Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven. Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Dertigers en nostalgie is zoals honing voor beren, het werkt altijd. De afgeladen volle AB was dan ook mee vanaf minuut 1 en hoe langer het optreden duurde, hoe groter en heter de moshpit werd. Iedereen kwam vooral voor de oude hits, dus tussendoor durfde de set een beetje inzakken, maar nergens echt dramatisch. De band had er duidelijk zin in, al leek het ook best routineus. En dat op de eerste avond van de tour. Maar goed, na zoveel jaren in het vak lijkt dat ook niet zo vreemd.
Kortom: het was leuk om Red Flag, Surrender en co. mee te brullen en 16-jarige ik was dolenthousiast, maar het was geen show voor de geschiedenisboeken.
Valt voor mij nog weinig aan toe te voegen. Beth Gibbons, alsook de rest van de band, was fenomenaal. Concert van het jaar, op zijn minst tot zondag. Maar PJ Harvey zal van hele goede huize moeten komen om hier nog overeen te gaan. Ik ben diep onder de indruk!
Twee dagen op rij naar St. Vincent geweest en zou gerust nog een derde keer willen. Wat een artiest !
Over haar show in De Roma kan ik me helemaal aansluiten bij wat op de vorige pagina is geschreven. Mooie show, goeie setlist, perfect geluid en een artiest en band in bloedvorm die er zin in hadden.
Via De Morgen had ik dan nog een duoticket gewonnen voor haar showcase één dag later in de Rotonde van Botanique (capaciteit : 300 personen). Voor de gelegenheid had ik een vriendin meegevraagd die nog nooit van St. Vincent had gehoord.
Bij dit soort shows, waarbij het publiek bijna uitsluitend uit prijswinnaars bestaat, is het toch wat bang afwachten of er genoeg animo in de zaal gaat zijn. Kort voor het begin van de show is het zelfs bang toekijken of er überhaupt volk gaat zijn, want de Rotonde blijft lelijk leeg. Uiteindelijk zou ze gelukkig wel kort voor aanvang gezellig volstromen.
Mijn eerste angst lijkt direct waarheid te worden wanneer de band bij hun opkomst wordt verwelkomd door... een doodse stilte vanuit het publiek. Geen idee waarom niemand applaudisseerde, ook al ben ik hier zelf ook schuldig aan omdat ik nog snel mijn oordoppen aan het indoen was.
Beginnen deed ze niet met het geweldige Reckless zoals de dag ervoor, wel met het leuke Flea. Na een beetje aandringen krijgt ze toch al wat 'I got it' backing vocals los van het publiek en blijkt deze prijswinnende bende er best wel zin in te hebben.
Zoals te verwachten voor zo'n showcase is de podiumaankleding wat minder dan in De Roma, om niet te zeggen onbestaande. Hier geen achtergrondschermen of boogvormige podiumattributen, gewoon vijf muzikanten - die er opnieuw geweldig uitzagen - op een klein podium. Dat gebrek aan 'showelementen' werd wel ruimschoots goedgemaakt door de kans om deze grote band van zo dichtbij te zien. Het geluid was hier ook merkbaar minder goed dan in De Roma, maar dat komt vooral omdat het in De Roma nagenoeg perfect was. Wat je wel merkte is dat Annie Clark minder haar best deed om elke noot te halen, in tegenstelling tot de dag ervoor.
Halverwege haar set haalt Annie Clark de ongemakkelijke situatie aan van te spelen voor een publiek van "prize winners and industry people", waarmee ze het publiek alleen maar meer voor zich won. Even later, in plaats van haar gebruikelijk "stagedive moment", stapte ze van het podium af en liep door het publiek om vervolgens een nietsvermoedende toeschouwer rond de nek te vliegen, die van het schrikken bijna tegen de grond ging. Daarna liet ze zich door deze toeschouwer door de zaal dragen in een beetje een vreemd schouwspel dat nog het best omschreven kan worden als "dry humping"... Leuk moment. "I haven't done that in a LOOOONG time." zegt ze, eenmaal terug op het podium geklommen.
Tijdens de showcase werden uiteindelijk 10 nummers gespeeld, ofwel een klein uurtje.
Dit was, ondanks de een beetje vreemde publiekssamenstelling, een meer dan prima extraatje na haar fantastische show in De Roma en een geweldige kans om deze artiest in de beste kleine zaal van Brussel te zien.
Heel blij dat ik hier naartoe ben kunnen gaan.
En die vriendin is ondertussen helemaal tot het kamp van de gelovigen gaan behoren.
Flea
Fear the Future
Los Ageless
Pay Your Way In Pain
Digital Witness
Sweetest Fruit
Cheerleader
Broken Man
Hell Is Near
All Born Screaming
Ik vond angus en Julia stone heel goed dinsdag in Brussel, maar ik miste de magie en het kippenvel waar ik op gehoopt had.. misschien lagen mijn verwachtingen te hoog,
Zeer charmante broer en zus op het podium, leuk podium en gezellige verlichting, enthousiast publiek!
Misschien was de show iets te gezapig?
Ik vond angus en Julia stone heel goed dinsdag in Brussel, maar ik miste de magie en het kippenvel waar ik op gehoopt had.. misschien lagen mijn verwachtingen te hoog,
Zeer charmante broer en zus op het podium, leuk podium en gezellige verlichting, enthousiast publiek!
Misschien was de show iets te gezapig?
Ik snap wel een beetje wat je bedoeld, denk ik. Misschien dat mijn verwachtingen ook wat lager lagen, plus het was een avond weg zonder onze kleine (oma paste op). Daar geniet ik sowieso al bewuster van dan eerst.
Ik vond het een heel goed concert, maar het was wel wat veilig ja. Zeker bij Angus had ik het idee dat hij wel wat op de automatische piloot het concert af werkte. Al vond ik dat het 'huiskamer' effect wat ze wilde creëren, wel heel goed tot zijn recht kwam
Als ik het bijvoorbeeld vergelijk met Damien Rice vorig jaar, had dit concert van Angus & Julia Stone wel minder een kippenvel gehalte.
Gisteren spontaan met mijn zoon naar Mannequin Pussy / CLT DRP in Trix gegaan. Ik kende de bands van naam, maar had nog geen muziek van ze gehoord.
CLT DRP zette een lekkere show neer, was lekker ruig, waarbij ik vooral het eerste nummer top vond. Mannequin Pussy vond ik grandioos. Wat een band en wat een strot heeft de zangeres. De eerste helft van de set was grotendeels werk van het nieuwe album 'I Got Heaven', daarna gingen ze over naar het oudere, ruigere werk van ze. Persoonlijk heb ik meer met het nieuwe werk/album van ze. Wat een geweldig album is dat! Al met al een geweldige show gezien dankzij mijn zoon!
Oke, fair enough. Maar zelfs bij industriemensen denk ik: ze hebben een paar handen om mee te klappen. En ze zijn op zijn minst toch een beetje geïnteresseerd in muziek.
Oke, fair enough. Maar zelfs bij industriemensen denk ik: ze hebben een paar handen om mee te klappen. En ze zijn op zijn minst toch een beetje geïnteresseerd in muziek.
Nee die moeten cool en afstandelijk lijken, anders zouden ze nog per ongeluk als menselijk aanzien worden ... ;-)
Zo ook op Werchter 2015 achtere en stel industry personen gestaan tijdens Of Monsters And Men die heel de tijd de staging en kleding "all dressed in black, how boring" aan het afkraken waren, in plaats van het best leuke optreden te genieten.
Gisteren weer eens in de bovenzaal van Paradiso geweest voor Ducks Ltd. Het blijft me een raadsel waarom ze vandaag niet ook op BKS staan, want dit is de ideale band om de dag mee te starten. Ontzettend fijne janglepop en stuk voor stuk goede nummers die met een drive worden gespeeld waar je u tegen zegt: in veertig minuten tijd speelden ze 12 liedjes.
Het begint al met de aanloop ernaartoe. Over het algemeen ben ik vrij rustig qua hype voor iets. Ik ga niet echt met bandshirts of iets naar een concert. Het toeleven heb ik wel, maar had ik nog niet zo extreem als hierbij. Het hoort er blijkbaar helemaal bij en mijn zusje trok me daar goed in mee. Dus voor het eerst met een shirt en bril (die van 22) en een arm vol bandjes naar een concert toe. Dagje in Edinburgh was daardoor al leuk. Je ziet overal fans en de gekte is meer aanwezig dan bij andere stadion concerten waar ik ben geweest.
Op naar het plekje, schuin beetje bovenin. Prima, kun je goed het podium zien en niemand achter ons dus automatische half zitplekken om toch goed te kunnen kijken. Het geluid was goed. Niks verwaaide of werd een brei. Zichtlijnen waren redelijk, beetje jammer van een paal midden voor het scherm maar niet heel erg hinderlijk.
Paramore mocht de show starten en deed dat met een set van 40 minuten. Dat deden ze leuk. Voor mij begon het meteen goed met Hard Times en de Burning Down The House (inc rondloopje). Het hele stadion veerde op bij Still Into You, zong mee, danste en bleef staan. Toch wel wat bij de support act. Nog een paar hits, Missery Business, Ain't It Fun en afsluiter This Is Why en het was alweer snel voorbij. Moet ik na 2x voorprogramma toch eens een hele show van zien, want eigenlijk is dit gewoon een hele leuke band waar ik meer van ken en ook nummers miste. Haley Williams is trouwens ook een onwijs goede zangeres. En fijn om eens mee te maken dat mensen met het voorprogramma bezig zijn. Er werd veel gedanst en meegezongen, van achter tot voor.
Bewapend met een biertje en een half meekrijgend BTS filmpje van bejeweld, wachten op TayTay. Duurde niet heel lang. De show was qua productie echt spot on. Wauw. Meerdere luiken in het podium waaruit zij of dansers of attributen naar boven/beneden kwamen. Mooie visuals erbij. Iedereen een lampje om de pols die van meerwaarde was tijdens de show. Kledingwissels duurden niet lang en was echt een overgang van periode naar periode, helemaal in concept uitgedacht. Een overweldigende live ervaring, meer eigenlijk dan wat ik ooit heb gezien.
Wat ik knap vind is dat de show persoonlijk aanvoelt. Zeer strak geregisseerd weliswaar, maar ze zoekt wel contact met het publiek. De praatjes zijn cheesy as shit, maar goed. Het werkt wel. Het gegil viel me 100% mee. Ik kon tijdens alle liedjes haar gewoon goed horen. De luidste dingen waren de chants tussendoor. Ik was een beetje vergeten dat dit een ding was en wist niet wanneer wat kwam, maar heel leuk dat het volmondig door een stadion gedaan wordt. Haar zang was goed. Tijdens nummers wisselen van toon is geen probleem en je merkt hier en daar dat het allemaal live is, met natuurlijk achtergrond zangeressen ter back up. Ook fijn dat er ruimte blijft voor de muziek. Geregeld muzikanten op het podium die de nummers muzikaal dikker aankleden dan op plaat. Dat zij zelf af en toe wat bespeelt is vooral leuk voor het beeld. Wel live hoor, maar continu iemand die meespeelt.
Ik ga niet uitvoerig alle blokjes langs. Lover was het begin en met Cruel Summer zit de stemming er meteen in. You Need To Calm Down had wmb achterwege mogen blijven. Met de nummers van Fearless was het devies schaamteloos meezingen en Speak Now kwam er met een nummer bekaaid vanaf. Geen ramp, niet mijn favo album. Red tussendoor was wel een hoogtepuntje hoor. All Too Well, die lange versie, wat een fantastisch nummer.
Reputation vind ik een wat mindere plaat, maar live geeft dit net een rauw en stoer randje die na al dat lieve gedoe nodig was. Hierna mijn favo platen, Folklore en iets minder Evermore. Muzikaal steekt dit zo goed in elkaar en gelukkig werden Cardigan, Willow, Betty en August gespeeld. Na Champagne Problems een gigantisch lang applaus.1989 bracht weer wat tempo in de set, die een klein gedeelte van het publiek weer nodig had. Onder Shake It Off nieuw bier gehaald, shijtnummer. The Tortured Poets Departement voelde qua setting op een musical. Heel mooi gedaan met bewegende delen en visuals.
Het absolute hoogtepunt was de akoestische set. Eerst een mashup van The Bolter en Getaway Car op gitaar. Hoe soepel deze overgang gaat met subtiele twist geeft aan dat ze gewoon echt muzikaal ook wel heel sterk is. Bij de tweede mashup achter de piano speelde ze Crazier. Dit blijkt van de soundtrack van Hannah Montana te komen en nooit live gespeeld. Weet ik veel, blijkbaar is dit een heel ding. Op dit moment heb ik wel wat zinnen gemist door gegil.
De set werd afgesloten met Midnights, ook al een van mijn favo albums. Beetje repeterend verhaal dit he. Mooi blok om mee af te sluiten, meezingers en wat melodieus door elkaar.
Qua show en productie absoluut het best wat ik ooit heb gezien. Ik was voorbereid op een niet fantastische ervaring met fans,maar ik ben 100% positief verrast. Muzikaal heel sterk. Setlist heel nice. Interactie erg gemaakt, maar hier en daar goed oprecht gebracht. Ik ben erg onder de indruk!
Zo, dit was mijn spreekbeurt over Taylor Swift, zijn er nog vragen?
Het was weer Hello Festival in Emmen en aangezien mijn vrouw mij vergezeld op bijvoorbeeld Pukkelpop doe ik dit andersom (goed excuus?). We maken er ook nog een weekendje van.
Begonnen met Di-rect.
Persoonlijk heb ik al niets met deze band en dat werd mij wederom bevestigd. Ligt niet aan hun, meer aan mij.
Nederpop All Stars.
Mooie herinneringen aan de Nederpop van toen ik nog tiener was.
Band speelde zelf nummers (de Bom (Doe Maar), Little Green Bag (George Baker) en de foutje eend in de bijt sexy als ik dans (Nielson)
Tussendoor kwamen artiesten van destijds drie nummer uit hun reperoire zingen Henk Westbroek die al aangaf dat het nummer 30 kilo geleden oud was, maar ik ik vermoed dat het toch iets meer is.
Lulde (goh) veel en was snel buiten adem. Zong ondertussen nog België, Vriendschap en Alles Geprobeerd
Daarna kwam Hans de Booij. Annabel, Ik Hou Van Alle vrouwen en Thuis ben. Gek hoe er dan een luikje in je hoofd opengaat en je alles mee kan zingen. Alides Hidding mocht daarna. Prima performance, maar hoge noten zaten er niet meer bij. Na Live it Up en Endless Road mocht I'm Specialised in You niet ontbreken. Erik Mesie mocht het afsluiten. Fijn dat er toch nog een artiest was die wel zijn stem nog had zoals het destijds was.
Net als in de Film, Zoveel te Doen en Stiekem Met Je gedanst.
Opvallend hoeveel jongeren nog mee kunnnen zingen met de teksten/refreinen.
Op naar Sananda Maitreya. Wie? Oke hij heette vroeger Terence Trent D'Arby (al denk ik dat er nog steeds mensen dit moeten opzoeken). Vroeger nog op gedanst in de plaatselijk disco dus leuk toch.
Nee veel tegen. Waren de verwachtingen te hoog? Gelaten boven op een heuvel de laatste helft zonder te dansen maar geluisterd.
Nog een artiest waar ik vroeger veel naar luisterde Tony Hadley van Spandau Ballet. Via setlistfm al gekeken wat ik kon verwachten. Geen setlist die opelkaar lijkt. Hoopte op twee nummers die hij zou spelen. Het werd er 1. Maar wat een goede stem en wat een mooie show. Hoogtepunt. Had prima de afsluiter mogen zijn
Froukje. Blijf het leuke muziek vinden en deed het behoorlijk goed tussen het toch wat oudere publiek
Redden zij mijn dag nog? Roberto jackettti en zijn Scooters.
Nope. Zelf volgens mij twee nummers geschreven en de rest waren covers. Band is overigens wel erg goed, maar pakte mij niet. Erik van der Hoff is ook niet de beste zanger die ik ken.
Het regende en het was koud dus ik zin ik koffie. Daar dachten meer mensen over gezien de enorme rij bij de enige koffietent dus doorgelopen om toch maar me te gaan vermaken met Helmut Lotti goes Metal.
De glimlach op mijn gezicht werd al groter. Was was dit leuk. Begon spontaan mee te zingen en maakte 🤘. De verassing van de avond en zou dit misschien ook wel eens in een zaal willen zien, maar wil er niet te ver voor rijden.
Als afsluiter Acda en de Munnik. Muzikaal prima, maar vond ik het wat?... Ligt niet aan hun, meer aan mij.
Net terug van Osees in de Melkweg en toch wel een van de betere concerten tot nu toe van dit jaar hoor. Voorprogramma heeft me ook verast in positieve zin. Na afloop nog even met ze gepraat en een Lp gekocht. Was hun eerste show in Nederland. Echt een top avond gehand met een leuk publiek ook!
Net terug van Osees in de Melkweg en toch wel een van de betere concerten tot nu toe van dit jaar hoor. Voorprogramma heeft me ook verast in positieve zin. Na afloop nog even met ze gepraat en een Lp gekocht. Was hun eerste show in Nederland. Echt een top avond gehand met een leuk publiek ook!
En maar liefst 1 uur en 3 kwartier lang. 21 nummers en net zo goed als in de Maassilo vorig jaar. Voorprogramma vond ik heel erg hard afgesteld staan, vond ik niet heel erg prettig om naar te luisteren.
En maar liefst 1 uur en 3 kwartier lang. 21 nummers en net zo goed als in de Maassilo vorig jaar. Voorprogramma vond ik heel erg hard afgesteld staan, vond ik niet heel erg prettig om naar te luisteren.
