeacht wat ik hier nou inhoudelijk van vind. Ik begrijp best dat de leadzanger het podium wilt gebruiken om zich uit te spreken, maar de balans was ver te zoeken. Ditmaal stonden ze in ieder geval in volledige bandformatie mét basgitariste!
Dan het hoofdgerecht; Enter Shikari. De laatste keer dat ik ze zag is ondertussen toch al weer 11 (!) jaar geleden. En man, wat is deze band gegroeid in de live-performance? Ik ben meegegaan met vrienden onder het mom van een gezellige avond, maar heb genoten van hoe strak de band speelde in vergelijk tot wat ik van hen gewend was. Rou Reynolds was bovendien vocaal top, wat duidelijk te horen was in de rustige nummers. Het publiek was uitgelaten en fijn, ware het niet dat het niet kon opbrengen om de klep dicht te houden bij ingetogen stukken. Ik blijf me daaraan ergeren...Al met al een fijne avond.
Als voorprogramma Blackout Problems. Van te voren beluisterd, maar was op plaat nietszeggend. Dat gold voor de liveshow ook. De zanger won nog wel even sympathie, nadat hij opdook op de tribune en de telefoon van de puber naast me afpakte, haha.
Vervolgens was er Fever333 als special guest. Een band die ik 1x eerder heb gezien op Lowlands., en de euforie die ze toen meebrachtte had ik deze keer totaal niet. Het Lowlands effect? Zou kunnen. Het lange praten tussendoor was ook gewoon nog steeds hinderlijk, ongeacht wat ik hier nou inhoudelijk van vind. Ik begrijp best dat de leadzanger het podium wilt gebruiken om zich uit te spreken, maar de balans was ver te zoeken. Ditmaal stonden ze in ieder geval in volledige bandformatie mét basgitariste!
Dan het hoofdgerecht; Enter Shikari. De laatste keer dat ik ze zag is ondertussen toch al weer 11 (!) jaar geleden. En man, wat is deze band gegroeid in de live-performance? Ik ben meegegaan met vrienden onder het mom van een gezellige avond, maar heb genoten van hoe strak de band speelde in vergelijk tot wat ik van hen gewend was. Rou Reynolds was bovendien vocaal top, wat duidelijk te horen was in de rustige nummers. Het publiek was uitgelaten en fijn, ware het niet dat het niet kon opbrengen om de klep dicht te houden bij ingetogen stukken. Ik blijf me daaraan ergeren...Al met al een fijne avond.
De vloek van een ruig debuutalbum...dan verwacht je dat voor eeuwig terug te horen. Desalniettemin is het nieuwe album het voor mij ook niet hoor.
