Inderdaad ja! De deur naar dat gedeelte van Tivoli stond gewoon open, dus konden zo richting de Ronda lopen, hahaha.
Ik ben naar … geweest en het was …
- Onderwerp starter Ron
- Startdatum
Staan daar ook wel eens beveiligers te controleren, maar bij deze combinatie niet direct een risico lijkt me
Denk inderdaad niet dat de organisatie erg bang moest zijn dat de Ronda vol zou stromen met bezoekers van Midwinter Prog.Staan daar ook wel eens beveiligers te controleren, maar bij deze combinatie niet direct een risico lijkt me
Of dat de bezoekers van Lijpe lekker een paar optredens bij Midwinter Prog gaan kijkenDenk inderdaad niet dat de organisatie erg bang moest zijn dat de Ronda vol zou stromen met bezoekers van Midwinter Prog.
Ligt inderdaad ook niet erg voor de hand. Al zou ik het die mensen wel gunnen.
Dank voor deze mooie beschrijving van een heel fijn dagje! Ik wil er uit persoonlijk perspectief nog aan toevoegen dat Temic voor mij echt helemaal raak was, ook qua muziek, volgens mij werkte het voor mij nog beter dan voor jou. Echt een hele strakke band met een goed gevoel voor progmetal songwriting, enige act waar ik zelf een LP van heb gekocht (omdat de Pain of Salvation merch al op was, maar toch).Ik ben afgelopen zaterdag naar Midwinter Prog Festival geweest en het was fantastisch.
Beetje last minute beslissing was het. Ontstaan nadat @wenteldave hier zijn ticket aanbood, @Dr. Hannibal me vervolgens appte dat hij wel interesse erin kreeg en uiteindelijk bleek dat @Querulante Partij het ticket al had geclaimd. En dus besloten we met z'n drieën die kant op te gaan. En dat bleek een uitstekende beslissing, want wat was dit een fijne dag!
Algemeen: Midwinter Prog is de wintereditie van het alom geroemde festival Midsummer Prog. De wintereditie vindt plaats in en rond de grote zaal van het fijne Tivoli in Utrecht. Ik heb goede ervaringen met deze venue. Het geluid is eigenlijk altijd goed, de rond opgezette zaal is sfeervol en er zijn volop bars door het hele pand, waardoor je nooit heel lang in de rij hoeft te staan voor drinken. En ja, ik als roker word ook heel blij van het balkon, waardoor ik niet steeds helemaal naar de ingang moet. Ideaal, want zo ben ik niemand tot last met mijn sigarettenrook en hoef ik er ook niet ver voor te lopen.
Het festival heeft voor deze gelegenheid met zorgvuldigheid vijf bands geselecteerd, die elk minimaal een uur speeltijd krijgen. Daarmee geef je als festival wel een mooi signaal af, vind ik.
De aftrap werd gegeven door het Noorse achttal van Meer. Zij blinken uit in hun meerstemmige zanglijnen (soms wel met zes tegelijk) en de twee violisten, die een prominente rol vervulden in de progressieve melodieën van deze band. Het klonk soms wel erg zoetsappig, bijna songfestival-achtig, allemaal. Maar met hun oprechte enthousiasme, strakke samenspel, toch wel regelmatig intelligente muzikale passages en vooral hun spatzuivere samenzang maakte Meer tot een hele fijne opener van dit festival. Pluspunten voor de zangeres die laat op de avond nog persoonlijk shirts stond te verkopen, terwijl de merch eigenlijk al was opgeruimd. En mensen op goed vertrouwen vandaag pas PayPal links gaat sturen, omdat ze (waaronder ik) geen contant geld bij hadden. Heel tof.
Vervolgens was het de beurt aan het Nederlandse Temic. Een nieuwe progband, met gelouterde leden en een verdienstelijke debuut plaat achter hun naam. Het was hun eerste optreden ooit en wat mij betreft kunnen ze terugkijken op een geslaagd debuut. Voor een eerste keer speelde de band erg overtuigend. Wat schoonheidsfoutjes hier en daar en soms niet optimaal geluid, maar zeker een band met potentie. Vooral de manier waarop de (sowieso overtuigende) zanger het publiek bij het laatste nummer aan het zingen kreeg, was heel tof.
Als derde betraden de Franse progrockers van Lazuli het podium. Ik was bij het inluisteren op plaat niet geheel overtuigd van deze band, maar dat beeld veranderde totaal tijdens hun set. Want wat was dit vet! Snaarstrak en met groot enthousiasme werden de progressieve melodieën op ons losgelaten. De band maakt gebruik van een aantal onorthodoxe instrumenten, waaronder hun eigen ontworpen 'Le Leode', wat lijkt op een soort slapstick, maar dient als een soort slideguitar waarmee scherpe solo's werden gespeeld. De set van 75 minuten vloog voorbij en was tot dan toe mijn hoogtepunt van de dag.
Spock's Beard is een gelouterde Amerikaanse prog band, die al een tijdje niet meer in Nederland had opgetreden. Samen met Meer was dit de rustigste band van de dag, meer progrock dan prog metal. En hoewel het zeker niet slecht was, was hun set na een tijdje wel een goed moment om even te gaan eten, aangezien de rij bij de kraampjes tussen de bands door toch wel lang was en diezelfde rij tijdens Spock's Beard inmiddels verdwenen. Achteraf gezien hadden we wel meer van deze set willen zien. Maar de honger en later de verleiding om even in de Ronda (kleine zaal) te gaan kijken, won het.
In de Ronda speelde namelijk de Nederlandse rapper Lijpe. Ik ben nog nooit bij een dergelijk Hip-Hop concert geweest, aangezien ik absoluut niet van die muziek hou. Maar dit was wel een mooie gelegenheid om eens te ervaren hoe de sfeer bij zo'n concert is. Fascinerend wel. Ik vond de sfeer niet onaangenaam. Het publiek was enthousiast en ik voelde me als metalhead niet bekeken ofzo. Wel apart dat bij de start van elk nummer er gelijk honderden telefoontjes tegelijk de lucht in gingen om te filmen. Dat zal ik nooit begrijpen, haha. Conclusie: zeker niet mijn ding, maar de kleine tien minuten dat ik erbij was, bevielen me meer dan ik verwacht had.
Dan het hoofdgerecht: Pain of Salvation! Dat Gildenlow en zijn vrienden uitstekende muzikanten zijn, dat wist ik. Dat ze door de jaren heen een hoop mooie liedjes hebben gemaakt, wist ik ook. Maar dat het geheel live zó goed is, dat blies me van mijn sokken. Al vanaf de eerste noot was het publiek vol mee. En vanaf het derde nummer stond het geluid ook perfect afgesteld en werd ik volledig meegezogen in een fantastisch schouwspel. Ontroering en euforie wisselden elkaar voortdurend af. En het gedeelte vanaf magistrale 'On a Tuesday', durf ik het zelfs één van de betere live-ervaringen die ik ooit heb gehad te noemen. De oorspronkelijke afsluiter, het epische 'The Passing Light of Day' ontroerde me tot tranen aan toe. De toegift 'Icon' deed dat dunnetjes over. Waanzinnig gewoon, zo mooi! Dit is een concert wat ik nooit meer ga vergeten. De toegift (en de technische problemen eerder in de set) en vervolgens vertraging met de trein kostte me uiteindelijk een behoorlijk prijzige taxirit naar huis, maar dat was het meer dan waard. Ze komen niet vaak naar de Lage Landen, maar als ze weer komen en je houdt van progmetal: doe jezelf een plezier en koop een kaart. Want veel beter dan dit gaat het echt niet worden.
Dan nog wat observaties over het festival zelf. Wat is prog publiek toch een fijn publiek! Ondanks dat het een lange dag was en het met vijf verschillende bands onvermijdelijk is dat het één meer aanspreekt dan het ander, heb ik geen moment last gehad van de Dutch Disease. Elke band werd met groot enthousiasme onthaald. Ik heb amper mensen uitgebreid zien filmen. En tussen de optredens door heb ik met behoorlijk wat mensen een fijn gesprek gehad. Met name op het rookbalkon was er altijd wel iemand om even een praatje mee te maken.
Kortom, het was een topdag. Had hem me niet beter kunnen wensen. Zeker ook door het aangename gezelschap van de andere twee forumleden. Echt tof dat je door een forum als dit in contact komt met gelijkgestemden. En daar dus zelfs uiteindelijk onvergetelijke concerten en festivals mee kunt beleven.
Want ja, mensen. Pain of Salvation. Wát een band. Ik sluit mij echt volledige aan bij alle lovende woorden die Jamel er al over heeft geschreven. Ik riep direct na de show al dat het voor mij, na Tool, de beste progmetal act was die ik live aan het werk heb gezien. Ik noemde dat toen nog een "hot take" omdat het in het enthousiasme van het moment was. Maar ik ben inmiddels wat afgekoeld, en ik herinner mij eigenlijk geen optreden wat die claim in twijfel trekt. Dus bij dezen: de beste progmetal show na Tool.
En het publiek was inderdaad heel fijn. Ook opvallend veel Noren, die komen blijkbaar massaal naar Nederland om dit soort internationale prog acts live mee te maken. Ik sprak er een die al voor minstens 20 concerten en festivals naar Nederland was geweest. En ook de Noorse band Meer was erg te spreken over het Nederlandse publiek. Toch leuk om te merken, dat wij het hier zo goed voor elkaar hebben, als het om prog gaat. En het trekt inderdaad fijne mensen aan, niet in de laatste plaats @Jamel en @Querulante Partij. Bedankt, en tot de volgende!
Ik zal maar niet vermelden dat ik er toch was... Excuus.
Kan me op zich wel vinden in jullie beschrijvingen. Nieuwe nummers van MEER kwamen, naast de gebruikelijke, enorm goed uit de verf en ik kan dan ook niet wachten oo het nieuwe album! Sowieso een heel sympathieke band.
Ik vond TEMIC live beter dan op plaat, waar het me toch wat minder aanspraak. Desalniettemin een aardige show, maar ook niet meer dan dat. Wie weet komt een 'herkansing' ze op Midsummer Prog wel ten goede.
Ik had daarentegen echt hoge verwachtingen van Lazuli omdat dat me op plaat wel enorm trok, zeker Onze. Misschien daarom ook het gevoel dat er iets miste. De Léode is natuurlijk echt een vet ding en voegt veel toe, zang is sterk, maar ik kan de vinger er niet op leggen over wat er nou ontbrak. Het blijft wel een band met een uniek geluid!
Tja, Spock's Beard. Ik heb meer gezien dan jullie, maar met de echt klassieke progressieve rock kan ik niet zoveel, al komt dat ook voornamelijk door zijn stem. Misschien had ik ook naar Lijpe moeten gaan. Uiteindelijk hebben jullie bij Spock's Beard niks gemist.
Pain of Salvation was echt een ijzersterke set en het hoogtepunt van de avond. Ticket (of eigenlijk tickets) toch voornamelijk gekocht voor de nummers van Panther, maar de oudere nummers waren ook fantastisch. Toegift van Icon was inderdaad prachtig en ik denk dat niemand het echt erg vond dat ze een half uur langer speelden dan het tijdschema.
Wat betreft die Noren nog, ik denk dat ik daar wel over mee kan praten: die mensen leven voor progressieve rock. En het scheelt natuurlijk ook dat er met MEER een Noorse band stond en die hebben toch best een trouwe fanschare opgebouwd (en hebben zelfs een eigen festivalletje). Rest van het programma trekt ze dan over de streep en dat zal, net als bij ons, ook voornamelijk door Pain of Salvation zijn gekomen. Zie je bij Midsummer Prog trouwens ook terug, dus da's een mooi compliment voor Glassville en de organisatie.
Kan me op zich wel vinden in jullie beschrijvingen. Nieuwe nummers van MEER kwamen, naast de gebruikelijke, enorm goed uit de verf en ik kan dan ook niet wachten oo het nieuwe album! Sowieso een heel sympathieke band.
Ik vond TEMIC live beter dan op plaat, waar het me toch wat minder aanspraak. Desalniettemin een aardige show, maar ook niet meer dan dat. Wie weet komt een 'herkansing' ze op Midsummer Prog wel ten goede.
Ik had daarentegen echt hoge verwachtingen van Lazuli omdat dat me op plaat wel enorm trok, zeker Onze. Misschien daarom ook het gevoel dat er iets miste. De Léode is natuurlijk echt een vet ding en voegt veel toe, zang is sterk, maar ik kan de vinger er niet op leggen over wat er nou ontbrak. Het blijft wel een band met een uniek geluid!
Tja, Spock's Beard. Ik heb meer gezien dan jullie, maar met de echt klassieke progressieve rock kan ik niet zoveel, al komt dat ook voornamelijk door zijn stem. Misschien had ik ook naar Lijpe moeten gaan. Uiteindelijk hebben jullie bij Spock's Beard niks gemist.
Pain of Salvation was echt een ijzersterke set en het hoogtepunt van de avond. Ticket (of eigenlijk tickets) toch voornamelijk gekocht voor de nummers van Panther, maar de oudere nummers waren ook fantastisch. Toegift van Icon was inderdaad prachtig en ik denk dat niemand het echt erg vond dat ze een half uur langer speelden dan het tijdschema.
Wat betreft die Noren nog, ik denk dat ik daar wel over mee kan praten: die mensen leven voor progressieve rock. En het scheelt natuurlijk ook dat er met MEER een Noorse band stond en die hebben toch best een trouwe fanschare opgebouwd (en hebben zelfs een eigen festivalletje). Rest van het programma trekt ze dan over de streep en dat zal, net als bij ons, ook voornamelijk door Pain of Salvation zijn gekomen. Zie je bij Midsummer Prog trouwens ook terug, dus da's een mooi compliment voor Glassville en de organisatie.
Mooie verslagen, beetje jaloers toch wel..
Maar inmiddels weet ik nu wel zo goed als zeker dat ik naar Midsummer Prog wil gaan, ook al ben ik Karnivool (kan ik wellicht op GMM overslaan bij clash), Arena (met Ayreon-held Damian Wilson) en TEMIC nog volop aan het ontdekken.
Na jullie enthousiasme over Pain Of Salvation had ik die ook wel graag daar willen zien, maar dat wordt dus blijkbaarDaniel Kristoffer Gildenlöw solo, weet nog niet goed wat ik daar dan van kan verwachten.
Vorig jaar toch ook wel wat spijt gehad dat ik niet geweest ben, met Haken en Cobra The Impaler, dus mijn FOMO begint nu toch wel al hard aan te slaan..
Edit: Ow, zie nu dat het om zijn broer Kristoffer Gildenlöw gaat..
Maar inmiddels weet ik nu wel zo goed als zeker dat ik naar Midsummer Prog wil gaan, ook al ben ik Karnivool (kan ik wellicht op GMM overslaan bij clash), Arena (met Ayreon-held Damian Wilson) en TEMIC nog volop aan het ontdekken.
Na jullie enthousiasme over Pain Of Salvation had ik die ook wel graag daar willen zien, maar dat wordt dus blijkbaar
Vorig jaar toch ook wel wat spijt gehad dat ik niet geweest ben, met Haken en Cobra The Impaler, dus mijn FOMO begint nu toch wel al hard aan te slaan..
Edit: Ow, zie nu dat het om zijn broer Kristoffer Gildenlöw gaat..
Laatst bewerkt:
Afgelopen zaterdag naar Metropool geweest. Niet zoals de meeste mensen naar het Legends of Rock festival met coverbands van Queen, Lenny Kravitz en Bon Jovi, maar naar Buffalo Nichols. Het voorprogramma werd verzorgd door FIERE, een Enschedese singer-songwriter waarbij de muziek hoofdzakelijk om de tekst draait. Dit was alleraardigst. Normaal trad ze ook op met strijkers, maar die waren helaas achterwege gebleven, want tja voorprogramma.
Het hoofdprogramma zelf was verdeeld in 2 delen. De eerste 5 nummers was hij solo, zittend op een kruk met de akoestische gitaar en een klassiek blues geluid produceren. Heel knap wat hij allemaal uit die gitaar kreeg. Het tempo zat goed in de nummers. Zijn manier van praten was cynisch/sarcastisch tussendoor. Zo vond hij het jammer dat er zoveel meer mensen naar niet originele muziek gingen (er waren er hooguit 40, terwijl de andere zaal uitverkocht was). De volgende 5 nummers waren elektrisch met een drummer erbij. Toen werden er meer donkere nummers qua sound gespeeld. Beetje onder je huid kruipen. Het bleef Blues, maar de grenzen werden opgezocht, heel fascinerend. Voor de toegift werd er weer teruggegrepen naar de eerste opstelling voor de laatste 3 nummers.
Mede door die afwisseling was het een heel mooi optreden. Ik had van tevoren niks opgezocht, ik had geen idee waar ik naar toe ging en ben echt heel positief verrast. Diep onder de indruk van zijn sound.
Dit nummer maakte het meeste indruk. Ik heb een livefilmpje toegevoegd zodat je de setting kan zien, al is het niet de beste kwaliteit. Het nummer gaat over het politiegeweld tegenover de zwarte Amerikanen. Hij introduceerde het verhaal vanuit eigen perspectief en je voelde dat dit van heel diep kwam. Om daarna dit nummer zo live te horen deed iets met me. Je weet dat het gebeurt en je weet dat het een groot probleem is. Maar als iemand het zo intens voor je verteld, pffffff.
Het hoofdprogramma zelf was verdeeld in 2 delen. De eerste 5 nummers was hij solo, zittend op een kruk met de akoestische gitaar en een klassiek blues geluid produceren. Heel knap wat hij allemaal uit die gitaar kreeg. Het tempo zat goed in de nummers. Zijn manier van praten was cynisch/sarcastisch tussendoor. Zo vond hij het jammer dat er zoveel meer mensen naar niet originele muziek gingen (er waren er hooguit 40, terwijl de andere zaal uitverkocht was). De volgende 5 nummers waren elektrisch met een drummer erbij. Toen werden er meer donkere nummers qua sound gespeeld. Beetje onder je huid kruipen. Het bleef Blues, maar de grenzen werden opgezocht, heel fascinerend. Voor de toegift werd er weer teruggegrepen naar de eerste opstelling voor de laatste 3 nummers.
Mede door die afwisseling was het een heel mooi optreden. Ik had van tevoren niks opgezocht, ik had geen idee waar ik naar toe ging en ben echt heel positief verrast. Diep onder de indruk van zijn sound.
Dit nummer maakte het meeste indruk. Ik heb een livefilmpje toegevoegd zodat je de setting kan zien, al is het niet de beste kwaliteit. Het nummer gaat over het politiegeweld tegenover de zwarte Amerikanen. Hij introduceerde het verhaal vanuit eigen perspectief en je voelde dat dit van heel diep kwam. Om daarna dit nummer zo live te horen deed iets met me. Je weet dat het gebeurt en je weet dat het een groot probleem is. Maar als iemand het zo intens voor je verteld, pffffff.
Swans in Vera. In de mail die ik kreeg stond dat het concert 2 uur en 50 minuten zou duren. Het werden uiteindelijk 2 uur en 15 minuten.
Maar wat een heerlijk concert. 2 uur en 15 minuten in een trance gekeken en vooral geluisterd. Was erg fijn. Tevens blij met mijn oordoppen. Ik denk dat dit zonder niet te doen was. Tevens hoef ik voorlopig ook niet naar de fysiotherapeut. De geluidsgolven deden zijn werk.
Vandaag overigens een mooi stuk over Swans en Vera in de lokale krant.
Geen idee of dit achter een betaalmuur zit.
Extreme rockband Swans speelt voor de vijfde keer in 40 jaar in Vera. Muziekredacteur Jacob Haagsma was er elke keer bij
www.dvhn.nl
Maar wat een heerlijk concert. 2 uur en 15 minuten in een trance gekeken en vooral geluisterd. Was erg fijn. Tevens blij met mijn oordoppen. Ik denk dat dit zonder niet te doen was. Tevens hoef ik voorlopig ook niet naar de fysiotherapeut. De geluidsgolven deden zijn werk.
Vandaag overigens een mooi stuk over Swans en Vera in de lokale krant.
Geen idee of dit achter een betaalmuur zit.
Extreme rockband Swans speelt voor de vijfde keer in 40 jaar in Vera. Muziekredacteur Jacob Haagsma was er elke keer bij
Extreme rockband Swans speelt voor de vijfde keer in 40 jaar in Vera. Muziekredacteur Jacob Haagsma was er elke keer bij
De Amerikaanse undergroundband Swans, experimenteel, slepend en loeihard, komt naar een zwaar uitverkocht Vera, Groningen. Voor de vijfde keer in 40 jaar.
Het was.... hypnotisch en ontwrichtend tegelijkertijd. Mijn hemel, zoiets heb ik daar nog niet mogen zien zeg.Swans in Vera. In de mail die ik kreeg stond dat het concert 2 uur en 50 minuten zou duren. Het werden uiteindelijk 2 uur en 15 minuten.
Maar wat een heerlijk concert. 2 uur en 15 minuten in een trance gekeken en vooral geluisterd. Was erg fijn. Tevens blij met mijn oordoppen. Ik denk dat dit zonder niet te doen was. Tevens hoef ik voorlopig ook niet naar de fysiotherapeut. De geluidsgolven deden zijn werk.
Vandaag overigens een mooi stuk over Swans en Vera in de lokale krant.
Geen idee of dit achter een betaalmuur zit.
Extreme rockband Swans speelt voor de vijfde keer in 40 jaar in Vera. Muziekredacteur Jacob Haagsma was er elke keer bij
Extreme rockband Swans speelt voor de vijfde keer in 40 jaar in Vera. Muziekredacteur Jacob Haagsma was er elke keer bij
De Amerikaanse undergroundband Swans, experimenteel, slepend en loeihard, komt naar een zwaar uitverkocht Vera, Groningen. Voor de vijfde keer in 40 jaar.
Er stonden mensen voor mij die geen oordoppen in hadden (met als argument; dan kun je de muziek niet voelen...), ik weet ook niet hoe je dat volhoudt
Kleine edit; geinig hoe psychologie werkt hé? Als je het niet aangekondigd krijgt was dit een bizar lang concert, maar doordat het máár 2 uur en 10 minuten ipv 2 uur 50 minuten duurde hoorde ik mensen over 'kort' praten
Laatst bewerkt:
Ik heb ooit gelezen dat Michael Gira zelf ook nooit oordoppen draagt met diezelfde reden. Even opgezocht:
Depeche Mode voor de derde keer. Met een betere setlist, een beter publiek en een zichtbaar dankbaardere band dan de vorige keren dat ik ze zag. Wát een fenomenen blijven dit.
Absoluut mee eens! Ik heb ze vorig jaar ook gezien in de Ziggo Dome, maar het was deze keer veel energieker. Zowel de band als het publiek.
Ik ken ze vooral uit de jaren 80 en heb ze in 1985 in Werchter gezien. Daarna ben ik ze uit het oog verloren, maar wat een positieve verrassing.
Een optreden dat best wel eens hoog in mijn jaarlijstje zou kunnen landen. Wat een energie, zowel op het podium als in de zaal.
Een volgende ronde ben ik er zeker weer bij.
Gisteren naar DIRK. geweest in De Spot in Middelburg. Mijn eerste keer in De Spot. Leuke venue. 5e keer DIRK. Ze blijven al jaren even energiek op het podium. Lekkere show.
Hey daar was ik ook. Leuk bandje, kwam prima uit de verf zo. Kwam voor mij beter over dan de keren dat ik ze zag op PkP en Sniester.
OMD oftewel Orchestral Manouevers in the Dark in AFAS Live. "Don't be afraid of some old man with Synths. We're only here to kick your asses in a beautiful musical way."
Het voorprogramma was niet al te best in de vorm van Walt Dicso. Teveel maniertjes in de zang waardoor ik het niet prettig luisteren vond. OMD zelf had ik anderhalf jaar terug op een festival gezien. Toen speelden ze een uur vol beleving en met veel hits. Ik was dus erg benieuwd hoe een losse show van ze was en vooral of ze de aandachtspanne konden vast houden. Kort antwoord, goed en ja.
Ze kwamen op met een filmpje. Achter hun stonden 3 grote verticale schermen waarom gave animaties te zien waren. Hier en daar afgestemd op de muziek (bij over over populatie), maar sowieso iets wat toevoegt. De beleving was er weer. Alle bandleden stonden met plezier op het podium en de zanger wist het publiek erg goed te entertainen zonder dat het een cringe werd. Ze kregen de zaal ook goed mee qua sfeer het hele optreden. Best knap, ik trok het gemiddelde in leeftijd namelijk erg naar beneden en meestal merk ik dan meer geauwehoer dan muziekbeleving om me heen. Hier bleef de nadruk wel op muziek in d zaal en dat was mede de verdienste aan de band. De hits die ze hebben zaten mooi verdeeld over de set. Forever Live & Die zat erg vroeg in en in het midden het werkelijk schitterende Joan of Arc (Maid of Orleans). De reguliere set werd natuurlijk afgesloten met Enola Gay. Wel bijzonder dat een liedje over de bommenwerper van de atoombom (ook hier sloten visuals weer aan) zo'n golf van blijdschap kan veroorzaken. In de toegift werd terug gemijmerd naar hun eerste show in NL (1975!) en na het uptempo Electricity was het klaar.
1u45min hebben ze op het podium gestaan met een goede acct en veel beleving als band die bijna 50 jaar bestaat. De sleet zit er nog lang niet in.
(Ik blijf AFAS vervelend vinden qua bottleneck met die kluisjes)
Het voorprogramma was niet al te best in de vorm van Walt Dicso. Teveel maniertjes in de zang waardoor ik het niet prettig luisteren vond. OMD zelf had ik anderhalf jaar terug op een festival gezien. Toen speelden ze een uur vol beleving en met veel hits. Ik was dus erg benieuwd hoe een losse show van ze was en vooral of ze de aandachtspanne konden vast houden. Kort antwoord, goed en ja.
Ze kwamen op met een filmpje. Achter hun stonden 3 grote verticale schermen waarom gave animaties te zien waren. Hier en daar afgestemd op de muziek (bij over over populatie), maar sowieso iets wat toevoegt. De beleving was er weer. Alle bandleden stonden met plezier op het podium en de zanger wist het publiek erg goed te entertainen zonder dat het een cringe werd. Ze kregen de zaal ook goed mee qua sfeer het hele optreden. Best knap, ik trok het gemiddelde in leeftijd namelijk erg naar beneden en meestal merk ik dan meer geauwehoer dan muziekbeleving om me heen. Hier bleef de nadruk wel op muziek in d zaal en dat was mede de verdienste aan de band. De hits die ze hebben zaten mooi verdeeld over de set. Forever Live & Die zat erg vroeg in en in het midden het werkelijk schitterende Joan of Arc (Maid of Orleans). De reguliere set werd natuurlijk afgesloten met Enola Gay. Wel bijzonder dat een liedje over de bommenwerper van de atoombom (ook hier sloten visuals weer aan) zo'n golf van blijdschap kan veroorzaken. In de toegift werd terug gemijmerd naar hun eerste show in NL (1975!) en na het uptempo Electricity was het klaar.
1u45min hebben ze op het podium gestaan met een goede acct en veel beleving als band die bijna 50 jaar bestaat. De sleet zit er nog lang niet in.
(Ik blijf AFAS vervelend vinden qua bottleneck met die kluisjes)
