Afgelopen nacht naar A State Of Trance geweest in de jaarbeurs Utrecht. Heb denk al 4 jaar kaarten, en daarmee is ook mijn laatste pre covid geplande kaartje nu ook achter de rug.
We kwamen aan rond 21:00, flinke wachtrij al en pas om 21:45 dat we echt binnen waren. Dat kan wel beter. Gelijk afgetrapt met een persoonlijke favoriet
Roger Shah (ook bekend als Dj Shah of Sunlounger). Heerlijke Balearic trance, geen gebeuk maar heerlijk genieten van de zomerse sound van deze man. Oogjes dicht en wegdromen maar.
Vervolgens met pijn en moeite terug de main in gekomen, het was bommetje vol. Daar stond
ARTBAT op het podium. De heren nog niet eerder live gezien maar ze zijn met hun toffe deephouse wel al een poosje op mijn radar gekomen. Opnieuw een fijne set, en wederom gewoon lekker chill de avond opstarten. Fijne set!
Daarna was het tijd voor meneer ASOT himself,
Armin van Buuren. Uiteraard bommetje vol, enorm veel mensen uit het buitenland die aanwezig waren wilde natuurlijk geen glimp van deze man missen. Ik had eigenlijk mijn plannen gezet op Richard Durand, maar door de drukte toch maar blijven staan. De set van 1,5 werd prima door de man ingevuld met louter hitjes. Weinig tot geen klassiekers dit keer, wat ik persoonlijk wel jammer vond. Maar de avond ervoor een classic set weggeven, dus het was te verwachten. Maar een showtje maken, laat dat maar aan meneer van Buuren over. Heb hem echt wel beter gezien maar uiteindelijk was het toch weer genieten.
Gelukkig was er een beetje uitstroom nadat Armin klaar was. Daardoor konden wij aansluiten bij trance held
Giuseppe Ottaviani. Trance in de puurste vorm. Heerlijke uplifting trance die je ook weer doet genieten. Wel wat eerder vertrokken, want na deze act zou Armin op deze stage spelen. Het werd drukker dus maar vertrokken voor meer bewegingsruimte.
Want op de main kwam niemand minder dan legende
Ferry Corsten draaien. Deze set stond bomvol hits en klassiekers. Carte Blanche, Insomnia, Satisfaction, Quadrophonia, Children en Meet Me At The Love Parade. Maar ook gewoon tussen door wat van Bicep of Fred Again opleggen. Stuk op stuk op het juist moment ingezet, gewoon een erg goede set.
Daarna was het de beurt aan psytrance duo
Vini Vici. Ja fijn hoor, ze draaide een stukker harder en vlotter dan de andere dj’s. Dus dan is het toch weer die zure voetjes van de vloer bewegen. Die gaan nooit memorabele sets draaien, maar het is gewoon lekker dom even wegbeuken. Prima voor de balans.
Toen nog de afsluitset van
MaRLo gezien. Ook dat klonk helemaal prima. De laatste metertjes van zo’n nacht, door de vermoeidheid krijgt de zwevende trance beats nog meer waarde. Vanochtend teruggekomen met de trein en nog naar huis gefietst. Vanmiddag even bijslapen denk ik
.